Alþýðublaðið - 16.10.1970, Síða 2

2 ■b'östudagur lo- októfaer 1970
Götu
Gvendur
□ GagnmerKt sjónvarpsleikrit.
Q Maður sem ekki vill læra þá
íþrótt að drepa
Q' Atlir vígbúast aðerns 11 aé
irerjast en samt er strrð.
□ Formúlan skal blífa
i
□ Heimurinn vondur, en menn.
irnir góðir.
i
Q Á valdi heimskulegra venja,
kerfa og orða.
i - -
GAGNMERKT leikrit var
sýnt í sjónvarpinu á miðviku-
dagskvöld. I>að fjallaði um
i pilt í herskóla í Svíþjóð sem
ekki gat fallizt á að her-
mennska væri dyggð, vildi
, ekki læra að drepa fólk. Fé-
iagar lians voru honum ná-
kvæmlega allir ósammála, að-
allega af því, að því er virt-
ist, að allir þyrftu aö verja
hendur sínar. Nú er það stað-
reynd að allar þjóðir vígbúast
aðeins til að verja sig, eftir
því sem þær segja, og pilt-
inúm þótti undarlegt, einsog’
' mér og fleirum, fyrir liverjum
við þyrftum þá að verjast og
hvumin stæði á að til styrj-
aldar gæti komið í svo frið-
elskandi heimi!
MEÐAL ÞESS sem athygl-
isverðast var í myndinni var
eiristaklega gáfulegt. samtal við
prtestinn í stíóiamim Sem pilt-
uririn átti um þaðleyti sem
harin var gersamlega orðinn
útskúfaður fyrir annarlegar
skoð'anir. Presturinn var allra
;vingjarg|'lega1stí maðar sem
viídi éndilega finna upp ein-
hverja afsökun fyrír kynlegu
1, átih'æfi pHtsins. Pess vegna tók
I; hann ,að rekjá úr honum garn-
irriar um hvort hann væri
. í eínhVerjum sérstökum
trúflokki sem væri á móti
| striði.. En piJtaumrnginn hafði
; 'ek'ki neina afsökun. hann var
e’kki einu sinni kommúnisti,'
j !nann var einungis á móti því
•að drepa iblk og vildi ekld
; iíæra þa iþrott — óldungiis
. fortöpuð sái!
ÞAÐ ER I'KOÐLEGT aö
j veita fýrir sér þessum tveimui’
| ‘atriðum sem ég hef -drepið hér
I i. , hjóðiniar ., víghúast til að
verja hendur sínar, af því það
er kallað svo. Að fara í stríð
og drepa fólk heitir bara á
hversdagslegu máli að verja
hendur sínar, eins og glögg-
lega sést á því áð árás er yf-
irleitt aldrei hafin nema í
sjálfsvarn'arskyni og til þess
að vernda frið. Allar þjóðir
Segjast vera friðeiskandi, all-
ar vígbúast bara til að verj-
ast og til að varðveita frið-
inn, en vai'Ja nokkur þjóð sem
einhvers má sín er samt sak-
laus af því að hafa bafið á-
rás. Öll stórveldin og marg-
lar miðlungss.tei'kar þj óðir
hafa allar gert sig sekar um
Slikt á síðustu ái*um í nafni
friðarins. Og ef smáþjóðirnar
væru sterkari en þær eru,
mundu þær vera betri? Eru
þær kannski dyggðugar af
skorti á freistingum? — Að
vigbúast til að verjast er því
sjálfsblekking, eða vísvitandi
bsannindi. Það er í dag nafnið
á hemaði.
Syo ER HITT atriðið um
afsökunina fyrir að vilja ekki
bera voj>n. Allt skal vera sam-
kvæmt formúlu. Ég er sann-
færður um að klerkurinn í her
skólanum hefur haft vissa for-
múlu um guð almáttugan, og
tformúlan skal blífa, hvorki
guð né annað má verða henni
til niðurdráttar. B'lessaður
prestiirinn mundi aldrei hatfa
viðurkennt þetta með orðum,
en við játum margt aldrei í
lorði, sem við vrðurlk’ennum
daglega á borði, í lífi og fram-
komu. Hann stóð bókstafle'ga
eins og þvara þegar strákang-
inn gat ekki komið mteð neina
ástæðu, hvorki saknæma né ó-
saknæma, fyrir því að vilja
ekki bera vopn. En formúlam
fyrir þvi að vilja ekki bera
vopn er til, að vera t. d. kvek-
ari, og það er ókei, því aMt
er ókei sem er samkvæmt for-
múlu. Preistur þarf t. d. að
Vera samkvæmt formúlu, og þá
er hann ókei. En að vilj'a hnein
lega ekki drepa fólk eða beiita
ofbeldi og kúgun, það útaf fyr-
ir sig er ekki samkvæmt
neinni formúlu!
