Helgarpósturinn - 09.01.1997, Blaðsíða 9

FIMIVTTUDAGUR 9. JANÚAR1997
9
KRABBAMEINSFÉLAGSINS
lála-
HAPPDRÆ
uppáhaldi. „Þessi Tarsan-
aðdáun braust síðar fram
í villtum indíánaleikjum í
Lundaskógi, sem breyttist
á svipstundu í dulúðugan
frumskóg,“ rifjar Svanhildur
upp. Hún minnist þess einnig
að hafa einu sinni séð bíó-
mynd um goðið hann Tarsan
apabróður en orðið fyrir von-
brigðum. Myndin hafi engan
veginn jafnast á við eigin
ímyndanir. „Ég var einnig mjög
hrifin af Grimmsævintýrum.
Prinsessurnar og öskubusk-
urnar voru virkilega spenn-
andi en höfðuðu ekki á sama
hátt til leikgleðinnar og Tars-
an. Jane fannst mér aftur á
móti ekki mjög áhugaverð,
enda var hún ekki mjög mikil-
væg persóna í bókunum."
Svanhildur hefur ekki enn
heimsótt hin myrku heimkynni
Tarsans, sjálfa frumskógana,
en segist vonandi eiga það eft-
ir síðar á ævinni. „Allt þetta
leynda, myrka og dularfulla
finnst mér afskaplega spenn-
andi,“ segir Svanhildur og hlær
djúpum, dulúðugum hlátri.
Dansdraumar
Bryndís Schram segist í
æsku hafa dvalið mikið í eigin
draumaheimi þar sem hún
sjálf hafi iðulega verið í aðal-
hlutverki. „Ég lifði mig svo
innilega inn í dagdraumana að
á tímabili gerði ég lítinn grein-
armun á þeim og raunveruleik-
anum. Afleiðingin varð sú að
ég sagði fólki miklar furðusög-
sWSjffv
HB

•» * ** * ** * *, ** **•#*
‘|W * 4 ** ‘éjts i * ** * * ' t**#* Sy ****** *' *//'m ******* *.',m
ur um sjálfa mig og gerði mér
varla grein fyrir að þetta var
óttaleg lygaþvæla sem upp úr
mér valt,“ segir Bryndís og
kímir. í dagdraumunum sveif
Bryndís oftast um í guðdóm-
legum dansi, enda lagði hún
stund á listdans á þessum ár-
um. Það kemur því kannski
ekki á óvart að æskuhetjan
hennar var frægasta ballerínan
á þessum tíma, Margot
Fontayne, og uppáhaldstón-
listin Svanavatnið. Þegar Bryn-
dís var þrettán ára sá hún
gyðjuna sína dansa létt og fag-
urlega á sviði í Lundúnaborg.
„Ég komst síðar að því að ég
gat engan veginn svifið um í
sama rósrauða dansinum og
Fontayne því hún var líklega
einum tuttugu sentímetrum
minni en ég. Ég var alltof stór
til að feta í hennar fótspor og
verða næsta ballettstjarna
heimsins.“
Bifreið Renault Mégane RT. Verðmæti 1.600.000 krónur: 133712
Bifreið eða greiðsla upp í íbúð. Verðmæti 1.200.000 krónur: 17429
Úttekt hjá ferðaskrifstofu eða verslun. Verðmæti 100.000 krónur:
966 31719 51334 71708 90952 106931 121923
3683 32191 52122 73951 91041 107225 122903
5320 32440 52873 76625 91439 108637 123034
7052 34644 53141 77731 91842 108679 123955
7269 35315 53273 77769 94296 108791 126026
8030 35910 53426 78167 94301 109080 126634
8521 38498 54730 78600 98103 109776 128004
10679 38681 54820 78652 98222 110276 129319
11289 39039 55149 78996 99501 110590 132446
13782 39401 56071 79071 100441 110603 132543
14761 39433 56133 80331 100926 111519 135343
16284 40023 58038 80897 101083 114399 137240
16408 42396 58676 81386 101341 117510 139543
17287 43278 59369 83077 104616 118437 140140
17419 43449 59689 85144 105423 118720 140248
17561 43998 59988 87972 105528 119632 140581
19365 44488 60148 89189 106251 120021 143359
22169 45669 61817 90521 106372 121344
24620 47074 62045
25275 47739 66196
25852 47757 69441 Tfrabhameinsfelaaw
26255 47907 70260 É þakkar land&nwnniun
30390 48570 71680 éU i ueittan &tudmngr
Handhafar vinningsmiða framvisi þeim á
skrifstofu Krabbameinsfélgsins að
Skógarhlíð 8, sími 562 1414.
