Alþýðublaðið - 23.06.1971, Qupperneq 4

[~j Það lásmuir bmtt aS því að
koininganóu.in síffasta beyrir
söguniii til. Kosnimgarnar voru
míkill ósigur fyrir ístenzika jai'n
aðainrienn. Engu a'S síður, þeg-
ar.litið er yfir kosningabarátt-
una. þá vakna spurningar og
cleýja spurni'ngar, sumar mikil-
vœg.ar, aði-ar síffiur.
Við getum ekiki vitað hvað
nsestu áir bera í skauti sér ís-
lcaíkri þjóð. Hitt er víst, að í
al-iH Vestur-Evrópu er eitt mál
ö'ðrum mCkilvægara, þ.e.a. samn
ingau'ibieitanir um markaðs-
bandaíög, óg hver þjóð spyr um
’kosti þess og ókosti.
HVAÐ VERÐUK í
MARKAÐS-
MALUNUM?
Viðreisnarstjórnin markaði
mjög skýra stefnu í markaðs-
imáluim. Enginn veit hvað nú tek
ur við og þess wegna hljóta marg
ar spurningar að vakna. Eitt
vita rinenri Þó með vissu: Rúss-
ar ög austúrblGkkiin ytfirleitt tek
ur vissnle.ga harða afstöðoi gegn
þeúrri efnariagssamvinnu Vestur
Evtópuríkja, sem hefur verið
■að þróast'. Því ráða ékki 'einung
is póiitískir hagsmunir, heldur
beinlínis viðskiptalha.gsmunir.
Um nokk.u'rra ára skeið hefur'
það vérið á vitorði manna í Vest
ur-Evrópu að Itússar fj'árm'agni
hexfei'ð til að spilla fyrir téð
uim efnahagssamivinnuuimileitun
um. Þe'ir.ra er hagurinn og þó
svo atf umræður um þátttölku
íslands í markaðsbandalöigum
hafi ekki mjög borið á gómia í
kosninguiiuim, þá var þar álcveð
inn undirtónn.
HVADAN KOM ÞEIM
FÉÐ?
í kosningunum síðustu var
beitt margvísleguim áróðri, mljög
misja’fnlega geðieiidum. AJiIir
•vita að stjórnm'ál'aflokikarnir
hafa m'jög misjafna fjárhagsað-
stöðu. Sjálfstæðisflokkurinn nýt
ur stiuðnings fjársterkustu ein-
staklinga í laridinu, Framsók \ r
flO'kkiurinn nýtur færri slíkra
einstakóinga, en Samvinnuhíreyf
in.ga.r að auki, Alþýðuf 1 okkurinn
og Samtök Frjálslyndra eyd'du
mjö'g litlu fjámiiagni, eiins og
a'Ilir þeir vita sem störfuðu fyr-
ir flokkana. Eitt er þó eftir. Al-
þýðiubandalagið rak dýra kosn-
ingabarátbu, við hjiðina á Fram
sóknarflökknum og Sjálfstæðis-
fCcikknum leigðu þeir Laugar-
dalshöllina, og gáfu út blöð og
dreifðu ókeypis svo einstætt
þótti. Fyrr á árum var það ein-
kenni íhaildsiriS í landinu að
vera hrokafulit végna glæsiléika
þeirrar skeanmtana, sem bo'ðið
var uipp á fyrir kosningar. Nú
bar svo viS' að sjálft íhaldið var
iítið ag ljótt Við hliðina á Al-
þýðúb&ndalaginu, og Þjóðvilj-
inn. aftur og aftur nýtti síður
sínar ag.trúöía til þess að skop-
ast að líti'j.'jörleguim skemtmt-
unum AJþýffiuflokksins og Sa-m-
talka frjálsjyndira. Grínið var
gört og trúðai-nir fyndnir, en
má vera að mieíra. búi aó baki?
RÖKRÉTT ÁLYKTUN
A’lþýff'uibandalaigið er grunað
um affi njóta styrks &r'lendis frá
ti'l styrktar almen.nri starfsemi
sinnar og ennfi'emur til útgáfu
Þ-jóffiriljjans. Flestir vita af þess
um grrum ag þeir seim þarna
starfa bezt aUra. Þiessi mál voru
tilt'öluilaga einfcad í sniffium með
an þau fjölluffiu um Atlamtsbafs
bandalagið ag heimiíkoimmúnis-
mann, en það verffiur að vera
hverjum manni jjóst að með
tilkomiu maxkaðsmálanna hafa
skapazt gersamlega ný \Ahoff;
vörn okicar gagnvart yfirgangi
stórra cg smérra hsfur te'kið á
sig riýia 'mynd. Og miálið er ein-
fafit: Það ér bainlínis rökréát
að ætla a'ð Rússar geri allt sem
í þairra valdi stendur til þess
aS vinna að því að snúa a'-
miénningsfflliti í lýöræðislöndum
gtgu téðri efndhagssaimivinnu.
VÖRN SMÁRÍKIS
ÞjC'öa'iihíUigtakio iiairir orðið
fhaidsamt hugtak, það þýðir
■akki að þáð sé slæmt hugtak.
En í hinum vestræna heimi eru
þjorirnar í Vörll, og þá sér-
Stakiega hinar smærri þjóðir.
