Tíminn - 22.03.1966, Blaðsíða 9

ÞRTÐTIJDAGUK 22. marz 1966
TfJVUNN
21
VERÐIR LAGANNA
TOM TULLETT
21
Marseille, þegar öflug sprenging braut þar allt og bramlaði.
Alexis hlaut mikla áverka, en Francis bróður hans tókst
að drasla honum út og faldi hann í smáhýsi, sem hann
átti. Að tveimur vikum liðnum dó Alexis af áverkunum, og
skömmu síðar brann Francis inni í húsi sínu.
Svipaað fór fyrir Michel Casanova. Hann gekk laus gegn
tryggingu og beið réttarhaldanna ásamt félögum sínum, þeg-
ar Iögreglan fann við húsrannsókn hjá honum ávísun á millj-
ón franka. Hún var tafarlaust afhent skattalögreglunni, sem
kallaði Casanova fyrir sig og bað hann að gera grein fyrir
þessari fjárfúlgu. Honum varð svo mikið um að hann fékk
samstundis hartaslag og dó eftir fáa klukkutíma.
í samanburði við þetta voru hinir samsærismenn-
irnir, Reppelin og Montainti, stálheppnir. Þeir sluppu með
nokkurra ára fangelsisvist.
Fimmti kafli.
J. Edgar Hoover, hinn frægi yfirmaður ríkislögreglunnar
bandarísku varð manna fyrstur til að leggja Alþjóðalögregl-
unni lið 1946, og 1 nokkur ár var hann áhugasamur aðili.
Hann skrifaði margar greinar í „Alþjóðlega sakamálalög-
regluritið,“ þar á meðal um erkibófann A1 Capone, og bar
fram ýmsar tillögur um ráðstafanir til að hemja vaxandi
glæpafaraldur. En svo sagði hann sig úr stofnuninni 1950
sökum þess, að Tékkóslóvakía hafði með milligöngu Alþjóða-
lögreglunnar krafizt framsals tíu manna, sem strokið höfðu
til Vestur-Þýzkalands. Hoover, sem að líkindum er voldug-
asti lögreglumaður í heimi, taldi þetta misnotkun á stofnun-
inni, sem byði heim frekari pólitískum afskiptum Sovétrikj-
anna og fylgiríkja þeirra. Hann vitnaði máli sínu til stuðnings
í þessa grein í starfsreglum Alþjóðalögreglunnar:
„Markmið Alþjóða lögreglusamtakanna er að tryggja og
ýta undir af opinberri hálfu viðgang fyllsta gerlegs gagn-
kvæms samstarfs milli allra sakamálayfirvalda innan þeirra
takmarka, sem lög hvers lands um sig setja, að koma á fót
og efla allar stofnanir sem líklegar eru til að stuðla að því
að hefta afbrot gegn almennum hegningarlögum, en forðast
vandlega öll afskipti af málum, sem eru pólitísks, trúarlegs
eða kynþáttarlegs eðlis.“
Hoover kann að hafa sett það jafnvel enn meira fyrir
sig að í „Alþjóðlegu sakamálalögregluritinu" birtist þráfald-
lega með stóru letri þessi yfirlýsing: „í málum, sem varða
stjórnmál, trúmál eða kynþáttamál verður Alþjóðalögreglan
mállaus og heyrnarlaus.“
Hvað sem því líður hefur kennsludeild bandarísku ríkis-
lögreglunnar samvinnu við lögreglustjórnir víða um heim.
Skipti hennar á fingraförum við kennsluleildir annarra landa
hafa stuðlað að bættri löggæzlu. Fingraförin auðvelda ekki
einungis yfirvöldum og málaflutningsmönnum að fá yfirsýn
yfir allan afbrotaferil hlutaðeiganda, heldur koma þau oft
að gagni þegar sanna þarf að maður handtekinn í öðru
landi en því, sem var vettvangur afbrots hans sé í raun og
sannleika sakamaður á flótta. Ár hvert eru fingraför hundr-
uða manna send frá Washington út um heim, og þangað
berast fingraför þúsundum saman til samanburðar við banda
rísku skrána.
