Vísir - 11.10.1969, Blaðsíða 6

/
Ennfremur ódýr EVLAN teppl.
Sparið tíma og fyrirhöfn, og verzlið á einum stcð.

ZUtinta
Dag> viku* og
mánaóargiald
V1S IR . Laugíirdagur 11. október 1969.

—Listir-Bækur-Menningarmál-
Hjörleifur Sigurðsson skrifar myndiistargagnrýni:
Hverskonar landslagsmyndir ?
p’g skal játa strax, aö ég varð
dálítið ringlaður þegar ég
gekk inn í Casa Nova einn
rigningardag f september til
móts við málverk, teikningar og
höggmyndir Sverris Haraldsson-
ar. Við mér blasti landslags-
myndasýning ... um það atriöi
var tæplega hægt að villast. En
safn hvers konar landslagsmál-
verka? Ég spurði sjálfan mig
fljótlega þessarar spumingar
og geri raunar enn á meöan ég
sit við ritvélina og festi þetta
stutta spjall á pappírsörk. Ekki
er það náttóra dagsins og vök-
unnar, sem málarinn er að leit-
ast viö aö draga okkur inn í,
þaöan af síður náttúra draums-
ins, varla ásýnd fáránleikans
beggja megin — og þó mjök-
umst við yfir haffleti, sléttur
og víðáttur eins og snúnar sam-
an úr trefjum eða greiddar úr
reipum, undarlega kyrrar,
stundum glærar. Ég geri mér
fullkomlega grein fyrir því, að
hið sérstæða andrúmsloft er
meginstyrkur málverka Sverris
Haraldssonar, þeirra, sem hann
hefur málað á allra síðustu t£m-
um. Engin verk myndlistarinnar
hér á landi líkjast þeim að ráöi
en benda má á nokkrar hlið-
stæður frá öðrum tímum, í
öðrum löndum. Samt er málar-
inn alltaf mjög persónulegur
þegar hann velur sér efni, fyllir
mynd sína, þéttir hana, snurfus-
ar hana. Aftur á móti á ég bágt
með að skilja hvers vegna hánn
gerir litina marklausa, þýöing-
arlausa ... hvað eftir annað.
Var þá birtan, sem lifði í
ferskri, tindrandi áferö ekki
annað en óljós minning? Lang-
bezta málverkið hefur Listafé-
lagið látið þrykkja í opnu sýn-
ingarbæklingsins. Ég ætla ekki
að fjalla um það I smáatriðum,
aðeins segja: að þetta er jarö-
neskt landslag, heiðara og
fínna en öll hin, innhverft eins
og gömlu myndirnar. Líkt má
hafa um nokkrar teikninganna.
En mörg verkin ollu mér von-
brigðum sakir þess, að þau eru
rauðari en lífið og listin í hvers-
dagsleik sínum og svara ekki
fágætum hæfileikum mannsins,
er lagði reykvíska listgrúskara
og unnendur að fótum sér fyrir
tæplega tuttugu árum.
Sverrir Haraldsson
verka sinna.
Stefán Edelstein skrifar tónlistargagnrýni:
Blandaðir réttir
Tjað var pluss og flauel hins
keisaralega Rússlands, sem
var endurvakið á tónleikum
Sinfóníuhljómsveitar íslands sl.
fimmtudagskvöld með flutningi
3. píanókonsertsins eftir Rach-
maninoff. Tónlist þessi er varla
þolanleg, því hún er „liðin" í
orðsins fyllstu merkingu, hún
endurvarpaöi yfirstéttartilfinn-
ingum ákveðins tímabils sögunn
ar og þræðir hið mjóa bil milli
kvikmyndarómantíkur nútímans
og yfirspenntrar tilfinningasemi
hnignandi og spillts þjóðfélags
liöins tíma.
En því verður ekki neitað,
að ef píanóleikari á borð viö
Ann Schein glímir við þetta
drekkhlaðna bróderaða verk, þá
tekst henni að sýna það í réttu
ljósi sfns og okkar tíma. Hin
stórkostlega og mér liggur við
að segja tröllaukna spila-
mennska þessarar konu lét þetta
„liðna" verk blossa upp enn einu
sinni. Ann Schein veiddi úr
pottinum þá fáu kjötbita, sem
fyrir voru í annars allt of stór-
um sósuskammti. Þrefalt húrra
fyrir listakonunni; hvílíkt skap,
hvílík átök! Stórkostlegt!
Liszt var vafalaust betur lag-
ið að semja píanómúsík en
hljómsveitarverk. Því miöur er
Tasso, sinfónískt ljóö, ekki meö
þvf bezta af hljómsveitarverk-
um sem hann hefur samið — og
í tilfinningaólgu sinni of keim-
líkt Rachmaninoff — hér hefði
verið viturlegra að setja and-
stæðara verk f efnisskrána.
Samt var fróðlegt að heyra
hlj'ómsveitarverk eftir Liszt, og
var verkinu f heild vel skilaö af
hljómsveitinni.
Að síðustu var flutt Sinfónía
Nr. 5 eftir austurríska tónskáld-
ið Haidmayer, frumuppfærsla í
Evrópu. Verkið er tileinkað
Alfred Walter, stjórnandanum.
Þetta er ferskt verk, fullt af
kímni og hressilegum hugmynd-
um og aögengilegt í alla staði.
Á köflum, t.d. 4. þætti (Scherzo
II) minnti handbragð tón-
skáldsins eilítið á Stravinski.
Blásarar og slagverk höfðu
mikið að gera og voru notaöir
heldur jafnt og tilbreytingar-
lítið á köflum. Hljómsveitin
flutti þetta verk á lifandi og
skemmtilegan hátt og áheyrend
um féll það bersýnilega vel i
geð — tónskáldið, stjórnandinn
og hljómsveitin fengu margfalt
klapp fyrir.
ÖNNIIMST: KÖLD BORÐ LE6GJUM SAL FAST FÆÐI
sníttur Gg brauð ívrir VIKUFÆÐI
íyrb AFMÆLÍ FUNDAHÖLD MÁNAÐARFÆÐI
FERMINGAR og
og VEIZLLíHÖLD VEI7I.UR GISTING
HAFNARBÚÐIR Sími 14182 TRYGGVAGÖTU