Vísir - 25.05.1974, Blaðsíða 9

Vlsir. Laugardagur 25. mai 1974.
9
í samrœmi við viðkvœmt
taugakerfi konu, er
umhugsunartími hennar
lengri en karlmanns ..."
Nokkur gullkorn úr ógripi af fimleikofrœði
eftir J. Lindhard, sem birt voru í íslenzkri
þýðingu í Forvitin rauð.
Bókin var kennd hér um órabil
Það er tæpast annað en von að
menn brosi I kampinn fyrst þeg-
ar þeir lesa gullkorn sem birt
eru I blaði rauðsokka, Forvitin
rauð, siðasta hefti. Gullkorn
þessi eru úr ágripi af fimleika-
fræði eftir J. Lindhard, sem llk-
lega allir okkar Iþróttakennar-
ar, eða að minnsta kosti flestir.
pilta, sem er gagnger flokkan. 1
mörgum skólum veldur þó
æska, að hennar er ekki brýn
þörf. En þegar nemendur eru
þroskaðir, er sjálfsagt að hlita
henni, svo að stúlkur biði ekki
baga.” — bls. 16.
„En frá upphafi gelgjuskeiðs
er sjálfsagður eðlismunur á
„Einstakar hreyfingar karl-
manns lýsa festu og vissu, en
hreyfingar kvenna eru liðandi
og ekki jafnákveðnar.” — bls.
21.
„Sú skoðun rikir, að tauga-
kerfi konu sé að jafnaði
viökvæmara en karlmanns.
Leikur naumast á tveimur tung-
um, að þaö sé rétt. Geðs-
hræringar, sem svo eru kallað-
ar, eru auðvaktari meðal
kvenna en karla, og ber miklu
meira á þeim. Sérstaklega kem-
ur þetta fram á hreyfingum
þeirra, sem spegla geðs-
hræringar og eiga rætur i
vitundarlifi og hreyfistöðum
taugakerfis. Konum gengur
miður en körlum að stilla þær.
Viðkvæmni taugakerfis lýsir sér
einnig i þvi, aö þeim hættir til
þess að gleyma sér við störf
sin.” — bls. 23.
„t samræmi við viðkvæmt
taugakerfi konu, er
umhugsunartimi hennar lengri
en karlmanns. Þetta lætur ekki
sennilega, en er þó satt. Það
sama á við karlmenn með óliku
lunderni, umhugsunartimi ör-
geöja manna er lengri en
rólyndra. Þvi skapstilltari sem
maðurinn er þvi auðveldara
veitist honum að einbeita eftir-
tekt sinni að ákveðnu atriði, og
þvi styttri verður umhugsunar-
timi. Sennilega er hér að finna
ástæðu til þess, að hreyfingar
kvenna eru ekki eins öruggar og
karla.” — bls. 24.
„Karlar og konur eru ólikum
gáfum gædd. A þetta við gerð og
stærð liffæra og viðhorf þeirra
gagnvart fimleikum. En karlar
og konur leysa einnig af hendi
ólik störf i þjóðfélaginu og ólik
ætlunarverk i dýrarikinu.” —
bls. 24.
„Réttstaða kvenna sé stöðug,
lýsi óbifandi jafnvægi. Stelling-
in öll beri það með sér, að leik-
maður búi yfir orku og vilja-
magni, reiðubúinn til starfa,
þegar færi gefst.” — bls. 39.
„Réttstaða kvenna sé svip-
léttari en karla og jafnvægi ekki
jafnskorðað. Eðlismunur sem
r iimini i
I SÍÐAN J
Umsjón:
Edda
Andrésdóttir
lýsir sér i likamsútiliti þeirra,
sé fremur skýrður en máður.
Sviplinur séu mýkri, og sizt má
teygja háls né rétta um of. Ekki
má þengja brjóst né draga azlir
til muna aftur á bak. Með þvi
hlýtur konan frekjusvip, sem
sómir sér illa. Ekki má þess
gæta, að kona beri úthverfan
hug jafnt og karlmaður. Henni
fer betur að dyljast. Réttstaða
bendi til innrænnar hvildar kon-
unnar, sprottin af eigin hvötum
en ekki hlýðni. Karlmaður þarf
aö geta brugðið við i réttstööu
snöggt og hart, en viðbrögð
konu eru rólegri, og gætir þeirra
minna.” — bls. 40.
