Alþýðublaðið - 10.12.1976, Page 4

4 VETTVANGUR
Föstudagur 10. desember 1976
7. þingi Sambands byggingamanna nýlokið:
UNNT ER AÐ LÆKKA
BYGGINGAKOSTNAÐ
HÚSA VERULEGA
Benedikt Davíðsson endurkjörinn formaður
Nýlega lauk i Reykjavík
7. þingi Sambands bygg-
ingamanna. Þingið starf-
aði bæði á allsherjarfund-
um og í starfshópum og
var f jallað um f imm mála-
flokka: Kjara- og
atvinnumál, fræðslumál,
heilbrigðismál, fjárhags-
mál og vinnulöggjafarmál.
Nýstjórn var kosin fyrir
sambandið og er hún þann-
ig skipuð: Formaður er
Benedikt Davíðsson, vara-
formaður Daði ólafsson,
meðst jórnendur Gísli
Bjarnason, Tryggvi Þór
Aðalsteinsson, Jón Snorri
Þorleifsson, Magnús
Stephensen og Ólafur J.
Bachmann. í varastjórn
voru kosnir þeir Torfi Sig-
tryggsson, Grétar Þor-
leifsson og Kári
Krist jánsson,
Auk þessa var kosin tíu
manna sambandsstjórn og
jafnmargir til vara. Einnig
tveir endurskoðendur og
jafnmargir til vara.
Hér á síðunni eru birtar
nokkrar helztu ályktanir
þings Sambands bygg-
ingarmanna. —HM
7. þing SBM ályktar:
að nauðsynlegt sé að vinna bráð-
an bug á þvi ranglæti, sem hefur
viðgengist i þjóðfélaginu er varð-
ar ibúðarverð.
bingið telur að hægt sé að
lækka byggingarkostnað veru-
lega til hagsbóta fyrir allan al-
menning.
I þessari atvinnugrein virðast
þrifast fleiri milliliðir en eðlilegt
getur talist.
Dreifingaraðilar byggingar-
efna virðast taka þar drjúgan
skerf.
Þá er hneisa að fasteignasalar
halda ibúðarverði háu, og taka í
þóknun, jvanvel hundruð þúsunda
króna, fyrir sölu á einni ibúð.
Þá hefur þegar sýnt sig, að
verulega má lækka verð ibúða, ef
byggt er á félagslegum grund-
velli.
Með verulegri hagræðingu og
stöðlun, má auk þess lækka
byggingakostnað enn frekar. En
skilyrði fyrir þvi er, að ibúðum sé
skilað fullfrágengnum. bað er
krafa 7. þings SBM að nú þegar
veröi þetta ranglæti leiðrétt, þvi
þetta er eitt helsta hagsmunamál
verkafólks á Islandi i dag.
Ályktun um kjara- og
atvinnumál.
Reynsla verkafólks hin siðustu
ár ætti betur en flest annað áð
hafa opnað augu þess fyrir þeim
sannindum, hve nauðsynlegt er
að verkalýðshreyfingin efli sina
kjarabaráttu, og tryggi árangur
hennar á fleiri sviðum heldur en
þeim einum, sem að kaupsamn-
ingum lýtur.
Verkalýðshreyfingunni hefur
lengi verið ljóst, að á ýmsum tim-
um hefur rikisvaldinu verið
óspart beitt til þess að breyta
hlutfalli milli verkalauna og ann-
ara verömyndunarþátta. bess
vegna hefur hún oft sett fram
kröfur við rikisstjórnir um, að
umsömdum launakjorum yrði
ekki raskað.
Við gerð siðustu kjarasamn-
inga t.d., reyndi verkalýðs-
hreyfingin með kröfugerð sinni,
að beina málum i þann farveg að
með stjórnmálalegum aðgerðum
yrði tryggt að kaupmáttur þeirra
launa, sem um semdist, héldist ó-
skertur yfir samningstimabilið.
Til þess að auðvelda að slikum
árangri yrði náð, lagði verkalýðs-
hreyfingin fram við rikisstjórnina
umræöugrundvöll i fjórtán liðum.
Árangur af þessari viðleitni
varð hins vegar sáralitill, þar
sem rikisstjórnin fékkst ekki til
að ræða málin á þessum grund-
velli, vildi greinilega ekki hafa
samstarf við verkalýðshreyfing-
una, heldur framfylgja áður boð-
aðri stefnu sinni, um að færa
launakjör niður á svipað stig og
var hér fyrir daga vinstri stjórnar
innar.
Á siðustu rúmum tveim árum
hefur kaupmætti launa verið
breytt svo til lækkunar, að þrátt
fyrir gerð tveggja aðalkjara-
samninga á timabilinu og ýmissa
annara ráðstafana, til að koma i
veg fyrir algert hrun kaupmáttar
venjulegra launatekna, er nú svo
komið, að frá þvi að samningar
voru gerðir i febrúar 1974, hefur
kaupmáttur launa rýrnað svo, að
laun þyrftu nú að hækka um sem
næst þriðjung til þess að launa-
fólk stæði jafnfætis þvi, er þeir
stóðu, að þvi er kaupmátt launa
varðar, eftir gerð þeirra samn-
inga.
Atvinnuástand i byggingariðn-
aði og húsgagnagerð hefur eins og
oft áður verið ótryggt og i sumum
greinum afleitt yfir vetrarmán-
uðina.
