Vísir - 07.09.1974, Blaðsíða 9

Vlsir. Laugardagur 7. september 1974.
9
GAMALL BRAGDA-
REFUR LEIKUR
LISTIR SÍNAR
Bridgeblaðamefin
velja árlega bestu og
skemmtilegustu hendi
ársins. Filarski (Hol-
landi), Klinger
(Ástraliu), Cabanne
(Argentinu) og Besse
(Sviss) völdu spilið i
þættinum i dag besta
spilið 1973.
Þaö er hinn kunni spilari José
le Dentu, sem hefur orðið:
„Ég var að spila siðustu
rúbertuna i Gallia-klúbbnum,
þegar Addo Eichel, 70 ára
gamall meistari settist nálægt
mér. Ég hafði á tilfinningunni,
að hann þyrfti að segja mér eitt-
hvað
Um leið og rúbertan var búin,
leiddi hann mig að öðru borði og
sýndi mér tvær hendur”.
,,Þú ert að spila vörn með
austurspilin i fjörum spöðum”.
„Spilið kom fyrir i parakeppni i
gær..... Hverju spilarðu i
þriðja slag?”.
„Tigultiu”.
„Þakka þér fyrir”
„Gerði ég vitleysu?”
„Eiginlega ekki — þú spilaði
rétt”. „En ég hafði á réttu að
standa, að erfitt væri að finna
réttu vörnina, og ég varð að
prófa það”. „Þakka þér fyrir”.
„Svo — ég hafði verið til-
raunadýr, en ég var ánægður
yfir þvi að geta sannað, að þetta
væri gott spil”.
Staðan var norður gefur og
allir utan hættu.
$ A-6-4-3
* A-D-4
4 5-4-2 4 K-6
y G V k-9-8-7-6-4-2
y D-G-8-7 4 10
+ G-9-8-3-2 «jk K-10-7
* Xrfo’10*3
4 K-9-5-2
* 6-5
Sagnir gengu þannig:
Norður Austur Suður Vestur
14 3V 34 P
4 4 P P P
Vestur spilaði út hjartagosa.
Hvernig fór Eichel að þvi að
vinna hið óvinnandi spil?
Eichel sá strax, að hjarta-
gosinn mundi vera einspil og
hjartastunga myndi vera ban-
væn, ef trompkóngurinn lægi
öfugt. Þess vegna, til þess að
vernda sig, þá varð hann að
fullvissa austur um, að vestur
ætti hjartatiuna. Þannig beitti
hann öngulinn: hann lagði ekki
hjartadrottninguna á gosann og
drap heima á ásinn eins og
hann væri einspil.
1 öðrum slag svinaði hann
spaðadrottningu, austur drap —
viss um að sagnhafi ætti ekki
meira hjarta — og skiptir yfir i
tigultiu (eins ogég hafði gert).
Eichel drap á kónginn, tók
tvisvar tromp og spilaöi hjarta- ,
fimmi úr blindum. Auðvitað gaf
austur.
„Enginn vandi”, sagði hann
við sjálfan sig. „Ég lét ekki
kónginn i þriðja slag og ef sagn-
hafi heldur, að ég ætli að láta
hann á höggstokkinn núna, þá
er hann að dreyma”.
Þegar tia Eichels átti slaginn,
var austur frekar hissa en von-
svikinn. Það er ekki vist að það
skipti máli, þvi ég valda þó
drottninguna.
Þrátt fyrir þetta er erfitt að
sjá, hvernig Eichel gat núna
unnið spilið, þrátt fyrir bestu
vörn. Þannig hugsaði hann:
Austur hefði varla stokkið i
hjartalitnum, með svo marga
laufatapara án þess að eiga
Vetrarstarf
B.R. að hefjast
Vetrarstarfsemi Bridgefélags
Reykjavikur er senn að hefjast,
og verður spilað á miðvikudags-
kvöidum I Domus Medica.
Verður starfsemin með svipuðu
sniði og undanfarin ár. Byrjað
verður á tveimur eins kvölds
tvimenningskeppnum og hefst
sú fyrri 11. september, en 25.
september hefst svo meistara-
keppni félagsins i tvimenning og
veitir sú keppni réttindi i
Reykjavikurmót.
Bridgefélag Reykjavikur er
elzta og tvirhælalaust sterkasta
bridgefélag landsins. Ungum
spilurum hefur fjölgað veru-
lega i félaginu á siðustu árum og
veita margir þeirra orðið gömlu
„kempunum” harða keppni,
enda harðna upprennandi
kempur naumast öðruvisi en
með harðri andstöðu.
Bridgefélag Reykjavikur
veitir sem fyrr nemendum
framhaldsskóla 50% afslátt á
keppnisgjöldum. 1 ráði er að
taka upp bridgekennslu fyrir
byrjendur á vegum félagsins
siðar i vetur. Nýir félagar eru
velkomnir i félagið.
Stjórn Bridgefélags Reykja-
vfkur skipa þessir
Karl Sigurhjartarson, formað-
ur, Gylfi Baldursson, varafor-
maður, Stefán Guðjohnsen,
gjaldkeri, Guðlaugur R.