Kennsludeild F.B.I., eins og bandaríska ríkislögreglan er
jafnan nefnd, hefur til umráða tvær aðal fingrafaraskrár.
Önnur nefnist sakamannaskráin, og þar er að finna fingra-
för allra þeirra, sem handteknir hafa verið í Bandaríkjunum
fyrir saknæman verknað og allra þeirra sem hnepptir hafa
verið í fangelsi. í hinni skránni eru fingraför þeirra, sem
gegnt hafa herþjónustu í Bandaríkjaher, opinberra starfs-
manna og starfsliðs í hergagnaverksmiðjum. Auk fingrafara
eru geymd lófaför, iljaför, gælunöfn og útlitslýsing.
Gott dæmi um, hversu gagnleg þessi þjónusta getur verið,
er frá 1944. Þá bárust fingraför frá lögreglustjórninni í
Dublin. Af skýrslunni sem fylgdi, sást að 19. marz 1944
hafði kona í Dublin, að líkindum eiginkona þess, sem í hlut
átti og móðir tveggja ungra barna, veikzt og verið flutt á
sjúkrahús, en var látin áður en þangað kom. f ljós kom,
að banamein konunnar var blásýringseitrun, og að rannsókn
afstaðinni var maður hennar ákærður fyrir morð. Lögreglan
í Dublin var ekki ánægð með framburð hans, og bað nú
F.B.I. aðstoðar við að kanna feril hans nánar. í bandarísku
skránni kom í ljós, að þessi maður hafði gengið undir öðru
nafni i Bandaríkjunum, og sakaferill hans náði allt aftur til
1919. Hann hafði strokið úr vinnubúðum í Greencastle í
UNG STÚLKA í RIGNINGU
GEORGES SIMENON
15
Þér vitið ekki hvað stúíkan var
lengi á Rómeo?
— Eins og ég hef þegar sagt,
ég spurði manninn sem tekur á
móti gestum.
— Áttu gestir að'sýna boðskort
við innganginn?
— Nei. Sumir gerðu það, aðrir
ekki. Rouget minntist þess, að
unga stúlban koim skömmu fyrir
tólf, í sömu mund og dansinn
hófst. Hann hleypti henni inn
einmitt vegna þess, að hún virtist
ekki vanagestur á staðnum, hélt
hún væri vinkona brúðarinnar.
— Og hún var það sem sagt í
kortér?
— Já, ég spurði barþjóninn.
— Var hann á staðnum til morg
uns?
Lognon svaraði blátt áfram:
— Nei, hann býr í einu út-
hverfanna, ég skrapp heim til
hans. Hann var sofandi.
Han hlaut að hafa ferðazt tugi
kílómetra um nóttina, fyrst
fótgangandi, síðan i strætis-
vögnum, þögull og samanbitinn
þokaðist hann úr einum stað í an
an, þrjózkur og fullur seiglu og
gafst ekki upp.
Sennilega voru ekki margir lög
reglumenn haldnir jafn óþrot-
legri seiglu og þó hafði honum
ekki tekizt að ná marki þrátt
(fvrir 20 ára starf Að vísi át‘.J
skapsmunir hans nokkurn þátt í
því og ennfremur skorti hann þá
menntun, sem til þurfti að verða
leynilögreglumaður.
— Hvað sagði barþjónninn?
Lognon lagði fram nýjan miða
með nafni og heimilisfangi.
— Hann hafði tekið eftir henni
strax og hún birtist í dyrunum.
Yfirþjónninn gekk að henni og
spurði hana, einhvers og hún svar
aði neitandi. Því næst ruddi hún
sér braut meðal gestanna. Margir
þeirra stóðu upp á endann. Það
var ekki aðeins dansað á gólfinu
heldur líka á milli borðanna.
— Talaði hún við brúðina?
— Það tók hana dálitla stund
að komast að brúðinni. En loks
náði hún í hana og þær töluðu
samán nokkuð lengi. Santoni varð
óþolinmóður og greip fram í
tvisvar.
