Vísir - 22.06.1972, Side 2

2
VÍSIR. Fimmtudagur 22. júni 1972.
jrfSUSFTB:
Eruð þér með eða á móti
innflutningi á kyn-
blendingsbörnum?
iiuony naroardóttir húsmóöir:
Ég er ekki á móti slikum inn-
flutningi. Svo framarlega sem
fólk hefur aðstæöur til að taka
þau að sér, þá er allt i lagi. Ég
persónulega mundi ekki treysta
mér til þess.
Kristján Daviðsson bóndi: Ég er
á móti þvi. Ég held að það sé
ekkert á þvi að græða að blanda
þessu saman við okkar börn.
Orn Svavarsson bóndi: Ég fyrir
mitt leyti er þvi mótfallinn. Ekki
vegna þess að ég hafi neitt á móti
kynblendingum, heldur er þetta
held ég óheppileg aðferð og
kemur til með að rifa upp fjöl-
skyldu þessarra barna.
fr bœr Ingólfs
undir kjallara
Siffa & Valda ?
Skyldi bær Ingólfs Arnar-
sonar, landnámsmanns,
vera akkúrat undir kjallar-
anum í verzlun Silla &
Valda í Aðalstræti?
,,Það hefur ekki verið
hægt að slá því föstu, að
þær byggðarleyfar, sem við
fundum á Túngötuhorninu í
fyrra sumar, séu leifar af
bæjarstæði Ingólfs. — En
hitt er hugsanlegur mögu-
leiki, að miðbik þessa
bæjarstæðis sé undir Silla &
Va Ida-húsinu," sagði
Bengt Schönback, sænski
fornleifafræðingurinn, sem
starfaði við uppgröftinn í
fyrra og kom nú hingað
aftur á sunnudaginn,
ásamt konu sinni, Else
Nordahl, til þess að halda
áfram rannsóknunum í
sumar.
„Það virtist augljóst af þvi sem
við rákumst á við uppgröftinn i
fyrrasumar, að við höfðum lent á
útjaðri þeirrar byggðar sem
þarna hefur verið,” sagði Schön-
back, fornleifafræðingur, þegar
blaðamaður Visis náði tali af hon-
um i gærmorgun, sem var ekki
auðvelt þvi að þau hjónin eru á
kafi i undirbúningi rannsóknanna
i sumar.
„Það virtist sem bæjarstæðið
teygi sig um Grjótaþorpið og þó
meira meðfram Aðalstrætinu —
el'tir þvi sem maður getur gert
sér svona i hugarlund, án þess að
sjá ofan i jörðina. Það yrði vissu-
lega athyglisvert að rannsaka,
hvað undan þessum húsum kem-
ur, ef þau verða einhvern tima
rifin — eins og mér skilst að
skipulag Reykjavikurborgar geri
ráð fyrir. Og svo auðvitað gamla
kirkjugarðinum hinum megin við
Aðalstrætið,” hélt Schönbáck
áfram.
Þau hjónin ætla ekki að grafa
aftur á sama grunninum og i
fyrra, heldur ætla þau að færa sig
eftir Grjótaþorpinu til þeirrar
áttar, sem þau halda að bæjar-
stæöið liggi, og eftir þvi sem við
verður komið fyrir húsunum i
þessum gamla hluta bæjarins.
„Rannsóknirnar i sumar verða
umfangsmeiri hjá okkur heldur
en i fyrra, þvi að þá vorum við
rétt að þreifa fyrir okkur —
nánast að reyna, hvort g'runur
manna um að þarna væru ein-
hverjar minjar að finna væri á
einhverjum rökum reistum.
— Nú, það voru svo sem ekki
ýkja merkilegir gripir, sem fund-
ust þarna i fyrra. Brot úr nöglum,
hamar og fleira smávegis, sem
hjálpaði ekki mikið til þess að
skera úr um frá hvaða tima þetta
væri.
