Alþýðublaðið - 28.04.1973, Blaðsíða 9

ÍÞRÓTTIR 3

ORLAGASAQA NORTHAMPTON
H.Á. WU
Sumlerland
Fulbwn
Northampton T.
BUckbum R.
l.cA.
42 14 7 21 67 85
42 10 13 19 55 92 33 ^
30 57 88 20 <
rTorquay
H.d. 1W
" Crewe .....
kNorthampton
" Colchester
} Darlington
^ 21 15
13 7 7 8 18 23 2 10 9 18 34 35,
44 7 6 8 23 25 3 5 15 16 43 31
43 7 8 6 30 25 2 3 17 12 44 29 '
45 5 9 9 28 41 2 6 14 14 39 29<
FYRST UPP -
SVO NIÐUR!
1 júni veröur haldinn árlegur
fundur forráöamanna ensku
knattspyrnufélaganna. Þar verö-
ur kosiö um þaö hvaöa liö komi til
meö aö leika i 4. deild á næsta ári.
i þeirri kosningu taka þátt mörg
félög utan deilda, sem æskja inn-
göngu i 4. deild, svo og fjögur
neöstu liöin i 4. deild, sem taka
þátt i kosningum nauöug. Félagiö
Northamton Town er i þeirra
hópi, og þaö er nú i töluveröri
hættu, þvi þetta er annaö áriö i
röð sem féiagiö lendir i þessum
hópi. Og það sem er furðulegast
af öllu, Northamton Town lék i 1.
deild siðast áriö 1966!
Saga Northamton Town á und-
anförnum árum er mikil raunar-
saga. Hún hefst eiginlega fyrir al-
vöru vorið 1961. Það ár varð
Northamton i þriðja sæti i 4.
deild, og fluttist upp i 3. deild
næsta ár. Annað lið sem fylgdi fé-
laginu upp var Crystal Palace,
sem siðar komst upp i 1. deild, en
er nú fallið i 2. deild að nýju, eins
og menn eflaust vita.
Arið 1962 gekk bara nokkuð vel
hjá Northamton, félagið kom sér
þægilega fyrir i 3. deild, og lentii
8. sæti. Arið 1963 sótti Northamt-
on enn i sig veðrið, sigraði i 3.
deild með miklum glæsibrag, og
fluttist upp i 2. deild ásamt Swin-
don. 1 2. deild þurfti Northamton
eitt ár til að koma sér fyrir, lenti
i 11. sæti fyrsta árið sitt þar, en
sigurvegari i deildinni varð
Leeds.
Svo var það 1965 að draumurinn
langþráði rættist. Northamton
varð i öðru sæti i 2. deild, og fór
upp ásamt Newcastle. En dag-
arnir i 1. deild voru ekki margir,
félagið náði sér aldrei verulega á
strik og féll i 2. deild strax aftur.
Með niður fór Blackburn.
Og nú hófst sorgarsagan fyrir
alvöru. Vorið 1967 hafnaði
Northamton i næst neðsta sæti i 2.
deild, og féll þar með niður i 3.
deild, og þar var viðstaðan ekki
mikið lengri, þvi vorið 1969 féll fé-
lagið niður i 4. deild, og hefur set-
ið á botninum þar siðan. Einn
leikmanna Northamton fylgdi lið-
inu allan timann, og hann hefur
einn allra leikmanna í Bretlandi
þann vafasama heiður, að hafa
leikið á öllum knattspyrnuvöllum
deildarliðanna —SS.
Olgu hlotnaöist margvislegur heiöur á siöasta ári. Hér heldur hún
á styttu sem hún hlaut frá BBC, eftir aö hafa veriö valin persónu-
leiki ársins 1972.
