Vísir - 17.12.1971, Side 8

1
i
V1 S I R . FSstudagur 17. desember 1971,

Utgefanai: KeyKjapreuc hf.
Framkvæmdastjöri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir"Pétursson
Ritstjómarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar: Bröttugötu 3b. Simar 15610, 11660
Afg, - -la : Bröttugötu 3b. Sími 11660
Ritstjóm: Laugavegi 178. Simi 11660 (5 linur)
Áskriftargjald kr. 195 ð mánuöi innanlands
t lausasölu kr. 12.00 eintakiö.
Prentsmiöja Visis — Edda hf.
Timburmennirnir komnir
]\ú eru timburmennirnir komnir. Fyrir kosningar og
fram til haustnótta voru núverandi stjómarflokkar
ósparir á gjafir og fyrirheit. Þeir boðuðu veizlu og létu
eins og hvorki þyrfti að óttast reikning né timbur-
menn. „Gakk þú í sjóðinn og sæktu þér hnefa“,
kváðu þeir allir í einum kór.
Reikningsskilin munu vafalaust koma sumum á ó-
vart. Einhverjir munu ekki átta sig á þeim enn um
hríð. Ráðherramir reyna að fela aðgerðir sínar bak
við mælgi og flækjur. Öllum ætti þó að vera ljóst, að
fyrir dyrum stendur mikil skattpíning. Meðalmaður-
inn í tekjustiganum mun taka á sínar herðar mun
þyngri skattbyrði en áður. Hann mun greiða þyngri
skatta af tekjum sínum til ríkis og sveitarfélags síns
samanlagt, þar sem tekjuskattur til ríkissjóðs hækk-
ar miklu meira en útsvar til sveitarfélagsins lækkar.
Þetta gildir um fólk, sem hefur haft meðaltekjur á
yfirstandandi ári, og raunar flesta, sem hafa mun
minni tekjur. Tekjuskattur tiX ríkisins tvöfaldast að
öllu samanlögðu. Ríkisbáknið krefst meira fjár úr
vösum borgaranna.
Ráðherrar vitna til þess, að tryggingagjöld, nef-
skattarnir, verði felld niður. Þeir láta þess ekki getið,
að hækkun fasteignaskatta gerir mun meira en að
vega upp á móti þeirri Iækkun gjalda. Allur þorri
landsmanna býr í eigin íbúð. Hæklcun fasteigna-
skatta kemur hart niður á meðalfjölskyldum í land-
inu.
Hækkun tekjuskatta sýnir því fyrir allan þorra
manna raunverulega aukningu skattpíningar.
Með hækkun þessara skatta er þó eki:l CA sagan
sögð. Það er viðurkennt af öllum, sem um það hafa
fjallað, ð * ' fyrir tvöföldun tekjuskatts vantar
mikið til, aö eiiua ' -aman. Hí’: cr útþensla *Ik-
isbáknsins, að enn mun skorta milljarði, sem ríkið
ætlar að láta almenning greiða. Fjármálaráðherra
segir, að það mál sé í athugun. Margir búast við, að
nýr skattur muni koma til sögunnar, svokallaðir virð-
isaukaskattur. Rætt er um minnkun niðurgreiðslna,
sem kæmu fram í hærra verðlagi á nauðsynjum, eða
innflutningsgjald, sem þýddi hærra verð á innflutt-
um vörum. Víst er, að ríkið mun taka þessa fjármuni
af þegnum sínum með verulegum skattaálögum, bein-
um og óbeinum.
Fjármálum ríkisins er þannig farið í einhverju
mesta góðæri, að fyrirsjáanlegur er halli á rekstri
þess á yfirstandandi ári. Þá fjárhæð mun ríkisstjórn-
in taka með álögum til viðbótar öllu öðru.