En að þetta séu byggðarleyfar
frá landnámsöld styðst við ösku-
lag, sem við fundum og álitum að
sé frá Heklugosi, sem mann halda
að hafi verið i kringum 900. Enn
fremur erum við að vona, að nið-
urstöður rannsóknarstofu, sem
fékk suma gripina til athugunar,
geti gefið okkur frekari vis-
bendingu um frá hvaða tima
þetta er. Þær liggja þó ekki fyrir
ennþá.”
Schönback, sem er safnvörður
við Statens Historiska Museum i
Stokkhólmi, hefur sérhæft sig við
Járnöldina, og hefur þó einkan-
lega áhuga fyrir þjóðflutninga-
timanum. Sá áhugi hans hefur
leitt hann hingað á slóðir
norrænna vikinga, sem námu hér
land. . -GP
„Það væri forvitnisefni að sjá, hvað kæmi undan þessum gömlu hús-
um iGrjótaþorpinu, þegar þau — hvenær, sem það verður — verða rifin
vegna skipulagsins,” segir Schönbáck, fornleifafræðingur, sem vann i
fyrra við uppgröftinn hjá Túngötunni og er nú kominn aftur.
Nikulás Nielscn, verkamaður:
Ég er á móti svona inn-
flutningum, og vil helzt ekki
blanda þessu inn i okkar þjóð-
félag.
Jona Tómasdóttir, verksm.st.:
Já, ég er nú ekki beint á móti þvi.
Ég vil samt ekki að þaubla’ndVst
of mikið við okkur.
Bára Vestmann, húsmóðir: Néi,
ég held ég vildi vera laus við slíkt
og kynblendinga almennt i okkar
landi.
Bobby Fisher og
hótelið eina
Nokkrir islendingar i Banda-
rikjunum hafa sent blaðinu úr-
klippur úr Life Magazine, þar
sem blaðið ræðir við Bobby
Kischer.
„Blaðamenn á íslandi ættu að
spyrja Fischer hvar hann hefur
fengið upplýsingar um að i land-
inu væri aðeins eitt gott hótel, —
einnig hvers vegna hann segir
landið of litið og „primitift” til að
geta haldið einvigið”, segja Is-
leningarnir, sem urðu illir mjög,
er þeir lásu niðrandi ummæli um
land sitt i viðkunnu blaði sem
þessu, en viðtalið i heild birtist i
Visi fyrir nokkru.
Tips ekki þolað
við höfnina
Einn við höfnina rabbaði við þátt-
inn og sagði okkur þessa
skemmtilegu sögu:
„Það er oft skemmtilegt að
virða fyrir sér tslendinginn,
hvernig hann er einhvern veginn
allt öðru visi en flestar eða allar
aðrar þjóðir. Ég hafði afskaplega
gaman af að sjá hérna á hafnar-
bakkanum „senu”, sem leit helzt
út fyrir að verða að áflogum, en
þó var allt þarna milli tslendings
og útlends sendiráðsmanns, i friði
og spekt. Útlendingurinn var að
taka á móti vörum að utan, heljar
miklum kassa, og innihaldið
þurfti hann aö taka i bil. Hann
fékk þarna verkamann i lið með
sér, röskleikamann, sem gerði
erfitt verk auðvelt.'Og hvað á að
borga?" Veskið á lofti hjá sendi-
ráðsmanninum, fús til að borga
greiðann eins og titt er erlendis.
En nú kom heldur betur á vin
okkar, tslendinginn. Að gera
manni greiða, — það verður ekki
borgað með peningum. Að bjóða
greiðslu undir svona kringum-
stæðum jafngildir grófri móðgun.
Og nú upphófust skoðanaskiptin,
— og vitanlega lauk þeim með þvi
að sá útlendi varð að halda sinum
peningum. „Tips” tiðkast bara i
útlandinu, en ekki meðal manna
sem eiga ættir að rekja til fornra
konunga.
Mér fannst sagan og þetta atvik
sem ég horfði á svo skemmtilegt
að ég varð að segja ykkur frá
þvi.”
