Alþýðublaðið - 23.09.1971, Side 6

Mll
Útg. Alþýðuílokkurimi
Ritstjórl:
Siffhvatur Björgvinsson
ÍSLAND OG
KÍNAMÁLIÐ
FRÁ STARFI BYLTINGARM ANNA í SUÐUR-JEMEN
Á fundi sínum s.l. mánudag gerði
þingflokkur Alþýðuflokksins svohljóð-
andi ályktun:
„Þingflokkur Alþýðuflokksins telur
rétt, að fulltrúar íslands á allsherjar-
þingi Sameinuðu þjóðanna greiði því
atkvæði, að Alþýðulýðveldið Kína fái
inngöngu í bandalagið og taki sœti Kína
í öryggisráðinu.
Hins vegar telur þingflokkurinn á-
stæðulaust að víkja Taiwan úr samtök-
unum og leggur til, að Island greiði at-
kvœði gegn slíkum tillögum.
Þingflokkurinn bendir á, að samskipti
Alþýðulýðveldisins Kína við umheim-
inn hafa farið batnandi undanfarið. —
Verði framhald á þeirri þróun telur
þingflokkurinn rétt, að Island táki upp
stjórnmálasamband við stjórnina í Pek-
ing og athugaðir verði möguleikar á
framtíðarviðskiptum milli þjóðanna
Samþykkt þessi felur í sér tvö meg-
inatriði. í fyrsta lagi gerir þingflokkur-
inn það að tillögu sinni, að ísland taki
upp stjórnmálasamband við Peking-
stjórnina. Vissulega er þetta meiri hátt-
ar pólitísk ákvörðun, sem þingflokkur
Alþýðuflokksins kveður upp úr með
fyrstur íslenzkra þingflokka, en hún er
eðlileg afleiðing af því, sem hefur verið
að gerast í heimsmálunum og sjálfsagt
er, að íslendingar hegði sér samkvæmt
því.
Annað meginatriði ályktunarinnar er
það, að þingflokkurinn ítrekar þá stefnu
Alþýðuflokksins, að bæði alþýðulýð-
veldið Kína og Formósa skuli vera aðil-
ar að S.Þ., — Peking-stjórnin, sem full-
trúi Kina í samtökunum og öryggisráð-
inu og Taiwan, sem sjálfstætt ríki.
Þar til fyrir fimm árum beittu allar
íslenzkar ríkisstjórnir sér gegn aðild
Peking-Kína að S.Þ. Þeirri stefnu
breytti Emil Jónsson, þáverandi utan-
ríkisráðherra, og tók hann upp þá
stefnu, sem lýst var hér að framan.
Þessi stefna er í fullu samræmi við
raunveruleikann. Veruleikinn segir okk
ur, að hér sé um að ræða tvö ríki, —
Alþýðulýðveldið og Formósu og er jafn
fráleitt að neita því og að neita tilver\
tveggja þýzkra ríkja, tveggja ríkje
Kóreu eða tveggja ríkja í Víet-Nam.
Forrnósa er sjálfstætt ríki með 15 millj.
íbúa, sem verið hefur í S.Þ. frá upp-
haíi og það er gersamlega fráleitt að
halda því fram, að því ríki beri að víkja
úr samtökunum um leið og annað ríki,
alþýðulýðveldið Kína, er tekið inn.
Ríkisstjórn Ólafs Jóhannessonar hef-
ur lýst því yfir, sem sinni stefnu, að
bæði Austur- og Vestur-Þýzkaland eigi
að öðlast aðild að S.Þ. Það er vitaskuld
alger hliðstæða þeirrar stefnu, að sama
máli eígi að gegna um Alþýðulýðveldið
og Formósu. Annað væri hrein rök-
leysa.