Þessi beizki sannleikur mun verða mönnum æ
ljósari, þegar reikningarnir verða innheimtir, einn af
öðrum. En stjórnarflokkamir binda trúss sitt við það,
að langt er til kosninga.
merkilegu blaöamennsku reka
alla blaðamenn frá störfum og
láta þá fara að moka snjó. Þeir
eru ekki til annars hæfir þessir
aumingjar, þessi ritpeð sem
kunna ekk; „að rita tacksta“.
Mikið rétt allt saman. Það
væri miklu nær að fá ..rithöf-
unda“ til að skrifa fyrir fólkið,
eða sækja með hundslegu fnasi
nokkra „fslenzka. bænciur. sem
kunna að rita gullaldar-taeksra".
Það væri nú einhver munur!
Nei, íslenzk blaðamennska er
óalandi og óferjandi. >ví ber
auövitað enginn á móti.
Jj’n hitt má kannski fetta fing-
ur út í, hvílikur skortur á
kurteisi og drengskap það er,
að ráðast þannig á islenzka
blaðamennsku þegar hún á 1
vök að verjast f verkfalli, þeg-
ar hún liggur á banabeði, rúin,
fátæk, allslaus, beinaber, dáin,
á líkbörunum, í gröfinni. í minni
sveit þótti það aldrei fa®legt
að ráðast á aumingja. hvað ætli
hefði verið sagt i Hvolhreppn-
um ef einhver hefði farið að
ráðast á aumingjana, sem ekk-
ert máttu sín — f sjónvarpi.
Og þó er hitt allra verst, á
hvaða grundvelli þessi svaðalega
árás var gerð. íslenzkum blöð-
um og blaðamennsku var niörað
með samanburðinum við ame-
rísk yfirstéttarblöð eins og
Herald Tribune. Það væri nú
eimhver munur, ef að fín blöð
eins og Herald Tribune eða New
AS ríta góSan „tacksta"
þeim á það, að á meöan á verk-
vildi nú einu sinni vera
kurteis I byrjun greinar
eftir langt hlé og bjóða íslenzku
blöðin og blaðamennina vel-
komin aftur upp í dagsljósið,
eftir það hryggilega ' h'elsfríð
íslenzkrar blaðamennsku sem
: þeir-hafa-‘verið að heyja. 'Mérw
finnst ég eiga með aö skipa mig
í móttökunefnd, til að faöma þá
alla við heimkomuna, þvf að ég
er eiginlega ekki lengur í Hópn-
um, og þó er nú alltaf blei'kalótt
blaðamannablóð f mér.
Það er - alltaf einstaklega
skemmtilegur atburður, þegar
gamli Lasarus stekkur upp eins
og Ásatrúar-einherji og byrjar
morgunleikfimina, eins og ekk-
er hafj fskorizt. Og við gamla
Lasarus vil ég ITkja íslenzkri
blaðaútgáfu og blaðamennsku í
lpk verk'fails. Maður hélt nú
bara að hún væri dauö, og mað-
ur hélt að heimurinn hefði
stöðvast á snúningi sínum. Af
því að blöðin hefur vantað, þá
höfum við eiginlega ekki hug-
nynd ■■ n ’ aú ný heims-
sl_, . var aó brjótast út aust-
ur á Indlandi, hvað þá um þá
stórkostlegu þjóðfélagsbyltingu,
sem verið var að framkvæma
á alþingi. Þingmennirnir hafa í
ró og næði án þess að nokkur
hafi minmstu hugmynd um það,
verið aö stofna kastrólskt al-
þýðuveldi á íslandj Nú ættum
við þó að fara að fá einhverinr
fréttir af þessu. Kannski verður
búið að gereyða heiminum ein-
hverntíma þegar blaðaverkfall
stendur yfir, án þess að við höf-
um hugmynd um það.
