Tíminn - 15.05.1966, Blaðsíða 9

SUNNUDAGUR 15. maí 1966
og lyfcfar af peningaskápum. Einn þeirra gefck að banka-
h»5ffi.iBrussel, sem skráð var á nafn maddömu X.
Þaðan var slóðin rakin í íbúð við Shepherd Market í
auítmannahverfinu Mayfair í London. Hana hafði maddam
X tefcfð á leigu undir öðru nafni. Hún var miðaldra kona,
dawmd fyiir vændi, og verk hennar var að flytja stúlkur
meginlandinu í hóruhúsm í London.
f banfcahólfinu fimdust bréf frá annarri vændiskonu í
London sem gekk undir nafninu „yfirþjálfarii»n.“ Hún
hafffi stjómina með höndum, þegar bræðumir voru fjar-
verandL í þessum bréfum fundust upplýsingar um hvað
nokfcrar stúlkur unnu Messina-hræðrunum inn. Þar kom
í Ijós að fimm stúlkur höfðu á sex vikum vorið 1956
unnið inn 1287 sterlingspund, 247 pund, 97 pund, 712
pund og 2368 pund. Þetta var allt sundurliðað í einstakar
greiðslur. Síðasttöldu upphæðina höfðu Messina-bræðurnir
upp úr stúlku að nafni Marie Smith, sem - skömmu áður
hafði verið bjúkrunarkona í Belgíu.
Foreldrax hennar bjuggu í þokkalegu húsi í þorpi
skammt frá Ghent. Þeir héldu að hún væri barnfóstra
hjá auðugri fjölskyldu. Þegar hún var lokkuð að heiman
nftján ára gömul, fóm Messina-bræðurnir með hana til
London og fengu hana með brögðum til að ganga í hjóna-
band við sjómann nokkum, sem hún sá aldrei framar.
Frá þeirri stundu var hún glötuð.
Margar aðrar stúlkur sem farið hafði verið svipað með
fundnst, og allar höfðu þær búið við ógnstjórn. Þeim
var fljótt komið í skilning um að ef þær sneru sér til
Iögreglunnar eða annarra sem gert gætu óskunda mættu
þær eiga vísa skjóta hefnd með rakblaðsskurði yfir and-
Etíð. Sú hótum var meira en innantóm orð, það íengu
nokkrar að reyna.
Fyrir réttí í Tounai í Belgíu voru Eugéna og Carmelo
Messina ákærðir fyrir að útvega Marie Smith og aðra
srtúlku að nafni Elizabeth McCann til skækjulifnaðar í London.
Þeir voru sákfeDdir og Eugéne dæmdur í sjö ára fangelsl
en Carmelo tveggja.
Glæpaferill þessarar ófélegu fjölskyldu er orðinn langur.
Bræðurnir voru fimm og ráku vændi í London í tvo áratugi.
Sá yngsti, Attilio, var dæmdur í fjögurra ára fangelsi,
þegar hann kom fyrir sakadóminn Old Bailey í London
1959, fyrir að lifa á vændistekujm Ednu Kallman, sem var
39 ára og talin hafa unnið „vemdara“ sínum inn 40.000
sterlingspund.
Við dómsuppkvaðningu sagðir sir Gerald Dodson:
— Þér virðist hafa haft í áratug ríkulegt en viðurstyggi-
legt lifibrauð af líkömum hrjáðra kvenna, sem þér afvega-
leidduð, flöguðuð og héldu í nokkurs konar þrælkun.
Tólfti kafli.
Sú ógöfuga list að stela úr vasa náungans er úthreiddust
og tvímælalaust arðvænlegust allra afbrota. Margir vasa-
þjófar, karlar og konur, rek í sannleika alþjóðlega starf-
semi, ferðast hvert á land sem er ef fengs er von. Fyrir
meiriháttar íþróttaviðbuði, svo sem Ólympíuleika og heims-
meistaramót, sendir Alþjóðalögreglan ævinlega lögreglu
landsins, þar sem keppnin fer fram nýsaminn lista um
vasaþjófa, sem þangað má vænta og verklag þeirra.