□ V(ið óttumst eiklki nSiiis. en
við verðum aið (vlera við öllu bún-
ir. Þagár eitthvað er hri&að með
vaidbeitingu, er ekki nema eðli-
iegt að reynt verði að hráfsa það
af manni aftur á sejma hátí. —
Heimsváldisistefr^r, vinmur gegn
byltimgunni hv,ar í h'eiminum sem
er. Athug'1'5 einUTilgls h.viemig á-
statt er fyrir handan landejmærin,
þar fáið þið sönnunina. En þeir
skulu ekiki koma olkkur að óvör-
um. Við erum við öllu búnir.
Við erum stödd í þVTrpinu Bate,
100 km austur af Aden í A'bygn-
héraði. Tuttugu og fimm ára gam
ail leiðtogd bændahfersins þarna í
þorpinu segár oikkur frá teyx
hvernig bændurinir í Suður-J'em
en hafa komið á fót sínum eigin
varðflokkum. Sú þróun hefur
gerzt mun hraðari, eftir að nýja
jai-ðnæðislöggjofiin tók gildi í
fyrra. í landbúnaðarihéruðunum
Lahej og Abyan má sjá vopnaða
heimava.rnarliða á ferli ailstaðar.
Eftir að myrkt er orðið er skipzt
á að standa vörð við mikál-
vægustu vegamót, og við vegina,
sem liggja inn í sveitalþorpin. —
Þetta sýnir betur en nokkur orð
fá lýst hve mjög landsmenn ótt-
ast að til gagnbyltingar muni
koma, af hálfu hinna útlægu jarð
eágenda, siem flúið ihafa yfir
landamærin til Saudi-Arabíu og
Nor ðu r-Jem e n.
í hinum fjarlægari héruðum
lryxdsins treystir stjórnin hins
vegar aJils ekki fylgd og hollustu
bændanna. Þar þorir hún því
ekki að eiga neitt undir baráttu-
vilja þsirra, ef til átaka kæmi og
'því er það stjórnarherinn sem
annast vörzluna í landamæx-a-
þoi-punum.
Bændahreyfingin sigrar í
vaidabaráttunni.
Merkilegustu og mikilvægustu
aðgerðir vinstri fylkingarinnar
innan NLF, eða Þjóðfrelsishreyf-
ingarinn/.r, eft.ir valdatökuna í
júnímánuði 1969, er í fyrsta lagi
þjóðnýting atvinnuvegana, í októ
ber 1969, og jarðnæðislöggjöfin
í nóvlemiber 1970. Hefur Þjóð-
frelsishreyfingin lýst yfir því að
ti'lgangurinn með byiltingunni sé
að skapa þjóðernislegt sjálfstæði',
stem. eikki sé háð hinum kapitail-
iska h'eimsma.rkaði, og að efna-
hagslíf Suður-Jem'en 'byggist
fyrs't og fremst á auðlindum
landsinis. Jarðnæðislöggjöfin og
þjcðnýitingin eru því bein og
rökrétt afleiðing stjórnarst'efn-
unnar. En stefna og framkvæmd
er sitt hvað. Foringjar Þjóðfrels-
ishr'eyfingar hafa fengið að sanna
að framtavæmdin er háð ósegj-
anlegum erfiðteifcum. Eigi að síð-
ur hafa þ'eir hafizt handa.
Jarðnæðislöggjöfin, sem var
öMu fremur verk bændanna
sjálfra heldur en einhliða stjórn-
araðaerð. vakti að sjálfsögðu
mikla hnifningu meðal hinna blá
fátæku landibúnaðarverikamanna
og leiguliða. Þjóðnýtingin var
hins vegar stjórnarráðs.töfun, sem
borgararnir í Adlen vor»» þving-
að.ir ti'l að hLíta og vakti með
beim megna óánægju. Sé þeð svo
ein.niig tekið með í reikninginn,
að það voxu Adenbúar sem stóðu
að FLOSY-ihreyfingunm, sem
beið lægri hilut í .byltingunni, en
NFL, Þjóðfrelsishreyfingin —
siigurvegarinn — va.r bænda'hreyf
ing, þá er þarna ekki einungis
um að ræða up'pgjör byltingar-
aðilla við auðuga borgarasitétt
he'ldur og uppgjör milli borgar
og svei'tar.
