Vísir - 27.06.1970, Qupperneq 3

Umsjón Benedikt Viggósson:
Hljómleikar Led Zeppelin á Islandi
rJ'íðindamaður þáttarins ætlar
ekki aö fara mörgum orðum
um hina mjög svo umtöluðu
hljómleika Led Zeppelin og þvl
síður að lýsa þeim í einstökum
atriðum, enda væri það að bera
í bakkafulian lækinn.
Persónulega varð ég fvrir
nokkrum vonbrigöum með fram-
lag þessarar frægu hljómsveitar,
En því er ekki að neita, að þaö
kom ýmisl. fram á hljómleikun-
um, sem átti athygli mína ó-
skipta og aödáun. Sé litiö yfir
hljómleikana í heild, er fyrst
og fremst þrennt, sem mér varð
minnisstætt: Trommusóló John
Bonham, sem var stórfengleg á
að hlýða, og allforvitnilegt var
að heyra þau furðuhljóö, sem
Jimmy Page náði fram, er hann
brá fiðluboga á strengi gítars-
ins. Þá var söngur og sviðsfram-
koma Robert Plant upplifun,
sem ég hefði ekki fyrir nokkurn
mun viljað missa af.
Eitt er víst og það er, að
brezku pophetjurnar unnu ekki
sætan sigur á hljómleikunum í
Laugardalshöll, það var ekki um
neina músíkinnlifun að ræða
hjá viðstöddum, og þó klappað
væri, virkaði það frekar sem
kurteisisviöleitni við hina marg-
umtöluöu „heimsfrægu“ hljóm-
sveit. Þau ærsl, sem áttu sér
stað síðast, lýstu ekki á neinn
hátt sannri hrifningu viðstaddra
á því, sem Zeppelin höfðu fram
að færa, enda var atriðið, sem
kom. öllu á stað, ekki músík-
legs eðlis, heldur lykillinn að því
að fá að ærslast svolítiö I kring-
um brezku goðin og þar með
hvíla þreyttan sitjandann.
Ég læt þessa stuttu umsögn
og vangaveltur nægja frá minni
hendi, hins vegar þótti mér full
ástæða til að ætla, að þeim,
sem lesið hafa umsagnir í blöð-
unum undanfarið, leiki nokkur
forvitni á að vita, hvaða álit
popmúsíkantar okkar hefðu á
hljómleikum Led Zeppelin á
íslandi.
Með það í huga kom ég að
máli við Gugnar Jökul trommara
Trúbrots, Jónas Jónsson fyrr-
verandi söngvara Náttúru og
Björgvin Gíslason sóló-gltarista
Náttúru. Gunnar Jökuil varð
fyrstur fyrir svörum:
— Ég heyrði fyrst I Led Zepp-
elin, er þeir voru rétt nýbyrjað-
ir, en þá kölluðu þeir sig „The
new Yardbirds". Er ég kom inn,
var Jimmy Page aö sarga á raf-
magnsfiðlu og framleiddi frekar
hvimleiðan hávaða, enda yfirgaf
ég staðinn fljótlega. Næst heyrði
ég I Jimmy I Laugardalshöill-
inni, og þá var mun ánægjulegra
að hlusta á hann. Hins vegar
þótti mér trommusólóin það
bezta, sem hljómsveitin hafði
fram að færa þetta kvöld, en
samt sem áður þótti mér stíllinn
hjá John Bonham afar ópersónu
legur. Fólk var yfirleitt nokkuð
undrandi yfir þeim mikla krafti,
sem hann náði, er hann lamdi
trommurnar með höndunum ein-
um saman, en þaö verður að
hafa þaö I huga, að I kringum
trommusettið voru 4—5 hljóð-
nemar, þá var sérstakur maður
við magnara fyrir aftan trommu-
settið, sem setti allt á fullt, þeg-
ar John þeytti kjuðunum frá
sér.
Annars fannst mér efnisskrá-
in í heild virkilega góð, og vissu
lega var ánægjulegt að fá Led
Zeppelin hingaö einmitt um þær
mundir, sem þeir voru á há-
punkti ferils síns, ég tel að ekki
hefði verið hægt að velja betur.
— Mér fannst ekki nægilega
mikill kraftur I hljómsveitinni,
sagði Björgvin Gíslason, þeir
hefðu mátt stilla magnarana
mun hærra að mínum dómi. Ég
fékk ekkert út úr því, sem þeir
voru að gera þarna. Það var
greinilegt, að þeir nutu sín eng-
an veginn, enginn þeirra hafði
neitt nýtt fram að færa, aö
trommuleikaranum undanskild-
um, hann gerði virkilega góða
hluti.
Ég varö fyrir vonbrigðum
með Jimmy Page, ég bjóst satt
að segja við miklu meira frá
honum, það fór ekki milli mála,
að það, sem hann gerði, geröi
hann bara vegna peninga. Per-
sónulega haföi ég það rlkt á
tilfinningunni, aö Led Zeppelin
álitu okkur hálfgert útkjálka-
fólk með einangraðar skoöanir á
popmúsfk. Eitt þótti mér sér-
staklega athvglisvert, en það
var þaö, hvað þeir náðu plötu
„soundinu" vel I viökomandi
lögum.
Að lokum segir Jónas Jónsson
álit sitt:
— Ég tel, að brezkar hljóm-
sveitir séu yfirleitt oflofaðar hér
á íslandi, ég hef hlustað á þær
allmargar, og satt að segja bjóst
ég ekki viö neinu ofsalegu frá
Led Zeppelin á íslandi, samt
sem áður náðu þeir ekki því,
sem ég hafði gert mér I hugar-
lund um getu hljómsveitarinn-
ar á hljómleikum. Þaö var greini
legt að þeir lögðu sig ekki alla
fram og tóku þetta ekki alvar-
lega. Þá var „ballansinn" ekki
góður, og bitnaöi það mest á
bassaleikaranum Trommusólóin
var frábær. Vlö eigum ekki
söngvara á borð við Robert
Plant, en miðað við það, sem
Jimmy Page hafði fram að færa,
þá tel ég okkar fremstu gítar-
leikara standa vel að vígi, og
hann mætti svo sannarlega vara
sig, ef þeir nytu sömu tækni
og hann.
Ég heyrði I Led Zeppelin fyrir
rúmum tveim árum, en þá þótti
mér vægast sagt lítið til þeirra
koma, en því er ekki að neita,
a,ð þeim hefur farið fram síðan.
Róbert Plant söng af mikilli innlifun.
í þessari grein er rætt við þrjá pop-músíkanta um álit þeirra
á hljómleikum Led Zeppelin, um stflinn hjá trommuleikaran-
um sagði Gunnar Jökull: Afar ópersónulegur...“
Jónas Jónsson og Björgvin Gíslason urðu fyrir vonbrigðum
með framlag Jimmy Page, eins og kemur fram í þessari grein.