Vísir - 10.09.1969, Síða 9

VÍSIR . Miðvikudagur 10. september 1969.
Hvernig íir.nst yður
íslendingar svara í síma?

Asta Bjömsdóttir, hárgreiöslu-
dama: „Mér finnst fólk yfirleitt
vingjarnlegt. Samt nokkuö upp
og ofan. Stundum kemur fyrirí
að fólk er ákaflega ruddalegt
Pétur Valdimarsson, tækni-
fræðingur: „Það vantar alveg
kurteisi. Fólk mætti gjama taka
fram hvaða númer þetta sé og
gjarnan mætti fólk sem hringir
í mann kynna sig, áður en það
kannski heimtar nöfn á öllum
í húsinu.“
Inga Þórisdóttir, afgreiðslu-
mær: „Mér finnst það ákaflega
tnisjafnt. Sumir eru voða elsku-
»egir en aðrir alveg ferlegar
frekjur. Mættu gjama gera meira
aö því að kynna sig.“
Hilmar Finnsson, námsmaður:
„Frekar ókurteisir. Mættu
gjarnan nefna símanúmerið, þeg-
ar þeir svara, og kynna sig, áð-
ur en þeir heimta æviferil
manns.“
Sigurður Kristjánsson, iðn-j
verkamaður: „Það er nú ákaf-
lega misjafnt. Mér finnst meira 'I
vanta en kurteisi, mér finnst i
Islendingar yfirleitt mættu vera[
vingjarnlegri.“
Mannasiðir
S'imi á þriðja hvern ibúa i landinu
og fæstir kunna að tala i sima
i sima
Magnús Björnsson, hjá Pósti
og síma: „A-mennt frekar kulda- j
lega“.
B íslendmgai tala
manna rnest í síma
— sex til sjö hundruð
símtöl hver emstakling-
ur á ári — enda einn
sími til á þriðja hvern
íbúa í landii.u.
„Nú iá, hvað viljið þér að ég
geri? Þetta er regla fyrirtæk-
isins. Ekki bjó ég hana til.“
(Meinfýsnin bersí með hverj-
um andarclrætti i gegnum sím
ann.)
Samt kunna fæstir þeirra að
tala í síma!
„Ha? Sagði einhver, að það
ætti að vera vandalítið að tala í
„Já, þetta er hannl" (Hef
ég ekki heyrt þessa rödd ein-
hvers staðar?)
„Nú! Ert ’etta þú, Nonni
minn! Þekkirðu mig ekki? Þetta
er Kolla frænka!“
Við skulum hlífa Jóni Jóns-
syni við að hlera lengra, en
hann gat sjálfum sér um kennt.
Hefði hann kynnt sig strax í
símanum, um leið og hann tók
upp tóliö, hefði hann komizt
hjá allri þessari tímasóun, rugl-
inu og vandræðunum.
En Jón Jónsson er ekki einn
um þetta. Margir eru meira að
segja helmingi verri. Það þekkja
líklega allir, sem hefur einhvern
tíma orðið það á að hringja í
skakkt númer, og fengið hreytt
í sig ónotunum, sem svo oft
.fyigja.
En mönnum er svo sem vor-
kunn. Fæstum er það lfklega
meöfæddur hæfileiki að kunna
að tala í síma eða svara Þetta
þarf svo sem að læra, eins og
hvað annað; t.d. mannasiði. Sá
hængurinn hefur þó verið á, að
það hefur ekki veriö hægt að
leita neitt eftir kennslu í þessu
efni. Nema þá þeir, sem hafa
verið svo heppnir að hljóta hana
i uppeldinu.
Nú hefur hins vegar Stjórnun-
arfélag íslands gengizt fyrir þvf
að gefa út bækling, þar sem
nokkur heilræði er að finna fyr-
ir þann, sem mikið notar sim-
ann. Einkanlega höfðar bækling-
Góður símsvari er gulli betri.
síma. Þar skjátlast honum illi-
lega, eins og hann getur sann-
færzt um með því að heyra álit
þeirra, sem mátt hafa þola ó-
kurteisi í samskiptum sínum
við náungann í gegnum símann.
Kannski renna tvær grim-
ur á hann þá. Það nægir lík-
lega fyrir hann að hlusta einu
sinni til tilbreytingar á sjálfan
sig, þegar hann talar í stmann.
Ætli símtalið byrji ekki ein-
hvem veginn svona, eins og
hjá fjöldanum;
„HalI6!“ (Þetta er auðvitað
skakkt. Hann getur alveg eins
sagt: „Gettu hvar þetta er og
hver ég er.)
Hinum megin segir líka aum-
ingja manneskjan; „Hvar er
þetta með leyfi?“ (Sem er auð-
vitað líka skakkt, þvi að hún
ætti að kynna sig, áður en hún
fer að rekja garnirnar úr hon-
um og yfirheyra, enda er mað-
urinn fljótur að veita henni
ofanígjöf).
„Nú, hvert ætluðuö þér eig-
inlega að hringja?“ (Skárri er
það nú ofsinn.)
„Ég ætlaði aö hringja í
77777. Hef ég fengiö skakkt
númer?“
„Nei, þetta er þar.“ (Á, sljákk-
aöi ekki soldið í henni, ha!)
„Er Jón Jónsson heima?“
urinn til símsvara fyrirtækja...
„Enda er góður símsvari gulli
betri,“ sagöi. Konráð Adolpsson,
framkvæmdastjóri SFÍ, þegar
blaðam. Vísis tók hann tali
Þegar þú Iyftir símanum, beinist áthyglin að þér, og þú ert
fyrirtækið... eða aila vega rödd þess.
„Sjáið þér til! Ég hef verið
hér í 13 ár og mér er sama,
hvað húsbóndinn segir, hlut-
urinn sr ekki ti’ og við höf-
um aldrei haft hann.“ (Eitt
dæmi jm ranga símsvörun úr
nýútkoinnum bæklingi um
símtöl.)
vegna bæklingsins.
„Það fer ekki á milli mála, að
sum fyrirtæki beinlínis verða af
viöskiptum, vegna þess að við-
skiptavinurinn styggist, þegar
hann fær slæma fyrirgreiðslu í
símanum — kannski einhverja
þeirra, sem við tökum nokkur
dæmi um í bæklingnum, svona
sem víti til varnaðar,“ sagði
Konráö. ■
Auk hollráðanna er nefni-
lega að finna í bæklingnum
nokkur dæmi um það, sem við-
skipavinir geta þurft að þola,
þegar 'þeir! hHhgja *H1 'fytiH ■
tækis.
„Við fengum mörg þeirra
með því aö hringja í fyrirtæki
og taka niður svörin. En við
fengum líka fyrirmyndina að
sumum leiðbeiningunum hjá
öðrum fyrirtækjum, sem okkur
hafði verið vísað á, vegna þess
að þar þótti svo vel svarað í
síma,“ sagði Konráö.
„Fæstir gera sér grein fyrir,
hve síminn er mikilvægur og
hvað mikið rfður á þvf, að vel
sé svarað í símann. Þess vegna
gáfum viö út þessar leiöbeining-
ar, til þess að forstjóra fyrir-
tækja gætu stuðzt við þær f
stjórnun fyrirtækja sinna, og
aðrir geta vel af þeim eitthvað
lært,“ sagði Konráö að lokum.
Það voru svo sannarlega orð
í tíma töluð.
G. P.