HI)N LAGÐIHEIMINN AÐ FÖTUM SÉR
Á siðustu Ólympiuleikum komu fram margar iþróttastjörnur sem heill-
uðu þá sem með fylgdust. En sú sem heillaði mest var Olga litla Korbut,
sovétstúlkan sem lagði heiminn að fótum sér með frábærum árangri i fim-
leikunum. Hér á eftir kynnumst við þessari stúlku dálitið nánar:
Venjulega er sagt frá i sam-
hengi, þegar spurningu er svar-
að, en i þetta skipti verð ég að
brjóta þessa reglu, þar sem ég
kynntist Olgu Korbut, þegar hún
sem 13 ára gömul haföi náð svo
góðum árangri I fimleikum, að
henni var boðið að æfa með
sovézka landsliðinu. Það var
fyrir fjórum árum i Iþróttahöll-
inni i Moskvu.
Ég hafði gaman af að vera
viðstaddur þessar æfingar, sitja
á bekk úti i horni og fylgjast
með, hvernig æfingin var end-
urtekin tiu, fimmtiu og hundraö
sinnum. Og siðar.þegar á keppni
stendur, kemur fimleikakonan
brosandi fram á sviöið og gerir
margbrotnar æfingar, að þvi er
virðist án nokkurrar fyrirhafn-
ar, finnur þú hinn sterka vilja og
þolinmæði, sem liggur á bak við
æfingar fimleikakonunnar, sem
heillar milljónir aödáenda.
Olga dró að sér athyglina þeg-
ar i stað. Ekki bara vegna þess,
að húnvar ný á sviðinu,og ekki
eingöngu vegna aldurs sins, en
hún var barn i samanburði við
hinar leiðandi stjörnur. Olga á
furðulega létt meö að einbeita
sér og lét það sem fram fór i
kring ekki trufla sig, þegar hún
þeyttist upp og niður á slánni i
erfiðum og flóknum æfingum.
Klukkustund áður heföi ég ekki
getað látið mig dreyma um að
hægt væri að framkvæma slikt.
Ég veit, hvað vinna við fim-
leikaæfingar er. Ég hef verið
svo heppinn að geta fylgzt með
æfingum Larisu Latyninu,
Nataliju Kuchinskaja og Larisu
Petrik... Olga vinnur á annan
hátt en þær. Hún vinnur ákveðið
og er full andagiftar, eins og hún
væri að keppa, en ekki að æfa.
Tveim árum siöar stóðu mörg
þúsund áhorfendur i áhorfenda-
pöllum íþróttahallarinnar (og
jafnvel gráhæröir, heimsvanir
áhorfendur) á öndinni og siðan
hófust ofsaleg fagnaöarlæti þeg-
ar undrunin breyttist i aðdáun.
Ljóshærð stúlka.með Hvitrúss-
neska skjaldarmerkið á iþrótta-
búningi sinum, sveiflaði sér nið-
ur frá efri slánni, stóð grafkyrr
og sveif framundan neðri slánni
einsog þokkafullur mávur. Ekki
einn einasti fimleikamaöur i
heimi hafði getað framkvæmt
svo flókna æfingu áður.
Ég er aftur staddur á æfingu.
Olga er ekki lengur byrjandi i
landsliðinu. Hún er sovétmeist-
ari. En allt er einsog áður. Ef til
vill eru hreyfingar hennar ennþá
fullkomnari, gæddar meiri ynd-
isþokka. Nú hafði Olga fengið
verk að vinna; það var að fylgj-
ast með 13 ára gamalli skóla-
stúlku frá Tbilisi. Henni hafði
veriö boöið að þjálfa með lands
liðinu alveg eins og Olgu fyrir 2
árum. Olga þjálfaði og leið-
beindi þessu undrabarni, sem
hafði stormað upp á tindinn án
þess að taka tillit til titla eldri
keppinauta sinna.
Nú sátum við Oiga úti i horni á
leikfimissalnum og horfðum á
Ninu og Olga svaraði spurning-
um minum.
Já, hún var fædd f Grodno,
sem er borg i Hvitarússlandi.
