Vísir - 19.10.1970, Blaðsíða 9

V1SIR • Mánudagur 19. október 1970.
9
//
Er ekki ein af þeim, sem geta bara
setzt niður og hætt að vinna
/✓
„TT'ann var lítll, þegar hann
fæddist, ekki nema tæpar
el'lefu merkur litla skinnið." —
Guðrún Bjamadóttir lýtur yfir
fjögurra vikna gamlan son sinn
sem hún heldur á í fanginu, og
brosir ástúðlega til hans.
Það fer að styttast í samveru
stundum þeirra mæðgina, í
bili í þessari viku fer Guðrún
utan til að ljúka samningi við
ítalskt blað um myndatökur. —
Hins vegar verður hún ekki
nema mánuð í burtu frá synin
um. Og um jólin stendur til að
skíra hann, að foreldrunum
hans viðstöddum. Guðrún þarf
auðvitað ekki að kynna fyrir
lesendum — og andlit hennar
þekkir ótrúllegur fjöldi blaða-
lesenda, um allan heim að auki.
Faðirinn er Jean Louis Mass-
ouibre. Við hann munu eflaust
kannast kjósendur hans í kjör-
dæminu La Somme í nágrenni
Parísar — en Massoubre er einn
af yngstu þingmönnum Frakka,
32 ára gamall.
Hann er gauilisti
„Hann er gauliisti", Guðrún
er kímileit. „En af ég er hrein
skilin, þá finnst mér pólitik bara
vera leikur fyrir karlmenn“. Og
faún hefur ekkert fleiri orð um
starf kærasta síns.
En starf Guðrúnar. „Ég var
búin að skrifa undir samning
við ftailskt blað, en fékk guluna
í byrjun ársins og hætti að
vinna í byrjun marz og gat því
ekki klárað samninginn.
Blaðið er tízkublaðið Amica,
en Guðrún hefur unnið mikið
fyrir það sl. 3 ár.
,Og hvers konar föt eru það,
sem þú sýnir þama?"
„Maður veit aldrei fyrirfram
við hvað maður er að vinna,
annaðhvort er það fyrir fata-
myndir eða fyrir andlitsmyndir,
Manni er svo sem alveg sama
hvers konar föt þetta eru. Þetta
kemst upp í svo mikinn vana.“
„En hefur þú ekki gaman af
fötum sem fyrirsæta?“
„Mér fannst gaman að þeim
fyrsta árið, en núna er mér svo
sama um klæðnað yfirleitt. Það
er sagt að alverst klæddu mann
eskjumar séu módelin."
/''uðrún er klædd í siðan, út-
'*jr saumaðan klæðnað — þess
ari fuMyrðingu er tekið með
nokkmm vafa.
„En miditizkan?"
„Mér finnst sjálfsagt að
breyta til. Kvenfólk þarfnast
þess að breyta til, en núna er
þetta náttúrulega dýr breyting.
Karlmennimir segja fyrst að
þetta sé ljótt en svo venjast
þeir því.“
„Þú ert kannski orðin leið á
starfinu — alveg eins og föt-
unum?“
„Þetta er bara eins og hvert
annað starf. Það eina sem ég
fæ aldrei leiða á í sambandi við
það er það að ferðast.“
„Hefurðu tölu á þeim löndum
sem þú hefur komiö til?“
,„Ég hef farið' til flestaJlra
landa. Einu löndin, sem ég hef
ekki farið til eru Kína, Japan
og Rússland. Og ég hefði ekkert
á móti því að fara þangað áð-
ux en ég hætti.“
„Stendur það til?“
„Já, að vissu leyti. Ég geri
ráð fyrir, að ég breyti tii yfir í
annað starf eftir eítt ár.“
Guðrún færist undan að segja
frá því hvaða starf um ræðir.
Hún er spurö að því hvort þaö
verði eitthvað í sambandi við
söng, en í viðtali í þýzku biaði
fyrir nokkrum árum lýsti Guð-
rún áhuga á honum.
„Það átti einu sinni að verða
það, en ég syng ekki það vel að
í París, ég hef ailtaf búið þar.