Vasaþjófurinn er sérfræðingur og fæst sjaldan við inn-
brotsþjófnað eða að sprengja upp peningaskápa. Hans
Gross, sem samdi afbrotafræðina, sem lengi hefur verið
biblía lögregluliða heimsins, sagði, að vasaþjófar væru að
jafnaði „manna hugkvæmastir og allra glæpamanna gáfað-
astir.“ Vasaþjófurinn þarf að vera eins fingrafimur og
sjónhverfingamaður og eldfljótur að hugsa. Til þess að
komast í fremstu röð, þarf hann að hafa fanga, fram-
mjóa fingur, og á „fæddum“ vasaþjófum er vísifingur
venjulega jafn langur löngutöng. Þá getur hann notað til
að grípa um hluti í vösum fórnarlamba sinna.
Vasaþjófnaður gengur í ættir. Hver ættliðurinn af öðrum
er þjálfaður í faginu frá blautu barnsbeini, kennd öll þau
brögð, sem að gagni mega koma. Maður, sem égþekki,
byrjaði starfið ellefu ára gamall undir leiðsögn föðurbróður
síns. Hann fékk ekki að starfa einn síns liðs, fyrr en
h'ann var örðinn afar íeikinn, og með tímanum varð hann
einn snjallasti þjófur, sem sögur fara af. Hann var svo
fingrafimur, að hann gat byrjað á því að hirða innstu
23
ið hugmyndinni inn í heilann á
honum, sagði Jill þurrlega. — Þú
skalt ekki voga þér að reyna að
tæla Falconby lækni — hann er
aðeins til bráðabirgða og hr. Carr-
ington mundi sleppa sér ef hann
héldi að hann vaeri að örva þig
til óhlýðni.
En Sandra hafði aðeins sett upp
prakkarasvip og hlegið.
Það var gott, að Vere Oarring-
ton var að koma, hugsaði JiH, og
velti því fyrir sér í hundraðasta
skipti hvort hið nýja, vingjarn-
lega viðmót hans mundi verða
óbreytt, eða hvort hann mundi
hafa tekið aftur upp gömlu, stutí-
aralegu, ópersónulegu hegðunar-
venjurnar.
Staðurinn virtist mjög dauður
þennan eftirmiðdag og meðan hún
stóð þarna og hugsaði og horfði á
skuggana sem sólin myndaði hafði
ekki hræða farið fram hjá henni.
En þegar hún bjóst til að halda
áfram opnaðist hurð spölkorn frá
henni og yfirhjúkrunarkonan kom
út.
Jill vék til hliðar svo að yfir-
boðari hennar kæmist fram hjá
og þegar yfirhjúkrunarkonan sá
hana, nam hún staðar.
— Halló, Systir! Hvað ertu að
gera hérna? spurði hún.
— Ég var að koma frá lyfja-
búðinni, frú. Jill sýndi henni litlu
flöskuna sem hún hélt á. — Ung-
frú St. Just svaf ekki vel í nótt
svo að ég ætlaði að fá dálítið
meira af lyfinu sem hr. Carring-
ton sagði mér af.
— Þú er einmitt manneskjan
sem ég þurfti að tala við, sagði
yfirhjúkrunarkonan. — Komdu til
skrifstofu minnar.
Jill elti hlýðin, og velti því fyrh-
sér, eins og maður gerði venju-
lega undir slíkum kringumstæðum
hvað yfirhjúkrunarkonunni lægi a
hjarta.
Þegar Jill kom inn í bjartan og
vistlegan griðastað eldri konunn-
ar, minntist hún dagsins fyrir
tæpum fimm vikum þegar hún
hafði komið hingað og verið látin
vita um nýja sjúklinginn sem hún
átti að annast.