Faðir hennar er byggingarverk-
fræðingur. Hann er mikill
iþróttaunnandi og mjög góður
skotmaður. Systur hennar Irena
og Zemfira eru hrifnar af blaki
og þriðja systirin Ljúdmila er
lika fimleikakona. Hún er i-
þróttameistari. Það var hún,
sem fór með Olgu i iþróttaskóla,
þegar hún var niu ára. Éléna
Valtsetskaja fyrverandi heims-
meistari þjálfaði hana fyrsta
árið. Þá tók Ranald Knysh einn
af fremstu þjálfurum landsins
við.
„Kennarar minir höfðu mikil
áhrif á mig frá upphafi og inn-
prentuðu mér áður en ég hafði
lært að steypa mér kollhnis eða
standa á höndum að fimleikar
krefjast alls af þér. Ég býst viö
að það sé þess vegna sem dag-
leg þjálfun heiilar mig eins mik-
ið og keppnirnar. Ég keppi ekki
eingöngu við keppinauta mina
heldur einnig við sjálfa mig.
Það er auðveldara að vinna
keppinaut sinn heldur en aö fara
framúr sjálfum sér”.
„Hvaða keppnir eru þér
minnisstæðastar? ”
„Unglingakeppni Hvitarúss-
lands, en þá var ég tólf ára.og
iþróttamót skólabarna, en það
var ári siðar”.
„Þú varðst meistari á þver-
slá, æfingum á slá og jafnhliöa
slá?”
„Já, og svo átti ég i erfiðleik-
um meö frjálsu æfingarnar”.Ég
minnist þessa samtals frá árinu
1970, vegna þess, að það svarar
mörgum spurningum, sem eru
sendar til ritstjórnarskrifstofa
okkar,og fyrst og fremst hvern-
ig Olga gerir sér grein fyrir
þeirri ábyrgð, sem fimleik-
amaður hefur gagnvart fimleik-
unum.
Olgu finnst gott sælgæti, en
boröar það ekki i óhófi. Henni
þykir mjög gaman að fara i
leikhús, en timi hennar er mjög
takmarkaður, svo hún horfir að
mestu á leikrit i sjónvarpinu.
En Olga sökkvir sér niður i bæk-
ur og tónlist. Hún hefur alltaf
segulbandið sitt með, þegar hún
er i keppnisferðum. Eftirlætis-
ljóskáldið hennar er A.
Voznesensky og eftirlætistón-
skáldið hennar A. Shedrin.
Ólympiuárið var snilldarlegt
breytilegt sambland af atburö-
um fyrir Olgu. Fyrst fór hún til
Japan. Þar voru haldnar þrjár
keppnir við Japanska fimleika-
menn og með henni kepptu Nina
Dronova og Ludmila Turisheva.
t fyrstu keppninni tapaði Olga
fyrir Nínu,i annarrivann hún, i
þeirri þriðju tapaði hún og þá
fyrir Ludmilu. Eftir þaö var hún
ekki valin i sovézka liðið i
Evrópumeistarakeppninni. En
hæun kom fram með svo glæsi-
lega útsetningu á frjálsum
æfingum að hún heföi átt létt
með að keppa við bezta fim-
leikamanninn Ludmilu Turis-
hevu.
Afstaða Olgu til sigra var
einsog þaö átti að vera. Ósigrar
virtust ekki hafa áhrif á sjálfs-
virðingu hennar. Hún var áfram
róleg, viöfeldin við félaga sina i
fimleikum og i skólanum númer
10 i Grodno þar sem hún var i
siðasta bekk. Einsog áður var
hún hrifin af bókum. Hún las
eina bók af annarri um sögu,
landafræði, heimspeki og vin-
sælar skáldsögur. Hún læröi
aöeins það sem var krafizt í
stærðfræði og efnafræöi. Olga
kom á ritstjórnarskrifstofu okk-
ar rétt áður en hún fór til
Miinchen. Ég spurði hana
hvernig hún héldi að hún myndi
Framhaid á bls. 4
— OLGA LITLA KORBUT
Laugardagur 28. apríl 1973.
o