SljJJXááS
’/M/Æ

■P
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
□ Engar frétíir
Nýlega fór rafmagnið af hverf
inu hjá mér eins og stundum
vill verða. Ég opnaði strax fyrir
útvarpið í von um, að þar kæmi
tilkvnning um rafmagnsbilun-
ina og hve lengi hún stæði. En
ekkert var þar aö heyra. Þaö er
óþségilegt að vita ekki hvaö á-
ætlað er að rafmagnsleysiö
veröi lengi Rafmagnsveitan á
strax að setja tilkvnningu í út-
varpið um bað. Varla er þægi-
legra ryrir hana að veröa aö
svara hundruðum upphringinga.
í þessu efni sýnir hún því mið-
ur skort á næmleika fyrir þörf-
um fólksins, sem hún þjónar.
Kona vestast úr Vesturbænum.
□ Opinberar njósnir
á íslandi?
Einhverr, tímann heyrði ég
það. að heimild þyrfti til hús-
rannsóknar. Ég hef líka lesið og
heyrt talað um nokkuð, sem
nefnt hefur verið heimilishelgi.
Allt þetta virðist núna týnt
og tröllum gefið. Við aumir ís-
lendingar megum nú búast við
því á hverri stundu að barið sé
dyra og e-r ókunnug manneskja
heimti inngöngu hi? snarasta um
leið og þú lesand góöur í sak-
leysi þínu opnar dyrnar. Þessi
ókunnuga manneskja skimar síö
an I allar áttir.
Hún skimar bæði með augum
og eyrum, e.i það'hefur þú senni
lega ekki séö fyrr en einhvern
tíma verður allt fyrst. Ef þú
skyldir nú ekki átta þig á þess-
um fíflalátum manneskjunnar,
þá kannski áttar þú þig þegar
þú finnur í póstkassanum þínum
rukkun um afnotpgiald sjón-
varps og útvarps, sem þú aö
sjálfsögðu ert búinr, að greiða
fyrir löngu. Eru þetta ekki væg
ast sagt heldur ósmekklegar inn
heimtuaðferðir f lýðræðisríki? Er
landið kannski að verða „litla
Rússland“ eða hvað?
„Spurull".
□ Þiggur hann íaun
fyrir hrósið?
. Ég veit að þaö er að bera í
bakkafullan lækinn að minn-
ast á sjónvarpið. Það er senni-
lega ekki til sú manneskja á land
inu, sem ekki hefur tekið upp í
sig I sambandi viö þá stofnun.
Auðvitað sýnist sitt hverjum, en
ég held ég megi samt segja, aö
óánægjuraddirnar hafi vinning-
inn, og þeim fer sífellt fjölgandi
Það er þó til e;nn maður á land-
inu, sem er svo ánægður með
sjónvarpiö að hann þarf að bás-
úna það út um landsbyggðina
alla og notar til þess víölesinn
vettvang Velvakanda í Mbl. Þeg
ar maður les þetta þarna hvað
eftir annaö, allt þetta hrós um
sjónvarpiö þá hvarflar ósjálfrátt
að manni, hvort maðurinn sé
ekki á launum við skrifin. Þessu
fylgir svo aftur spurningin, hver
borgi þá launin? Væri fróðlegt
að fá greinargott svar frá þess-
um velvakandi sjónvarpsunn-
anda.
Forvitinn.
HRINGIQ I
SÍMA1-16-60
KL13-15