Jóhannsson, ritari, Jakob
Armannsson, fjármálaritari.
kónginn og tigultian virtist vera
einspil, þar sem niuna hafði
vantað. Laufasviningin var þvi
dæmi til þess að misheppnast og
vonlaust virtist að fá þriðja
tigulslaginn
En hjartadrottningin átti enn
eftir eitt hlutverk: eftir að hafa
tekið tvisvar tromp og
tigulásinn, þá var drottningunni
fórnað undir kónginn. Austur
drap, tók annan slag á hjarta,
en varð siðan að spila upp I
laufagaffalinn.
Snauður lúta að litlu mó
Láttu ganga
Það er erfitt að ákveða það i
eitt skipti fyrir öll, hvað er
góður skáldskapur og hvað
ekki. Hugtakið er afstætt eins
og svo mörg önnur og gildi
þess breytist eftir þvi við hvað
er miðað. Það væru t.d. engin
leirskáld til, ef ekki væru til
góð skáld og öfugt. Og það sem
þykir góður skáldskapur i dag
verður ef til vill talinn lélegur
skáldskapur á morgun. Þó
hefur vonandi allur skáld-
skapur orðið til i þeirri góðu
trú, að hann yrði til þess að
auka islenzka menningu.
Hvernig til hefur tekist getur
enginn i raun og veru dæmt
um nema fyrir sjálfan sig.
Þessi þáttur hefurekki áttað hafa það
hlutverk að kynna það besta i Islenskum
skáldskap. Hann hefur raunar aðeins átt
að þjóna þeim tilgangi einum að vera efni
fyrir þá, sem áhuga hafa haft á þvi að lesa
hann.
Nú er u.þ.b. ár siðan þátturinn hóf
göngu sina, og i seinni tið hef ég eingöngu
birt visur og kvæði, sem hafa birst áður á
prenti. Er það að sjálfsögðu mikill galli,
en þvi miður hafa þeir, sem ég hef leitað
til og beðið um efni i þáttinn.tekiö þvi illa,
án þess að nefna neinar sérstakar ástæður
fyrir þvi.
Verð ég þvi, ef framhald verður á þætt-
inum, að halda áfram með hann I þeirri
mynd/sem hann er i nú, nema einhverjum
detti I hug að senda þættinum visur, sem
telja má boðlegar, þvi að þrátt fyrir
áðurnefndan tilgang hans vill hann
fremur innihalda góðar visur en slæmar.
1 þessum þætti verða nokkrar visur og
smáljóð eftir Jón i Garði.
Kveðið á fundi.
Ei mig fýsir eiga töf
undir hærra settum,
þó mér tylli naumt á nöf
nyrst i Ræpu klettum.
Þrátt ég hirða þurfti flík,
þá sem kaus að henda,
finnst mér þó I Fúluvík
fjandi hart að lenda.
Snauður lúta aö litlu má
lifs þörf brýnni að þróa,
en svona áhöfn er mér hjá,
orðið leitt að róa.
Jóni var boðin jörð i fjarlægri sveit og
lýst fyrir honum, hvað sveit hans væri
köld og fátæk og fráleitt væri að sjá eftir
æskustöðvunum. Orti hann þá Andsvar.
Elsku manns á eigin reit
enginn skyldi lasta,
ást við mina æsku sveit
ungur batt ég fasta.
Nauman skammt ég nægja læt, '
nokkur mun ei vafi
að eins er barni móðir mæt
minnstan auð þó hafi.
Þó að bæði basl og strið
bikar lifsins fylli,
vil ég enda ævitið
arma hennar milli.
Ég get bætt þvi við formála þáttar-
ins, að það virðist einkum tvennt, sem
þeim er hugleikið, er yrkja lausavisur.
Þegar óðuni þrautum mót
þrýtur móð að striða,
er mér Ijóðið eina bót
eða fljóðið bliða.
Það hefur trúlega ekkert skáld á tslandi
ekki einhverntima ort ljóð eða visu til
konu. Er sú framleiðsla að sjálfsögðu
misjöfn að gæðum, en þó hef ég þá trú, að
slikar visur hafi verið hvað best þegnar
alls skáldskapar.
Næsta visa er eftir þjóðkunnan höfund
og eru sennilega margir fúsir að taka
undir með honum.
Einni kvon að unna még
ekki er von ég kunni.
Mörg er konan liggileg
lifs á skonortunni.
Niðurlag af mansöng.
Ljúfa snót þig blitt ég bið,
brátt svo þrjóti kvíði,
vertu fijót og legg mér lið
Ijóðs að móta smiði.
Vilja stáli styð mig drós
stillt um hálan isinn.
Minnar sálar sólarljós,
sjafnarmála disin.
Hjartans inna ósk ég vil,
engill minna drauma:
Lát mig finna unaðsyl
ástar þinna strauma.
Loft er svalt og föl er fold,
fornum kalt i glæðum.
Gef niér allt: þinn anda og hold
ótalfalt að gæðum.
Og um slóðir ævikvelds,
Unga flóðið bjarta.
Lát mér glóðir ástarelds
yla blóð i hjarta.
Veikum þræði veittu þá
vald með gæðum þinum.
Ljóösins hæðum Ijóma frá
Ijáðu kvæðum minum.
Næsta visa nefnist Kveðið við sjó.
Ýfir kári eyjaband,
unnartárin fjúka.
Lotnar bárur svartan sand
silfurhárum strjúka.
Að lokum staka.
Sól I bláinn sveif oss frá,
sveipuð gráum degi.
Mörg er þráin hrein og há,
hún þó sjáist eigi.
Þá sný ég mér aftur að Jóni i Garði.