Það var undarlegt hvernig mað-
ur hélt áfram og varð sterkari
með tímanum. Hversu þakklát var
hún ekki fyrir að hafa getað haft
svo gott vald yfir sjálfri sér síð-
an þá.
Yfirhjúkrunarkonan kinkaði
kolli í áttina til stólsins við hina
hþð skrifborðsins sem tebakki vai
á.
— Seztu niður, væna mín —
viltu tebolla?
— Nei,_ þakka yður fyrir, sagði
Jill. — Ég er nýbúin að drekka
te.
Ungfrú Travers sat að venju i
skugganum þannig, að ljósið skein
beint á andlit gests hennar, hún
virtist hafa allan huann við að
h'ella í bollann sinn, en í raun
og veru voru skarpskyggn augu
hennar að rannsaka hvern drátt
í andliti stúlkunnar sem sat and-
spænis henni.
— Ég þarf ekki að spyrja
hvernig sjúklingnum þínum geng-
ur, sagði hún. — Hún lítur út
eins og blóm í eggi.
— Já, hún tekur miklum fram-
förum, finnst yður það ekki? sagði
Jill áköf.
— Rétt er það. En það er ekki
hægt að segja, að þú sért mjög
blómleg — ég tók eftir því i gær,
þegar ég sá þig í herbergi ung-
frú St. Just, að þú ert ákaflega
veikluleg. Yfirhjúkrunarkonan
hafði gert það að vana sínum. að
heimsækja þær við og við og var
það fremur vegna áhuga hennar
á ballett en vegna embættisstarfa.
— Hvað er það sem ég heyri?
spurði hún. — Að þú sért ekki
enn farin að taka fríið þitt?
— Ég fer í gönguferð á hverj-
um degi, frú, sagði Jill fljótmælt.
— Og þér munið að þér sögðuð
mér, þegar mér var falið verkið
á hendur —
— Það skiptir engu máli hvað
ég sagði þér þá. greip yfirhjúkr-
unarkonan fram í. — Hún er kom
in yfir það versta núna, við eig-
um ekki eins annríkt og höfum
fleira starfsfólk. Það er ósköp auð-
velt að fá einhvern til að koma í
þinn stað og ég vil endilega, að
þú farir að nota frídagana þína
aftur.
Það var aldrei rökrætt við yfir-
hjúkrunarkonuna. — Já, frú. sagði
Jill hógværlega.
Yfirhjúkrunarkonan hristi höfuð
ið með vanþóknun. — Ég segi
það satt, Jill, sagði hún mótmæl-
andi. — Ég ætlaðist ekki til að
þú gerðist þræll. Þú ert farin að
verða útslitin.
— Nei. alls ekki, fullvissaði Jill
hana. — Ó, gerið þér það, mig
langar svo til að ljúka við þetta.
Hr. Carrington —
— Já ég veit, að hr. Carring-
ton litur á þig sem einu duglegu
hjúkrunarkonuna hérna. sagði yfir
hjúkrunarkonan hálf hjæjandi. —
Ég fullvissa hann um, að það séu
til fleiri, en hann hlustar varla.
Hann kom hingað áður en hann
fór og krafðist að fá að vita hvort
þú ættir að fá frí á næstunni, og
ef svo væri þá ætti að fresta því
— það er svo að sjá sem hann
haldi að þið séuð öll gerð úr járni.
Ég sagði honum að þú hefðir ekkj
fengið fríið þitt í síðasta mán-
uði og yrðir svo sannarlega að fá
frí, en hann sagði aðeins,
að næstu mánaðarmót væru
ekki fjrrr en eftir þrjár vik-
ur og við gætum talað um
seinna. Að þú værir alveg
2'
bráðnauðsynleg fyrir vellíðan sjúkl
ingsins o.s.frv.
— Ég vil ekki fara frá henni,
sagði Jill. — Ég — skil hana.