— Gaf brúðurin henni eitt
hvað?
— Því gát hann ekki svarað.
— Virtust þær rífast?
— Frú Santoni virtist kulda-
leg í viðmóti og hristi oft höfuðið.
Svo missti barþjónninn sjónar á
ungu stúlkunni.
Þér hafið þó ekki náð I yfir
þjóninn?
Maigret var orðið skemmt.
— Hann býr í hinum enda bæj
arins, Rue Caulaiencourt. Hann
svaf líka.
Lognon hafði líka verið þar.
— Hann staðfesti það, sem bar
þjónninn hafði sagt. Hann hafði
gengið að ungu stúlkunni til að
spyrja, að hverjum hún væri að
leita og hún kvaðst vera vinkona
brúðarinnar og vildi segja við
hana nokkur orð.
Nú reis Lognon á fætur til merk
is um, að hann hefði ekki meira
að segja.
— Þér hafið sannarlega unnið
gott verk, vinur minn!
—Ég hef gert skyldu mína.
— Farið nú heim í rúmið. Þér
verðið að gæta að heilsunni.
— Ég er bara dálftið kvef
aður.
— Já, en ef þér farið ekki var
lega, getur þetta orðið bronkít
is.
— Ég fæ bronkítis á hverjum
vetri og fer þó aldrei í bælið.
Nú hefði Maigret falið einhverj
um öðrum manna sinna fram-
haldsrannsókn, ef einhver annar
en Lognon ætti í hlut. En Lognon
fyndist hann sjálfsagt svikinn og
beittur brögðum, ef hann fengi
ekki að halda áfram sjálfur.
— Hvað álítið þér sjálfur um
þetta?
— Ef það er ekki ætlun yðar
að setja í þetta annan mann . . .
— Alls ekki. Ég á aðeins við,
að þér þarfnizt hvíldar.
— Ég fæ nægan tíma til að
hvíla mig, þegar ég kemst á eftir
laun. Enn hef ég ekki haft tóm
til að fara í ráðhúsið þar sem brúð
kaupið átti sér stað, og ekki held
ur á Hótel Washington, þar sem
brúðurin bjó. Ég býst við, að
ég gæti haft uppi á nafni og heim
ilisfangi hinnar myrtu, ef ég héldi
áfram.
— Síðustu tvo mánuði bjó hún
Rue de Clichy hjá frú Cremieux
nokkurri, ekkju, sem leigði henni
herbergi í íbúð sinni.
Lognon beit saman vörunum.
— Við vitum efckert, hvað hún
hafði fyrir stafni fyrir þann tíma.
Hún sagðist heita Louise Laboine.
— Má ég halda rannsókn minni
áfram?
Hvað þýddi að halda aftur af
honum?
— Vitaskuld, ef þér óskið. En
ofreynið yður ekki.
— Þakka yður fyrir.
Þega Lognon lögregluþjónn var
farinn, sóttu ýmsar spurningar á
huga Maigrets. Hafði Louise varið
síðustu mánuðunum til að leita
uppi Jeanine ? Til dærais gat verið
að hún hefði séð í blöðunum að
Jeanine ætlaði að giftast og í því
tilefni væri veizlan í Romeo.
Þá hafði hún lesið blöðin seint
sama daginn, því klukkan var
rúmlega níu, þegar hún kom ask
vaðandi til mademoiselle Iréne til
að fá samkvæmiskjól.
Hvað hafði hún haft fyrir stafni
kl. 10-12. Hafði hún reikað
um göturnar og hugsað sitt ráð?
Skýrsla dr. Pauls lá ennþá skrif
borðinu. í henni stóð, að hin
myrta hefði verið undir áhrifum
áfengis.
En að sögn yfirþjónsins hafði
unga stúlkan ekki haft ráðrúm til
að innbyrða neitt áfengi, meðan
hún stóð við í brúðkaupinu.
