Vísir - 04.12.1969, Síða 9

V í SIR . Fimmtudagur 4. desember 1969.
9
IÞað er eftirvænting í loftinu, þegar verið er að draga stóru vinningana. Hér sjáum við fólk að störfum við að draga í Happ-
drætti Háskólans, en nú í desember verða dregnar út heilar fjörutíu milljónir hjá happdrættinu.
HVERJIR DETTA / LUKKUPOTTINN ?
Fimmtíu milljómr kr. í happ-
dræ ttis vinningum í des.
Mesti happdrættismánuður ársins gengur í garð,
og aldrei hafa jafnmiklir fjármunir verið lagðir í
vinninga og nú. Dregið verður í 22 happdrættum,
og er Happdrætti Háskólans langstærst, en þar er
vinningsupphæðin 40 milljónir, langhæsta upphæð,
sem dregið hefur verið um í einum drætti, frá því
að lög um happdrætti voru sett á íslandi árið 1926.
JJefur ekki alla dreymt um að
fá allt f einu og alveg ó-
vænt stóra vinninginn í happ-
drætti? — Standa allt í einu
uppi meö fullar hendur fjár, án
þess að hafa þurft að leggja sig
fram að nokkru leyti til að ná
í féð, — aðeins að kaupa einn
happdrættismiða? — Jú, okkur
dreymir víst flest um þess hátt-
ar heppni, en fæst okkar verða
þó fyrir henni, þvi miöur. —
Hvernig bregzt fólk við, sem
skyndilega verður fyrir þessari
óvæntu heppni? Ákaflega mis-
jafnlega, svo að ekki sé meira
sagt.
Margir vilja skilyrðislaust
halda heppninni leyndri, aðrir
slá um sig og sóa peningunum
á vini og vandamenn og kaupa
sér það sem hugurinn girnist,
þar til auöurinn er þorrinn.
Auðvitað viðurkenna flestir, að
það sé kannski ekki beinlínis
sanngjarnt, að einhver maður
úti í bæ, fái hálfa eða heila
milljón, án þess aö hafa nokkuð
til unnið. Þar að auki eru pen-
ingarnir komnir beint úr vasa
borgarans, sem sjálfur er oftast
skítblankur. En þetta viljum við,
og okkur finnst þetta gefa lífinu
gildi. Óvissan og eftirvæntingin
sem fylgir hverjum happdrætt-
ismiða hressir upp á hversdags-
leikann og þó að við sjáum svo-
lítið eftir hundraðkallinum um
leið og við lesum um að hann
hafi lent í vasa einhvers manns
vestur í bæ, þá erum við búin
að gleyma því daginn eftir, þeg-
ar við freistumst til að kaupa
nýjan miða.
Jjað eru til margar gamansög-
ur um happdrættisvinn-
inga, og iíka margar sorgarsög-
ur. Við höfum lesið í erlendu
blaði, að það sé algengt að
ungt og óreynt fólk, sem skyndi
lega fær happdrættisvinning, sé
oft líklegt til að verða óham-
ingjusamt og óráðvant síðar á
ævinni, þar sem það kunni ekki
með peningana að fara. Þaö
eyðir og spennir, lendir oft í
óreglu, og þegar auöurinn er
þorrinn, hefur það gleymt
hvernig fara skuli meö peninga
og misst sitt fasta tak í lífinu.
Þetta er nú ef til vill óþarfa
bölsýni, en því miður er þetta
ekki óalgengt. Þeir, sem hafa
vit á að nota peningana í eitt-
hvað fast og varanlegt og leika
sér ekki að þeim, þurfa aldrei
aö óska þess, að hafa ekki feng-
ið stóra vinninginn. Einn Is-
lending vitum við um, sem
sagði, að fjölskyldan og vinirnir
hefðu gerzt svo ágeng, þegar
hann fékk happdrættisvinning,
að hann hefði aldrei þorað í
afmælisboð, án þess að hafa
meðferðis gjöf upp á fleiri
hundruð eða þúsundir króna.
Allir vildu fá lánað hjá honum
og gengu á lagið, þar til pen-
ingarnir voru búnir. Og þessi
maöur sagðist sannarlega óska
þess, að hafa aldrei fengið vinn-
inginn.
En til allrar hamingju eru
þeir þó miklu fleiri, sem hafa
vit á að nota Deninea skvnsam-
lega og láta hvorki Pétur né
Pál ganga á lagið. Það hlýtur
að vera óumræðilega gleöilegt
fyrir námsfólk eða t. d. ung
hjón, sem eru að koma sér upp
heimili, að detta i lukkupottinn
og geta skyndilega farið aö lifa
Iífinu án þess að þurfa að horfa
í hvern einasta eyri, og geta
stundað nám án þess að vera
iþyngdur fjárhagsáhyggjum.
Eða gamla fólkið, sem hefur
kannski aldrei átt nema fyrir
mat og klæði og ekkert getað
veitt sér.
' Cvo að við víkjum nú að öðr-
° um þáttum happdrættisins,
en því sem snýr að vinnings-
höfunum, þá þarf skilyrðislaust
að fá leyfi dómsmálaráðuneyt-
isins til þess að hægt sé að
stofna happdrætti. Það getur
ekki hver sem er sett upp happ
drætti, tilgangurinn þarf aö
vera ákvéðinn og málefnið gott.