Þietta vita alli'A En hitt má ekki
gleymast, að við, vierandi IíU'j
þ.ó'ffi, þ'urfum að verjast fleiru,
við eruim líka í vörn gaignvart
þeúm, sem markvisst vinna að
því að spilla samlbúð okkar við
vestræn ríki, ekki vegna þass
að einangrun sé pu'nkturinn aft-
an við mannkynssöguina, heldur
vegna þcss að það er vilji lítíls
sértrúarfloikfes að tengja okkur
sæ'.dinni í austri. A® gera sér
grei'n fýrir bessu er einungis
önnur tegund af vörn smáríkis.
ÞVÍ SKAL SPURT
Þess vegna vaknar sú spurn-
ing' aftur cg aftur hvort það
gebi vcrið að Al'þýðúbandalaigið,
eina íslenzka stjórnmálaaflið
serti hefur þá yfirlýstu stefnu að
berjast gagn naástum aíllri þátt-
töku ökkar í samvinnu vest-
irærina ríkj'a, sé fjárhagslega
styrkt utan frá. Víst er þetta
engin - röksemdlafærsla í sjáifú
sér, enda er þatta ekki stað-
hæfing hejiur spurning. Það
er næ'sta ótrúlegt að Sovéiríkín
li'afi ekki boðið Al'þýffribandalag
inu einhvers konar aðstoðj í
hvaðia formi sem hún er. En
hafnar AiþýffubaindalagiS þessu,
og ef svo er tovernig afla Þeir
fjárins til aö reka rándýra kosn
ingabaráttu? Um þetta spyrja
mairgir. Það er furðyilegt að AI-
þýffiulbandalagið, eina íslenzka
stjórnmitraaflið sem éinliverjir
þyfcjast hafa ástæffiu að g ,una
um að hljóta ívilnanir erlendis
frá, skuli ekki gera gangskör að
því að afsanna þennan orðróm,
til dæmis með því að birta
rcikninga kosningabairáttunnar á
einni síðu í Þjóðvi'ijanum. Méð
því væri Ijótur draugur kveð-
inn niður, og íslenzk stjórn-
málatiarátta yrði heilbrigðari.
Því skal spurt:
a. Háfa orlendir aðilar aldrei
boðið Alþýðubandalaginu að-
stoff, og ef svo cr, hefur Al-
þýffubartdalágiff sva.rað afdrátt
aýláluist neitandi?
b. Fékk Alþýðubandalagiff fjár-
hagslegan stuðning frá þeim
íslenzkum fyrirtækjum, sera
anniast viffskipti viff löndin
austan járntjalds, og ef svo er,
hversu háar voru þær upp-
hæffir.
GOTT AÐ SETJAST - OG AÐ STANDA UPP
O „Tvisvar verffur sá feginn, I
sem á steininn sezt“. Þetta j
gamla máltæki á einnig við um
riörðu trébekkina, sem e<ru víðs
vegar um borgina,, — m.a. á
Lækjartorgi þar, sem eitt-sinn
va.r miðstöð stræti' 'vagnanna.
En.þótt harðir séu er oft gott
að ty-lla sér á þá í góða veðrinu
og hvila lúin bein meðan ber5-
ið er eftir sti-æ-tisvagninum,
sem flytur mann heim úr vinn-
unni. Og hverjir riiga firikar
skilið að verma sig í sólskininu
en þessir þrír fullorðnu menn,
sem hér sitja og bíða eftir bíln
um. Þeir eru húnir að skila
þjóðfólaginu miklu stai-fi á
langri ævi.
Það eeru einnig fieiri, en hinir
fullorðnu, sem þykir go.tt að
baka sig í sól.vkininu á bekkj-
unum í miðbænum. Unga fólk-
inu finnst einnig gott að ty'ila
sér sem snöggvast áður en á-
fram er haldið. Og veðrið, sem
brotið hefur allar gamlar og
góðar reglur um veðurfar og
spádóma, hefur sannat-lgea ver
ið þor.s eðlis í sumar, að freist-
að hafi un'gra O'g aldinna til að
njóta þess eins að vera til. —
Frosið skal
það vera!
n Um alla hluti eru nú ráð-
stefnur haldnar! Einni lauk í
Noregi nýverið og fjallaði hún
um hraðfrystingu. Þátttakend-
ur voru fr’á sjö Evrópulöndum,
— allir vitaskuld sérfræðingar
um frost og það, sem frýs, —•
væntanlega. bæði úti og inni.
Á blaðamannafúndi í lok
ráðúteföunnar kom m.a. frarn,
að Norðmenn eiga nú að til-
tölu næst fleS'tar heimilisifrysti
kistur allra Evróþuþjóða. Af
hverjum 100 norskum heimil-
um eiga 49 frystikistu. Frænd-
ur vorir, Svíar, eiga auðv.itað
mstið í þescu, sem öðru. því af
bverjum 100 heimilum þar x
landi eiga 52 frystikistu.
'í&lendinga var ekki getið á
þessari ráðstefnu, en Englend-
ingar voru á botninum. Þar
eigia aðsins þrjú heimili .af
hverjum 100 fi-ystikii=tu.
En En'glsndingar una samt
glaðir við sitt. Þeir skýra þess-
ar stórkostlsga ógnvakjandi og
óvæntu niðurstöður ráðstöfn-
unnar einfaldlega þannig, að
á Einiglandi séu þeir komnjr
svo langt að djúpfrystivai-'an
fari beiint ur búðinni í pottinn
án þass .að þurfa nokkuð að
koma við í kistu á léiðirini
eins og hjá .steinaldarmönnun-
um, í $kandi'riavíu. Og eru þá
væntanlegá allir ánægðir. —
4 [MiSvikudagur 23. júní 1971
í