Vísir - 14.06.1974, Qupperneq 6

6
Vísir. Föstudagur 14. júni 1974
visir
tltgefandi:
F’ramkvæmdastjóri:
Kitstjóri:
Fréttastjóri:
Ritstjórnarfulltrúi:
Fréttastj. erl. frétta:
Auglýsiu'gastjóri:
Auglýsingar:
Afgreiðsla:
Ritstjórn:
Askriftargjald 600 kr
1 lausasölu 35 kr. ein
Reykjaprent hf.
Sveinn R. Eyjólfsson
Jónas Kristjánsson
Jón Birgir Pétursson
Haukur Ilelgason
Björn Bjarnason
Skúli G. Jóhannesson
Ilverfisgötu 32. Simar ll(i(!0 Sfifill
Hverfisgötu 32. Simi 86611
Siðumúia 14. Simi Sfifill. 7 linur
á mánuði innanlands.
takið. Blaðaprent hf.
Kosningaveizla
fjárglæframanna
Smjörið er orðið ódýrara en smjörlikið, kartöfl-
urnar ódýrari en útsæðið og mjólkin er á sama
verði og undanrennan.
Kosningaveizla rikisstjórnarinnar stendur nú
sem hæst. Veizluföngin renna út eins og heitar
lummur. Auðvitað keppast veizlugestir við að
fylla frystikistur sinar af þessum veizluföngum.
Og næst fara menn að leigja sér frystihús til að
koma sem mestum veizluföngum fyrir, meðan
veizlan helzt. Allir vita, að veizlan stendur rétt
fram yfir kosningar og ekki stundinni lengur.
Það merkilegasta við þessa veizlu er, að enginn
borgar hana. Vinstristjórninni finnst slikt vera
ómerkilegt atriði, sem viðtakandi rikisstjórn geti
séð um eftir kosningar.
Rikissjóður hefur ekki efni á þessari veizlu.
Hann vantar tvo milljarða króna til að ná endum
saman á fjárlögum ársins. Hann vantar þar á
ofan marga milljarða i ýmsa helztu sérsjóði hins
opinbera. Unga fólkið fær ekki húsnæðismálalán,
af þvi að 1,3 milljarða króna vantar i þann sjóð.
Og vegagerð stöðvast viða um land, af þvi að tvo
milljarða króna vantar i vegasjóð.
Fyrir utan þetta vantar svo ótalda milljarða til
að hindra gjaldþrot og hrun ýmissa undirstöðuat-
vinnuvega þjóðarinnar, sem verðbólgan hefur
komið á heljarþröm.
Lýsing hagrannsóknadeildar rikisins á þessu
ástandi er stuttaraleg: „Efnahagsveðramótin
framundan eru svo skörp og vandamálin, sem
þeim fylgja, svo alvarleg, að varla er of fast að
orði kveðið, þótt ástandið framundan sé nefnt:
Hættuástand.”
Samt þykist rikisstjórnin hafa ráð á að halda
landsfólki öllu mikla kosningaveizlu i smjöri,
mjólk, kartöflum og kindakjöti. Hún gerir það
með þvi að gefa út gúmmitékka á ekki aðeins
innistæðulausan, heldur stórskuldugan reikning i
Seðlabankanum.
í staðinn fær Seðlabankinn að minnka yfirdrátt
bankanna og þeir fá að bæta sér það upp með þvi
að binda 25% innflutningsverðmætis ofan á sjálft
innflutningsverðmætið.
Þetta er ekki aðeins ævintýralegur og ábyrgð-
arlaus leikur með fjármuni. Rikisstjórnin
stundar hreina og beina fjárglæfra.
Þvi lengur sem gjaldþrota rikisstjórn fær að
halda veizlur út og suður og setja allt verðmæta-
mat á annan endann, þeim mun þyngri verður
eftirleikurinn, þegar ábyrgum aðilum verður fal-
ið að hreinsa út flórinn.
Almenningur getur auðveldlega séð, hve grát-
legur skripaleikurinn er orðinn, þegar i verzlun-
um eru hlið við hlið vörur, sem ýmist eru nánast
ókeypis eða rándýrar, og enn aðrar vörur upp-
gengnar vegna hinna nýju innflutningshafta.
Fólk veit, að fjárglæfrar rikisstjórnarinnar
geta aðeins haft illan endi og þvi verri, sem
þeir fá að standa lengur.
Þess vegna munu ábyrgir kjósendur taka sam-
an höndum 30. júni og ná tékkheftinu af veizlu-
stjórum vinstristjórnarinnar, áður en þeir eru
búnir að setja þjóðarbúið i heild varanlega á
höfuðið.
-JK
SETUR ÆRUÞJÓFUM
ÚRSLITAKOSTINA
,,Ég er ekki trúaður á, að það sé
mögulegt ráðhcrra að móta utan-
rikisstefnu Bandarikjanna, á
meðan æra hans og traust eru
dregin i efa”, sagði dr. Henry
Kissinger utanrikisráðherra á
blaðamannafundinum á dögun-
um i Salzburg. ,,Ef það fæst ekki
á hreint, þá segi ég af mér.”
Þótt varpað hefði verið
sprengju inn i fundarsalinn, er
óvist að viðbrögðin, sem siðan
hafa orðið viðsvegar um heim,
hefðu orðið á nokkurn hátt meiri.
