Alþýðublaðið - 24.07.1974, Blaðsíða 6

Leiknum var ekki lokið á rothöggi í annarri lotu.
Þriðja lota var tveggja sólarhringa martröð.
Dauðinn sigr-
aði á stigum
Mótstöðumaöur hans Fabrizio Avincoia var einnig byrjandi
hnefaleikamaður. Það varð honum að bana
Margir fylgdu unga hnefaleikaranum til grafar og meðal lik-
burðarmanna var vinur hans og andstæðingur.
Fabrizio Avincola hlaut að deyja
vegna þess eins, að hann gerði ráð
fyrir, að lif sitt yrði betra, ef hann
gerðist hnefaleikari. Hann var 17
ára og bjó við sárustu fátækt i smá-
bænum Trevignano, 30 km. frá
Róm.
Hann æfði næstum hvern einasta
dag og loks komst hann i hringinn.
Aðeins byrjendur áttu að keppa.
Hlutkesti var lokið. Fabrizio fékk
jafnóæfðan mótstöðumann og hann
var sjálfur, Oliviero Rotarvi frá
Frosinono.
Báðir þessir ungu menn kepptu i
fyrsta skipti opinberlega.
Bjöllunni var hringt. Hnefaleik-
ararnir létu hanskana snertast I
kveðjuskyni, en svo hófst keppnin.
Fabrizio hafði mótstöðumanninn
i vörn frá upphafi. Högg hans féllu
snögg og örugg og hann fékk marga
punkta og sigraði greinilega i
fyrstu lotu.
Onnur lota hófst. Aftur endurtók
þetta sig. Fabrizio stýrði leiknum
gjörsamlega. Þá kom Oliviero
höggi á hann. Hann kom við höfuð
mótstöðumanns sins. Fabrizio stóð
sem lamaður sekúndubrot, svo
fékk hann á andlitið.
Dómarinn taldi: 8-9, út. Oliviero
var yfirlýstur sigurvegari á
„knock-out” i annarri lotu.
Fabrizio reis ekki á fætur. Það var
reynt að láta hann rakna við sér og
m.a. var notað það alþjóðlega með-
al, ilmsalt. En það var ekki til neins
og þvi var kallað á iþróttalækni.
Eftir fimm minútur komst hinn
yfirunni hnefaleikamaður á fæt-
urna. Hann gekk til andstæöings-
ins, tókfhönd hans og óskaði hon-
um til hamingju með sigurinn.
Þeir óku heim saman. Hnefaleik-
arar eru alltaf góðir vinir, hvernig
svo sem úrslitin verða. A leiðinni
leið Fabrizio hálfilla. Vinir hans
óku honum á næsta sjúkrahús.
Hann missti meðvitund á leiðinni.
Læknarnir reyndu allt, en hann
komst ekki til meðvitundar aftur.
Hann dó tveim dögum seinna.
Andstæðingur hans, Oliviero, var
viö æfingar, þegar hann frétti um
lát Fabrizios. Hann klifraði niður-
lútur út úr hringnum og sagöi: —
Ég leik ekki hnefaleik aftur.
m
Miðvikudagur 24. júií 1974.