Lögheimilið hef ég aMtaf átt
hér á íslandi. Ég hold að mað-
ur missi mjög mikið, ef maður
slítur sambandinu við ættland-
ið. Maður á raunveruiega mikiö
sameiginlegt með íslendingum,
meira en öðrum þjóðum. Maöur
— segir Guðrún Bjurnudóttir
fyrirsætu og nýorðin múðir
„Elskan, viltu horfa á manninn.. . “ Guðrún Ieiðbeinir syni
sínum í fyrstu myndatökunni.
ég geti simgið opinberlega, en
það geta víst allir sungið inn á
plötu."
Meira vilil hún ekki segja um
það mál.
Á mikið sameiginlegt
með íslendingum
„Áttu ennþá lögheimili á ís-
landi — og hvar er aðsetursstað
ur þinn erlendis?
„Þegar ég bý erlendis er það
er alinn upp við svipaðar aðstæð
ur. Þarna á ég ekki við á intell-
ektuella sviöinu heldur sem
heild.“
17'erill Guðrúnar hófst, þegar
hún var kosin Ungfrú Al-
heimur árið 1963. Hvemig aif
stöðu tekur hún núna til feg-
urðarsamkeppna?
„Mér finnst það allt í lagi
fyrir unga stúlku, ef hana lang
ar til að ferðast. Það er ekki
svo auövelt fyrir íslenzkar stúlk
ur að feröast. Bara, að þær taki
það ekki alilt of alvarlega. —
Fyrirsætustarfið er ekki æfi-
starf, það verður maður að
muna. Fólk á bara alls ekki að
taka þetta alvarlega. Módel fara
stundum að líta svo stórt á sig
að þau fara alveg yfir um.“
Guðrúnu hafa boði2at mörg
kvikmyndiatilboð á Ítalíu, sem
hún hetfur alltaf neitað, en f
hverri kvikmynd hefur verið
gert ráð fyrir nektaratriði. —
„Ég er ekki typan í það. Ég hefði
kannski gert það, ef ég hefði
litið út eins og Brigitte Bardot.
Ef hún hefði ekki gert það hefði
hún kannski aills ekki komdzt
áfram.“
Guðrún segir frá viöskiptum
sínum við ftalskan kvikmynda-
framileiðanda og ítadskan um-
boðsmann, sem hún heimsótti
gagngert frá París til Rómar til
að skrifa undir samning um kvik
myndahlutverk, ,4 likum dúr og
Deborah Kerr hefur verið í.“
Guörún var setzt niður til að
skrífa undir samningin þegar
framleiðandinn gloprar út úr sér
„en svo er það fantasían“. Við
skiptunum lauik á þá leið, að
hún undirritaði ekki samning
inn, ítalski umboðsmaðurinn var
bálillur yfir að hafa misst af
prósentunum, en framleiðandinn
fómaði höndum og sagöi, að
Guðrún væri fyrsta manneskjan
sem hefði neitað sér.
„Mér finnst þetta alveg ganga
út í öfgar. Það er meira að
segja varla til sú kúrekamynd,
að ekki séu hlaupandi um berir
karlmenn eða kvenmenn."
Guðrún hefur tneira að segja
um starf sitt. en það er sam-
bandið við vinnufélaga sína,
sem hún metur mest.
Dýrt gaman skal
ég segja þér
■CV'rirsætustarfið getur verið
“ arðvænlegt, og Guðrún á
fbúð í Barfs, búna antikhús-
gögnum. Hún er spurð um á-
huga sinn á því sviöi.
„Ég ætlaði mér eiohvem tima
að veröa innanhússarkitekt. —
Annars er þetta nú dýrt gaman
sikal ég segja þér. Mér finnst
mjög gaman að raða niöur. Ég
blanda mikið sarnan gömlu og
nýju, fbúðin min er mikið frá
Lúðvíks þrettánda tiímabi'linu. —
Það eru sjö metrar undir loft
og þvi mjög auðvelt að búa
hana húsgögnum. Það er meira
sjarmerandi að muiblera upp
svona íbúð, en þegar íbúðin er
eins og kassi. Annars fæ ég leiða
á þessu öllu eftir dáiítinn tíma.
Mér finnst gaman að gera þetta
upp, svo er mér sama um þetta
á eftir."
„Þetta er þá kannski meira
sköpunargleði?"