Krabbameinsfélagið
Þegar gruflað er í stútfull-
um brunni æskuminning-
anna geta flestir dregið fram
sína einkahetju sem þeir dáðu
og elskuðu. Æskuhetjan var
líka iðulega uppspretta við-
burðaríkra dagdrauma eða
leikja. Margir, sérstaklega af
eldri kynslóðinni, lásu íslend-
ingasögurnar í æsku og tóku
þá Gunnar á Hlíðarenda og
Egil Skallagrímsson sér til fyr-
irmyndar, smíðuðu sverð og
hjuggu mann og annan. Aðrir
fundu sínar hetjur á meðal
kvikmyndastjarna og enn aðrir
í sögubókum. HP fékk nokkra
þekkta íslendinga til að grufla í
minningunum og segja okkur
frá æskuhetjunum.
Býr Irtill
Sandhóla-Pétur í Arna?
Árni Sigfússon, fram-
kvæmdastjóri og borgarfull-
trúi, minnist sérstaklega aðdá-
unar sinnar á Sandhóla-Pétri
og segist hafa drukkið í sig
bækurnar um hann. Sandhóla-
Pétur var stór og sterkur ná-
ungi, leiðtogi hóps vaskra
sveina sem gerðu út ýmsa æv-
intýraleiðangra. í fyrstu vill
Árni ekki kannast við að hafa
samsamað sig þessari æsku-
hetju sinni en þegar hann velt-
ir því nánar fyrir sér kemst
hann að þeirri niðurstöðu að
ef til vill búi í sér dálítill Sand-
hóIa-Pétur. „Annars voru ýms-
ar aðrar söguhetjur sem ég
dáðist ákaft að, t.d. var Roy
Rogers fyrirmynd að miklum
kúrekaleikjum. Þá geystumst
við krakkarnir um á kústsköft-
um með hestshausum." Árni
kveður einnig Tom Swift og
Tarsan hafa verið mikil goð.
Hann ólst upp í Vestmannaeyj-
um, sem vitaskuld eru hinn
fullkomni vettvangur Tarsan-
leikja, því sprangið býður upp
á ákaflega raunverulega svið-
setningu á ævintýrum Tarsans
apamanns. „Seinna fór manni
að finnast Tarsan og Roy of
óraunverulegir og þá tóku við
miklar „Combat“-baráttur sem
byggðust á samnefndum sjón-
varpsþáttum. Nýbyggingar
voru afskaplega spennandi
leiksvæði og hentuðu sérstak-
lega vel sem virki. Eftir að kúst-
sköftin og Roy glötuðu vin-
sældum sínum smíðuðum við
vopn og börðumst af miklum
krafti í virkjum okkar,“ segir
hin báráttuglaði Árni að lok-
um.
Óvenjuleg æskuhetja
„Ég átti eina hetju sem enn
leikur stórt hlutverk í lífi mínu
og það er Jónas Kristjánsson
læknir, faðir náttúrulækninga-
stefnunnar,“ segir Rósa Ing-
ólfsdóttir auglýsingateiknari.
