Vísir - 23.01.1974, Qupperneq 16

Miðvikudagur 23. janúar 1974.
Keflvíkingar
óþolinmóðir
Verkalýðsfélög gerast nú mörg
óþolinmóð yfir seinagangi við
samninga viðræður.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Keflavikur samþykkti á sunnu-
daginn ályktun, sem beint er til
rikisstjórnarinnar og atvinnu-
rekenda. Segir iþeirri ályktun, að
„félagiö átelji harðlega þann
seinagang, sem verið hafi á gangi
samningaviðræðna, jafnt við
vinnuveitendur og rikisstjórn.
Minnié fundurinn á, að haldi þetta
þóf áfram, megi búast við, aö
verkalýðsfélögin verði knúin til
að beita verkfallsvopninu til að
leggja áherzlu á fyrirliggjandi
kaupkröfur.
Fari svo, lýsir fundurinn fyllstu
ábyrgð á hendur vinnuveit-
endum, sem hafa með kaup
lækkunartilboði móðgað verka-
lýðshreyfinguna og jafnframt
spillt samningaviðræðum.
Þá telur fundurinn rikis-
stjórnina fara sér of hægt
varðandi kröfur verkalýðs-
samtakanna um skattalækkun og
viðunandi lausn á húsnæðis-
vandamálum láglaunafólks og
telur ábyrgð hennar ekki minni
en vinnuveitenda”. —GG
Sörensen fékk
verðlaunin
Villy Sörensen, fjörutfu og
fimm ára gamall danskur rithöf-
undur, hlaut bókmenntaverðlaun
Norðurlandaráðs I ár.
Villy hlaut verðlaunin fyrir bók
sina „Uden mal — og med”, rit-
gerðasafn.
Tvö verk voru lögð til sam-
keppninnar frá hverju Norður-
landanna, og fyrir Islands hönd
voru iögð fram verk eftir Jökul
Jakobsson, leikritið Dóminó, og
Véstein Lúðviksson, skáldsagan
„Gunnar og Kjartan”.
Bókmenntaverðlaun Norður-
landaráðs hafa verið veitt frá ár-
inu 1962, og hefur Islendingur
aldrei fengið þau. — GG.
Sverrir
Runálfsson
inn á Alþingi
— hefur lítinn áhuga
á vegagerð, segir
ráðherra
„Sú fyrirgreiðsla scm Sverrir
Runólfsson hefur fengið hjá
Vegagerðinni, er alls ekki verri
en aðrir aðilar hafa fengið, hún er
þvert á móti mun betri,” sagði
Björn Jónsson samgönguráð-
herra á Alþingi I gær.
Mál Sverrir komst inn á Alþingi
vegna fyrirspurnar Bjarna
Guðnasonar. I henni spurði
Bjarni ráðherrann, hvort ekki
væri hægt að koma þvi til leiðar,
aö kannað væri notagildi vega-
gerðaraðferðar Sverris. Óttaðist
Bjarni, að embættismannavaldið
sæti á rétti Sverris Runólfssonar
og kæmi i veg fyrir framgang
málsins.
Vegagerðin hefur úthlutaö
Sverri vegarkafla uppi á Kjalar-
nesi. Þar má hann leggja veginn,
og mun Vegagerðin greiða út-
lagðan kostnað, auk þess lána
honum þau tæki, sem stofnunin
hefur umráð yfir.
Að sögn samgönguráðherra
hefur Vegagerðin ekki treyst sér
til að leyfa Sverri að byrja vega-
gerðina fyrr en hann getur gefið
þeim einhverja verklýsingu, svo
hægt sé að gera sér hugmynd um,
hve mikið framkvæmd verksins
kostar.