Vinningurinn þarf að standa í
ákveðnu hlutfalli við heildarsöl
una, eða einn á móti sex.
Það er orðið nokkuð langt
síðan happdrætti hófust hér á
landi, en lög um þau eru frá
1926. Áður höfðu tíðkazt hér
ýmiss konar tombólur og vfsar
að happdrættum, en lögin eru
upphaflega sett til að stemma
stigu við hinum fjölmörgu er-
lendu happdrættum, sem Islend
ingar voru farnir að taka þátt
í í stórum stíl. Núna í desem-
bermánuði verður dregið í
hvorki meira né minna en 19
happdrættum, auk Happdrættis-
Háskólans, DAS og SÍBS, en
þessi þrjú eru stærstu happ-
drætti landsins. Næsta miðviku-
dag verður dregið í 12. flokki
Háskólahappdrættisins í og
verða dregnir út 6,500 vinning
ar að fjárhæö tæpar 40 milljón-
ir, og er þetta langstærsta fjár
upphæð sem dregin hefur veriö
út í einum drætti hér á landi.
Og það er engin smáræðis vinna
sem liggur á bak við siikt happ
drætti, aðeins það að draga út
vinningana tekur 10—12 klukku
tíma. Og eftir 17. desember
tritla Reykvíkingar svo í þús-
undatali niður á skrifstofu
; happdrættisins og sækja sér
■ jólaglaðning. Vinningarnir eru
tveir á eina milljón hvor, 2.206
á 10.000, 2.276 á 5.000 krón-
ur, 2.010 á 2.000 krónur og
auk þess fjórir á 50.000 krón-
ur, sem falla á númerin beggja
vegna við númer hæsta vinn-
ingsins, svona í sárabætur fyr-
ir þá sem næstir standa millj-
óninni.
Af minni happdrættunum 19
sem dregið verður í fyrir jól, er
dregið í 7 á Þorláksmessu eða
aðfangadag, en meðal þessara
happdrætta eru stjórnmálahapp
drætti, ýmsir styrktarsjóðir,
íþróttafélög, Æskulýðsráð og
happdrætti til styrktar kirkju í
Dalaprófastdæmi, svo að við
sjáum að það eru mörg og marg
vísleg málefni sem þarf að
styöja.
Samtals nema vinningsupp-
hæðir eða verðmæti þessara 19
happdrætta um 4.790.000.OO,
en í DAS happdrættinu eru
dregnar út 3-680.000.oo nú fyr-
ir jólin, en stærsti vinningur-
inn er ekki dreginn út fyrr en
í apríl Um þetta leyti er einn-
ig verið að draga i SÍBS happ-
drættinu, og er vinningsupp-
hæðin að þessu sinni ein millj-
ón. Við sjáum þá, að upphæðin
samtals úr öllum þessum happ
drættum er tæpar 50 milljón-
ir, og er óhætt aö fullyrða, að
aldrei fyrr hefur jafnmikið fjár
magn verið lagt í hanpdrættis
vinninga. Þar að auki eru svo
getraunirnar, sem telja má
eins konar happdrætti, en þeg
ar margar réttar lausnir berast,
er dregið úr þeim.
Við látum svo lokið þessu
rabbi um happdrættin, og von
um að þeir fjölmörgu, sem. fyr-
irsjáanlega detta í lukkupott-
inn fyrir iólin, kunni vel að
fara með féð. Hinir, sem heima
sitja, og borga brúsann géta
huggað sig við, að eftirvænting- ;
in, sem fvlgir h''eriiim leevnt-
um miða, er þó alltaf tilbreyt-
ing í skammdeginu.

fÍSESFTEi
Finnst yður að banna
ætti íslenzkum flug-
mönnum að fljúga fyrir
Von Rosén?
Þorsteinn Sigurgeirsson, flug-
maður: — Nei, mér finnst nú
ekki rétt að hindra þá f því.
Menn eru sjálfráðir að því hvað
þeir taka sér fyrir hendur.
Þórólfur Magnússon, flugmað-
ur: — Það verða allir að vera
sjálfráðir gerða sinna, en það
getur verið viss hætta f því
gagnvart hinum flugmönnun-
um, sem fljúga Sexunum, sam-
anber sænsku flugvélina, sem
var skotin niður. Þeir vita sínu
viti þarna.
Trausti Tómasson, flugmaöur:
— Mér finnst nú sjálfum það
ekki vera æskilegt fyrir íslend
inga aö ota sér þar fram, ef
við stofnum lífi fslenzkra hjálp-
arflugmanna í hættu.
Kolbeinn Sigurðsson, flugmað-
ur: — Ef það yrði til þess að
vélarnar frá Flughjálp yrðu
skotnar niður, þá fyndist mér
þaö alveg skilyrðislaust, en svo
veit maöur- ekki hvort þeir
muni gera það, en það er al-
mennt álitið.
Helgi Pálmarsson, flugmaður:
— Nei, mér finnst ekki rétt að
banna íslenzkum flugmönnum
að fljúga fyrir von Rosen, a.m.
k. ekki fyrr en þeir hafa kynnt
sér um hvers konar flug sé að ,
ræða.
Hermann Hermannsson, flug-
maður: — Nei, því ætti að
banna það?