Alþýðublaðið - 30.08.1973, Qupperneq 7

■■■■■■■■■■■■*■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■*■■■■■
;yðjan
íráta
nn finn-
hann á
•um, og
á gamli
; vegna,
ukrast i
> er ekki
ja, eins
Ð sann-
itt. ,,Nú
ieð mér,
tum við
itið þér,
. Hvers
þá að
i af mér
reiðufé
Fir. Allt
lunum i
iur færi
gim-
i'
fc
steinum.”
Peters sá, að höfðinginn
fór sér að engu óðslega, en
ráðgaðist við striðsmenn
sina.
Máluðu, nöktu mennirnir
hurfu inn i frumskóginn, og
höfðinginn einn og þrjár
beztu skytturnar hans urðu
eftir á bakkanum.
„Hann man eftir salt-
inu,” sagði Serra glaðlega.
„Hafið þér salt meðferðis
„Dropar frá
sólinni”
„Já, ég er með svolitið
nægilega mikið til að græða
tvo demanta á skiptunum.
Sá gamli veit ekki, hvers
virði þeir eru. Hann heldur,
að gimsteinarnir séu drop-
ar frá sólinni.”
beir gengu með höfö-
ingjanum i gegnum frum-
skóginn. Þeir fylgdu ánni,
sem grillti stundum i á
millitrjánna, og komu loks
að árbakkanum.
Jafnvel Serra varð
undrandi, er hann sá Iitlu
hermennina vaða yfir ána.
„Hann er skarpur skepn-
an,” sagði hann i viður-
kenningartón. „Hann hefur
útbúið vað yfir ána.”
Steinarnir voru hálir, en
nægilega breiðir, til að unnt
væri að ganga á þeim til-
tölulega örugglega. Nýtt
furðuverk blasti við þeim á
hinum bakkanum: þorp
Yncanna.
Það stóö úti I ánni. Á
óhreinu, gulgrænu vatninu
vögguöu eyjar, sem voru
gerðar af mannahöndum
úr trjástofnum og
vafningsviðarfléttum.
Indiánarnir höfðu reist ör-
smáa kofa á hverri eyju.
Úr lofti að sjá var vegurinn
eins og þakinn vatnaliljum.
„Stórkostlegt,” stundi
Serra. „Þetta hafa engir
aðrir hvitir menn séð —
flotborg Yincanna.”
Höföinginn staðnæmdist
fyrir framan stærstu eyna:
Siðan gekk hann upp
bjálkastiga og upp á eyna.
Serra og Peters eltu
hann.
„Ég er glaður,” sagði
Xinxare skyndilega. Portú-
galska hans var illskiljan-
leg. „Ég þarfnast ykkar.”
„Ég er með salt handa
þér,” flýtti Serra sér að
segja.
„Ekki salt.” Xinxaré
benti á riffilinn sem Peters
bar á öxl sér. „Þrumu-
stafur.”
„Hann getur fengið byss-
una gegn poka af
demöntum,” sagði Serra.
„En hann fær bara eina
skothylkjahleðslu. Þegar
hann hefur skotið fimm
skotum, getur hann notað
riffilinn sem göngustaf.”
Xinxare tók ofan fjaðra-
skrautið, og þá kom i ljós,
að hann var friður, hæru-
skotinn maður, og augu
hans voru furðu gáfuleg.
„Ættfólk mitt er ótta-
slegið. Þarna —” Xinxare
benti upp með ánni — „er
hvit gyðja, sem kemur frá
sólinni...”
„Gloria ” hvislaði
Peters.
„Haldið yður saman!”
urraði Serra
Áin - síðasta
hálmstráið
„Þú verður að hjálpa,”
sagði Xinxarébeygði sig og
gróf höndina ofan i lauf-
dyngju. Hann dró upp
demanta og dökkbláa
safira.
Serra stundi þungan.
„Hvað viltu að ég gcri?”
spurði hann.
Xinxare lokaði lófanum.
„Nú er strið milli okkar og
Ximbu-manna,” sagði
hann með þunga. „Viö
verðum aö ná hvítu gyðj-
unni.”
