Alþýðublaðið - 30.01.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
f st nú í
Qljiðf erah&sinn.
Nýkomið:
Kartöflur.
Kartöflumjöl.
Hrfsmjöl.
Haframjöl.
Baunir.
Hænsabygg.
Hænsamais.
Sagó.
Rúsfnur.
Sveskjur.
Palmín.
Kaffi
Kaffibætir o. m fl.
HarðfisKur, steinbitur og
riklingur altaf iyrirliggjandi.
Kaupfélagið,
Símar 788 og 1086.
Tilkynning.
! r
í fyrradag var opauð mjólkutbúð á Laugrveg 49 Þar verður selt írá
Mjólkurfélagi Reykjavfkur nýmjólk gerilsneydd og ógerilsneydd, und-
anrenna, skyr og rjómi. Ógerilsneydda nýmjólkin er frá Rauðará
og fleiri góðum heimilum hér i bænum.
Mjólkurfél. Reykjavikur.
Lí kkistu vinnustof an
i Lnugaveg 11
annast jarðarfarir að öiiu leyti fyrir
lægra verð en þekst hefir undanfarið.
Helgi Helgason. — Simi 93.
Vlðgeróir á priœusum, blikk
og emailleruðum áhöldnm eru bezt
af hendi leystar á Bergstaða
stræti 8. — Guðjón Þorbergsson.
Stúlku vantar að Vífilsstöðum nú
þegar. — Upplýsiogar hji
yfirhjúkrunarkonunni
Muulðl að altaf er brzt
og ódýrast gert við gúmmístígvél
og annan gúmmfskófatnað- einnig
fæst ódýrt gúmmiiím á Gúmrní-
vinnustofu Rvíkur, Laugaveg 76
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólajur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs: Tarzan.
Stundum heyrðu þau ávæning af rifrildi og áflogum
milli hásetanna, og tvisvar rufu skot kyrðina. En Svarti
Mikael var maður til að vera foringi þessara mann-
hraka og hélt þeim í skefjum með harðri hendi.
Fimta daginn eftir að yfirmennimir voru myrtir, sást
land 1 fjarlægð. Ekki vissi Svarti Mikael hvort það var
heldur eyja eða meginland, en hann tilkynti Clayton
það, að ef land þetta væri byggilegt, yrðu þau hjónin
sett þar á land, og allur farangur þeirra.
„Ykkur getur liðið þar vél í nokkra mánuði," mælti
hann, „og að þeim tfma liðnum getum við hafa náð til
bygða og dreyft okkur dálítið. Eg skal svo sjá um, að
stjórnin fái að vita hvar þið eruð niður komin, og þá
verður ekki langt þangað til hún lætur herskip sækja
ykkur.
Það gæti kannske hepnast, en það mundi óþægilegt,
að setja ykkur í land meðal siðaðra manna, án þess
við yrðum fyrir spurningum, sem gætu komið okkur
illa að svara greiðlega.“
Clayton vitnaði til þess, hve ómannúðlegt það væri,
að skilja þau eftir á eyðiströnd, langt frá vinum, og
ofurselja þau villidýrum eða enn þá hættulegri verum:
villimönnum.
En orð hans voru árangurslaus, og æstu Svarta Mik-
ael að eins upp, svo hann varð að fletta við blaðinu og
gera hið bezta úr öllu saman.
Um klukkan þrjú, seinni hluta dagsins, komu þau
upp undir fagra strönd, skógi vaxna, og beint fram
undan var ágæt, lítil höfn.
Svarti Mikael lét skjóta át báti, og sendi hann fullan
af mönnum til þess, að kanna hafnarmynnið, og grensl-
.ast um, hvort Fuwalda gæti flotið xnn á höfnina.
Eftir á að giska klukkustund snéru þeir aftur, og
sögðu að bæði innsiglmgin og höfnin væru nægilega
djúp.
Fyrir myrkur lá skipið við festar á miðri höfninni
sem var spegilslétt og hin öruggasta.
Strendurnar voru grónar hálfgerðum hitabeltisgróðri
en upp frá þeim hækkaði landið og var þvl nær und-
antekningarlaust vaxið frumskógum.
Engin merki mannabygða sáust, en auðséð var á fugla-
gnægðinni og dýralífinu, sem brá fyrir augu þeirra er
á Fuwalda voru, að menn gátu hafst þarna við, án
þess að líða skort, og ekki síður vegna þess, að dálítil
á rann til sjáfar fyrir miðri höfninni.
Þegar húmið huldi jörðina, stóðu þau Clayton og
kona hans enn um stund víð öldustokkinn og horfðu
þegjandi til, þess lands, er verða átti framtíðarheimili
þeirra. Ut úr myrkri frumskógarins kváðu við köll
villidýra — öskur ljónsins, og við og við gjallandi vein
pardusdýrsins.
Konan hjúfraði sig skelfd upp að bónda sínum.
Henni hraus hugur við því, sem beið þeirra, þegar þau
alein væru skilin eftir á þessari óþektu og einverulegu
strönd, og áttu að verjast ásælni þessara óargadýra.
Seinna um kvöldið kom Svarti Mikael og sagði þeim
að vera tilbúin snemma næsta morgun. Þau reyndu að
telja hann á, að flytja sig til álitlegri staðar, svo nærri
menningunni, að þau gætu búist við a8 koraast til vin-
veittra manna. En engar bænir, hótanir eða loforð,
gátu hrært hann.
„Eg er eini maðurinn hér, sem ekki vildi heldur sjá
ykkur bæði dauð, og þó eg viti, að þetta sé eina leiðin
til þess að við ekki verðum drepnir, þá er Svarti
Mikael ekki sá maður, að hann gleymi því, sem honum
hefir verið vel gert. Þú bjargsðir lífi mínu einu sinni,
og nú endurgeld eg ykkur það með því að bjarga
ykkur; meira get eg ekki.
"j