Þær kröfur gera byggingamenn
til stjórnvalda, að horfið verði frá
þeirri samdráttarstefnu i starfs-
greininni, sem nú er fylgt og virð-
ist geta haft sömu afleiðingar og
var i lok siðasta áratugar, þegar
hundruð byggingamanna þurftu
að flýja land i atvinnuleit, til að
foröa fjölskyldum sinum frá
skorti og neyð.
Full félagsleg nauðsyn er þvi að
allir starfskraftar bygginga-
manna séu fullnýttir hér innan
lands. Einnig krefjast bygginga
menn þess, að við yfirlýsingu
félagsmálaráðherra frá 26. febrú-
ar 1976, um byggingu ibúðarhús-
næðis á félagslegum grundvelli,
verði að fullu staðið.
Þá er það eindregin krafa að
hætt verði nú þegar þeirri
gegndarlausu sóun gjaldeyris,
sem nú á sér stað með innflutn-
ingi tilbúinna húsa, húsgagna og
innréttinga.
Slikur innflutningur er alger
þarfleysa, nema til að skapa fá-
mennum hópi innflytjenda
verslunargrðða, en veldur veru-
legum samdrætti i innlendri
framleiðslu.
7. þing SBM tekur i öllum meg-
in atriðum undir stefnumótun þá,
sem felst i tillögugerð miðstjórn-
ar A.S.I., til 33. þings þess, um
undirbóning og meðferð kjara-
mála á komandi vetri. Þingið
leggur áherslu á, að unnið verði
gegn allri sundrunarstarfsemi
mnan hreyfingarinnar og sam
staða hennar styrkt. Þetta verður
best tryggt með þvi að núverandi
rikisstjórn viki, en i stað hennar
taki við stjórn vinnandi fólks, sem
sýnir i verki samhug til alls-
verkafólks á sviði kjara-, fræðslu-
og heilbrigðismála.
Um málefni byggingamanna
við gerð næstu kjarasamninga,
telur þingið að nú sé brýnna en
áður, að reyna að samræma
samningsákvæði félaganna i
SBM, og sé þvi nauðsynlegt að
undirbúningsstarf að mótun
krafna hinna einstöku félaga
byrji sem fyrst, svo timi gefist til
að vinna að samræmingu.
Ályktun um fræðslumið-
stöð S.B.M.
Efling stéttarlegrar vitundar
verkafólks er eitt allra brýnasta
viðfangsefni verkalýðs-
hreyfingarinnar i félagsmálum.
Stóraukið fræðslu- og upplýsinga-
starf i verkalýðsfélögunum sjálf-
um er brýnt verkefni, sem hrinda
þarf i framkvæmd og þróa i þá átt
að takist að glæða skilning launa-
fólks á eðli stétta þjóðfélagsins.
Finna verður leiðir til að gera
verkalýðsfélögin gildari þátt i
félagslegum atöfnum almennings
og gæða verður starfssemi þeirra
þvi áhugaverða lifi sem er nauð-
synleg forsenda fyrir þvi að al-
þýðusamtökin fái staðið sig i si
harðnandi samkeppni um
skoðanamyndun og félagslegan
áhuga fólksins i landinu.
Einstaklingshyggjan, sem svo f
mjög ræður afstöðu fólks, er and-
stæð hugsjónum verkalýðs-
hreyfingarinnar, sem eðli sinu
samkvæmt byggir á hugsjónum
samhjálpar og félagslegrar vit-
undar.
1 þjóðfélagi, þar sem öfl ein-
staklingshyggjunnar hafa ráðið
svo miklu um langt skeið, verður
verkalýðshreyfingin að finna nýj-
ar baráttuleiðir og starfsaðferðir,
til að ná eyrum félagsmanna
sinna.
1 ljósi þess, sem hér hefur verið
rakið, ályktar þingið eftirfar-
andi:
Stofna skal fræðslumiðstöð
byggingamanna.
Hlutverk fræðslumiðstöðvar-
innar sé að hafa umsjón með allri
fræðslu og útgáfustarfsemi á veg-
um sambandsins og veita ein-
stökum félögum alla þá aðstoð
við eigið fræðslustarfs, sem hún
megnar.
1 stjórn fræðslumiðstöðarinnar
skulu sitja þrir menn kjörnir á
sambandsþingi.
Sambandsþing ákveður á
hverjum tima hve mikið fé mið-
stöðin fær til ráðstöfunar á hverju
kjörtimabili og ákvarðar heildar
stefnu er fylgja skal.
Þingið samþykkir að veita kr. 1
milljón, til fræðslumið-
stöðvarinnar, fyrir næsta kjör
timabil. Hefur stjórn það fé til
ráðstöfunar til útgáfu og fræðslu-
starfsemi.
Blað S.B.M. skal koma út
a.m.k. sjórum sinnum á næsta
kjörtimabili.
Þingið samþykkir framlagða
tilíögu T.F.A. um fyrirkomulag
útgáfunnar, og fer þess á leit við
félagið, að það annist útgáfuna
fyrra árið, en felur jafnframt
stjórn fræöslumiðstöövarinnar að
Verulega má lækka verð íbúða ef byggt er á
félagslegum grundvelli er álit þingsins.