„Já meira það heldur en að
safna. Ég gæti þess vegna losað
mig við þetta eins og skot.“
„En önnur áhugamál?"
„Ég hef verið að læra að
syngja. Ég hef mikið sungið á
ensku og frönsku, dægurlög. Ég
held ég megi ekki biðja um
meira. Ég hef sko enga rödd.“
* Idur hefur borið nokkrum
sinnum á góma hjá Guð-
rúnu í sarntal nu, og þegar hún
er spurð að þvl hvemig henni
lfki möðurhlutverkið segir hún.
„Alveg draumur. Það var timi
til kominn að koma með eitt
fyrir ellina. Það hefði komizt
upp í vana að eiga ekkert bam“.
Og hvemig ætilar hún að
skipta tíma sínum milii bams
og starfs.
„Ég held að ég sé ekki ein af
þessum manneskjum, sem geta
bara setzt niður og hætt að
vinna. Ég held, að maður geti
ráðstaifað því einhvem veginn
þannig, að maöur geti unnið“.
Litli sonurinn hefur tekið sér
hvíld eftir matinn og kernur nú
inn tii fyrstu myndatökunnar.
Það er ósennflegt, að hann verði
módel eins og móðirin —
fyrstu árin a.m.k.
Verða óeðlileg eins
og fullorðið fólk
„Alleiðinlegustu böm, sem ég
þekki, eru bamamóde'l. Þau
verða að hreinustu skrímsilum.
Það er ekki svo mikið af þessu
enn í Bvrópu, en í Bandarikjun
um hefur þetta mikið tíökazt.
Ég myndi ekki ráðieggja einni
einustu mannes'kju að láta bam
sitt í þetta. Þau missa þennan
sjiarma sem böm hafa. Þau
verða óeðlileg eins og ful'lorðið
fóik. Það er ekki oft, sem mað
ur hittir fólk, sem er eðiilegt í
ölu.“
P uðrún talar eflaust af
reynslu. Sjálf er hún bMtt
áfram f alfiri framkomu.
„Ef þú getur ekki slappað af
fyrir framan ijósmyndavélina
getur þú ekki verið gott módel.“
Það er talað um persónuleika
og Guðrún segir frá franskri fyr
irsætu, sem hafði sérstaka haefi
teika í þá átt að breyta sér fyr
ir framan ljósmyndavélina. —
Stefnan er sú, að módelin eru
látin lei'ka stúlkuna af götunni.
Leika má kannski segja vegna
þess að vissa þjálfun þarf trl að
vera fyrir framan myndavélina
— og einnig skiptir útlitið máii.
„Fýrir l'jösmynd þarf maður
að vera grannur, því að á mynd
inni sýnist maður vera feitari."
Guðrún þarf ekki að hafa á-
hyggjur af offitu. Hún er tág-
grönn og hefur aftur náð venju
tegri þyngd sinni 52 kflóum.
„Ég held það sé bara í ætt
inni, ég h<rf aidrei verið í
megrunarkúr, veit ekki hvað það
er. Annars skiptir þetta ekki
máili, konur eiga að vera eins og
þær eru skapaðar."
Draumurinn hjálpar
Annað, sem hefur e.t.v. dugað
Guðrúnu í lífsbaráttunni.
„Maður má aldrei halda að
maður sé of sterkur."
„Forlagatrú?"
„Ég trúi á annað líf, sem fer
eftir þvi hvort maður ætlar að
verða betri eða verri. í næsta
ItCfi verð ég kannski betri mann
eskja. Ég minnsta kosti trúi því
að það, sem kemur illt fyrir mig
í þessu lífi sé vegna einhvers
rangs, sem maður hefur gert í
öðru lífi. Þetta er nógu góð trú
fyrir mig.
Og.
„Maður getur varla trúað þvi,
að þegar maður deyi verði mað
ur að engli og bara fijúgi. —
Manni fyndist lítið til þessa lífs
korna, það vera stutt og tómt
og tilgangsTaust ef maður hefði
bara þetta eina líf.“
„Þú ert þá ekki ldfsleið?"
„Nei, draumurinn hjálpar. —
Veruileikinn er það, sem maður
gerir alla daga. Draumurinn ger
ir lífið þess virði að lifa því.“
—SB
I #M