„Þegar ég horfi á t.d. kvik-
myndaheiminn og rifja upp
stjörnurnar sem ég dáðist að
þá eru þær í raun skrumið eitt.
Jónas aftur á móti er sú hetja
æsku minnar sem ekkert hefur
fallið á í tímans rás.“ Rósa seg-
ir föður sinn hafa notið hand-
leiðslu Jónasar, sem læknaði
hann af ýmsum kvillum, og því
hafi kenningar Jónasar verið í
hávegum hafðar á sínu heimili
og hún hafi alla tíð fylgt þeim.
Útgangspunkturinn í kenning-
um Jónasar var hreinn ristill
og hreinsun líkamans. Hann
var ekki hlynntur miklu kjöt-
'Útdráttur 24. de&emher 1996
Æsku
■
og fiskáti en hvatti fólk til að
borða mikið grænmeti, hýðið
af kartöflum, lauk til að
hreinsa blóðið en sleppa hvítu
hveiti og hvítum sykri úr fæð-
unni. Hann ráðlagði einnig öll-
um að drekka mikið af vatni.
Jónas var á yngri árum líf-
snautnamaður og velti þessum
málefnum kannski ekki sér-
staklega fyrir sér fyrr en hann
fékk ristilkrabba einhvern tím-
ann upp úr fertugu. Þeim sjúk-
dómi hélt hann niðri með
mataræði allt til dauðadags, en
hann lést í hárri elli. Rósa hitti
hetjuna sína einu sinni þegar
hún var barn að aldri. Jónas
hafði þá komið gangandi alla
leið frá Hveragerði og þurfti að
eiga orð við föður hennar. Svo
óheppilega vildi til að hann var
ekki heima við. Jónas settist
niður í eldhúsinu, spjallaði
smástund, drakk eitt mjólkur-
glas og lallaði eins og ekkert
væri heim í Hveragerði. „Jónas
var á sínum tíma úthrópaður í
læknastéttinni
fyrir að fara
óvenjulegar og
nýjar leiðir í
lækningum. í
dag hefði Jónas
aftur á móti ef-
laust verið sett-
ur á stall þótt
hann hefði lík-
lega ekki kært
sig um það sjálf-
ur,“ segir Rósa
að lokum um
hetju lífs síns.
Æskuhetja
íþróttahetju
Margir sem
nú eru að slíta barnsskónum
munu ef til vill minnast Jóns
Amars Magnússonar, nýkjör-
ins íþróttamanns ársins, sem
hetju æsku sinnar. En æsku-
hetja Jóns Arnars var ekki
íþróttaafreksmaður heldur
sögupersónan Jói úr bók Am-
ar Klóa, Jói í œvintýraleit. Jón
Arnar segist hafa lesið þessa
bók margoft á milli þess sem
hann aðstoðaði við bústörfin
eða sinnti eigin stíflu- og bygg-
ingaframkvæmdum heima í
Gnúpverjahreppi.
„Segja má að Jói þessi hafi
verið lagður í einelti og lifað
hálfgerðu eymdarlífi, en hann
náði að snúa dæminu við með
því að nýta sér betur þá hæfi-
leika sem hann bjó yfir. Þessi
bók fullnægði líklega réttlætis-
kennd minni, því þeir sem
voru að níðast á minnimáttar
fengu á baukinn og þeir sem
voru minnimáttar uppgötvuðu
eigin styrk. Ef til vill höfðaði
þetta líka til einhverra annarra
hvata eins og hefnigirni eða
veiðimannsins í mér,“ segir
Jón Arnar sem kveðst vera for-
fallinn veiðimaður. „Hvort sem
það var réttlætiskennd eða
hefnigirni sem urðu þess vald-
andi að ég heillaðist af bókinni
þá stendur hún að minnsta
kosti upp úr í minningunni,"
segir Jón Arnar og er með bók-
ina um Jóa í ævintýraleit í
höndunum. „Mikið skrambi
var þetta nú annars skemmti-
leg bók,“ segir hann dreym-
andi.
