Alþýðublaðið - 26.11.1975, Blaðsíða 8

HORNID - sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsi
llb, OIUU I

Leggið þýzku samningana
undir dóm þjóðarinnar!
Kári hringdi:
Ég fer nú að trúa þvi sem ein-
hver sagði um daginn að núorðið
væri engu hægt að ljúga upp rik-
isstjúrnina i landhelgismálinu,
hún virðist hafa það að markmiði
að gera þvert ofani vilja þjdðar-
innar.
Bretum er boðið að veiða hér
nær þvi jafnmikið og þeim er unnt
miðað við sama skipaflota og
ástand fiskstofna, og ekki eru
siðri vildarkjörin sem Vest-
ur-Þjóðverjum eru boðin. Þeir
eiga að fá að veiða jafnmikið og
þeir hafa veitt hér við land að
undanförnu og það án veiðisamn-
inga. Það á einfaldlega að semja
um veiðiþjófnaðinn i þetta skipti,
þvi nú er þeim boðið langt inn á
gafl, rétt einsog landhelgin hefði
aldrei verið færð út i 50 milur
hvað þá meira. Þess er skemmst
að minnast að v-þýzku veiðiþjóf-
arnir voru með einhver smáriðn-
ustunetsem sézthafa i sjóhér við
land i siðasta þorskastriði.
Það hlýtur að vera indælt fyrir
siminnkandi fiskstofn að fá þessi
veiðarfæri alveg upp á 25 milum.
Sú rikisstjórn sem hefur i
hyggju að semja um lifsafkomu
þjóðarinnar, hún er ekki rikis-
stjórn þeirrar þjóðar sem býr i
þessu landi, hún er rikisstjórn
hagsmunaaðila i brezkum og
v-þýzkum fiskiðnaði. Trúlega
hefur hún á stefnuskrá sinni að
þegar búið er að semja við út-
lendinga um hverja einustu
fiskstirtlu á miðunum semvið
þykjumst vera að verja þá verði
islenzk skip send á miðin út af
Kanada og örugglega einnig á
fiskimið I Suðurhöfum.
Rikisstjórn sem vanvirðir svo
gersaml. sjómenn og aðra þá
sem sýna einurð og festu i þessu
mesta máli þjóðarinnar, hún ætti
að segja af sér hið bráðasta, eða
að minnsta kosti leggja þetta
samningamakk sitt undir dóm
þjóðarinnar allrar. En trúlega er
ekki sá kjarkur fyrir hendi, hún
veit að ekki þyrfti að spyrja að
leikslokum.
Fyrirspurn í tilefni kvennaárs
Ein fyrirspurn í tilefni
kvennaárs. Ef jafnréttis-
löggjöf veröur sett, sem á
aö tryggja konum fullt
jafnrétti á viö karlmenn,
hefur það ekki í för með
sér að karlmönnum
veröur tryggt jafnrétti á
við kvenfólk?
Það væri fróðlegt að fá úr
þessu skorið, þvi það er á ýms-
um sviðum, sem konur hafa
rétt, sem karlmönnum hefur
enn ekki hlotnast. Til að mynda
fá konur barnsburðarfri á laun-
um hjá sumum vinnuveitend-
um, en vegna ýmissa snúninga
af sömu völdum þurfa karlmenn
á frii að halda. Þeim er ekki
tryggður réttur að neinu leyti til
barna sinna, ef slit á samvistum
verða. Þá er móðurrétturinn al-
ger, og er vitað til þess að
barnaverndarnefnd liður ýmis-
legt i fari móður áður en réttur
hennar til umsjár barna er
skertur.
Þetta er aðeins ábending, en
það væri kærkomið, ef félags-
málaráðuneytið kynnti fáfróð-
um almenningi, hvað felst i
frumvarpi um jafnrétti og hve
langt það á að ná.
I.esandi (karlmaður)
Bridgc
Sniöug vörn og
slöpp sókn.
Sagnhafi hljóp heldur illa á sig i
spilinu i dag, fékk vist ofbirtu i
augun vegna sigurmöguleika!
♦ D2
V 32
♦ G10965
♦ G954
A 765
V 5
♦ D842
♦ ÁKD76
♦ 8
£ KG10987
♦ A73
* 1083
Hér gengu sagnir fljótt af.
Austur sagði 2 hjörtu og Suður 4
spaða, sem varð lokasögnin.
Vestur sló nú út laufakóng, en
leizt ekki á framhald i laufi og
spilaði út hjartafimmi næst.
Austur lét kónginn og Suður tók
slaginn á ás. Og nú spilaði hann
út hjartadrottningu! Vestur var
ekki seinn á sér að stinga með
trompi og spilaði öðru trompi
út, gefið i blindum og tekið
heima. Sagnhafi spilaði nú
hjarta og drap með tromp-
drottningu i borði, spilaði sig inn
á hendi með þvi að trompa lauf,
en allt kom fyrir ekki. Héðan af
var spilið einn niður. Ef sagn-
hafi hefði spilað smáhjarta i
stað drottningarinnar, hafði
hann i öllum höndum við vörn-
ina. Austur gat fengið hjarta-
slaginn og sama var þó hann
spilaði hjarta áfram, spaða-
drottningin hirti þann slag og
með þvi að taka trompin af and-
stæðingum var spilið i höfn.
Trompútsláttur frá Austri gat
engu um það breytt.
UR U(j SKAHl Lif’ilFIR
KCRNELÍUS
JONSSON
SKÖLAVOROUSl 1G 8
BANKASTRÆ Tl 6
<>*»m'>H8i86G0
FRAMHALDSSAGAN [HD —
vegna æsirðu þig svona upp? Eiturlyf? Jordan hefur sjálf-
ur gefið henni þau.
