Alþýðublaðið - 25.06.1977, Blaðsíða 10

10
Laugardagur 25. júní 1977
Fró hússtjórnar-
kennaraskóla íslands
Hússtjórnarkennaraskóli íslands annast
menntun hússtjórnarkennara og mat-
ráðsmanna.
Hann starfar i tveimur deildum.
1. Kennaradeild býr nemendur undir
kennslustarf i hússtjómarfræðum við
grunnskóla og hússtjórnarskóla.
2. Matráðsmannadeild menntar starfs-
menn til þess að veita forstöðu mötu-
neytum sjúkrahúsa og heimavistarstofn-
ana.
Námið tekur þrjú ár.
Inntökuskilyrði eru: a) stúdentspróf
ásamt námsskeiði i hússtjórn, eða b) próf
úr hússtjórnarskóla ásamt prófi úr
tveggja ára framhaldsdeild gagnfræða-
skóla.
Umsóknir um skólavist skal senda til Hússtjórnar-
kennaraskóla tslands, HáuhliO 9, Reykjavik, fyrir 31. júlf.
Mcö umsókn skal senda afrit af prófvottoröum og
meömælum frá skóium og vinnustööum.
Skólastjóri.
Tilboð óskast í
nokkrar fólksbifreiðar
er verða sýndæá Grensásvegi 9 þriðjudag-
inn 28. júni kl. 12-3. Tilboðin verða opnuð i
skri,fstofu vorri kl. 5.
SALA VARNALIÐSEIGNA

óskast í eftirtaldar bifreiöar, er veröa til sýnis þriöjudag-
inn 28. júnf 1977 kl. 13-16 I porti bak viö skrifstofu vora
Borgartúni 7:
árg.1973
— 1972
— 1971
— 1974
— 1974
— 1974
— 1970
— 1969
— 1964
— 1967
— 1974
Buick Electra fólksbifr.
Volvo 144 fólksbifr.
Volvo 144 fólsbifr.
Chevrolet Nova fólksbifr.
Ford Escort fólksbifreiö
Ford Escort fólksbifreiö
Land Rover benzfn
Dodge pic up 4x4
Ford fólks/sendiferöabifr.
Scania Vabis vörubifr.
International Scout
skemmd eftir veltu
Til sýnis hjá Bifreiöaeftirliti rfkisins, Selfossi:
Thames Trader vörubifr. árg. 1963
Tilboöin veröa opnuö sama dag kl. 17.00 aö viöstöddum
bjóöendum..
Réttur áskilinn aö hafna tilboöum, sem ekki teljast viö-
unandi.
INNKAUPASTOFNUN RIKISINS
BORGARTÚNI 7 . SÍMI 26844 PÓSTHÓLF 1441 TELEX 2006

»v«

P0STSENDUM
TROLOFUNARHRINGA
jlolMimts Urnsson
IL.iiiB.iUcai 30
íé'inii 10 200
[ Framhaldssagan ]
Fingur
óttans
og ég þarf fyrst aö hreinsa disk-
inn minn.”
„Sama vörumerki,” spuröi
kapteinninn, og virti athugasemd
læknisins ekki viölits.
„Já. Nett verk. Einhver, sem
þekkir leiöina um manns-
líkamann. Gæti veriö slátrari eöa
skurölæknir.”
Allt i einu fannst Elizabeth hún
tilneydd aö minnast á möguleika.
„Gæti moröinginn faliö sig i
tóma húsinu?.... Ég heyri hljóö
þaöan aö næturlagi.”
„Auövitaö geriö þér þaö,” sagöi
kapteinninn. „Þegar þaö veröur
opnaö, fáum viö rottuplágu. En
þér getiö treyst einu, Miss
Feathers,” hann baröi fingrinum
I dúkinn til áherslu oröum sínum.
„Þaö getur enginn farið inn f
þetta hús. Og þaöan kemst enginn
út.”
„0, bara rottur,” hrópaöi
Elizabeth. „Ég hata allt þetta
myrkur hinum megin viö svefn-
herbergisvegginn minn, þegar ég
bið eftir aö Miss Pewter komi
heim.”
„Biöið eftir mér? Hvers
vegna?” spuröi Geraldine.
Elizabeth fann aö hana hitaöi i
framan, þegar þau litu öll á hana.
„Kjánaleg venja, sem ég tók
upp, þegar ég var krakki,” sagöi
hún. „Barnfóstran skildi mig
stundum eina eftir, og þá gat ég
ekki sofnaöfyrr en ég heyröi hana
koma aftur. En frk. Pewter er svo
hljóö, aö ég er ekki viss um hvort
ég hafi imyndað mér aö ég hafi
heyrt i henni, og þá vaki ég
áfram.”