Þetta var i anpað sinn á einni
viku, sem utanrikisráðherrann
lét tilfinningarnar yfirbuga sig,
þegar simhlerunarmálið bar á
góma. Almennt hafa menn
brugðizt við þessum reiðisvörum
Kissingers á þann veg, að þeir liti
isvo á, að hreint engin ástæða sé
fyrir hann að segja af sér.
Þar fyrir utan skiptast menn i
marga hópa, þegar þeir reyna að
geta sér til um skýringuna á yfir-
lýsingum Kissingers. Sumir vilja
telja hann eðlilega þreyttan eftir
34 daga samningaþóf og þeyting
milli deiluaðilanna fyrir botni
Miðjarðarhafsins og alla þá
spennu, sem þvi hlýtur að hafa
verið samfara — Aðrir telja að
hér geti verið tilraunir til að leiða
athyglina frá „Watergatemál-
inu” með þvi að „gera uppistand
annars staðar” — sem sé greið-
vikni við Nixon forseta. — Enn
aðrir vilja svo halda, að þetta sé
þvert á móti einmitt enn einn
bresturinn, sem komi undan
Watergateþrýstingnum.
En langflestir eru þó þeir, sem
eru svipaðrar skoðunar og Hubert
Humphrey þingmaður, sem varð
að orði:
„Mig langaði til að segja við
hann sem vin: Ekki hætta,
slakaðu heldur ögn á”.
Þótt einn og einn tæki i sama
streng og Gerald Ford varafor-
seti, sem sagði: „Afsögn mundi
verða afdrifarik fyrir friðinn” —
þá voru allmargir stjórnmála-
menn, sem brugðust illa við hug-
myndinni um að láta setja sér
afarkosti. Þegar krafa Kissingers
gat i augum sumra þeirra túlkazt
sem svo: „Annaðhvort þegið þið,
eða ég er hættur”, — vildu þeir
spyrna ögn við fótum. Lowell
Weicker, eini þingmaður repú-
blikana, sem greiddi á sinum
tima atkvæði gegn þvi, að
Kissinger yrði gerður að utan-
rikisráðherra sagði: „Við
komum ekki til með að nema
stjórnarskrá Bandarikjanna úr
gildi fyrir nokkurn Ameriku-
mann, sama til hve mikils er að
vinna”.
Upphaf þessarar uppákomu er
að finna i ársgömlu máli, þegar
Kissinger var kvaddur fyrir
rannsóknarnefnd þingsins og
krafinn skýringa á hvað hæft
væri i þvi, að hann hefði fyrir-
skipað, að simar starfsfólks utan-
rikisráðuneytisins yrðu hleraðir.
Þessar hleranir áttu að hafa þótt
nauðsynlegar til að hafa uppi á og
þétta siðan upplýsingaleka til
fjölmiðla og annarra aðila úr
ráðuneytinu.
Kissinger þvertók þá fyrir að
hafa gefið nein slik fyrirmæli.
Kannaðist hann hins vegar við að
hafa látið i té, þegar að honum
var lagt, lista yfir þá starfsmenn
ráðuneytisins, sem hefðu aðgang
að trúnaðarskjölum og gætu fyrir
þær sakir hafa lekið upplýsingun-
um.
Rannsóknarnefndin tók yfir-
lýsingar Kissingers góðar og
gildar, og i augum almennings
var hann hreinsaður af þessum
áburði — En einn og einn efa-
semdamaður hefur þó af og til
skotið upp kollinum, sem kynt
hefur undir.
Upp úr sauð hjá Kissinger,
þegar núna á dögunum blaða-
maður einn dró þetta gamla mál
fram i dagsljósið og spurði hann
enn og aftur, hvað væri hið sanna
i málinu. — Honum varð auð-
sjáanlega meira um spurninguna
en svo, að hann væri búinn að
gleyma henni tveim dögum siðar,
þegar hann hélt blaðamanna-
fundinn i Salzburg, þvi þar hóf
hann sjálfur máls á henni og
gömlu simhlerunarkærunni.
Tildrög þess að blaðamaðurinn
fitjaði upp á málinu á nýjan leik,
var kvittur, sem kominn var aftur
á kreik um, að Kissinger væri
meira viðriðinn simahleranirnar
en hann hefði viljað vera láta.
New York Times fullyrti i frétt,
að skýrsla FBI segði, að
Kissinger eða fulltrúi hans fyrr-
verandi hefðu fyrirskipað sima-
hleranirnar.
Joshua Eiiberg þingmaður,
einn fulltrúanna i rannsóknar-
nefnd þingsins, sagði berum
orðum i viðtölum, að „rann-
sóknarnefndin hefði öruggar
sannanir fyrir þvi, að Kissinger
hefði átt þátt i að hrinda sima-
hlerununum i gang”. — „Gögn
þessi stangast greinilega á við
framburð hans, þótt ég segi ekki,
að hann hafi logið”, sagði þing-
maðurinn.
Slikur áburður kastar óneitan-
lega stærri skugga, þegar um er
að ræða áhrifamann á borð við
þingmann, sem þar að auki ætti
að vita þeim mun betur, um hvað
hann er að tala, sem hann á sæti i
rannsóknarnefndinni, er fjallaði
um málið.
Kissinger krafðist þvi þess, að
rannsóknarnefndin tæki málið
fyrir aftur til athugunar og hann
fengi annað tækifæri til þess að
hreinsa sig af ámælunum. — Þvi
hefur honum verið lofað, eins og
fram hefur komið i fréttum.