Alþýðublaðið - 20.06.1973, Blaðsíða 7

Þetta voru stór orð frá hinum
glæsilega, sólbrúna milljónera,
sem var forstjóri stórs út-
flutningsfyrirtækis. Hins vegar
var þeim til litils eytt á hina
fögru, ensku Gale Ann Benson
þar sem hana skorti hvorki höll,
garð, eða jarðneskt gull. Hún
var gift enskum kvikmynda-
framleiðanda og var auk þess af
einni göfugustu og rikustu ætt
Englands. En skyndilega, þegar
hinn sólbrúni maður tók hana i
faðm sinn og hélt henni þétt að
sér úti á dansgólfinu i valsinum,
þá misstu öll hin gömlu verð-
mæti gildi sitt. Hún varð yfir sig
ástfangin i hinum glæsilega
dansfélaga sinum. Og hún yfir-
gaf eiginmann sinn og
fjölskyldu og fór með Abdul
Malik til Trinidad.
Hún hélt, að þar myndi hún
upplifa himnarikissælu i para-
dis. Þess i stað fann hún dauð-
ann.
Fyrsta árið skrifaði Gale
Benson foreldrum sinum reglu-
lega. Hún bað um fyrirgefningu
og um, að þau öðluðust skilning
á þvi, sem hún hafði gert. Hún
var svo hamingjusöm, svo
hamingjusöm. Og hinn illa
svikni eiginmaður mennar féllst
á að veita henni skilnaðinn.
Hann var nógu raunsær til þess
að sjá, að hann myndi aldrei fá
konuna sina heim aftur.
Eftir eitt ár hætti Gale Benson
skyndilega öllum bréfaskrift-
um. Tveim mánuðum eftir að
hún hafði ritað sitt siðasta bréf
brauzt skyndilega út eldur i
glæsihöll Abduls Malik, sem var
u.þ.b. 25 kilómetrum utan við
Port of Spain, sem er höfuðborg
Trinidad. Aður en sólin hafði
komið upp var draumahöll
Maliks orðin að rjúkandi ösku-
hrúgu.
Kvöldið áður hafði mikil
veizla verið haldin á heimili
milljónerans. Veizluna þá sóttu
þekktir gestir— svo sem eins og
hnefaleikakappinn Cassius Clay
og bitillinn John Lennon ásamt
frú Yoko. Margir aðrir frægir
einstaklingar frá Evrópu og
Ameriku voru meðal veizlu-
gesta. Að veizlunni lokinni flaug
Malik beint til Georgetown i
Guyana i Suður-Ameriku.
Lögreglan i Trinidad hafði
lengi haft grun um, að sitthvað
óhreint væri á seyði á bak við
hina glæstu framhlið hallar
Maliks. Malik var m.a. grun-
aður um að smygla vopnum i
stórum stil. Meðal viðskipta-
vina hans átti að vera banda-
riska Svarta-valds hreyfingin,
og var Malik einnig grunaður
um að styrkja hana með fjár-
framlögum.
Af sjálfu sér kom lögreglan
strax i málið vegna hallar-
brunans. Og þar sem Malik
sjálfur var ekki heima var svo
sem alveg eins hægt að athuga i
leiðinni, hvort sá orðrómur
hefði við rök að styðjast, að
hann hefði grafið vopnabirgðir
niður i garðinn. Fimmtiu lög-
reglumenn fóru þvi að snúa
hinum fagra lystigarði við.
Þeir fundu engin vopn — en
þvert á móti rákust þeir á lik
ungs manns, sem hafði verið
hálshöggvinn með þungum
machete-hnif (stuttsverð, sem
notuð eru m.a. til þess að ryðja
sér leið með um frumskóga). Sá
látni reyndist vera hinn 25 ára
gamli hárskeri, Joseph Skerrit,
sem daglega hafði komið til
hallarinnar til þess að klippa og
raka Malik.