— Jarðnæðislöggjöfin táknaði
’nina eigin.legu byltángp frá sjón-
armiði bændanna. Hún var þeim
meira vi'rðá en sjá'lifstæðið, 1967.
Þeir voru hin k-úgaða stétt, og
fyrir hana var byltingin hin eána
og rauniverul'ega múgfrelsun. —
Það er Múham’eð Abdullah Zai'd
Bufcbuk, 22 ára að aldri, sem- seg
ir hina löngu og atburða.ioík.u
,sögu af þwí hvernág stórbændurn
ir voru hraktir á brott með ri ffl-
um og heykvíslum, og hvernig
smábændurnir og leiguiliðarnir
komu síðan á fót niefndum og
tóku að s.kápta stórjörðununn. —
Nú er Bukbuk forstjóri sam-
vinnustoifnunar í sveitalþorpiiniu
A1 Hossan í Abyan-héraði, og
hann heídur áfreim s'ögu sinni:
— Eftir að ,við höfðum. 1
á skipullagi okkar á meðal
það samlþykfct að þeir jarðle
ur, sem áttu meirs. en. tíu <
væru fjendur ofckar. Þeir
minna áttu, værá vinir okka
urðum því að taka til v
mæla aálar jarðeignir nýk
lega. Það kom á da'gi'nn að
bænda hér í þorpinu áttu i
en tíu ekrur lands; flestii
meira að segja ekki land1
Hins vegar áttu 5% samj
einn þriðja h.luta alls lant
það land sem bezt var.
Stefna og framkvæmd stanga
Sú þjóðilega eining, sem
frelsáöhreyfimgin vill byggje
sín á, samanstendur af f;
sérheil'duim: Verkamönnun
bænduim, hei-mönnum og
bvltingarsinnuðu mienntama
stétt. Og þarna er það,
st'efna og framkvæmd stí
á því að í félagslegu till
gífuniegur munur á verkair
unum. Munur, sem ekkii ein
byggist á þjóðskipulaginu, 1
á sér og sögulegai' og hagd
l.egar orsakir. Stóra-Brli
gerðí skarpan greinaniH
ki’únunýlendunni Aden og
svæð'inu í kring, sem hp
suður-arabískt vemdai-sivæ
Þannig voru sveitahéruðir
angruð frá hinni blómlegu
armienni.ng'U í Aden. Á v€i
svæðánu fyrirfannst ekkiert
skirvulag.. ek'kert seon bori
uooi, r.ð undantekn.um 1
tveim friósömu landbúnað,
uðum, Lahej og Abyan, sCi
í næsta nágrenni við Ac
ands.tæðu við háð kapít
clkioulag i borginni, bjó f
verndansivæðinu við ikiaipii
skinulag frá Fornöld. Þai
ættflokika- og hii-ðdingjaþjóí
lag. Bretarnir sáu sériekki
hag í því að festa £é í þessi
fræðileffa séð eyðál'ega land;
Og það er erfiitt eða ölli
ur næstum ógerlegt ' fyrir
toga Þ j óðfr elsish reyifinga:
nú að beinda á nokkra sam
lagia haigFimiuni fyrir bæn
í alfskekktiustu hémðuin'U'i
dæmás Haidiramiant fiarst
landamæirin í austri, annai
ar O'g borgarbúana hinsvega:
eru læsir og skrifandi, jðþa
aðlr og hatfa verið mieðli'
faiglfélBgium um árabil. Hið
T'Ftga og efnáhagsllegia skipi
Suðíuir-Jeimen e;r lærdór
dæmi um það hvernilg e\
híe'imsvaildastefn'a og gróðias;
mið bemnar, skapa stéttam:
í þróun'airUöndum. Að: siál'i
gerix- það vandaimálin ekki
Teystari stjórnin þarf að
hægri arminum í miðstjóirn
Bændahermennirnir i
Jemen. Þar standa
6 Fimmtudagur 23. sept. 1971