Sigurður Greipsson
og súkkulaðisundlaugin
Ármann Kr. Einarsson rit-
höfundur hefur sagt æsku
þessa lands marga söguna og
margir minnast kannski Árna í
Hraunkoti sem sinnar æsku-
hetju. En hver skyldi hafa ver-
ið æskuhetja mannsins á bak
við Árna. „Þegar ég var lítill
drengur austur í Biskupstung-
um var heimurinn og lífið svo
olikt þvi sem
nú er. Lestr-
arefni var
takmarkað
og fjölmiðlar
sárafáir. Þeg-
ar hlustað
var á útvarp-
ið settust all-
3 ■
ir með mikilli andakt í betri
stofuna og alltaf í sparifötun-
um fyrir framan viðtækið," rifj-
ar Ármann upp. Blöðin ísafold
og Unga ísland voru lesin upp
til agna á heimilinu, en í síðara
blaðinu birtist einmitt fyrsta
saga Ármanns þegar hann var
fimmtán ára. „Bækur voru ekki
margar á heimilinu en ég man
að Þjóðsögur Jóns Ámasonar
voru í miklu uppáhaldi. Margar
af sögunum gerðust í heima-
högum mínum, til að mynda
bjó risinn Bergþór í Bláfelli í
næsta nágrenni." En þó að Ár-
mann væri hrifinn af Bláfells-
risanum þá var hann ekki hetj-
an sem stendur upp úr í minn-
ingu hans heldur glímukapp-
inn og íþróttafrömuðurinn Sig-
urður Greipsson.
„Hann setti á stofn íþrótta-
skóla í Haukadal þegar ég var
tólf ára. Sigurði lá mikið á að
koma skólanum í gang og ekki
gafst tími til að byggja sund-
laug strax. Hann greip þá til
þess ráðs að útbúa frumstæða
sundlaug í moldargili við Geys-
issvæðið. í gilinu seytlaði fram
volgt vatn og hann fékk okkur
strákana til að hlaða vegg sem
stíflaði gilið. Botninn var úr
mold og maður mátti ekki
standa lengi í sömu sporum
því þá sökk maður upp að
hnjám í eðjuna. Vatnið var því
óskaplega gruggugt og
það var líkast því að
synda í súkkulaði að
synda í þessari laug,“ seg;
ir Ármann og hlær dátt. í
þessari súkkulaðisund-
laug kenndi Sigurður
Ármanni og fleiri
börnum að synda. Ári
seinna var byggð al-
mennileg sundlaug.
Ármann minnist þess
að Sigurður gat stund-
um verið harður í
horn að taka. „Einn
daginn vorum við að
svamla í lauginni
fimbulkulda og snjó.
Þegar við komum upp
úr volgri lauginni skip-
aði Sigurður okkur að
fleygja okkur í snjó-
skaflana. Mér fannst þetta
óaðlaðandi hugmynd og
hikaði. Þá fékk ég bylm-
ingshögg í bakið og stakkst
á hausinn í snjóskaflinn og
heyri sagt í leiðinni: „Þú
hefur gott af þessu strák-
ur!“„ Minnningin fær Ár-
mann til að veltast um af
hlátri. „En ef ég væri ungur
núna þá held ég að ungi
maðurinn sem var kjörinn
íþróttamaður ársins yrði
æskuhetjan mín.“
Frumskógurinn
á Akureyri
„Ég var ákafur Tarsanað-
dáandi í æsku,“ segir Svan-
hildur Konráðsdóttir, rit-
stjóri Dagsljóss. Hún
kveðst hafa verið tíður
gestur á Amtsbókasafninu
á Akureyri og lesið flestar
þær bækur sem til voru í
unglinga- og barnadeild-
inni. Af öllum þeim bókum
sem þar var að finna voru
þó Tarsanbækur í mestu