Alþýðublaðið - 06.08.1977, Blaðsíða 2

I
Laugardagur 6. ágúst 1977
[ MED ARNflRFlUCI flD SÆKJfl VESTURFflRfl
Gísli Guðmundsson fararstjóri:
Skipulegg aldrei
sníkjuferðalög
Horfir til stórvandræða um
samskiptin við Vestur-
íslendinga vegna slíkra ferða
— Þessi ferö gekk prýöilega i
alla staði, sagði GIsli Guð-
mundsson fararstjóri, þegar
hann var spurður tlðinda i flug-
vélinni. En hann og eiginkona
hans, Nanna Magnúsdóttir voru
fararstjórar hluta hópsins.
— Við fórum með 50 manna
hóp utan 16. júli og ég segi þaö
satt, að þetta er bezt heppnaöa
ferð sem ég hef staðið fyrir.
— Bjugguö þið hjá vinum og
ættingum?
— Nei, svarar GIsli og er
þykkjuþungur,— Fólkið bjó allt
á hótelum, ég skipulegg aldrei
feröir sem byggjast á snflcjum,
enda horfir til stórvandræða um
samskipti við Vestur-lslendinga
vegna sllkra ferða. Þær eru svo
óvinsælar. Það er enda ekki
hægt að ætlast til þess að fólk
taki upp á arma slna I þrjár vik-
ur ferðalanga frá íslandi, með
fullu fæði og húsnæði. Ég get
sagt þér það, að i Edmonton er
litill Islendingaklúbbur, innan
við 200 manns. Til þessa bæjar
kom nýlega 50 manna hópur frá
Islandi öllum á óvörum. Það
hafði að vfsu heyrzt ávæningur
um að slik ferð væri fyrirhuguð,
en ekkert verið gert til að skipu-
leggja móttökur. Það tök tvo
klukkutlma á flugvellinum að
koma þessu fólki fyrir, enda
þótt þvl hefði verið sagt áður en
þaöfórað heiman að það myndi
búa I heimahúsum. Þaö
gleymdist að útvega þessi
heimahús fyrirfram.
Einnig get ég sagt þér, að I
Vancouver er fjölmennt Islend-
ingafélag og formaöur þess
sagði mér að ef svona
heimsóknir héldu áfram, sæi
hann fram á verulega fækkun
félagsmanna vegna þess álags,
sem þær skapa. Það er allt ann-
að að taka á móti vinum og ætt-
ingjum, heldur en alókunnugu
fólki, sem heimamönnum fynd-
ist samt að þeir yröu að gera
eitthvaö fyrir.
Það þarf alls ekki svona
sníkjustarfsemi til að fá ferðir
ódýrar. Með þekkingu og góöum
undirbúningi er hægt að ná ótrú-
lega góðum kjörum. En það
þarf að fjarlægja óvandaöa
misyndismenn úr þessum mál-
um.
í stuttu máli var ferðaáætlun
hópsins sem GIsli var með sú,
að dvalizt var eina nótt i
Vinyard, sem er gömul Islend-
inga byggð farið þaðan vestur
til Red Deal og dvalizt þar tvær
nætur. Þaðan var farið til
Edmonton sem er höfuðborgin I
Albertafylki og dvalizt einn dag
þar, farið þaðan tilMarkerville,
heimabyggðar Stephans G.
Stephanssonar. „Það var merk-
asti dagurinn i ferðinni,” sagði
Gisli, sem afhenti þar að gjöf
fyrir hönd Þjóðræknisfélagsins
svo til allar útgáfur á verkum
StephansG., þar sem I eru bréf,
ritgerðir og ljóð. Þessi gjöf
verður sett á safn sem verður
'opnaö I húsi skáldsins, en um
þessar mundir er verið að
endurbyggja það á kostnað
fylkisins og mun sú framkvæmd
kosta offjár.
Frá Markerville var farið til
Calgary og stanzað einn dag, en
fariö þaðan á tveimur dögum
vesturyfir Klettafjöllin og gist I
SalmonrArm á leiðinni. t
Vancouver var slðan gist I sex
daga og þá meðal annars fariö
til Victoria á Vancouvereyju og
dr. Richard Beck heimsóttur.
Þá var farið I dagsferð suöur til
Seattle, en loks flogið frá
Vancouver til Vinnipeg 29. júli
og dvalið þar til ferðaloka.
Vert er að geta þess, að I
ferðinni voru heimsótt öll elli-
heimili sem tslendingar hafa
starfrækt eða eiga aðild að i
Kanada.en þaueru lOalls.Hafn
^ ...........................................................
Yfir sjó og land til Vesturheims
Það er afskaplega skemmtileg tilfinning að vera eini farþeginn í 149 manna flugvél. Hins vegar
hlýtur sú tilfinning að vera sjaldgæf. Viðskulum að minnsta kosti vona það,flugfélaganna vegna. En
blaðamaður Alþýðublaðsins varð þessarar reynslu aðnjótandi þegar hann geystist yfir sjó og land
vestur til Kanada í fyrradag.