„Þrátt fyrir alla þessa fyrir-
greiðslu hefur ekki bólað á þvi, að
Sverrir Runólfsson ætli að hefjast
handa,” sagði ráðherrann. „Það
eina, sem Sverrir hefur lagt
fram, er einhvers konar vega-
gerðarvél, sem hann keypti i
Kanada og kostaði sama og göm-
ul dráttarvél.” — ÓG.
Góð veiði, gott veður
— bátum fjölgar á miðunum og loðnan aðeins klukkutfma stím frá landi
Góð loðnuveiði var í
gærkvöldi og fram á nótt-
ina. I morgun voru 36
loðnubátará leiðtil lands,
en loðnan er nú komin all-
miklu sunnar og vestar
heldur en hún hef ur verið
undanfarna daga.
Torfurnar virðast mjög þéttar
og stórar, þvi flestir bátar sem
köstuðu i gærkvöldi fengu full-
fermi.
Næsta höfn við miðin er Höfn i
Hornafirði og mun ekki nema
um klukkutima stim þangað af
miðunum.
Loðnan er þannig ekki nema
10 eöa 15 milur undan landi, en
bátar landa á flestum höfnum
sunnan til á Austfjörðum,
Reyðarfirði, Eskifirði, Stöðvar-
firði og Höfn.
1 morgun var tekið við loðnu á
öllum þessum stöðum, nema
Neskaupstað, þar voru þrær enn
fullar, en búizt við að losnaði um
eitthvert pláss þar um hádegi i
dag.
Nú munu 60-70 bátar vera
komnir á miðin og nokkrir eru á
leiðinni, þannig að fljótlega vex
magnið af loðnunni sem á land
berst. t gærkvöldi voru komin
yfir 16.000 tonn á land.
Veöur var sæmilegt á miðun-
um i gærkvöldi og nótt, og spáin
er góð fyrir veiðisvæðið, þannig
að búizt er við að veðrið fari
batnandi á næstunni.
Og þar sem loðnan hefur tekið
stefnuna vestur með landinu er
viðbúið, að aflinn, sem á land
berst næstu daga, verði veru-
legur. —GG
Ekki ber á öðru en aö þeir Gylfi og Hannibal séu hinir ánægðustu, þegar þeir innsigla samvinnuna með
handabandi I gær.
Hannibal
kominn
heim
„Ég var nú rekinn úr
Alþýðuflokknum á sin-
um tima, en fór ekki
þaðan af eigin völdum,”
sagði Hannibal Valdi-
marsson á blaðamanna-
fundi i gær. Þá tilkynntu
Samtökin og Alþýðu-
flokkurinn að þessir
flokkar mundu bjóða
fram sameiginlegan
lista i borgarstjórnar-
kosningunum i vor.
„Samstarf okkar Gylfa Þ.
Gislasonar var alltaf mjög gott,”
sagði Hannibal ennfremur. Gylfi
tók mjög undir þessi orð, en þeir
komu báðir sem nýliðar inn á
þing 1946 og ollu foringjum
Alþýðuflokksins miklu hugar-
angri á næstu árum með allskon-
ar „óþægð” og hliðarstökkum.
Ekkert er ákveðið með sam-
starf flokkanna i sveitarstjórnar-
kosningunum annars staðar. Er
-það undir flokksfélögunum komið
á hverjum stað, en fundarboðend-
ur voru sammála um, að þetta
væri stórt skref i átt til algjörrar
sameiningar flokkanna og sögðu,
að hennar mætti vænta fyrir
næstu Alþingiskosningar.
— ÓG.
ST JÓRN ARSKRIFSTOFU R
SEINVIRKAR
##- segir Pétur Sigurðsson, forstöðu-
maður Almannavarna um mól
starfsmanna Almannavarna ríkisins
Verkefni Almanna-
varna ríkisins eru nú, að
afloknu starfi vegna
Vestmannaeyjagossins,
svo mikil, að Ijóst er, að
þrjár manneskjur ráða
ekki við þau að neinu
marki.
