Alþýðublaðið - 10.08.1971, Síða 7

jrrirhitt
ia var
í íyrri
upp í
if sjón
iðu að
hefði
ar að-
lervös,
lestuun
af því
álegar,
dauð-
myndi
im.
ja að
í víxl.
| | Líklega eru fæturnir sá lfik
amshiluti, sem oftast gleymist,
þegar heilsurækt er annars vieg
ar. Og þó er það sízt þýðing-
arminna að fólki geti liðið vel
í fótunum en hýerjum öðrum
lí'kamsh’luta. Jafnvel þótt fó'ta-
veiki sé sjaldnas.t lífshættuleg,
getur hún verið óþægileg og
valdfið fóllki margvístegum erf-
iðleikum, sem langtum betra
væri að vera án.
En það er margt sem hjáilp-
ast a.ð við það að sikemma fæt
ur á nútímafólki. Mannsfótur-
inn er ökki gerður fyrir að
ganga á hörðum steinhelium og
malbikii daginn út og da-ginn
finn eins og borgarfólk verður
að þola.. Og slkórnir, s.em fólk
notar ,eru yfirleitt ekki sniðn-
ir með velílerð fótanna fyrir
augum, hieildur út frá allt öðr-
um sjónarmáðum.
Tízkan er strangur húsbóndi,
og hiver hiefur eklki reyrut það
að troða, sér í skó, sem eru einu
númeri of litlir eða öðru vísi
í laginu en nokikur mannsfót-
ur. Slíkir skór eru alitaf vísir
til að valda skemmdum á fót-
unum, ef iþeir ei-u notaðir í lang
a,n tírna.
í Svíþjóð er gert ráð fyrir
því að sjö af hverjum tíu eigi
við einhivierja fótaveiiki að
stríða. og eru þá bæði líkþorn
og támeiira talið með, Til þess
að ráða bót á þessu er ekki
nreiri fótarækt, tíðari fótaböð
an'na.ð betra tid úrráða en mifclu
og æfingar. Tærnar verða till að
mynda einihivern tímann að fá
að njóta sín án þess að vera
klemmdar innan í skó.
En sem sagt: 70% Svía hafa
gallaða fætur. Hvað skyldi
þes,si Mut.fallstala vera há hér
á landi? —
ratri'3-
sem
gömlu
öldina
l upp
im frá
varð
æstan-
5 þeir
'lausir
s,em
kom-
alda i
i for-
í ljós,
iunumi
tíma,
austri.
/erður
aríkin
ii for-
„En.
Hann
yti að
i laus-
a varn
Idi til
skipiu-
5ai-tím
um. Þetta var rætt sumarið
1.950, meira en ári eftir stofn
un Atlantshafsbandalagsins.
Umræðumar héldu áfram út
árið, og það var ekki fyrr en
undir árslok, meira en hálfu
öðru ári eftir stofnun banda-
lagsins, sem þær tóku á sig
fast form. Þá hafði Kóreu-
stríðið bro'tizt út, í júní 1950,
;en það jók ótta manna í
Vestur-Evrópu og Bandaríkj-
unum um allan helming og
knúði til aðgerða við að
koma upp sameiginlegum
vörnum.
Þessi þróun bar ávöxt á ár-
inu 1951. Hinn 2. apríl 1951
stofnaði Eisenhower herfor-
ingi aðalstöðvar NATO í
París og hóf þai’með fagtá
varnarstarfsemi, sem ekki
var áður til. Hinn 21. júní
voru settar upp aðalstöðvar
fyrir Suður-Evrópu og hinn
31. júlí fyrir Norður-Evrópu.
Varnarsamningur íslands
vjð Bandaríkin var undirrit-
aður hinn 5. maí og sama dag
kom ban'darískt herlið aftur
til landsins. Það var vissu-
lega ekki tilviljun, að um
sama leyti gerði Atlantshafs-
bandaiagið ráðstafanir til
varnar Grænllan.ds og Azoreyj
um.
★ HLUTI AF
VÍÐTÆKARI ÞRÓUN
VARNARMÁLA
Islendingar eru vanir að
ræða um varnarmál sín ein-
angruð, rétt einis og þeir liíi
á sérstakri plánetu. Þetta
stutta yfirlit ætti að nægja
til að sýna fram á, að varnir
Lslands eru beinn hluti’ al
varnarmálum Ii5 þjóða í Ev-
rópu og Norður-Ameriku.
Það var upphaflega hug-
mynd þessara þjóða, að Atl-
ants'hafsbandalagið yrði
varnarbandalag upp á gamla
móðinn — og að það dygði.
Á þeirri trú byggðist loforðið
um að her yrði ekki á íslandi
á friðartímum.
Reynslan sýndi þessum
sömu þjóðum, að þetta
mundi ekki duga við nútíma
aðstæður. Kóreustríðið færði
mönnum heim sanninn um,
að það yrði að koma upp
fastri varnarskipan, sem væri
ávallt fyrir hendi, til þess að
draga. úr líkum á árás. Þetta
var gert, í Mið-Evrópu, Suð-
ur-Evrópu og fyrir allt Norð-
ur-Atlatets'haf.
Koma varnarliðsins til ía-
lands var aðeins einn þáttur
í þessari þróun. Þess vegna
er tilgangslaust að tala. mikið
um þær yfirlýsingar, sem ráð
herrar íslands og Bandaríkj-
anna gáfu 1949. Þeir gerðu
Fi'amh. á bls. 11.
Þriðjudagur 10. ágöst 1971 7