Vísir - 06.06.1972, Síða 6

6
VÍSIR. Þriöjudagur 6. júni 1972.
VÍSIR
Útgefandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
"'Ritstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar: Hverfisgötu 32. Simar 11660 86611
Afgreiðsla: Hverfisgötu 32. Simi 86611
Ritstjórn: Siðumúla 14. Simi 86611 (5 linur)
Askriftargjald kr. 225 á mánuöi innanlands
i lausasölu kr. 15.00 eintakiö.
Blaöaprent hf.
Misheppnuð tilraun
Ungur maður, og að þvi er virtist harla fáfróður (
um þróun stjórnmála á íslandi, ritaði stuttu eftir /
siðustu borgarstjórnarkosningar grein i Timann, )
þar sem hann sagði m.a., að þær hefðu verið öðrum jj
hérlendum kosningum merkilegri, um langt skeið, ((
að þvi leyti, að þær vektu vonir um, að linurnar i (í
flokkapólitikinni væru nú teknar að skýrast. Ekki //
gat hann þó rökstutt þessa skoðun sina á sannfær- jj
andi hátt. Þvert á móti voru allar hugleiðingar hans (\
um þetta mjög óljósar og viðs fjarri þvi sem æ*la ((
má að stefni, ef ályktað er af heilbrigðri skynsemi //
um þróunina næstu árin. )
Eftir skrifum þessa manns að dæma mun hann \
standa nærri eða vera i „heimatrúboðssveit” ólafs (
R. Grimssonar og þeirra félaga, sem hefur helgað/
krafta sina þvi háleita markmiði að sameina hin /
svokölluðu vinstri öfl á Islandi i eina fylkingu. Að j
sögn Hannesar Jónssonar, blaðafulltrúa rikis- (
stjórnarinnar, á sú hugmynd a.m.k. sem stendurí
harla litlu fylgi að fagna meðal eldri og reyndari /
framsóknarmanna. Blaðafulltrúinn sagði m.a. núj
fyrir skömmu i Timanum: „Ljóst er, að samein-jj
ingarmálið á i raun og veru mjög litinn hljómgrunn ((
meðal þjóðarinnar. Þvi er aðeins haldið vakandi af ((
mjög fámennum hópi manna, sem rekur það likt og//
heimatrúboð”. Hann bætir þvi svo við siðar, aðj
þátttaka i fundum þessara sameiningarmanna sið-j
ustu mánuðina hafi að þvi að sér sé sagt „veriði
þetta 8-14 manns. Fjölmennast hafi verið á einum/
fundi i Kópavogi, 17 manns, þar af 4 frummælendur/
og einn 10 ára drengur! Blaðafulltrúinn spyr tilj
hvers þessi fyrirhugaða sameining eigi að vera ogj
„fyrir hverja?” Hann komst að þeirri niðurstöðu,/
að hún mundi ekki leiða til annars en að „stokka/
upp form en ekki inntak eða stefnu og gæti i mesta /
lagi breytt nöfnum manna i trúnaðarstöðum flokk-j
anna. Það er allt og sumt. Varla verður það talinj
rismikil hugsjón, bætir hann svo við. (
Hinn dæmigerði nytsami sakleysingi sem ritaði/
fyrrnefnda grein I Timann, kemst að þeirri broslegu j
niðurstöðu, að það, sem hann nefnir hið „frjáls-j
lynda fylgi” Sjálfstæðisflokksins, ætti að ganga i(
Framsókn. Það mun þó mála sannast, að þeir/
fylgismenn Sjálfstæðisflokksins, ef einhverjir væru, j
sem vildu skipta um flokk, mundu fyrr leita eitt-j
hvað annað en til Framsóknar. En svona geta sumir j