Þar að auki, hún leit biðjandi á
eldri konun — Er þetta sérstakt
tilfelli mitt.
— Ég veit hvernig þér líður,
játaði yfirhjúkrunarkonan. — Þið
hafið gert kraftaverk saman.
— Hr. Carrington —
— Er mjög ánægður með hjúkr
unarkonuna sem ég valdi handa
honum.
— Yndisleg hugsun! Jill fannst
að hjarta hennar, sem var svo oft
þungt, hefði skyndilega fengið
vængi. Kannski mundi hún geta
unnið aftur með honum í fram-
tíðinni. Bara ef hann var ánægð-
ur, vissi hún að starfið sem hún
elskaði var helmingi meira virðL
Yfirhjúkrunarkonan hélt áfram
að tala stundarkorn áður en hún
sleppti henni, en þegar Jill var
um það bil að fara var henni
sagt ákveðinni röddu:
— Þú átt að taka þér frí eftir
hádegi á morgun. Farðu eitthvað
í burtu frá þessum stað. Ég krefst
þess. Þú verður að taka þér frí,
þó svo að það aðeins í nokkrar
klukkustundir.
Það þýddi ekkert að mótmæla.
Og þess vegna yfirgaf Jill sjúkl-
ing sinn á hádegi daginn eftir.
Sandra samþykkti, að það væri
tími til kominn að hún hefði nokk
urra klukkustunda frí og lofaði
glaðlega að vera góð.
— Gerðu nú ekkert af þér, sagði
Jill. — Ég hef sagt Systur Willi-
ams, að hún verði að fá Patrik
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 15. maí
8.30 Létt morgunlög 3.ó5 Frétt
ir 9.10 Morguntónleikar 11.
00 Hátíðarmessa sjómanna í
Hrafnistu:
j Almennur
bænadagur
Prestur: Séra Grímur Grímsson.
12.15 Hádegisútvarp 14.00 Frá
útisamkomu sjómaimadagsins
við Hrafnistu. 15.30 í kaffitím
anum. 16.30 Veðurfregnir. 17.
30 Bamatími: Anna Snorradótt
ir stjórnar 18.30 íslenzk siöng-
lög: Sjávarlög og sigling 18.
55 Tilkynningar. 19.20 Veður
fregnir. 19.30 Frétir 20.00 Sýð
ur á beipum. Sjómannavaka,
sem Karl M. Einarsson bryti sér
um að tilhlutan sjómannadags
ráðs. Viðtöl, kvæði, Gamlar for
mannavísur kveðnar, sungnar
gamanvísur: skemmiþættir. o.
fl. 22.00 Fréttir og veðurfregn
ir 22.10 Kveðjulög sikipshafna
og danslög. Eydfs Eyþórsdóttir
les kveðjurnar og kynnir lögin
með þeim. 01.00 Dagskrárlok.
Mánudagur 16. maí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 12.00 Hádegisút-
varp 13.15 Búnaðarþáttur 13.
40 Við vinn-
una 15-00
Miðdegis-
útvarp 16.30 Síðdegisútvarp
18.00 Á óperusviði Lög úr
„Werther" eftir Massenet. 13.
45 Tilkynningar. 19.20 Veður
fregnir. 19.30 Fréttir. 20.00
Stjórnmálaumræður: Um borg
armálefni Reykjavíkur. Fyrra
kvöld. Ræðutími hvers fram-
boðslista 40 mín. í tveimur um
ferðum. Röð listanna:
A- listi — Alþ. fl.
B-listi — Frams.fl.
G-listi — Alþ. bandal.
D-listi — Sjálfst.fl.
25 mín fyrir hvorn lista. 22.00
Fréttir og veðurfregnir. 22.
15 Framhald stjómmálaum-
ræðna Síðari umferð 10 mín
fyrir hvern lista. 23.00 Dag-
skrárlok.