Alþýðublaðið - 21.05.1972, Qupperneq 3

eytt fóstri með þvi að
taka inn eina pillu.
Fóstureyðingar án
fyrirvara eru nú daglegt
brauð i Bandarikjunum.
Þar eru nálægt 100 slikar
framkvæmdar daglega. A
aðeins einni slikri
stofnun, og eru þær þó
orðnar margar þar i borg.
Enskar fóstureyðinga-
stofnanir, sem áður fyrr
sérhæfðu sig i að afgreiða
konur, sem leituðu
þangað erlendis frá hafa
nú minna að gera en áður,
þar sem fleiri og fleiri
lönd rýmka reglur sýnar,
og straumur kvenna
erlendis frá beinist til
Danmerkur.
FOSTUREYÐINGAR
Á „FÆRIBANDI”
Það er stutt i það að
farið verði að fram-
kvæma fóstureyðingar
með allt að þvi færi-
bandahraði. A.m.k. i
Englandi.
Verð á fóstureyðingu,
sem tekur aðeins 10—15
minútur, er aðeins 30
sterlingspund, eða innan
við sjö þúsund krónur.
Þrem klukkustundum
eftir aðgerðina getur
konan yfirgefið sjúkra-
húsið.
Frá þessu er skýrt i
nýrri skýrslu samtaka
um breytingar á lögum
um fósturey ðingar,
Abortion Law Reform
Association. Þar er einnig
nefnt, að næsta skref sé
það að konur geti fengið
fóstri eytt án þess svo
mikið sem læknir sé við-
staddur. En ekki voru
höfundar skýrslunnar það
bjartsýnir að þeir gætu
spáð nokkru um það
hvenær sá dagur rynni
upp að konur gætu sjálfar
VERIÐ EKKIFEIMIN VIÐ AÐ NOTA
TANNSTðNGULINN - HANN ER EINS
ÓMISSANDI 00 TANNBURSTINN
Mörgum finnst það Iitið lystar-
aukandi að sjá borðnautinn sitja
og pota i efra op meltingar-
færanna með stöngli. Jafnvel þótt
stöngullinn sé mjög litill.
A Norðurlöndum að minnsta
kosti. Viðast hvar á suðlægari
slóðum er tannstöngullinn jafn
ómissandi við hverja máltið og
salt og pipar.
Og ekki kemur það af þvi að
kjötið, sem snætt er, sé sérstak-
lega seigt. Þótt sú sé að visu
oftast rauninn þegar etið er á
föstum matsölustöðum. Hvað
flestir af orlofsferðalöngum
okkar gera, þar eð það er mun
ódýrara.
En jafnvel þótt maður hafi
fundið ódýran matsölustað, þar
sem maturinn er með ágætum -
og það er til - þá sér maður þetta
munnsnyrtitæki borið feimnis-
laust á borð.
A Norðurlöndum verður maður
að biðja um það sérstaklega. Þeir
á matsölustöðunum virðast álita
að annars séu þeir að gefa i skyn
að kjötið sé ekki nægilega meyrt.
"¥r
Án þess að tala með
fingurna uppi i sér.
Þetta á ef til vill eftir að verða
öðruvisi.
Það eru ekki einungis sér-
fræðingarnir við háskólann i
Pennsylvaniu sem halda uppi
áróðri fyrir tannstöngulinn. Það
eru margir af tannlæknum okkar,
sem taka undir við þá.
Við verðum þvi að venja okkur
á og læra að nota hvernig nota ber
það áhald án þess að hneyksla
mötunautana. Það er hverjum
leyfilegt að bregða hendi fyrir
munn sér, eins og þegar hann
geispar.
Og að stilla sig um að tala með
tannstöngulinn - og mikinn hluta
hinnar handarinnar uppi i sér.
A móti kemur svo það, að mað-
ur heldur tönnunum óskemmdum
árum lengur en ella, segir dr.
Herman Corn.
Með þvi að losa sig við lim-
kenndar trefjar - sem annars eru
erfiðar viðfangs - og beita við það
bæði tannstöngli og tannbursta.
Sykurinn sekur.
Þessi limkennda tref jakvoða er
fyrst og fremst sykrinum að
kenna. Þessum venjulega sykri,
sem fyrirfinnst meira eða minna
dulinn i flestum matartegundum.
Kenningin byggist á þvi, að
þegar sykurinn klofnar i þrúgu-
sykur og glúkosu, myndist við það
dextrin - limefnið, sem leggst á
tennurnar.