menn, sem taka að sér að skrifa um islenzk stjórn- (
mál, verið utangátta i þeim efnum. /
En barnalegast af þvi öllu, sem þessi nytsamij
sakleysingi segir i fyrrnefndri grein, er þó sú full- j
yrðing, að „núorðið detti engum heilvita manni i(
hug að kenna Alþýðubandalagið við kommúnisma.” //
Þetta sé orðinn „ósköp skikkanlegur og lýðræðis-/
legur vinstri flokkur, sem ætti að hafa góða mögu- j
leika á að skipa hliðstætt rúm i stjórnmálum hér- j
lendis og jafnaðarmannaflokkar hinna Norðurland- (
anna i sínum föðurlöndum”. Sér eru nú hver/
„skikkanlegheitin” mun margur segja. Það máj
furðulegt heita, að f jöldi manns á íslandi skuli trúa j
þvi, að kommúnistar hér séu eitthvað öðruvisi en i j
öðrum löndum, þótt þeir skipti um nafn á flokknum (
á nokkurra ára fresti og kalli sig nú Alþýðu/
bandalag. )
Rétt er að herða stigvélin vel að lærunum, annars fyllast þau af laxi, áður en þú kemst sjálfur úr
þeim..segir bandarfskur laxveiðimaður, sem dvaldiá tsiandi i fyrra.
„Laxlendinga"
kalla þeir okkur
— Island er að verða paradís laxveiðimanna
■ eða hefur alla tíð veríð. Þeir eru bara að
uppgötva landið núnai
Á íslandi drepa þeir
laxinn i ám sinum i því-
likum mæli, að talið
væri óafsakanlegt i
löndum eins og Kanada,
Bandarikjunum og
Noregi — löndum sem
eiga við erfið mengun-
arvandamál að striða,
að ekki sé talað um út-
hafsveiði i net.
En íslendingar benda
þér fljótlega á það,
svona um leið og þeir
troða i munn sér brauð-
sneið með reyktum laxi
ofan á, að laxveiði i án-
um þeirra 60 fer stöðugt
vaxandi. Ár frá ári stika
fleiri laxar upp árnar.
Og árnar eru ómeng-
aðar og óumbreyttar af
mannavöldum. Hugsið
um þetta eitt andartak.
Ofanrituð klausa birtist i marz-
april hefti af timaritinu Fishing-
World, sem er bandariskt og
fjallar um laxveiði aðallega. í
marz-april heftinu birtist firna-
löng grein eftir Keith Gardner,
mikil lofgerð um Island sem lax-
veiðiland. Er Gardner hrifinn af
flestu þvi, sem horfir við erlend-
um laxveiöimanni hér — nema
hvað honum leiðist, að landið
skuli heita Island. Leggur hann
eindregið til, að skipt verði um
nafn og landið okkar kallað LAX-
LAND. Svo nefnir hann raunar
Islandið okkaralla grein sina út i
gegn.
Ódýrt — heilnæmt.
Gardner skrifar mjög itarlega
um aðbúnað og kjör laxveiði-
manna hér. Hann ber saman verð
á veiðileyfum hér og t.d. i Noregi,
minnist á hótelverð, samgöngur,
vatnið, loftið og ýmsar reglur i
sambandi við veiðina.
„Arið 1972 munu verða veiði-
takmörk i sumum islenzkum ám,
þannig að ekki má veiða þar fleiri
en 7 laxa”, segir Gardner, „þetta
finnst langflestum laxveiðimönn-
llllllllllll
Umsjón: Gunnar
Gunnarsson
um vera fremur grin en aftur-
hald! ”
Telur greinarhöfundur siðan
upp margar laxveiðiár á Islandi
— en finnst að vonum mest til um
Elliðaárnar.