„Karlmaður stigi til jarðar
með festu, likt og hann fótum
troði fjandmann sinn. Með
þessu er þó ekki sagt, að gang-
urinn skuli vera þungur. Gang-
andi maður hefur ákveðna
stefnu. Hann getur aö vísu
breytt henni og tekið sér
útúrdúra i ýmsar áttir, vikið til
hennar aftur og valið sér nýja,
en jafnan er stefnan ákveðin.
Karlmaður fylgir beinum linum
i göngu sinni. Ætið virðist hann
fylgja fastri áætlan. En þegar
kona gengur virðist ekki sem
hún hafi ákveðið markmið.
Ganga karlmanns spegli geðró
hans, enda sé hún örugg og stöð-
ug. Þvi fellur áhorfendum illa
aö sjá karlmenn haldast i hend-
ur á gönguæfingum. Það ruglar
þá. Karlmaður getur gert sig
broslegan með þvi að berast
dansandi um leiksvið. Af sömu
ástæðum vekur það hlátur, eða
andúð, þegar karlmenn sýna
vaggandi og liðandi gangæfing-
ar, sem algengar eru.” — bls.
48.
„Ganga kvenna er óskyld
hergöngu. Kona treður ekki
jörðina undir fótum sér, hún
svifur um hana. Hún brýtur
ekki leið gegnum torfærur og
hún vikur ekki úr vegi fyrir
þeim, er leið hennar liggur fram
hjá. Hvorki fylgir hún beinni
stefnu eins og karlmaður né
snarbeygir. Leið hennar liggur i
liðandi bugðum. Stefna hennar
er ekki eins ákveðin, jafnvægið
ekki eins óbifandi. Oft ber við,
að ungar stúlkur leiðast, haldast
I hendur, þegar þær æfa dans-
spor, og þykir áhorfanda það vel
hlýða.” — bls. 49.
hafa þurft að læra.
Gullkorn þessi eru þýdd og
birt sem fyrr segir I nýjasta
hefti Forvitin rauð, en það var
einmitt iþróttakennari hér I
Reykjavik, sem benti blaðinu á
eitt og annað I þessari bók.
Sjálfur lærði hann bókina i
Iþróttakennaraskólanum á
Laugarvatni fyrir nokkrum ár-
um, og það er mjög stutt siðan
hætt var að kenna hana. Það er
vlst áreiðanlegt, að margt af
þvi, sem þarna kemur fram, á
ekki upp á pallborðið hjá fólki i
dag. En við birtum nokkur gull-
kornanna með leyfi, til gamans
fyrir lesendur.
„Leikar hafa sama gildi fyrir
börn eins og dans fyrir kven-
menn og iþróttir fyrir karl-
menn.” — bls. 3.
„Venjulegur fimleikakennari
þarf umfram allt að vera upp-
eldisfræðingur. Hann þarf að
skilja til hlitar tilgang fimleika,
geta notfært sér æfingasöfn og
leiðbeiningar. En ekki er honum
bein þörf á liffærafræði né lif-
eðlisfræði.” — bls. 12.
„Mestu skiptir aldur nem-
enda og aðgreining stúlkna og
fimleikum stúlkna og pilta. I
fyrsta lagi vegna þess að meiri
munur er á gerð liffæra þeirra
og starfi en almennt er vitað, og
I öðru lagi breytist uppeldi
þeirra að sama skapi, stefnir aö
þvi að veita stúlkum kvenlegan
þroska en drengjum karl-
mennsku.” — bls. 17.
„1 fimleikum koma kynfærin
sjálf litt við sögu nema stöku
sinnum.” — bls. 17.
„Hér sem oftar, likist konan
barni en karlmaðurinn sumum
apategundum.” — bls. 18.
„Mjúkur búkveggur, úr tengi-
vef og vöðvum, heldur liffærum
kviðarhols i skorðum. Sé hann
stór og vöðvar hans þróttlitlir,
eins og gerist á konum, er auð-
sætt, að þær eru verr settar en
karlmenn.” — bls. 18.
„Konan er „eðlilega
refbeinótt”, og dregur það úr
vissu og öryggi fótahreyfinga.”
— bls. 19.
„Að jafnaði er vinnuhraði
karlmanna miklu meiri. Ef
kona á að vinna með sama
hraða, þreytist hún fljótar,
skortir bæði afl og þol á við
hann.” — bls. 20.
■ ffj í m?
8 w 1 Ml gBBLk Máf . 1 mM
■ ■ I
\