— Þú skalt ekki halda, að ég sé fifl, Ilona. Það hefði hann
aldrei gert. Hann er ekki þannig maður. Svona smáborg-
ari, sem óttast um stöðuna, gæti aldrei gert slikt. Nei,
hann myndi aldrei hætta á það. En hann nær i skottið á
þér.
— Hann getur reynt það, sagði Ilona hæðnislega. —
Hvernig ætti hann að gera það? Sigrid er alltof gráðug i
„töflurnar” sinar til að gera nokkuð sem kemur i veg fyr-
ir, aðhún fái meira. Vertu ekki með nein læti. Ég er ekki i
skapi til þess.
— Það er ekki til neins að fara undan i flæmingi. En við
ræðum þetta ekki meira hér og nú. Þú flytur inn á hótelið
mitt. Auðvitað án þess að innskrifa þig þar. Ég verð að
koma i veg fyrir, að þú finnist. Ég trúi öllu á Jordan.
Jan stóð fyrir utan dyrnar.
Hann heyrði raddir en ekki orðaskil, en svo virtist milli-
hurð opnuð, þvi að hann heyrði i Oluf Brock. Jan hélt niðri
i sér andanum.
— Ég ásaka þig alls ekki, elskan, heyrði hann Oluf
Brock segja. — En þú áttir að vera gætnari. Við eigum
ekki að leyna neinu hvort fyrir öðru. Mér er sama, hvað
um Sigrid verður, en við verðum að forðast allar hættur.
— Ég er orðin drepleið á að leika umhyggjusömu vin-
konuna, svaraði hún. — Það er andstyggilegt, hvernig hún
hengir sig i mig. Þegar einhver er jafnheimskur og
Sigrid...
Jan heyrði alltaf betur og betur til þeirra. Hann óttaðist,
að dyrnar myndu opnast og fór.
Hann hafði ekki gert það, sem hann hafði ætlað upphaf-
lega, en hann hafði heyrt ýmislegt, sem staðfesti grun
hans. Ilona Reiff var ástmey Olufs Brocks! Og Sigrid var
fyrirþeim.Sennilegahöfðu þau reynt að brjóta hana kerf-
isbundið niður.
Hræðilegur grunur vaknaði i huga hans. Höfðu þau verið
farin að gefa henni eiturlyf, þegar hún var barnshafandi
siðast? Var það ástæðan fyrir þvi, að barnið hennar var
vanskapað?
Það yrði naumast unnt að sanna það nú, nema hún ját-
aði. Var unnt að fá hana til þess?
Kæmi Oluf til að tala við hann i dag? Hann varð að vera
heima. Hann mátti alls ekki láta Oluf komast að þvi, sem
Alþýðublaðið
hann vissi um þau Ilonu, ef hann ætlaði að veiða eitthvað
upp úr honum.
Hann flýtti sér heim og fór aðlaga til. Um stund gleymdi
hann þvi, að hann átti að hitta systur Ullu.
Hann þurfti ekki að biða Olufs lengi. Jan fékk hjartslátt,
þegar hringt var að dyrum.
— Mér var sagt á spitalarium, að þú hefðir farið fyrir
klukkustund, sagði Oluf tortrygginn.
— Ég fékk fri i dag. Það var svolitiðað gera.
— Það er naumast, að þið hafið það gott á spitalanum,
sagði Oluf hæðnislega.
— Það kæmi þér á óvart, hvað mikið er að gera stund-
um, sagði Jan kæruleysislega. — Viltu i glas?
— Nei, takk, ekki núna. Oluf Brock hafði ákveðið að
hugsa skýrt.
Nú var svo langt gengið, að hann sá hættu á hverju leiti.
Nú máttu honum ekki verða nein mistök á.
— Þú gerðir mig alvarlega hræddan, Jan, sagði hann. —
Ég er ekki búinn að jafna mig enn. Hvernig geturðu haldið
öðru eins fram?
— Mér komu viðbrögð Sigrids á óvart, svaraði Jan. —
Hún er ýmist æst eða sljó — það varð að finna skýringu á
þvi.
— Hún er móðursjúk, sagði Oluf ákveðinn. — Hún hefur
alltaf verið það. Hún er að gera út af við mig. En ég hélt
alltaf að það væri vegna þess, að hana iðraði að hafa gifzt
mér.
— Svo hjónabandið hefur verið i hættu áður? sagði Jan.
— Frá upphafi. Hún var eftirlætisbarn. Hún vildi alltaf
vera númer eitt. Ég var næstum þvi búinn að gefast upp,
AÐSTOÐAR-
LÆKNIRINN
þegar hún erfði alla þessa peninga. Ég veit ekki, hvað hún
hefur sagt þér, en græðgi hennar varð til þess að ég fór að
tefla i tvisýnu. Ég var óheppinn. Nú er ég kominn á réttan
kjöl. En við skulum koma okkur að efninu. Ég vil fá að
vita, hvort grunur þinn er á rökum reistur.
— Það er hann. Hún var með litla silfuröskju, sem i voru
niu töflur, sem án efa eru fiknilyf. Ég hef tekið töflurnar
frá henni öryggisins vegna.
— Hver veit um þetta annar? spurði Oluf Brock hrað-
mæltur.
Jan vildi ekki blanda dr. Meiser i málið.
— Enginn, svaraði hann.
Hinn maðurinn andaði léttara.
— Hefur Sigrid sagt þér, hvar hún fékk töflurnar? spurði
hann.
Jan virti hann rannsakandi fyrir sér.
— Það gera eiturlyfjaneytendur aldrei, sagði hann.
AAiðvikudagur 26. nóvember 1975.
Einkaréttur: Bastei Verlag.