Alþýðublaðið - 13.10.1977, Side 9

jHáfrð Fimmtudagur 13. október 1977
9
' ...
Framhaldssaga
Ást og offlæti
eftir: Ernst Klein
Þýðandi: Ingibjörg Jónsdóttir
> ..................... ■ .
Sir Walter tók upp tvo dökka
smáhluti úr vasa sinum, og fékk
Gloriuþá i lófa sér. Það voru tvær
útflattar skammbyssukúlur.
— Sjáið þér til, hertogafrú,
sagði hann. Minni kúlan er úr
byssunni yðar. Hún er öll böggl-
uð, sökum þess að hún lenti i
marmaraklukkunni, sem á skrif-
borðinu sóð, i stað þess að smjúga
mjúkan mannslikama. Hún ónýtti
að visu klukkuna, en —.
Hvað var hann að segja?
Marmaraklukkan á skrifborðinu.
Hún datt einmitt á gólfið um leið
og Las Valdas féll. Gloria mundi
eftir þvi. En hún gat ekki trúað
þvi sem Sir Walter sagði. Það gat
ekki átt sér stað að hún hef ði ekki
hitt mann á álnar færi. —
Þetta getur ekki verið, stamaði
hún.
— Hvað getur ekki hafa skeð,
spurði hann. Að þér hittuð hann
ekki, hertogafrú? — Ó, það er svo
sem ekkert ósennilegt. Það er
talsvert annað að skjóta á mann
—jafnvel þóttum annan eins fant
sé að ræða og Las Váldas var —
en að skjóta til marks, eða á eitt-
hvert veiðidýr. Nei, hertogafrú,
þér getið létt af yður kvöl þeirri,
er áyðurhefirlegið eins og mara,
nú upp á siðkastið.
— Ogþað fyrirfulltog allt, her-
togafrú. Ég, lögreglumaður, segi
yður það. Þessi kúla hérna — það
er hún, sem varð Las Valdas að
bana, þvi að það var hún sem
dregin var út úr brjósti hans.
Guð minn góður hrópaði hún.
Er þetta satt? Getur þetta verið,
Sir Walter. Eruð þér ekki að leika
á mig? Þér hafið enga hugmynd
um hvilikar sálarkvalir ég hefi
orðið að þola. Einmitt núna á
þessu ferðalagi. — C, það var
skelfilegt. Það var mér næstum
þvi of þungbært.
— Ég veit þetta, hertogafrú.
— Og Harold?
Ég varð að halda honum i
gæzluvarNialdi, þótt við frá þvi
fyrsta vissum að hann var alsak-
laus. Ég varð að hafa hann i
haldi, hertogafrú, til þess að
neyða yður til þess aö tala.
Hún kinkaði kolli.
— En nú hafið þér talað, sir
Walter, sagði hún brosandi i
fyrsta sinn, nú um langan tima
var brosið hið glaðlegasta.
— Afleiðingarnar eru hinar
sömu. Ég skal þegar, héðan af
skipinu, sima skipun um að láta
hann lausan.
Hún greip báðar hendur hans.
— Sir Walter, ég þakka yður, ég
þakka yður af öllu hjarta.
— Það er ekkert að þakka,
hertogafrú. Rikisstjórnin greiðir
mér laun fyrir þessi störf min, að
visu allt of sparlega, að minu
áliti. Og ég verð að hafa hendur i
hári Portúgalans. — Mál þetta er
fremur óþægilegt, þvi að myrti
maðurinn var eins og þér vitið
HRINGAR
Fljót afgreiðsla
■Sendum gegn póstkröfu
Guðmundur Þorsteinsson
gullsmiður
^Bankastræti 12, Reykjavik. j
stjórnmálamaður, og gæti þvi
þetta haft óþægilegar afleiðingar.
Og svo það, sem mest er um vert
af öllu. — Ég er sannfærður um að
maður sá, er kallaði yður hingað
til þess að afhenda yður skjölin,
ætlar að taka rikulega greiðslu
fyrir ómak sitt.
— Ég hef búizt við þvi, svaraði
Gloria.
— Við skulum sjá um að eigi
þurfi að greiða einn skilding i
þessu skyni. — Og þér ætlið að
hjálpa mér til þess að ná i mann-
inn?
— Hvernig á ég að gera það?
— Það get ég auðvitað ekki
sagt, sem stendur hertogafrú.
Allt er undir þvi komið hvernig
andstæðingarnir haga sér. Athug-
ið það, hertogafrú, maðurinn hef-
ir staðið bak við yður, þegar þér
skutuð. Og hann skaut samtimis
yður. Siðan slær hann lögreglu-
þjóninn niður, sem ætlaöi að taka
Neville lávarð fastan. Að þvi
búnu tæmir hann skápa óg skúff-
ur i ró og næði, tekur með sér það,
er honum sýnist og hverfur á
braut. Ég hlakka til þess að kynn-
ast drengnum þeim. Ég ber virð-
ingu fyrir honum, sem fagmaður.
— Haldiö þér að hann standi i
sambandi við þá, sem eltu okkur i
gærkvöldi, spurði Gloria.
— Nei, það hled ég ekki. Maður
þessi vinnur á eigin ábyrgö. Hér
er um fjóra flokka að ræða sem
leika skollaleik hver viö annan.
Las Valdas Staubein og hans
menn, þér og ég — og svo hættu-
legastur þeirra allra. Gætið þess
einnig,að skjalið tilföður yðar.er
I hans höndum.
— Það verðum við að ná fram-
ar öllu öðru sir Walter. — Hún
hugsaði einnig til bréfa systur
sinnar. — En hvað varðaði sir
Walter um það?—
— Þér verðið að hjálpa mér,
hertogafrú.