Lögreglan gróf áfram og
innan stundar kom hún að liki af
konu. Hún hafði verið myrt með
sama hætti og Skerrit. Höfuð
hennar, sem grafið hafði verið
við hliðina á likamanum, var
mjög tekið að rotna. En
munnurinn var galopinn. Það
var augljóst, að hún hafði látizt
með hræðsluóp á vörum.
Við hlið liksins fannst hand-
taska konunnar. Af nafnskir-
teinum i töskunni kom i sjós, að
hin látna var Gela Ann Benson,
hin enska vinkona Maliks.
Morðinginn hafði augsýnilega
verið svo viss um að giæpur
hans kæmist ekki upp, að hann
hafði látið merkiseðil fylgja lik-
inu.
Lögreglumennirnir grófu
áfram i þeirri von að finna
morðvopnið. En þeir fundu ekki
neitt. Þeir fundu heldur ekki
vopnasafnið, sem þeir höfðu átt
von á að rekast á i garðinum.
Þess i stað liöfðu þeir gert upp-
skátt um blóðugt glæpaverk,
sem vart hefði nokkru sinni
verið uppgötvað, ef milljóna-
mæringurinn hefði ekki verið
grunaður um vopnasmygl.
1 Guyana hafði Malik fengið
fréttir um hina óvæntu athafna-
semi lögreglunnar. Hann fór
þegar i felur og flýði inn i frum-
skóginn. 1200 lögreglumenn og
hermenn voru sendir á eftir
honum.
En þrátt fyrir allan þennan
fjarræna frumskóg, þá lauk
eftirförinni með óskaplega litið
spennandi hætti. Malik náðist
þar sem hann svaf i tjaldi sinu.
llann veitti heldur enga mót-
spyrnu.
Farið var með Malik til Trini-
dad, þar sem hann skýrði frá
hinum blóðugu morðum. Hann
nafngreindi þrjá menn sem
sökudólgana — hinn þrituga
Edward Chadee, hinn 34ra ára
Stanley Abbott og hinn 21 árs
gamla Adolphus Parmassar.
Þessir þrimenningar, sem án
nokkurs vafa fengust við vopna-
smygl, höfðu fengið 10 þúsund
dollara fyrir morðin.
Gale Ann Benson, sem hafði
yfirgefið allt til þess að leita
hamingjunnar á þessum fjar-
læga stað, hafði fljótt komizt að
raun um veruleikann. Henni
varð fljótlega ljóst, að hetjan
hennar var ekkert annað en
ómerkilegur glæpamaður, sem
ekki bara fékkst við að smygla
vopnum heldur stundaði einnig
þjófnað og fjárkúgun. Lengi
hafði hún hótað að yfirgefa hann
— og þvi var hún ógnun við orð-
stir hins mikils metna forstjóra
útflutningsfyrirtækis.
Þess vegna var það, sem hann
gaf þremur af félögunum i
glæpaflokk sinum fyrirskipanir
um að höggva af henni höfuðið.
Til allrar ógæfu — einnig fyrir
viðkomandi — var vitni að
óhæfuverkinu og það vitni var
hárskerinn. Hann gekk inn i
húsið á sama andartaki og
morðið var framið. Það var þvi
ekkert um annað að gera, en að
stöðva starfsemi hans með sér-
deilis góðum „rakstri”.
Hin tvö illa leiknu lík voru svo
grafin i garðinum. Malik og
félagar héldu, að þau myndu
aldrei finnast. En þeir vissu
heldur ekkert um, að lögreglan
fékk ábendingu um, að vopn
kynnu að vera grafin i garðinum
og fór þvi að leita.
Þá hafði lögreglan ekki hug-
mynd um ódæðisverkin. Og
bruninn, sem lagði höll Maliks i
rúst, var enn ein óheppnin fyrir
glæpaleiðtogann. Upptök hans
voru einfalt skammhlaup i raf-
leiðslu.
Hringur óhappanna lokaðist
svo, þegar Malik og leigumorð-
ingjar hans þrir voru kallaðir
fyrir rétt, ákærðir um morð.
Allir fjórir voru þeir dæmdir til
dauða með hengingu....
Miðvikudagur 20. júní 1973