ÞAR AI) AUKI upplýsti
presturinn af mikilli speki, að
heimurinn væri vondur. Það er
þrautalendingin: af því hinir
eru vondir má ég til að vera
vondur. En hvar er þetta vonda
fólk? Ég er viss um að það
■er ekki eimu sinni til á Snæ-
fellsnesi. Á albi minn ævi hef
ég að minnsta kosti aldei rek-
izt á vondan mann, og ég ef-
ast um að hann íinnist þótt
leitað yrði rrteð logandi ljósi
um heim allan. Það eru að vísu
til sjúklingar, sem virðast lifa
og hrærast í ofbeldi og dráp-
um; þeir eiga að vera á hæl-
um, við eigum að vera góðir
við þá; og í likum flokki eru
þeii' sem eru sjúkir í vöid og.
Frh. á bls. 11.
Barbara Streisand er tiIeyRÖ'
og langnefjuð, „fallega
En henni dytti ckki í hug að
Iáta „lagfæra“ á sér ancllitið til
að verða venjultg og eins og
allur fjöldinn. —
m-mm,
Engin síúlka
veröur stjarna
ef hún lítur út
eins og verk-
smiðjuframleidd
vaxdúkka.
Séreinkennin
gera hana að
persónu sem
tekið er eftir...
ef hún kann að
leiða þau í ijós
SMÁLÝTIN ERU ADtADANDI
□ Þú situr kannski og horfir
í spegilinn og hugsar með þér:
„Ef nefið á mér væri bara öðru-
vísi . . . eða húðin/tsnnumar/
hakan / frekinurnar / augun
/ vöxturinm“. Þú heldui’, að þú
gætir verið bráðfalleg bara ef
eitthvað af þessu væri öðru-
vísi en það er.
En þú þarft elcki að hafa ntein
ar áhyggjur. Lýtail'aus fsgurð
er ekki alltatf etftirsóknarveirð.
Of frítt andlit getur haft þamn
stória galla að verkia líflaust,
Leiðinlsgt satt að segja.
Briszki ljósmyndiarinn David
Bailey hefur gott vit á fögrum
konum, enda hetfur hann mynd-
a'ð margar af glæsilegustu lcon-
úm heimsins. Og hann kegir, að
þessar þokk'agyðjur séu sj aild- ‘
án gæddar gallalausum fríð-'
leika. „Það er lítið varið í að
vera aðeins snoppufríð”, tfull-
yrðir hann. „Vaxdúkkufsgurð:
er undartega dauð. En að hafa
s.érkenmilegt útlit, geislandi
augu, hýrt bros, hfandi andlit
í einu orði sagt peirsónuleika
það er það sem máli skiptir.
Kona sem maður tökur etftir og
gleymir ekki strax aftur“-.
Ef allar konúr hefðu fúll- -
kömið nef og fullkominn
munn, fullkQmna húð og full-
komna andUtsdrætti, fullkomið
hár og fullkominn yöxt — þá
yi'ði útkoman eins og stafli af
verksmiðjufrairtteiddum dúkk-
pm. Engin skemmtileg sér-
kenni, engin smálýti sem geta
orðið einstaklega aðlaðandi.
Þetta eru konui’ að byrj-a að
gera sér Ijóst. Og þær þurtfa
að læra að gera sem mest úr
'einstaklingseinklennum sínum í
stað þess að útþurrka þau eftir
béztu getu.
Við skulum líta á Katherine
Hepbum. Hún hefur breiðan
munn, og hún varð fræg á þeim.
tíma siem munnar áttu að vera
litlir og kringlóttir eins og
rósarknaþpa'r. Hvað gerði
Katie? Reyndi hún að setja Stút
á' munninn og minnka hann
með öllum brögðum siam förð-
tmiariistinn hefur á sínu váldi?
Alls ekki. Hún brosti • bheitt o'g
hafði enga lönigun til að vería
smáfríð. Og hún signaði sem
Katherine Hiepburn mleð sinn
bdeiða munn og háu kinnbein
og sérkennilega útlit sem eng-
inn gleymir.
Mia Farrow og Doris Day,
Katharine Ross, Samantha Egg-
ar og margar fleiri stjömur
em freknóttar, Og dettur ekiki
í hug að reyna að fela frekn-
urnar. Þær mála meira að segja
á sig fleiri freknur til viðbótar
með fíngerðum pensli sem þær
dýfa í Ijósbrúnan augnlínulit;
Vanessa Redgrav.e er hvorki
meira né minma en sex fet á
hæð — 183 cm! En hún geng-
ur ekki álút í herðum og bog-
ipn í hnésbótunum til að reyna
að sýnast minni. Þvert á móti.
Hún réttir úr sér og leytfir löng
um línunum að njóta sín til
tfulls. Og hún gengur á háum
hælum og með háa hatta þegar
henni sýnist.
Sofia Loren er næstum höfði
hærri en maðu'rinn hennar,
Framh. á bls. 11
Petula Clark gæti ekki leikið
skapgerðarhlvuertk með eins
sarinfærand.i hætti og raunin
er á ef hún væri bara smá-
fríð. En sterkleg kjálkalínan
*efur aruRitinu festusvip. —
Samantba Eggar reynir ekki
að dylja freknurnar, heldur
málar b.ún á sig fleiri til við-
bótar með pensli sem hún
dýfir ofan í Ijósbrúnan augna
tínulit. —