Annaðhvort hafði hún drukk
ið áður til að herða hugann, eða
eftir á, þær tvær klukkustundir,
sem liðu, unz hún var myrt.
Hann kallaði á Janvier.
— Eg hef verk að vinna fyrir
þig. Farðu til Rue de Douai. Það
an ferðu gangandi til Rue Cau-
martin, ferð inn á hvern bar og öl
krá og sýnir ljósmyndina.
— Myndina af henni í sam-
kvæmiskjól?
— Já, spurðu, hvort nokkur
hafi séð hana á mánudagskvöld
milli klukkan 10 og 12.
Þegar Janvier var farinn,
leitaði Maigret upplýsinga um
Santoni hjá starfsbróður sínum í
siðferðislögreglunni. Santoni vissé
ekki aura sinna tal, var honum
sagt, enda eyddi hann fé á báða
bóga,' og hélt sig ríkmannlegá,
kvennagull mikið og hafði yndi
af góðum mat og lúxusbílum.
— Hefur hann gert nokkuð af
sér?
— Hreint ekki neitt. Hann er
af góðum ættum frá Milano, Pabbi
hans var vínframleiðandi, og
Marco er umboðsmaður í Frakk
landi. Hann sækir barina kringum
Champ-Elysée, þar sem von er
kvenna. Fyrir nokkru festi hann
sér eina.
— Jeanine Armenieu?
— Ég veit ekki, hvað hún heit-
ir. Við höfum enga ástæðu til
að fylgjast með líferni hans.
— Mér þætti nokkurs um vert,
ÚTVARPIÐ
Þriðjudagur 22. marz
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.15 Erindi bændavik
unnar 14.15 Við vinnuna. 14.40
Við, sem
heima sitjum.
15.00 Mið-
degisútvarp 16.00 Síðdegisútvarp
17.20 Framburðarkennsla i
dönsku og ensku. 18.00 Tónlistar
timi barnanna. 18.20 Veðurfregn
ir 19.30 Fréttir 20.00 íslenzkir
tónlistarmenn flytja verk is-
Ienzkra höfunda; III. 20.20 Frá
Grænlandsströndum Þon'aldur
Steinason flytur þriðja erindi
sitt. 20.40 Stuttir þættir fyrir
fiðlu, flautu og sembal eftir
Philipp Bmanuel Bach. 21.00
Þriðjudagsleikritið: „Sæfarinn"
21.40 Suisse Romande hljómsveit
in leikur. 22.00 Fréttir og veður
fregnir. 22.20 „Heljarslóðaror-
usta" Lárus Pálsson leikari les
(3) 22.40 „Hviti hjörturinn" og
önnur alþýðulög og þjóðlög.
Krosskórinn í Dresden syngur
Á hljóðbergi. Björn Th. Björnss.
stj. 23.45 Dagskrárlok.
í dag
Miðvikudagur 23. marz
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útv. 13.15 Fræðsluþáttur bænda
vikunnar.
14.40 Við,
morgun
14.15 Við vinnuna.
sem heima sitjum.
I 15.00 Miðdegis-
útvarp. 16.00
I Síðdegisút-
varp 17.20 Framburðarkennsla í
esperanto og spænsku. 17.40
Þingfréttir. 18.00 Útvarpssaga
barnanna: „Tamar og Tóta" 18.
20. Veðurfregnir. 18.30 Tónlelk
ar 19.30 Fréttir 20.00 Daglegt
mál Árni Böðvarsson flytur þátt
Inn 20.05 Efst á baugi Björgvin
Guðmundsson og Björn Jóhanns
son tala um erlend málefni 20.
35 Alþingiskosningar og alþing
ismenn í Árnessýslu. Jón Gísla
son póstfulltrúi flytur annað
erindi sitt. 21.00 Lög unga fólks
ins Bergur Guðnason kynnir. 22.
00 réttir og veðurfregnir. 22.20
„Galdragull", smásaga eftir John
Collier. Helgi Skúlason leikari les
22.50 Kammertónleikar: 23.30
Dagskrárlok.