Alþýðublaðið - 10.12.1976, Qupperneq 2

2 STJÖRNMÁL
Föstudagur 10. desember 1976
SESX"
alþýöu-
tjtgefandi: Alþýöiil'lokkuriitn.
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgöarmaður: Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Bjarni Sigtryggsson.
Aðsetur ritstjórnar er i Sfðumúla 11, simi 81866. Auglýsingadeild, Alþýöuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906.
Áskriftarsími 14900. Prentun: Blaðaprent h.f. Askriftarverö: 1100 krónur á mántyði og 60 krónur i lausasölu.
Skemmdarstarfsemi og ógnun
við verkalýðshreyfinguna
Eins og margir höfðu
óttast hafa umræður um
þing Alþýðusambands
Islands snúizt upp í stór-
pólitískar deilur þeirra
manna, sem þingið sá1u í
þeim tilgangi, að mynda
breiða faglega hreyfingu
til að takast á við kjara-
rýrnunarstef nu ríkis-
stjórnarinnar.
Skrif Þjóðviljans og
Morgunblaðsins síðustu
daga eru til þess eins fall-
in að vekja úlf úð og óróa í
nýrri miðstjórn Alþýðu-
sambands íslands. Þessi
skrif bera vott um póli-
tíska móðursýki og eru
ábyrgðarlaus með öllu.
Þ jóðvi I j inn talar um
mikinn sigur Alþýðu-
bandalagsihs á Alþýu-
sambandsþinginu. Þess
hefur varla verið getið
hve mikill sigur það var
fyrir verkalýðshreyfing-
una að samþykkja nýja
stefnuskrá fyrir ASí og
að takast skyldi í fullri
sameiningu að leggja
drög að kjarabaráttunni,
sem framundan eh.
Vissulega voru fulltrúar
Alþýðubandalagsins
sterkt afl á ASí -þinginu,
en þeir réðu ekki úrslit-
um mála. Þjóðviljinn sér
ekki skóginn fyrir trján-
um, og minnist þess varla
að það voru hinir reynd-
ari og víðsýnni verka-
lýðsleiðtogar flokksins,
sem í samvinnu við full-
trúa Alþýðuf lokksins,
leiddu málin til farsælla
lykta.
Hjá kommúnistum í
hópi Alþýðubandalags-
manna helgar tilgangur-
inn meðalið. Það skal
með öllum ráðum koma
flokksstimplinum á allar
gerðir Alþýðusambands-
þingsins. En það eru ekki
allir verkalýðsleiðtogar
Alþýðubandalagsins sem
kæra sig um þennan
stimpil. Þeir vita sem er,
að samstaðan er meira
virði en sviðsettur stjórn-
málasigur. Þeir vita, að
grundvallaratriðið í bar-
áttunni framundan er að
verkalýðshreyf ingunni
verði stjórnað í samstarfi
við alla reynda og skyn-
sama verkalýðsleiðtoga.
Þar duga ekki ráð né at-
ferli upphlaupsmanna.
Alþýðubandalágið, eða
nokkrir fulltrúar þess,
gerðu þá kröfu að verka-
lýðsf lokkarnir tækju
ábyrgð á Alþýðusam-
bandinu og fældu jafn-
framt burtu alla fulltrúa
verkalýðshreyfingar-
innar, sem gætu talizt í
hópi Sjálfstæðismanna.
Alþýðuf lokkurinn sam-
þykkti sameiginlega
ábyrgð verkalýðsf lokk-
anna, en hafnaði með öllu
útilokunarstefnunni.
Niðurstaðan varð sú, að í
miðstjórn ASI voru kjörn-
ir gegnir fulltrúar verka-
lýðshreyfingarinnar, þótt
í Sjáf Istæðisf lokknum
væru. Þannig var komið í
veg fyrir klofning innan
ASf og miðstjórn sam-
bandsins verður styrkari
eftir.
Morgunblaðið lætur að
því liggja, að Alþýðu-
flokkurinn hafi heilshug-
ar gengið til samstarfs
við kommúnista á þing-
inu, og megi nú fara að
vara sig. í augum
Morgunblaðsins eru ein-
göngu kommúnista og
niðurrifsmenn í Alþýðu-
bandalaginu. Þessi skýr-
ing á ekki við um þá
verkalýðsleiðtoga sem
Alþýðuf lokkurinn átti
samstarf við á Alþýðu-
sambandsþingi. Þessi
skýring er heldur ekki
rétt um stóran hóp
manna, sem hafa látið
Alþýðubandalagið glepja
sér sýn með því að breiða
duluyfir Moskvuþjónkun
sumra leiðtoga flokksins.
Þessi hópur hefur líklega
ekki tekið eftir því hve
seint Þjóðviljinn þorði að
minnast Maó formanns
eftir andlát hans af ótta
við reiði Moskvu-valds-
ins, eða kannski vegna
þess að línan var ekki
komin að austan.
Morgunblaðinu má vera
Ijóst, að verkalýðsleið-
togar Alþýðuf lokksins
eru færir um að velja til
samstarfs í verkalýðs-
hreyfingunni þá Alþýðu-
bandalagsmenn, sem þeir
treysta eftir áratuga
samstarf, þar sem þeir
hafa sýnt, að það er hag-
ur verkalýðshreyfingar-
innar sem þeir bera fyrir
brjósti fyrst og fremst. I
öðru sæti er svo Alþýðu-
bandalagið.
Það er hrein
skemmdarstarfsemi og
ógnun við verkalýðs-
hreyfinguna á þessum
alvarlegu tímum, að
reyna að etja saman f ylk-
ingum innan hennar með
rætnum og ögrandi skrif-
um. Það er von Alþýðu-
blaðsins, að þeir menn,
sem nú hafa verið kjörnir
til að gegna miklu
ábyrgðarhlutverki í
verkalýðshreyfingunni,
láti ekki stjórnmálaþras-
ið blinda sig og haf i ávallt
í sjónmáli markmið
verkalýðshreyf ingar-
innar.