Það lim er svo sterkt, að það
getur haldið föstum trefjum úr
matnum sem sóttkveikjur geta
dafnað i. Auk þess getur sykurinn
myndað sýru, sem eyðir
glerunginum.
Ekki eru það þó holurnar i
tannbeinið, sem dr. Herman Corn
veitist gegn fyrst og fremst. Það
er tannholdsbólgan, sem er
menningarsjúkdómur og hann
alvarlegur. Hann hefur kostað
menn tennurnar svo milljónum
skiptir, og er lakara en flestir
gera sér grein fyrir.
Það er örðugt að fá gervi-
tanngóma, sem ekki valda
óþægindum og núningi, þegar til
lengdar lætur, meðal annars
vegna þess að kjálkabein öll
rýrna eftir að þau eru ekki lengur
sæti fyrir tennurnar. Og
tanngómur, sem er við hæfi I dag,
getur valdið óþægindum á
morgun.
"¥r
Tannstönguls-tæknin.
Dr. Corn gefur ýmsar
nytsamar leiðbeiningar varðandi
notkun tannstöngulsins - að
minnsta kosti nytsamar fyrir
byrjendur.
Tannstöngulinn ber að nota
með varúð, segir hann. Hann má
ekki gleiðka bilið á milli tann-
anna. Ekki að þrýsta honum inn á
milli þeirra nema unz mótstöðu
verður vart.
Ekki má heldur pota honum á
milli tannholdsins og tannanna.
Það er einmitt festan þar, sem
verið er að leitast við að vernda,
með þvi að koma i veg fyrir að
sóttkveikjur nái að dafna þar bak
við límkvoðuna.
Sem að sjálfsögðu leggst helzt
þar á tennurnar, sem tunga og
munnvatn nær ekki til hennar.
Betri nýting munnvatnsins.
Og það er á fleiri sviðum, sem
það kemur að gagni að fjarlægja
kvoðuna, segir dr. Corn.
Með þvi móti geta tennurnar
notað kalkefni úr munnvatninu
sér til uppbyggingar og herzlu,
heldur hann fram.
Gagnsemi munnvatnsins er
yfirleitt mjög vanmetin.
Þótt „enzýmurnar”, sem það
inniheldur , og vinna að undir-
búningi meltingarinnar með þvi
að kljúfa ýms efnasambönd,
hefur það önnur áhrif, sem ekki
má ganga fram hjá.
Þegar tannstöngullinn hefur
unnið sitt verk, er hægur nærri að
skola bilið milli tannanna með
munnvatninu, sem fjarlægir þá
smáagnir, er tannstöngullinn
komst ekki að.
Slik skoðun er kannski ekki
beinlinis lystaraukandi fyrir
mötunautana - nema maður haldi
fyrir munn sér á meðan.
Og huggi sig við það, að ekki sé
tannholdsbólgan og andremman,
sem hún veldur, lystaraukandi að
heldur.
ÍTREKUN
Auglýsing frá 15. janúar 1970
um innköllun nokkurra eldri peningaseðla
Athygli skal vakin á þvi, að neðangreinda
peningaseðla er aðeins hægt að fá innleysta i
afgreiðslu Seðlabanka íslands, Hafnarstræti
10, Reykjavik, og frá og með 30. júní 1972
fellur innlausnarréttur niður.
Þessir peningaseðlar eru:
A Allir 5, 10, 50, 100 og 500 króna seðlar
Landsbanka islands, sem gefnir voru út
samkvæmt heimild í lögum nr. 10 frá 15.
apríl 1928, og settir voru í umferð frá
ársbyrjun 1948.
B Allir 5 og 10 króna seðlar Landsbanka is-
lands, Seðlabankans, sem gefnir voru út
samkvæmt heimild í lögum nr. 63 frá 21.
júni 1957.
c 10 krónu seðill Seðlabanka jslands, sem
gefinn var út samkvæmt heimild í lögum nr.
10 frá 29. marz 1961.
Tekið skal fram, að ofangreindir peningaseðlar
hættu að vera lögmætur gjaldmiðill i lögskiptum
manna hinn 15. janúar 1971.
Þetta tilkynnist öllum þeim, sem hlut eiga að
máli.
Reykjavik, 15. mai 1972.
SEÐLABANKI ISLANDS
0
Sunnudagur 21. maí 1972