Alþýðublaðið - 31.01.1972, Blaðsíða 4

□ EiíthvaS setn dreifir huganum
t'g hvíiir
□ AS siökkva þorsta með
saltvatni.
□ Áhrif augiýsinga á börn
□ Verkefni fyrir Úur.
□ MÉR hafa- um tíma borizt
mörg bréf svo ég hef varla geí-
afí komið að mínum eigin sjón-
armiðum og enn læt ég bíða að
svara ýmsu sem fram hefur
komlð vegna tveggja bréfa um
sjónvarpið: Jón Jónls skrifar:
„Þú crt stunrtum, Sigvaldi,
að ræða um sjónvarpið og ekki
neita ég því að sumt sem þú
segir er á viti byggt. Samt
finnst mér þú gleyma því sem
ev aðalatriðið fyrir mér — að
sjónvarpið ilytji fólk þægilegt
afþreyinga'refni :sem gleður og
drcifir hugauum. Það eru fckki
allir eins menntasiunaðir og
þú, eða notarðu ekki stundum
það orð? Skemmtiþættirnir eru
ágætir þótt þeir séu kannski
svolítið falskír einsog þú sagð-
ir víst um daginn og kvikmynd
irnar ekki slæmar.
störfum og svo fastur í þeirril
rás sem argaþras daganna skap 1
ar honum að hann komizt ekki |
útur henni? Þð reyna sumir að
slökkva þorsta með saltvatni.
Þreyttur maður þarf ekki að
drfcifa huganum, hann þarf
bvíld og ró og góðan tíma til
að sofa, þ.e.a.s. ef þreytan er
þreyta. En ef hún er orðin
taugaveiklun eða það sem þvi
nafni er nefnt, finnst honum
hann þurfa æsandi afþreyingu
þótt hú geri bara illt veíra.
i FRAMHALDI af þessu
bréfi er annað frá Sísí: „Þú
ræðir stundum um auglýsingar
í sjónvarpinu, og ég vil taka
undir það hjá þér hve þær eru
miksl plága. Ég g£eti bezt t'rúað
að áhrif þeirra á börn séu þó
skaðvænlegnst, því börn virð-
ast hafa meira gaman af aug-
lýsingum en fullorðnir. Mig
langar til að spyrja þig sem
margt segir og veizt líklega
mikið, hvort ekki hafi farið
fram athugun á áhrifum aug-
lýsinga á börn. Er ekkert eftir-
lit með auglýsingum yfirleitt0
Þú segir, minnir mig, að öllu
megi ljúga í auglýsingum. Þetta
er líklega rétt, ég he.f að vísu
ekki hugsað út í það fyrr, en
hina'r hversdagslegustu auglýs-
ingar eru fullar ai augljósum .
ýkjum og jafnvel grófum ósann |
indum. |
TINGAR stúlkur kalla sig i
Úur og lesa barnabækur. Mér
cr ókunnugt um hversu þeim |
hefur tekizt til í því verki, en t
nú vil ég leggja fyrir þæ'r verk I
efni sem mér finnst þeim verð-1
ugt: Vilja þær ekki taka að
sér að a.thuga áhrif auglýsinga
á hörn og þá innrætingu ákveð
inna kaupa- og neyzluvenja
sem þar fer fram með góðu
samþykki yfirvalda. Sísí“.
ÞEGAR ég kem heim írá
vinnu vil ég hvíla mig og láta
Iiugann líða burt frá argaþrasi
dagsins, og svolítil ævintýri er
ágæt. þá, spenningrur, jafnvel
rnagnaður 'reyfari. Þakka svo
fyrir ýmsar góðar ábendingar.
Jón Jóns.“ Þetta segir Jón, en
má ég spyrja. hann um e:tt: Er
hann öldungis viss um að æs-
andi myndir hvíli hann? Get-
ut ekki verið einmitt að hann
sé orðinn þreyttur á erfiðum
ÉG TEK undir orð b'.'éfritava.