Hafnarkarl
Nýtt skipulag
á barnaskemmt-
anirnar 17. júní!
Það er sannarlega kominn timi
til þess að breyta skipulaginu á
barnaskemmtunum á 17. júni. Að
hrúga öllum börnum bæjarins á
einn stað er algjör vitleysa og
minnstu börnin hafa enga ánægju
af þvi. Það verður að leggja bil-
unum i næsta hverfi og ganga
langleiðir með börnin, sem eru
orðin dauðþreytt þegar
skemmtunin byrjar. Hvernig
væri að dreifa skemmtunum á
fleiri staði og hafa meiri fjöl-
breytni. Til dæmis væri hreint
ekki mikið verk aðkoma upp litlu
Tivóli i Laugardalnum, fallega
skreyttu og með einföldum
skemmtitækjum. Þar gætu börn-
in gengið um en væru ekki bundin
við eitt leiksvið, sem þar að auki
er alltof hátt til þess að börnin
geti séð það nema á háhesti.
N.N.
• •
Oryggis- eða
sœtabeltin geta
verið„banvœnt
öryggistœki"
Það er algeng múgsefjun að lesa
að öryggis- eða sætabelti i bilum
séu svo að segja albherjar bjargar
úrræði gegn meiðslum.
Ég hefi i mörg ár barizt gegn
þessum vágesti og mun aldrei
nota þau i minum bil.
Ég viðurkenni þó, að sætabelti
eru stundum til gagns i vissum
tegundum slysa, t.d. i veltum eða
ef hurð er illa lokuð, eða þegar
bilar skella saman, framendi á
framenda.
Þaö eru önnur slys
þar sem beltin eru banvæn. Þú
gætir ekið á belju eða hest,
og hann beyglað þakið án þess að
maður kastist fram, • það gæti
kviknað i bilnum eða hurðirnar
festst og hinn fjölskrúðugi út-
búnaður til að opna beltin (fyrir
ókunnuga) t.d. i myrkri eða fyrir
þá, sem reyna að bjarga fólki i
flýti frá brennandi eða rjúkandi
bil. Höfuðpúðar og langt bak á
sætum er annað atriði sem ásamt
beltunum, geta komið i veg fyrir
að fólk i aftursætinu geti brotizt út
og hjálpað dösuðum framsætis-
farþegum.
Margir bilar eru svo þröngir að
beltin, gera ekkert gagn, ekki
heldur þótt farþeginn væri
limdur i sætið. Hann myndi samt
slást utan i og sætin tefja fyrir
björgun ef með þarf.
Ég hefi þvi bent á ýmsa kosti og
galla á að vera tjóðraður það fer
eftir aðstæðum hvort það er til
góðs eða ills.
Viggó Oddsson.
Kontról á opinberum
fjármunum
J. St. sagði i simann:
„Oft er fyrirt. legið á hálsi
fyrir að vera með sull og vitleysu
i kontrólinu á fjármálum sinum,
— en hvernig er það svo hjá þvi
opinbera, verður manni á að
spyrja, eftir að hafa heimsótt
Kjarvalsstaði, þar sem listsýning
fer fram þessa dagana á vegum
opinberra aðila. Jú, þar er sko
ekkert kontról á hlutunum. Ég
varð nánast steinhissa, þegar
konan við dyrnar tók hundrað-
kallinn af mér og stakk honum
þegjandi og hljóðalaust ofan i
skúffu. Ég er ekki endilega að
segja með þessu að konan né
neinir aðrir séu að nappa sér
hundraðköllum með þessu, — en
meðan það opinbera heimtar kon-
tról á hlutunum af öðrum, þá
verður það sama að gilda um það
opinbera. Viðast hvar tiðkast það
að fólk fái númeraða aðgöngu-
miða við innganginn, — þannig
ætti það lika að vera við dyr mál-
verkasýninga.”
HRINGIÐ í
SÍMA 86611
KL13-15