Eins og Guðjón Petersen,
starfsmaður Almannavarna,
sagði Visi i gær,er unnið að
áætlanagerö fyrir mörg sveitar-
félög. Einnig verður að halda úti
24 tima vakt og þar að auki að
ferðast um landið og halda úti
fræðslu i skólum landsins.
Fjárveiting rikisins til
Almannavarna i ár var miklum
mun minni en þurfa þótti til að
starfseminni yrði haldið
gangandi.
Pétur Sigurðsson, forstjóri
Landhelgisgæzlunna r og
formaður Almannavarnaráðs,
tjáði Visi i gær, að það væri
eflaust umdeilanlegt atriöi, hve
starf Almannavarna ætti að
vera viðfeðmt.
„Þegar Vestmannaeyjagos
stóð, varð að fjölga starfs-
mönnum mjög. Nú þegar aftur
er eðlilegt ástand.er skiljanlegt,
að rikisvaldið vilji draga úr
starfseminni i sparnaðarskyni.
Nú liggja reyndar fyrir mikil
skipulagsverkefni, en það er
spurning um, hve mikið við
eigum að gera af þessu ölllu. Ef
við eigum að vinna þessi verk-
efni, sem fyrir liggja alveg niö-
ur i kjölinn, þyrftum við miklu
meira fé”.
— En hvað með kaup starfs-
fólksins eða ráðningar-
samninga? Starfsmenn
Almannavarna kvarta undan
þvi að fá ekki kaupið sitt greitt,
né heldur eru þeir fastráðnir?
„Rikisvaldið er nú jafnan svo
þungt i vöfum og stjórnarskrif-
stofur oft á tiðum ákaflega
seinvirkar. En það stendur til að
koma lagi á þessi mál”.
Visir hafði samband við Ólaf
Jóhannesson, forsætis- og
dómsmálaráðherra, og spurði
hann um' framtið Almanna-
varna rikisins: „Ég hef ekkert
heyrt af þessu máli”, sagði ráð-
herrann „Það hefur ekki veriö
borið undir mig. Og hvað fjár-
veitinguna snertir, þá eru þeir
nú margir, málaflokkarnir, sem
ekki fá það, sem beðið er um”.
„Almannavarnir ekki
virkur hjálparaðili"
Ekki eru allir á eitt sáttir um
það, að Almannavarnir rikisins
eigi að vera mjög umfangsmikil
skrifstofa.
Ýmis félagasamtök vilja ekki,
að hjálparstarf eða skipu-
lagning björgunarkerfis sé i
höndum einnar rikisskrifstofu,
heldur vilja þau, að félög sem
sinna björgunarstörfum eða
neyðarhjálp móti sin á milli
einhverja stefnu i þessum
málum.
Rauði krossinn telur t.d., að
björgunarstörf eigi helzt að
vinna þar, sem fyrir er fólk til
að aðstoða, en ekki eigi að verja
stórfé i kaup á ýmsum tækjum
til björgunarstarfa. Þannig
sagði Eggert Asgeirsson, fram-
kvæmdastjóri Rauða krossins, i
grein, sem hann ritaði i frétta-
blað Rauða krossins 1973:
„Almannavarnir eru ekki sá
virki aðili til hjálpar fyrir fólkið
frá upphafi til enda, sem ástæða
hefði verið til....Sérfræðingar á
hinum ýmsu sviðum félags- og
heilbrigðismála eru ekki þátt-
takendur i starfinu, svo sem
vera bæri árið 1973.
Opinberar stofnanir rikisins
og sveitarfélaga, sem reglulega
hafa skyldum að gegna
gagnvart þegnum okkar þjóð-
félags.eru meira og minna utan
við úrlausn mála.
Afleiðingin getur orðið sú, að
þessir starfshættir skili ekki
þeirri reynslu til
framtiðarinnar, sem vert
væri....Verum minnug þess, að
neyðin er einungis þar, sem fólk
er”.
—GG