Að vörmu spori lagðist skipið
að tollbúðinni. —
— Ég lofa þvi, sir Walter, sagði
Gloria.
26. kafli.
Samkvæmistimabilið i
Ostende, stóð sem hæst um þetta
leyti. Borgin var full af fólki og
það var aðeins fyrir tilviljun að
þau fundu tvö smáherbergi handa
sér i Grand hóteli. Sir Walter varð
að láta sér nægja herbergi á
sjöttu hæð; — en Gloria fékk ofur-
litið stærra herbergi á f jórðu hæð,
en það snéri út að garðinum.
Klukkan var þegar stundarfjórð-
ing gengin i niu, þegar Gloria gat
loks farið að búa sig. Tiu minut-
um siðar var hún tilbúin, en hún
varð að biða i tiu minútúr enn þá
áður en fylgdarmaður hennar
kom.
Auðvitað var hann i hinum allra
glæsilegasta samkvæmisbúningi
—kjól, hvitu vesti, þrjár mjólkur-
hvitar perlur i skyrtubrjósti og
þunna skollita hárinu var svo
vandlega skipt, að ekki eitt ein-
asta hár lá öðru visi en þvi bar.
Eigi sáust nein missmiði á hon-
um eftir hið kvalafulla ferðalag, i
lofti og á sjó.
Gloria gat ekki stillt sig um að
brosa, þegar hún sá hann frammi
fyrir sér. Æ, já. Nú brosti hún svo
gjarnan. Allri byrðinni var nú létt
af henni.
Henni fannst hún fri og frjáls.
Hún hefði jafnvel hlegið, þegar
hún sá hvað Grace hafði látið i
ferðakistuna hennar. —■ Þessi
léttúðuga ogóstöðuga Grace,sem
aldrei gleymdi boðum tiskunnar,
jafnvel þótt hjarta hennar væri að
bresta af sorg og kviða. Gloria
varð sem sé yfir sig forviða, þeg-
ar hún fann þarna kvöldkjól,
sannarlegan draum i silfurlitum
og allan fjaðraskreyttan — og
hermelínkápu. Allt voru þetta
dýrgripir úr hásætisgersemum
Grace sjálfrar.
— Grace er ekki með öllum
mjalla, sagði hún hlæjandi við
sjálfa sig. — A ég þá að fara i
þetta?
En hún átti ekki um annað að
velja.
Allt i einu kom einhver kæru-
leysisgleði yfir hana. Hvers
vegna skyldi hún ekki halda sér
almennilega til einu sinni? Var
ekki ástæða til að gera sér einu
sinni glaðan dag? Grace hafði
fengið rétt hugboð.
Vissulega var þó ein hættan
eftir ennþá, Maðurinn, sem hafði
skotið greifann. — En hvers
vegna mátti hún ekki halda sér til
fyrir honum. — Hún vissi vel að
hún var fögur i skrúða þessum.
HUn fór i skrautklæðin. Þau
fóru henni aðdáanlega. Hún fann
ekki annað að kjólnum en það, að
hann var of fleginn i hálsinn —
hún þorði ekki einu sinni að lita á
bakið á sér i speglinum.
— Eh hvað gerði það til. Hún hló
hálfgléttnislega aö mynd sinni i
speglirium. Væri maður sá, er
skjölin haföi, svo hættulegur og
slunginn, þá skyldi hún nú vega
að honum með vopni, er hún hafði
aldrei notað fyrr.
Tveir
nýir
sendi-
herrar
Nýskipaður sendiherra
Ghana hr. Samuel
Maxwell Adu-Ampoma
og nýskipaður sendiherra
Alþýðulýðveldisins
Þýskalands hr. Werner
Krause afhen+u í fyrra-
dag forseta íslands
trúnaðarbréf sín að við-
stöddum utanríkisráð-
herra Einari Ágústssyni.
Síðdegis þágu sendiherr-
arnir boð forsetahjón-
anna að Bessastöðum
ásamt nokkrum fleiri
gestum.
Aðsetur sendiherra
Ghana er í Kaupmanna-
höfn en aðsetur sendi-
herra Alþýðulýðveldisins
Þýzkalands er í Osló.
Sendiherra A-Þýzkalands afhendir forseta tslands trúnaðarbréf
sitt.
Sendiherra Ghana afhendir forseta tslands trúnaðarbréf sitt
Tækni/Vísindi
Sú kenning sem gerir ráð fyrir
þvi að eldingar I andrúmslofti
jarðar hafi hugsanlega haft þau
áhrif að ýnsir frumefnishópar i
andrúmslofUnu runnu saman i
frumeiningar lifkerfa hefur ver-
iðstudd með tilraunum á rann-
söknarstofum.
Raf fræðileg áhrif og geislun S31-3
með útf jólubláum geislum hefur Sí'
jhaft þau áhrif að Metan-í^a^-v
! Ammoniak-Vatns-Vatnsefnis-
lausn hefur umbreitzt og mynd- s '
lað aminósýrur.
Hvar hófst llfid?
Með tilliti til þess sem vitað er
um tilurð jarðar stinga þeir upp
á þvi að það sem tii hafi þurft til
myndunar lifs hér á jörð hafi
borizt utan úr geimnum.
Stjörnufræðingarnir Hole og
Wicramanasinghe hafa þó bent
á að ekki er kenning þessi með
öllu rökþétt.
Stjörnufræðingarnir Hoyle og I
Wicramasinghe hafa þó bent á
aðra hugsanlega leiö Ileitinni að
upphafi lifsins.