Geraldina hló. aö varúöarráö-
stöfunum, sem hún haföi gert til
aö vekja stúlkuna ekki, þegar hún
kom sérlega seint heim.
„Jæja, þér veröiö laus viö aö
hlusta i nokkra daga,” sagöi hún.
„Ég er aö fara i burt um tima.”
Elizabeth staröi á hana
angistarfull. Afalliö var þyngra,
þvi þaö var svo óvænt. Hún gat
ekki imyndaö sér húsiö án
Geraldínu. Auk þess, aö finnast
hún hafa einhverju tapaö, fann
hún illa fyrir framtiöar-
ábyrgöinni, sem fylgdi þvi aö
stjórna húsinu.
HUn leit upp, og mætti augum
kapteins Pewter.
„Ég sef i herbergi systur
minnar á meöan hún er aö
heiman”, lofaöi hann. „Um leiö
og ég kem inn, skal ég berja
þrisvar i vegginn, svo þér þurfiö
ekki aö leggja viö hlustir.”
„Þakka yöur fyrir”, sagöi
Elizabeth alvarlega. „Auövitaö
er þetta bara ávani.”
„Ertu aö fara i fri?” spuröi
hann Geraldinu.
„Ég veit þaö varla. Ég tek þátt
i golfkeppni. Ég kemst liklega
ekki einu sinni i undanúrslit. Enn
eitt dæmiö um „ailtaf brúaör-
mey, aldrei brúöur”.”
„Þú getur nú breytt þvi.” Þaö
var dulin merking 1 rödd læknis-
ins. „Hvaö er aö fingri frk.
Feathers?”
„Reyndu aö stinga I hann fyrir
hana,” sagöi Geraldine. „Ég skal
ná i stoppunál. Þaö er bera flis.”
Hann hristi höfuöiö, þegar hann
leit á hönd Elizabeth.
„Ég get ekki beðiö núna, en
littu inn á stofuna mina klukkan
tólf. Þarna er gröftur, sem veröur
aö ná úr.”
„Hvaö seturöu upp? Gull og
græna skóga?” spuröi Geraldina.
„Ég geri þaö fyrir ástina,” lof-
aöi læknirinn.
„Er þaö allt og sumt? Þú ættir
aö borga henni fyrir æfinguna,
sem þú færö.”
„Elizabeth reyndi aö hlæja af
skyldurækni, en hún var of
þunglynd.
„Vita þeir, hver drepna konan
var?” spurði hún.
„Já,” svaraði læknirinn. „Þaö
voru borin kennsl á hana sem
fyrrverandi barstúlku. Langt
komin. Fyrst drykkja, svo eitur-
lyf.”
Þegar Elizabeth fór út úr her-
berginu til aö finna börnin, kall-
aöi kapteinninn til hennar:
„Komiö i kjallarann?”
Henni birtust Pewter-systkinin
vera Igóöu skapi þennan morgun.
Hún þekkti kimnigáfu kapteins-
ins, og veigraöi sér viö hugmynd-
inni um bellibragö, sem sett væri
á sviö I hryllilegum kjallaranum
— meö hreyfanlegu gólfi.
Þegar Elizabeth kom inn I
boröstofuna, sátu börnin viö borö-
iö. Pewter kapteinn var sjaldan
viöstaddur hádegisverö, en þaö
var hinsvegar jafn sjaldgæft að
Geraldine missti af honum.
Elizabeth varö fyrir vonbrigöum,
þegar hún sá tóman stól hennar
og var einnig minnt á einmana-
leikann i framtiöinni.
„Hvar er Jerry frænka?”
spuröi hún.
„Hún er i golfi,” svaraöi
Barney. Hann leit yfir boröiö, til
aö vera viss um aö þaö væri
öruggt aö bæta viö hvislandi:
„Veslingurinn. Henni tekst það
aldrei, hérna megin Alpa. Hún
reynir of mikiö.”
Þar sem hann skammaöist sin
ekkert fyrir aö hlera samræöur
fulloröna fólksins, vissi Eliza-
beth, aö hann heföi heyrt skoöun
fööur sins á möguleikum
Geraidine til aö vinna keppnina.
Drengurinn var I ágætu skapi, og
ánægöur meö hvernig hann
hermdi eftir miklum viöskipta-
jöfri, þegar hann hringlaöi
smápeningum I vasanum.
„Gettu, hvaö ég á mikinn pen-
ing,” sagöi hann.
