Vísir - 29.09.1970, Síða 13

V1SIR . Þriðjudagur 29. september 1970.
13
JJúmenski prófessorinn Ana
Aslan hefar hlotíð heims-
frægð og verið gerður að heið
ursdoktor við K) stærstu háskóla
Bandaríkjanna fyrir vinrru sína
við efrrið Gerovital H 3. Síðustu
á*in befur hún náð athyglís-
verðum árangri með þetta efni
bæði læknisfræðitega séð og
hvað viðkemur áhrifann þess á
útiitið.
Dr. Aslan, sem er 76 ára, en
með húð og heilbrigði 40 ára
gamailar manneskju hefur eng
ar áætilanir uprpi með að gera
manneskjurnar ódauðlegar. —
Hins vegar hefur hún það að
markmiði að hjálpa manneskj-
unum til að eldast á heiibrigðan
hátt. Tuttugu sjúkrahús í Rúm-
eníu koma daglega með sannan-
ir um það, að Ana Asian er
langt komin með Gerovital-efni
sitt, sem hægt er að nota með
því að gefa það inn með
sprautu, eða sem piilur og krem
allt eftir því sem iasknir segir
til um hverju sioni eftir sjúk-
dómsgrei ninga.
í mörgum löndum Vestur-
Evrópu og i Bandarfkjunum hef
ur mikill áhugi rikt trm skeið á
Gerovitall H 3. Hjá notendum,
og þeir eru ekki sizt konur á
Vesturlöndum, er mikili áhugi
á andiitskremi þvi, sem Ana
Aslan hefur látið byrja að fram
leiða. Þetta krem er þegar kom
ið á markaðinn í Danmörku. —
Þeir, sem hafa prófað það segja
að það fjariægi ekki hrukkur
meðan manneskjan sofi, hins
vegar hafi það áhrif á byggingu
húðarinnar geri hana heiibrigð-
ari, failegri, fastari og spomi
með því við nýjum hrukktun.
Örvamar vísa á rúmin tvö, sem stóðust rannsókn dönsku neytendasamtakanna.
Af 18 barnarúmum reynd-
ust aðeins 2 vera við hæfi
JJtlitið skiptir alls ekki höfuð
máli, þegar húsgögn em vai
in, og ailra sfzt þegar veija á
bamahúsgögn. Dönsku neyt-
endasamtökin rannsökuðu ný-
lega bamarúm fyrir böm á aldr
inum 0—2 V2 árs.
Dönsku neytendasamtökin
gáfu í þessari rannsókn barna
rúmunum einkunnir fyrir ýmis
atriði í gerð þeirra. í einkunna-
gjöfinni er lögð áherzla á ná-
Fjölskyldan ogljeimilid
kvæma og vandaða vinnu og
vandað efni, einnig fyrir end-
ingu.
Neytendasamtökin gefa upp
hvernig bamarúmið á að vera.
Lengd bamarúms handa hálfs
annars árs gömlu bami á að
vena 1 metri, á rúmi tveggja
ára barna 105 om, og um það
bi! 110 om handa barmi, sem
er tveggja og hálfs árs. Rúrnið
á að vera það breitt að barnið
geti hreyft sig í svefni, án þess
að rekast í hliðar rúmsins.
Hvað snertir örvggi rúmsins
hefur það mikið að segja að lög
un og gerð hliða rúmsins, og
rúmbotnsins nái ákveðnu gæða
marki.
Ef rúmið er með fjalabotni
má fjarlægðin miili fjalanna
ekki vera meiri en 7,5 cm handa
bami innan fjögurra mánaða
aidurs og mest 9 cm handa
eldra bami. Hiiðar rúmsins eiga
að vera nægilega háar, það er
að segja, meira en f 60 cm hæð
frá rúmbotninum.
Rúmið má ekki hafa skarpa
kanta, fóður eða skraut, sem
bamið getur meitt sig á. Ef iæs
ingar em á rúminu verða þær
að vera tryggöar fyrir börnun-
um.
Rúmið verður einnig að vera
stöðugt — það má reyna með
því að hrista það — og ef um
rúm er aö ræða, sem hægt er
að stækka á það að vera útbúiö
hemli, þannig að það geti ekki
farið í sundur og bamið dottiö
á góifið.
í Danmörku em 18 bamanJm
með vömmerkingu á markaðn-
um, en aðeins tvö þeirra fengu
góða einkunn hjá dönsku neyt-
endasamtökunum, danska Juno-
rúmið og sænska Vaxa-iúmið.
Það var einungis óljós mynd af
því iiðna sem lifði eftir í huga
hans og á stundum, þegar hann
reyndi að rifja það upp meðan
hann horfði á Ganlottu, varð hún
honum eins konar sambland af
frú Lange og ungfrú Lólu.
Hann varð alHt í einu skelfdur
við þá tilhu gsun, að ef til viil
kynni Michel að binda enda á
dvöl hans faéma öldun-gis eins og
hann faarfði bundið enda á dvöl
harrs í Liége, og þvinga hann til
aö faverfa á brott úr borginni.