Er ekki fróðl. að athuga hvers
konar heil iþvottur auglýsingar
eru, Úur hafa hér fengiff verð-
ugt verltefni.
SIGVALDI.
Sjafdan
verSur
réttsýn
reiði.
íslenzku'r málsháttur.
ra
RÉTTARHOLTSVEGI 3 - SÍMí 38840
PfPDR
[F a nu a C3 s s
□ Nú er Margrét orðin drottn
ing „af guffs náð“ og kannski
líka „náð“ dönsku þjcðavinn
ar, því ef hún vill afnema
kónga og drottningar spyr
enginn að tíðindum.
En sem þcssi iinga og fail-
lega stúlka er nýlega orðin
drottning kemur upp að ýms
ir Danir viija helzt losna við
allt kóngaiélk og stofna lýð-
veldi og tkki einu s/'niii hafa
neinn forseta.
Um þetta skrifar ungur jafn
aðarmaður fyrir skemmsíu í
Aktueit og sýnir fram á aff
konungdæmið sé tjikn liins
kapítalistíska fyrirkoniulags
sem við jafnaðarmfnii vilj-
um aí'ncma. Enn fremúr seg-
ir hann að konungur hafi visst
pólitískt vald sem þá nytjisí
bezt til hægri. Hms vegar tel
ur hann forsetann að því er
manni skilst eins konar vasa-
útgáfu af kóngi. —
hríffardrögum ýti'r út
armafögur gyðja.
Árdagshnossið hærra rís.
Hjarnið bloSsiun skreytir.
Glaði fossinn gljúfradís
góða kossinn veiti'r.
Menn hafa löngum haft gam
an af aff yrkjast á, svara vísu
mlíð visu, kveða hvier annan
í kútinn, ef svo vildi vsrkast.
Eftirfarandi staka virðis-t vara
kveðin undir siíkum kringum-
stæðum og ekki linllega af stað
farið:
Komdu nú í kvæðapex,
kjafta skulum reyna,
ég skal mynda mæ'íðir scx
meðan þú kveður eina.
Guðmundur Ikaboðss'on (f.
1857) bóndi í Skörðum í Mið-
dalahreppi í Dalasýsfu þótti
bú’höddur góður, greindur vel
og fasitur fyrir, ef því var að
sldpti. Um hann var þetta
kveðið:
Situr jafnan sinn við keip
samninga í gjörðum,
enginn sækir gull í greip
Guðmundar í Skörðum.
Æði margir hafa koimið að
máli við mig út af vísu.nni
„Það er vandi að vaha sig“,
sem áður hefur verið vikið
að í þessum þáttum. M,a. hef-
ur Sigvaldi Hjálmarsson biaða
maður frætt mig á því, að lii
hafi verið önnur útgáfa eða
aíbrigði af vísunni í Húna-
vatnsr.ýslu, þegar liann var
að alast þar upp, svohljóðndi:
Það er vandi að vnra sig
að verða ei strand á skari,
svo kom andinn yfv'r þig
eins og hland úr meri.
*
>:<»*
Eftirfarandi vorvísur eru
kveðnar af Jótoepi Húnif jörð:
Rlómalög þótt keyri í kút
kuldans þögul iðja,
Hafmey laðast Ijúft við strönd
lofts fagmaðar hljómum.
Ljóss í baði heilög liönd
Iiulin raðar blómum.
Gyllir fjöllin geislakast.
Grætur spjöllin ótta.
Renna öll og riðlast fast
rökkurströll á flótta.
Berglind trega'r. Brosir haf.
R' igist þegar mcldin!
I u fegurð öllu af,
el ’rulega foldin!
Þesoi hóruvísa er kveðin af
Benjamín Sigvaldasyini fræði-
manni, en hann var sem kunn
ugt er ágætlega hagorður
maður:
AIli'i' þjórar öskra í kór,
ekki er slór á meðan.
Framili. á bls. 11.
4 Mánudagur 31. janúar 1972