’É’g segi því viö blaðamennina,
verið velkomnir aftur að
fræða okkur og skemmta. En
svo langar mig til að benda
fallinu stóð, — að gjafirr vorru
yðurr gefnarrr. Ein opinberr
menningarrstofnun, sem áöurr
varr löngu orðin alræmd fyrir
fjandskap sinn við íslenzka
bókaútgáfu notaði tækifærið,
meðain íslenzk blaöamertnska lá
sem lægst, meðan hún beit T
grasið að opna eirnun manni
aðgang til aö veitast að sjúkl-
ingnum, sem var að dauða kom-
inn og senda út um gervallt ís-
land slíkt hatursoffors gegn is-
lenzkr; blaðamennsku, að sitt-
hvað er. Islenzkir blaðamenn
voru úthrópaðir sem ritpeð og
aumingjar sem geta ekki bagl-
að saman óskemmdri setningu.
Þeir kunna ekki að „rita
tácksta"! Þeir eru lágkúrulegir
og flenna sig yfir heilu opnum-
ar af innihaldslausu kjaftæði, án
þess að halfa huigmynd um, hvað
þeir ætla að segja. Islenzk
blaöamennska er sem sagt hiö
ómerkilegasta fyrirbrigði sem
hægt er að hugsa sér, sagði
ræðumaður og hafði fært sig
svo í aukana, að engu var líkara
en hann ætlaði að pota smeðju-
legu skælbrosinu út af glerplöt-
unni yfir allt ísland.
Já gjafir erru yðurr gefnarr,
munið það blaðamenn. Og svo
er þetta auövitað ail'lt rétt sam-
an. Þaö getur enginn okkar
borið á móti því, að íslenzk
blaðamennska er léleg. að blöð-
in eru ómerkileg, að blaðamenn-
irnir eru fákunnandi, að þau
eri' elltof margar auglýsinga-
síöur, full af furðulegheitum
eins og erfigreinum og allskyns
skvaldri. Þessu dettur
engum blaðamanni í hug aö
neita. Hún er kannski svo léleg,
aö hún á engan rétt á sér. Þaö
ætti bara aö hætta þessarj ó-
Yoiik Times eöa Le Monde væru
gefin út á íslandi. Ja, það væri
heldur munur ef það væri kom-
in nógu stór og voldug yfirstétt
á íslandi tifl, að snobba f kring-
um slík glæsiblöð.
Og svo kom kórónan á öllu
dásemdarverkinu haldið að það
væri munur, ef það væri gefið
út á íslandi annað eins menn-
ingarblað, eins og Prawda f
Moskvu sem hafði bara hvorki
meira né minna en 2000 blaða-
menn. Og auðvitað kunna þeir
allir aö „rita tacksta", eða voru
þeir kannski 20 þúsund blaða-
mennimir við Prawda? Það
skiptir nú kannski ekki máli.
TTaldið þið aö það væri munur
fyrir Alþýðublaðið eða
Tímann, ef þau hefðu, ég veit
ekki hvort er 2 þúsund eða 20
þúsund blaðamenn sem allir
„kinnu að rita tacksta“. Ég kom
um daginn niðrá Tíma, upp T
litlu básana þeirra með litlu
gluggunum á. hver klefi eins
og frystikista, að það eru þetta
fjórair eða fimm sem skrifa allt
blaðið, allir eru þeir auðvitað
ritpeð og enginn kann a skrifa
tacksta. Ja. mér verður hugsað
til þess, ef það heföu nú verið
komnir 2 þúsund blaðamenn, að
ég ekkj tali um 20 þúsund inn
í þessa klefa. „Þá þætti mörgum
þraunt“ fyrir sínum dyrum.
Það vill nú svo til. af þvT að
ég hef svolítið verið að grúska
í rússnesku að gamni mínu, aö
ég þekki svolítið rússneska
blaðið Prawda sem merkilegt
nock þýðir „Sannleikur". I>að
er vissulega mjög virðulegt og
snoppað yfirstéttarblað, svona
állka og Herald Tribune. Ég hef
satt að segja stundum verið að
vel.ta því fyrir mér hverjix lesa