Erindi vélarinnar vestur um haf varað ná 1 120manna hóp tslendinga sem eytthöfðu þrem síðustu
vikum I tslendingabyggðum Kanada, —og þessi hópur var einmitt einnig takmark blaðamannsins.
Okkur langaði til að ræða við fólkið á leiðinni heim.
Þegar farþegarnir komu um borð vestra kom I ljós að þarna var nánast um þrjá hópa að ræða.
Fimmtiu höfðu farið vestur á vegum Samvinnuferða og Þjóðræknisfélagsins undir fararstjórn Gisla
Guðmundssonar, svipaður fjöldi hafði farið á eigin vegum og loks voru þarna sex unglingar sem
höfðu verið I Kanada i skiptum fyrir sama fjölda kanadlskra jafnaldra sem voru á íslandi.
Einn farþegi á útleið gerði það að verkum, að verkefni flugfreyjanna fimm voru ekki mikil. En það
breyttist á heimleiðinni og þær Loni Kristjánsdóttir, Margrét Vilhjálmsdóttir, María Másdóttir,
Margrét Halldórsdóttir og Guðrún Harðardóttir höfðu I nógu að snúast. En frammi I stjórnklefanum
stjórnaði Arngrímur Jóhannsson flugstjóri liði slnu, sem I þessari ferð var raunar óvenjulega fjöl-
mennt, þar sem bæði var verið að þjálfa flugmann til starfa hjá félaginu og auk þess var I vélinni
siglingafræðingur, sem er orðið sjaldgæft núorðið. En þar sem á leiðinni til Kanda er flogið I um
þrjár klukkustundir af fimm og hálfri án sambands við radióvita, var Ölafur Jónsson fyrrum yfir-
siglingafræðingur Loftleiða fenginn til að hjálpa flugmönnunum að rata. Flugmennirnir Lúðvik
Sigurðsson og Kristinn Magnússon skiptust á mestu á um að fljúga vestur, en á heimleiðinni voru
það Arngrimur og Lúðvlk. Það er sem sé Kristinn sem verið er að þjálfa til starfa. Það var hins
vegar ekki um neina skiptingu að ræða hjá Birni Vigni Jónssyni flugvélstjóra. Hann var bundinn
mælum sinum og svissum báðar leiðir.
Hér á slðunni eru birt viðtöl og myndir frá heimferðinni. En það má einnig geta þess, að mikið var
kveðið I vélinni og var blaðamanni sagt, áð svó hefði éinnig verið á léiðinni vestur um haf. Var þar
um að ræða visur um ferðalangana, ferðalagið og áhöfn vélarinnar. Ekki var allur kveðskapurinn
rismkill, en ein vlsan endaði svo:
„Arnarflugan ágæt er,
áhöfninni vel við þökkum” —hm.
I Vancouver, Stafholt I Blaine,
en það er sagt vera að hálfu i
Kanada og hálfu i Bandaríkjun-
um, Bethel I Gimli og Selkirk,
heimili i Arborg og Lundar og 2 i
Vinyard byggð. A öllum þess-
um stöðum voru heimilunum
færð plötusett með islenzkum
þjóðlögum, sem gjöf frá hljóm-
plötuútgáfu Svavars Gests.
Einnig færði Jóhann Sigurðsson
bóksali á Dalvlk þessum heimil-
um fimm plötur hverju, sem
gjöf. — Þetta er virðingarvert
framtak beggja aðila og vert að
þess sé getið, sagði Gísli.
— En hvenær var undirbún-
ingur hafinn að þessari ferð?
— Við tókum við þessari ferð
28. aprll að beiðni Samvinnu-
ferða, og ég tel að við hjónin
megum vel við una. Við erum
bæði ákaflega ánægð, enda er
eins og verndarhendi hafi verið
haldið yfir þeim ferðum, sem
Þjóðræknisfélagið hefur staðið
fyrir, 1975 og núna. Aldrei neitt
komið fyrir. Að visu var ég illa
bitinn af vespu núna og varö að
leggjast á sjúkrahús, en það tók
fljótt af þótt ekki sé ég orðinn
góður enn. En móttökur allar
voru eins og bezt veröur á kost-
ið, hvar sem við komum. Það
má raunar getaþess tilgamans,
að hótelstjórinn á Ritz Hotel I
Vancouver bauð öllum íslend-
ingunum á skemmtun eina
kvöldstund, frá 9 til 1 eftir
miðnætti, með vlni og snittum.
Auk þess hélt Islendingafélagið
þar I borg skemmtun, þar sem
Kvennakór Suðurnesja kom
fram meðal annars.
— .Við viljum að lokum koma
fram þakklæti til allra vestan
hafs, sem gerðu þessa ferð svo
vel heppnaða i alla staði, — og
ekki síður til forráðamanna
Samvinnuferða fyrir sérlega
góða samvinnu. —hm..
\