Vísir - 05.06.1971, Side 7

> Laugardagur 5. júni 1971.

Á snöggu augabragði
T^að haettir bráöum aö vera
stórviðburður útaf fyrir
sig, þótt komi hingað til lands-
ins þeer stjömur á himni tón-
lisfcarinnar, sem skærast skína.
Soo er fyrir að þakka fúsleika
nútfmamanna að takast á hend-
sr íöng ferðalög landa í miili.
0ot kynni 'að teljas| frásagngr-
■wetst enn um sinn að hafa þá
hamingju aö vera viöstaddur
txmleik eins og þann, sem Wil-
heim Kempff lét okkur í té hér
í Reykjavík í vikunni sem leið.
Og skiptir þá minna máli hvort
sá tónleikur á sér stað í Há-
skólabíói eða í Carnegie Hal)
og hvort listamaðurinn er af
þessu þjóðeminu eða hinu.
A nnan hvítasunnudag lék
Kempff með Sinfóniu-
hljómsveitmni og voru það loka-
hljómieikar hljómsveitarinnar á
þessu Sitarfsári. Fyrst heyrðum
við Conserto grosso op. 6 nr.
10 eftir Hándel. Það er tals-
veröur munur á fyrstu og ann-
arri fiðlu hljómsveitarinnar og
varð það óvenju glöggt í upp-
hafi annars þáttarins, þar sem
hin fjölmenna fyrsta fiðla naut
s'in með ágætum. >, Tveimur
harpsíkordum hafði vferið komið
fyrir sínu hvorum1 megin á
sviðinu og iangt á milli, sam-
bandslaust sjálfsagt hjá þeim
sem á þau léku. Þar á ofan bæt-
ist óvani píanóleikara að fylgja
taktslögum stjórnanda og varð
af dálítil ósamstæða. Einleiks-
trióin í konsertinum (2, fiðlur og
selló) nutu sín ekki nógu vel,
einhvers jafnvægisleysis gæ'tti,
sólóarnar eins og f móðu þess
vegna. Annars var heildarsvip-
ur á þessum flutningi fjarska
göður. Hljómurinn í sveitinni ó-
venju mikili og safarikur, enda
líklega mikil bót að hlerunum
öllum, sem komið hefur verið
fyrir að baki hljómsveitar-
mönnum og kasta því hijómnum
fram í salinn.
Næst lék píanósnillingurinn
Kempff píanókonsert 'í f-moli
eftir Bach, Þar er arían fræga.
sem-alUr kannast við. Hún var }
eins og af himnum ofan í með-
förum Kempff. Þaö er ótrúlegt
hvað þessi aldni meistari hefur
mjúkan tón. En óheppilegt er
undirspilið í hljómsveitinni:
eintómt pizzicato 'í strengjum,
sem verður ósköp veimiltítulegt
og ónákvæmt í tímanum.
Loks gaf á að hlýða píanó-
konsert nr. 20 í d-moll K 466
eftir Mozart. Kempff fór á kost-
um. Mér er minnisstæður húm-
br hans í síðasta þættinum, þar
sem stuttleiki sat í fyrirrúmi,
hen'dingarnar lfkt og klipptar af
. á snöggu augabragði.
Kvöidstund með Kempff
rT,ónlistarfélagiö hólt sjöttu
tónleika ársins 1971 handa
styrktarrnönnum sínum, þriðju-
daginn 1. júní sl. kl. 21 í Há-
skólabíói. Voru þetta píanótón-
leikar hins víðfræga snillings,
Wilheims Kempffs, sem fæddist
í Þýzkalandi 1895; hann er því
76 ára að aldri og ber auðvitað
aldurinn alira mánna bezt. Þótt
löng og viðburðarík æv; mik-
illar frægðar sé að baki, gætir
þess s’izt að Kempff hafi hert
hjartaö á hefðartindinum eins
og svo oft vill verða. Dýpsta
auðmýkt fyrir listinni setur
mjög svo svip sinn á flutnin;*.
hans og raunar framkomu aii-a.
Er þá stutt í þá ályktun að slíkt
hugarfar sé ein af forsendum
þess að mega kallast mikil-
menni. Eða hver hefðj yndi af
píanóspili ef flytjandinn væri
i leik sínum uppfullur með stolt
og stærilæti, mont og mein-
fýsi? Nei, það er líkt með list-
öia og trána, í hvoru tveggja
birtist ósvikin mennska. Á báð-
um þeim vígstöðvum býr m. a.
auðmýktin, vitund þess að vera
þrátt fyrir allt aðeins maður
í hverfulum heimi. Samt er
mannleg stærð ails staðar xiæi
’i ilist Kempffs, sú stærð sem
kannskj fyrst og fremst opin-
berast í lítillæti, veikieika og
auðmýkt. Þegar þroski af þessu
tagi hefur gengið í fóstbræðra-
lag við leiknina og valdið yfir
viðfangsefninu, þá fæst árangur
sem gerir tónleika á boró við
þessa að ógleymanlegri lifun.