Hinn aldraði höfðingi
Ximbu-manna settist hjá
fjársjóðnum. Hann bandaði
hendinni. Fjársjóðurinn er
þinn. Hirtu hann, gyðja. Þú
kemur frá sólinni alveg
eins og þessir steinar. Þið
tilheyrið hvort öðru.
Gloria hristi höfuðið. Mig
langar ekki i gimsteina. Ég
vil fá fleka. Ef Hellmut er
enn á lifi, er hann einhvers
staðar viö ána, og þá
getum við fundizt aftur.
Ain er siðasta hálmstráið.
Höfðinginn skildi ekki
stakt orð. Gloria bandaði
hendinni, eins og hún vildi
segja: Látum fjársjóðinn
eiga sig. Siðan gekk hún
aftur heim i þorpið. Höfð-
inginn gekk lotningarfullur
á eftir henni.
Gloriu þótti undarlegt, er
hún var aftur komin til
þorpsins að skyndilega
kvaö viö drynjandi
trumbusláttur. Konur og
börn lögðu á flótta upp I
kofana. Hermennirnir
söfnuðust saman niðri við
ána með ópum og óhljóð-
um. Höfðinginn rak upp
hvellt óp og hljóp til manna
sinna.
Njósnari i
Yincamanna
Eintrjáningur með sex
hermönnum innanborðs
kom .niður ána og færðist
óðfluga nær. t miðjum
bátnum lá smávaxinn,
nakinn maður i fjötrum.
Ándlit hans var kámugt af
striðsmálningunni, sem
likami hans var skreyttur
með.
Hér var kominn
bandingi, njósnari Yinca-
manna, sem fundizt hafði á
yfirráðasvæði Ximbu-
manna.
Gloria horfði á fangann,
er hann var dreginn i land.
Hana grunaði, hvað myndi
gerast og hún óttaðist, að
hún þyrfti að vera heiðurs-
gestur viö athöfnina.
Á morgun;
Gyðjan reynir
vald sitt
Töfralæknir
hugsar aðeins
um hefnd
Gloría er á
ferðalagi með
flugvél, sem
hraparí
frumskóginn.
★
Hausaveiðarar
telja hana
hvíta gyðju
km
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
■ ■■■
Ymsar brezkar hljómsveitir
hafa grætt vel á þvi að fara til
Bandarikjanna i hljómleika-
ferðir, og má nefna I þvi sm-
bandi Rolling Stones. Hljóm-
sveitin WISHBONE ASH ætl-
ar nú að freista gæfunnar
þar, og halda þangað á næst-
unni til einsárs dvalar. Þeir
ætla þó ekki að snúa alveg
baki við sinum brezku aðdá-
endum og ætla þvi að
skreppa til Bretlands til
hljómleikahalds næsta sum-
Brezka útvarpsstöðin BBC hef-
ur bannað nýútkomið lag
PROCOL HARUM, SOU-
VENIR, vegna ósmekklegs
texta lagsins. BBC hefur
löngum verið iðið við að
banna lög, og oftast nær hafa
slik lög selst mjög vel út af
því. En Procol Ilarum sáu
viö þvi, og gáfu plötuna út
með tvöfaldri A-siðu svo að
þeir hjá BBC verða aö gjöra
svo vel að lerka plötuna,
hvort sem þeim líkar betur
eöa verr.
— SB.
rett
Þeim á réltingaverksfæðinu fannst
vera kominn tími til að rétta úr sér.
Þess vegna fluttu þeir.
Nú er réttingaverkstæði Veltis H.f.
í nýju og rúmgóðu húsnæði, sem gefur
þeim möguleika til betri þjónustu,
og jafnvel aukinna afkasta!
Réttingaverkstæði Veltis h.f. er nú
til húsa að HYRJARHÖFÐA 4.
Það má ef til vill þekkja þá
á ánægjusvipnum.

Suðurlandsbraut 16 • Reykjavík • Simnefm: Volver • Simi 35200
Fimmtudagur 30. ágúst 1973.
argus