Tilhugsunin öili honum jafnvel
meiri vanlíðan en kuldinn í Ham-
borg eða myrkustu næturnar í
skipasmíðastöðinni. Og í hugan-
um tók hann að fareyfa mótmæl-
um, þar sem hann sat i homi í
sínu baðaður í svita.
Það var ekki unnt að krefjast
þess atf honum. Hann hafði greitt
hið liðna eins dým verði og
nokkrum manni var fært.
Michel hlaut að skifja það.
Hann varð að skilja það. Elie
hugðist segja honum allt, opinbera
honum hug sinn og tilfinningar,
opinbera honum þær i allr; sinni
nekt en varnariausari nekt en
Louise forðum.
Zograffd varð að láta sér skilj-
ast að hann hafði gengið eins
langt og nokkur maður gat geng-
ið. Að það var ekki unnt að kretf j-
aat meira af faontim. Einskis.
Hann gat saett sdg vrð það
samt, að þeir létu hann sæta ein-
hverri refsingu. Einungis að
hann yrði ekki hrateinn á brott
héðan. Heldur vildi hann bíða
bama úti á gangstéttinnii — í sól-
skininu.
Hann var þceyttfur. Var það
orð eins hræðilegrar merkingar
fyrir aðm, tal dæmis ZograflfS,
eins og þaö var fyrir hann?
Siminn hringdi. Það var ein-
hver í New York sem spurði
eftír Michel Zograffi, kvenmanns-
rödd.
„Carlson Hótel? Get ég fengið
að taia við hr. Zograffá?"
„Hann er ekki staddur hér eins
og er.“
,,Er hann ekki kominn?"
„Jú. en hann er fjarverandi f
bili.“
„Nefndi hann ekki hvenær
hann kæmi aftur?“
„Það er ekki búizt við honum
fyrr en sein t í kvöld eða nótt Get
ég tekið einhver skilaboð?‘'
„Þess þarf ekki. Ég hringi
aftur.“
Þetta var ung kona, ekki neinn
erlendur hreimur í máli hennar.
Elie spurði sjálfan sig hvort
Michel mundi vera kvæntur og
af því leiddi svo að hann fór að
hugleiða ýmislegt fleira i sam-
bandi við hann. Það var undar-
legt, að stundum varð honum
51
hugsað tól hians sem Michels,
stundum sem hr. Zograffd. Oftar
þó sem hr. Zograffi. Það kom
sennilega af því að hann hafðl
breytzt svo mjög sem raun bar
vitni.
„Klukkan er tíu,“ sagði Gcm-
zales.
„Þér megdð fara.“
Bftir að námureksturinn hafði
stöövazt, var ekki neinn lyffctt-
vörður hafður yfir nóttina, og
bærj einhvem gest seint að garði,
tók afgreiðslumaðurinn að sér
hlutverk hans.
„Ætli þaö væri ekkj rétitara
að ég væri um kyrrt?“
„Hvers vegna?"
,,Vegna nýja eigandans?“
„Þaö hefur ekki neina þýð-
ingu.“
„Sagði Ohavez það?“
„Ég tek ábyrgðina á mig.“
Gonzales skrapp inn f fataklef-
ann til að skipta, þegar hann
kom út aftur leit hann luralega
út í snjáðum buxum og með beygl
aðan stráihattinn.
„Góða nótt.“
„Góða nótt.“
Hann var nú nokkum veginn
viss um að það yrði hann sem
fyigdi þeim, Zogralffd og félaga
hans upp á sjöttu hæð, og f
nokkrar sekúndur að minnsta
kosti mundi hann þá standa aug-
Bfci til auglltteiwi&úrannf4ytftanniL
Honwm granKfist hwað þa»
Chavez og Celia komu snemma
heim. Þegar þau héldu upp í íbúö
sína, vonaði hann að Chavez tfæri
éteki að taka upp á því að koma
niður afbur. Þegar Chavez gekk
fram hjá leit hann á klukkuna
og spurði:
„Nokkuð nýibt?“
„Nei. Alllir hinir gestirnir em
komnir dnn.“
Það leið hálftími. Þá fcom
Chavez niöur aftur. Það var vara-
litur á vanga hans, en hann tók
etfbir því þegar hann gekk fram
hjá spegliinum, dró klút upp úr
vasa sínum og þurrkaði iitinn af
sér. Kom síðan yfir að afgreiðslu-
borðinu og það leit út fyrir að
faann ætlaði sér að halda þar
kyrru fyrir einhvern tfma. Fyrst
mælti hvorugur orö.
,,Þér viitíð ekkj hvort .hann er
kvæntur?“ spurði hótelstjórinn.
„Hann var það ektei þegar ég
þekteti hann.“
„Þá nwmdi hann eftór síma-
hringingunni frá New York.
„Það spurði tevenmaður eftír
honum fyrir stundu."
„Sagði hún ekkj tól nafns?“
„Hún kvaðst mundu hringja
afbur seinna."
„Hann hefur sett Ijósmynd ai
konu á arinhilluna uppi í íbúö
inni, döfckhærðri faitegri konu
og útiendi'ngsiegri. En myndin
TOwSstvssao gömul að faún getuj
nammast verið^af eigmkonu- hans."