Vitanlega hefur Kempff að
íTokkru daprazt hin fullkomna
leikni nú á ævikvöldinu. En
eins og þúsund sinnum áður
hefur verið tekið fr'am í skrifum
um tónlist, þá er eins og slíkt
skipti ekki nokkru einasta máli
ef hjartað sem slær að bakl
tónunum er ósvikið; smávægi-
legir hnökrar hvérfa út í busk-
ann ef sjá'fur áslálturinn er
réttur. Maður og hljóðfærf
renna saman í eitt; flygillinn
likt - og lifnar við snertingu
snillingsins.
Fyrst heyrðum við Schubert-
sönötu í G-dúr op. 78. Látleysi
og ró gæddi verkið griðarlegri
breidd, svo unun var á að hlýða.
Hér var hver perla Schuberts
snilldariega þrædd upp á sinn
stað á festinni. Svo kom nokk-
nð fáheyrð Beethoven-sónata,
sú í c-moli op. 111. Kempff
hefur verið talinn fremstur
Beethoven-túlkenda í samtím-
anuro. Skýrleikur hans, jafnt
fyrir því þótt veikt sé leikið,
á líka vel við margslungið form
hins klassíska meistara.
Eftir hlé var mikil veizla. Þá
lék Kempff tuttugu og fimm tii-
brigðj um stef í B-dúr eftir
Hándei og eru þessi rausnariegu
tilbrigði eftir Brahnis Þetta er
firna skemmtilegt verk, en
argilega erfitt í flutningi. Þarf
varia að geta þess, aö hver
níínúta, já hver sekúnda. flutti
okkur í salnum ósvikna gleði.
Hvar í'á unglingarnir
áfengið?
Faðir skrifar:
„Hv’itasunnan hefur orðið til
þess að minna okkur enn einu
sinnj á áfengisneyzlu ungmenna
sem virðist á stundum vera
hreint alveg ofboösleg. Menn
hafa lengi velt vöngum yfir því,
hvað væri bezt til úrræða, sem
dregið gæti úr þessari óheilla-
þróun, en eftir öllum sólar-
merkjum fer þetta heldur vax
andi en hitt.
Gætj ekki orðið heilladrjúgt,
aö leggja meirj áherzlu á að
koma í veg fyrir, að unglingar
komi höndum yfir áfengi?
Enginn dregur í efa varkárni
afgreiðslumanna áfengisverzian
anna, og þar fá unglingamir
ekkj áfengið. En einhverjir full
orðnir miðia þeim víninu.
Á tali unglinganna heyri ég,
að þeir kaupa sitt vín að lang
mestu leyti hjá leynivínsölum
— sem greinilega eru enn viö
lýði. í mínum augum eru slikir
menn litlu betri en eiturlyfja-
miðlarar.
Ekki má af fréttum marka, að
það sé neitt sérlega hart aö
þessari manngerð gengið. Ég
minnist þess ekki V langan
tíma að hafa heyrt þess getið,
að hendur hafi verið hafðar í
hári leynivínsala.
Mig grunar, að draga mætti
mikiö úr áfengismeðferð ungl-
inga, ef rösklega yröi gengið að
verki viö að slá á hendur leyni
vínsölunum.“
Nóttin heppilegri í
gatnavinnunni.
Leigubflstjóri skrifar:
,,Fyrir þrem vikum eöa 'svo
var hafizt handa við lagfæring
ar á götum borgarinnar og
teppalagt yfir slitlagið, með
nýju malbiki. Vist er maður
ánægður með viöhald akbraut-
anna hérna f borginni, en i
aðeins' einu — kannski smá-
vægilegu — atriöi finnst mér
framkvætnd þess ábótavant.
Þegar kemur að- viðgerð fjöl
farinna gatna, myndast ævin-
lega umferðarteppa, sem stund
um nálgast öngþveiti. T. d. var
í vikunni unnið samt’imis að
viðgerð Mikiatorgs og á Suð-
urlandsbraut að neðanverðu,
og báðar þessar aöalumferðar-
æðar voru tepptar samtítnis.
Mér fyndist öllu nær að vinna
að viðgerð slfkra umferðar-
punkta, eins og Miklatorgið er,
að næturlagi eöa á þeim tíma,
sem umferð er með ailra
minnsta móti. — Að vísu var
viðgerðinni á Miklatorgi lokið
upp úr hádegi og fór að mestu
fram aö morgni tii. En i há-
deginu var þetta til mikils
baga.“
HRINGID í
SÍMA1-16-60
KL13-15
KR - Í.B.V.
í dag kl. 16.00.
Komið og sjáið spennandi leik.
Glerísetning
Tökum að okkur ísetningu á tvöföldu og ein-
földu gleri, sjáum einnig um að útvega tvö-
falt gler, innlent eða erlent. Útvegum ennfrem
ur allt annað efni. sem þarf við glerísetningar.
Leitið tilboða. Sími 85884 eftir kl. 7.