—Á G—
Við þurfum
öll að
vinna saman
• Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir,
Jformaður Sóknar, var allmikið i
• sviðsljósinu á Alþýðusambands-
Jþingi. Hún var i framboði gegn
• Snorra Jónssyni til varaforseta.
• Margrét Auðunsdóttir fyrrver-
• andi formaður Sóknar og mið-
• stjórnarmaður ASf til margra
• ára stakk upp á Aðalheiði.
• 1 viðtali sem Alþýðublaöi átti
• við Margréti fyrir stuttu kom
;• fram að Margréti þótti forystan
• heldur slöpp. Sagðist hún telja
• Aðalheiði mjög hæfa til forystu.
• Alþýðublaðið hafði samband
• við Aðalheiði i gær og spurði hana
J fréttaafliðnu þingi. „Þetta var
• baráttuglatt þing,” sagði Aðal-
• heiður „Og það var virkilega
• ánægjulegt hvaö fulltrúarnir tóku
J virkan þátt i störfum þingsins aö
• þessu sinni.”
J „Égheld að þaðhafi verið mik-
• ill einhugur hjá mönnum að við
J ættum að hrista af okkur það orð,
• að ísland væriláglaunaland. Lág-
J launahóparnir voru samstilltir.
• Þeir létu i sér heyra og þeir náðu
J árangri.
• Ég leiði algerlega hjá mér nart
J i mönnum eins og Einari Karli á
• Þjóðviljanum. Það vissu það allir
J að ég var ekki með neinn stjórn-
• málaflokk á bak við mig. Það var
J bara fólk sem vildi gera eitthvað i
• málefnum láglaunahópanna.
J Fólk sem var alls ekki ánægt með
• forystuna.”
• Siðan sagði Aðalheiður: „Ég
• hefði svo sannarlega viljað sjá
• einhvern kraftmikinn mann við
• hliðina á Birni. Annars er þetta
J ekkert persónulegt gagnvart
• Snorra, En hvað um það. Ég held
• að nokkuð vel hafi tekist til við
• kosninguna og ég vona bara að
• þeirstandi sig vel þegar til átak-
J anna kemur. Framundan er bar-
• átta og þá þýðir ekki annað, en að
J allir stilli saman krafta sina og
• leggi niður illindi og misklið.”
J „Við þurfum öll að vinna
• saman”. sagði Aðalheiður
J Bjarnfreðsdóttir. „Og ég held að
• við sem reyndum að taka dálitið
J hressilega á hlutunum á þinginu
• getum vel við unaö og litið björt-
• um augum til framtiðarinnar.”
J —BJ
„Þaö vissu það allir að ég var
ekki meö neinn stjórnmáiafiokk á
bak við- mig”, sagði Aðalheiður
Bjarnfreðsdóttir.
STARFAR SEM FRAMHALDSSKÓLI
EN ER REKINN SEM GRUNNSKÓLI
A fundi borgarráðs sem haldinn
var þann 7.desember siðastliðinn,
var lagt fram bréf fræðslustjór-
ans i Reykjavik ásamt bókun
fræösluráös i tilefni af erindi
kennarafélags Lindargötuskóla.
En þar kemur fram sú ósk, að
Lindargötuskóli verði gerður að
sjálfsstæðri skólastofnun i stað
þess aö vera rekinn sem hluti af
grunnskólum Reykjavíkur.
Afreiösla þessarar málaleitun-
ar kennarafélagsins var á þann
veg, að borgarráö féllst á ályktun
fræösluráös og telur að ekki sé
rétt aö gera skólann að sjálf-
stærði stofnun á framhaldsskóla-
stigi.
Alþýðublaöið hafði samband
viö skólastjóra Lindargötuskól-
ans, Hafstein Stefánsson, og
spuröi hann hvaöa ástæður lægju
aö baki ósk kennarafélagsins.
Sagði Hafsteinn að mál þetta
ætti sér töluvert langan aðdrag-
anda. Þaö heföi verið haustiö 1969
aö framhaldsdeiidum hefði verið
komið fyrir til bráðabirgða i hús-
næði Lindargötuskólans. Siðan þá
hefði skólinn verið rekinn sem
hluti af grunnskólum Reykjavik-
ur, þrátt fyrir aö aimenn gagn-
fræöadeild hefði veriö lögð niöur
við skólann strax vorið 1970.
„Lindargötuskólinn hefur
starfað sem framhaidsskóli, en
verið rekinn sem grunnskóli.
Hefur þetta fyrirkomulag
valdiö ýmsum erfiðleikum, til
dæmis I sambandi við kjaramál
kennara. Þá hefur þessi óvissa
um stöðu skólans valdið erfiðleik-
um, bæði i skólastarfinu og einnig
þeim nemendum sem úr skólan-
um útskrifast. Þetta eru
ástæðurnar sem liggja að baki
þegar viö sækjum um, að skólinn
verði gerður aö sjálfstæðri stofn-
un. ”
Þó svo að bókun borgarráös
gefi til kynna að erindi Kennara-
félags Lindargötuskólans hafi
veriö synjaö, taidi Hafsteinn að
það segði ekki alla söguna. For-
sendan fyrir afgrciðslunni væri
sú, aö ráðgert væri aö endur-
skipuleggja allt framhaldsskóla-
stigiö með hiiðsjón af nýju grunn-
skólalögunum. Þvi heföi ekki þótt
rétt að taka Lindargötuskólann
sérstaklega fyrir áður en sú
heildarúttekt heföi fariö fram.
—GEK