„Arið 1969 veiddust þar 1.333
laxar, og var meðalþungi þeirra
næstum 6pund. 1970 veiddust aft-
ur rúmlega 1000 laxar...og Elliða-
árnar renna gegnum Reykjavik,
höfúðborgina miðja. Og hugsið
ykkur. Reykviskur laxveiði-
maður talar meö afsökunartón
um að það séu hesthús á árbakk-
anum, og að hugsanlega mengi
hrossataðið ána. Þegar maður er
hins vegar nýkominn frá New
York, sem dælir óþverra mann-
anna út i ár sinar, þá finnst manni
vandamáliö ekki stórvaxið.
Langá (i Borgarfiröi) er
athyglisverð á, bæði hvað snertir
fegurð og fiskimagn, einkum þó
fyrir það hve litil hún er, aðeins
ögn stærri en ár, sem
Amerikanar myndu kalla
silungslæk. Þverá er jafnvel enn
merkari hvað snertir fiskimagn.
Hvor árin um sig gaf af sér 2000
laxa i fyrra, og helmingur þess,
sem veiddur var i net neðst i ánni,
hefði auðveldlega getað veiðzt á
stöng. Engar netaveiðar verða
leyfðar i Norðurá i Borgarfirði
neðan til i ánni 1972.
A Laxlandi er ekki leyfilegt að
veiða lax i sjó með netum, og til-
tölulega litið er gert að þvi að
veiða laxinn i net i ánum. Þegar
þeir afnema þá netaveiði, sem
fyrir er i Langá og Þverá, þá
munu veiðast 4000 laxar mestan
part á flugu I hvorri á — á 90 dög-
um. Drottinn minn!
Frá 07-22.
Það er leyfilegt að veiða lax á
Laxlandi frá klukkan 07 að
morgni til klukkan 22 að kvöldi,
að undanskildu þriggja stunda
hléi um hádegi. Silung er hins
vegar leyfilegt að veiða, þar til
maður sjálfur dettur út I. Það er
engin eiginleg nótt á Laxlandi yfir
sumarið og þvi er viturlegt fyrir
þá, sem ekki sofa fast, að hafa
með sér eitthvað til að byrgja
augun.
Veiðikofarnir eru með húðum á
gólfum og veggjum, og þvi er
mönnum ráðlagt að skilja eftir
stigvél sin utan dyra og ganga um
á sokkunum. Laxlendingar notast
við svefnpoka úr æðardún, silki-
fóðraða innan. Þér mun geðjast
vei að þvi.
Lögum samkvæmt er laxveiði
aðeins leyfð á þriggja mánaða
timabili. Þetta tfmabil hefst ekki
alls staðar á sama tima, þar eð
lax gengur ekki jafnsnemma i ár
norðan lands og sunnan...”
Segir Gardner siðan, að lax á
Islandi sé miðlungsstór, mjög
stór reyndar i sumum ám, eins
og t.d. Laxá i Aðaldal. Þar sé
hægt að veiða i heila viku fyrir
750- 1.500 dollara (67.000 - 130.000
isl. kr.), og það finnst ríkum
Amerikönum vist ekki mikið.
Gardner bendir á aö i ánni Alta i
Noregi, þar sem lax er mjög stór,
venjuleg stærð er um 27 pund,
kostar vikan frá 1.800 - 3.250 doll-
ara (160.000 - 290.000 Isl. kr.).
Siðan bendir greinarhöfundur á
ódýrari leiðir til að komast i lax á
tslandi.
„Laxlendingar sjálfir eru þræl-
iðnir tjaldbúðamenn. Meðfram
öllum vegum sjá menn skærgul
og blá nælontjöld.
Og þú munt sjá landið. Svo til
engin tré eru á Laxlandi. Afleið-
ing þess er stórfenglegt útsýni, og
fjallasýnin er þvilik, að það er
sem maöur horfi gegnum tele-
scope-linsur. Á Laxlandi sérðu
allt á nýstárlegan hátt.
Nema þegar þoka er og suddi,
þegar rignir og þegar hellirignir,
og þá er bezt að þurrka vætuna af
gleraugunum og blessa regnið,
þvi i vætutið tekur laxinn...”