„Penniin gera mestan
hávaöa,” sagöi hún, vitandi vel
aö hann fyrirleit heimsku. „Ég
giska á þrjú pens.”
„Rétt og rangt. Ég á helling til
aö eyöa. Ég ætla aö kaupa gjöf
handa þér.”
,.Þú getur þaö ekki,” sagöi Phil
ánægjulega. „Frk. Feathers er
óvinur þinn.”
Elizabeth galddist yfir
vonbrigöum hans vegna áminn-
ingarinnar. Þaö voru lika góöar
fréttir, aö hún þyrfti ekki aö fara
meö börnin niöur á árbakkann,
þar sem var allt þetta heillandi
vatn.
Þó aö þaö væri ekki nógu
dimmt til aö hafa ljósin kveikt,
geröi dimmur himinninn borö-
stofuna mjög drungalega. Jafnvel
bjartir litirnir gátu ekki hresst
hana viö. Henni virtust draugar
fortiöarinnar hafa snúiö aftur til
aö snæöa miödegisverö. Hún
Imyndaöi sér herbergiö klætt
mynstruöu veggfóöri og meö
Dúnn
Síðumiila 23
/ími 84200
Au&>'^sendu.r'.
AUGLYSINGASlMI
BLADSINS ER
14906
þykk gluggatjöld, þefjandi af lauk
og steik — mollulegt ofhlaöiö
fangelsi fyrir fallega gullhærða
stúlku.
„Hún sat hér dag eftir dag,”
hugsaöi hún. „Hana hungraöi i
ást og hún horföi á foreldra sina
éta stórar heitar máltiöir. Og
hataöi þá. Hataöi lifiö.”
„Hl-hi-hi.”
Elizabeth brá við flissiö i Phil,
þvi — þrátt fyrir biikið I augum
hennar — hún hló sjaldan.
„Hvaö er svona fyndiö,
Philippa?” spuröi hún.
„Við ætlum aö skemmta okkur,
þegar Jerry frænka er farin. Viö
ætlum öll aö sleppa fram af okkur
beislinu.”
„Sagöi Lily þaö?”spuröi Eliza-
beth, og haföi hugboö um, aö
þjónustustúlkan ætlaöi aö taka
ilfinu létt.
Eins og hún bjóst viö varö
Philippa heyrnarlaus, en Eliza-
beth sökkti sér niöur i enn meira
þunglyndi viö vissuna um aö
uppreisn væri i aösigi.
I staö venjulegs kapphlaups viö
timann, varö siödegisgangan ró-
andi reynsla. Þaö haföi hvesst
örlitiö, svo aö þaö skutust til
skiptis ljósglampar og skuggar
yfir himininn. Börnin gengu þæg
og góö eftir Lystiveginum, sem
lauflaus spönsk kastaniutré stóöu
viö. Þau námu ekki einu sinni
staðar á skrautlegu brúnni yfir
ána, til aö horfa á endurnar.
En þegar þau komu aö
mekkanó-búöinni, varö Elizabeth
fyrir nokkru óvæntu, sem henni
fannst óþægilegt, þvi hana
grunaöi allt illt. Hún vissi, aö
Barney haföi bjartar vonir um
kaupmátt vasapeninga sinna, og
sagöi honum þvi aö sýna sér
myntirnar, sem hann var aö
hringla. Hann dró upp pensin þrjú
meö slægu brosi.
„Þú hafðir á réttu aö standa,”
sagöi hann henni, „og þér
skjátlaöist Ilka. Sjáöu þetta.”
Elizabeth staröi á hálf-crown,
sem lá á búðarboröinu.
„Hvaöan kemur þetta?” spuröi
hún hvasst.
Drengurinn hrökk viö, og snéri
sér siöan aö afgreiöslumannin-
um. Hann hvislaöi óttasleginn:
„Þetta eru ekki svartir pen-
ingar, er þaö?”
Þegar maðurinn sannfæröi
hann um, aö þetta væri vissulega
rikismyntin, náöi hann aftur
sjálfsstjórninni.
„Hver gaf þér þetta?” spuröi
Elizabeth.
„Enginn,” svaraði hann.
„Barney... Þú stalst honum þó
ekki?”
„Auövitaö ekki. Ég vann mér
hann inn. Þetta er kaupið mitt.”
„Hver borgar þér kaup?”
Hann þrýsti vörunum saman og
neitaöi aö svara.
4.
Elizabeth haföi áhyggjur af
þessum atburöi á heimleiöinni.
Sprengingor
Tökum aö okkur fleygun,
borun og sprengingar.
Véltœkni hf.
Simi á daginn
81911 á kvöldin 27924.