Vísir - 19.03.1975, Side 2

2
Visir. Miðvikudagur 19. marz 1975.

Geturðu bent á eitt-
hvað, sem er ódýrt?
Axel Sigurðsson, matreiöslu-
maður: — Nei, það er mér gjör-
samlega ómögulegt.
Andrés Helgason, tónlistar-
skólanemi: — Ég held að svarið
sé svo augljóst, að það sé óþarfi
að spyrja.
Friðrik Ragnarsson, verkamaö-
ur: — Ætli þaö sé nokkuð til i
dag, sem er ódýrt. Mér finnst
allt dýrt. Það væri þá kannski
helzt...nei, ég get ekki bent á
neitt.
Einar Friðjónsson, háskóla-
nemi: — Ég held ég geti ekki
bent á neitt.
Agiist Jónsson, nemi: — Já,
skrautfiskar. Þeir kosta frá 80
krónum upp I svona 400 krónur.
Mér finnst það alls ekki dýrt.
Páll Fróðason, garöyrkjumaö-
ur: — Það er ekkert ódýrt og er
allt að hækka i þokkabót.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Um fjáröflun
Frjálsíþrótta-
sambandsins:
„YFIRLÆTISFULL
ER SÚ GAGNRÝNI"
Gamali ungmennafélagi skrif-
ar:
„Yfirlætisfull er sú gagnrýni,
við nánari athugun, sem birzt
hefur i blöðum og öðrum fjöl-
miðlum, I tilefni af þeirri fjár-
öflunartilraun, sem Frjáls-
iþróttasambandi Islands hefur
hugkvæmzt að stofna til með
söfnun tómra vindlingapakka
og fá þannig nokkurt starfsfé i
rýran sjóð sinn.
Væri hér um að ræða eins-
dæmi i iþróttastarfsemi þjóðar-
innar, að fé væri fengið með
þessum eða svipuðum hætti,
mætti segja að gagnrýnin hitti i
mark. En hér skjóta þeir, sem
bogann benda fram hjá mark-
inu, þannig að örin hittir þá
sjálfa.
Ungmennafélögin reisa sér
sannarlega hurðarás um öxl
með mótmælasamþykktum sin-
um af þessu tilefni, þegar betur
er að gáð. í upphafi voru þetta
félög sem reistu merki sitt á al-
bindindisgrundvelli, þ.e. gegn
nikótini og alkóhóli, en gáfust
upp á hvoru tveggja i siðgæðis-
baráttunni. Nú stendur minn-
ingin um þá baráttu ein uppi,
undirstrikuð af skemmtana-
haldi félaganna i nútimanum, i
hinum nýju og dýru félagsheim-
ilum sveitanna, sem áttu að
vera lyftistöng og öruggt vigi
hinnar þjóðlegu sveitamenning-
ar, en hafa i reynd orðið staðir,
þar sem fylliriið dafnar og ó-
reglan magnast á einhverjum
siðlausustu svallsamkomum,
sem þekkjast með þjóðinni og
troðið er inn i húsin margfalt
fleiri gestum, án tillits til ald-
urs, en lög og reglur gera ráð
fyrir.
Þá má minna á yfirstjórn ISI,
sem á sínum tima gleypti við og
lagði meginþunga á að fá að
verða aðnjótandi pakkagjalds
af vindlingum, sem siðan hefur
verið föst tekjulind sambands-
ins, og nikótinpeningarnir hafa
skipt milljónum fram á þennan
dag, og forystumenn likams-
ræktarinnar sleikt út um og
ungmennafélögin fengið sinn
hluta, en þó aldrei nóg, að eigin
áliti.
Þá er ekki úr vegi að minna á
þriggja dálka mynd i einum öfl-
ugasta fjölmiðli landsins, Mbl.
nýlega þar sem nýbakaðir Is-
landsmeistarar tróna á iþrótta-
siðunni, hver með sina áfengis-
flöskuna og þamba af stút.
Þetta heitir á máli Mbl. meist-
aragleði. Glæsilegt fordæmi
fyrir unga drengi, sem eru að
byrja feril sinn innan iþrótta-
hreyfingarinnar? Eða hvað
finnst yfirstjórn ISI um þetta?
Allt þetta þrennt „menning-
ardansleikir” ungm.fél. I sveit-
um landsins, pakkagjald til ISl
og sigurfy lliri Vikinganna
framan i alþjóð — gefur ekki til
kynna að manndómur og þroski
Iþróttaforystunnar i strjálbýli
eða þéttbýli sé svo i heiðri hafð-
ur nú, að það sjái á svörtu þó
einn bætist i hrunadansinn. A
það skal svo minnzt að lokum,
að sá er þó munurinn að pakkar
FRl eru tómir, þar sem ISI
pakkarnir eru fullir”.
„UTVARP A AÐ VERA
GÓÐUR ÞJÓÐSKÓLI..."
Steingrimur Daviðsson skrifar:
„Vist ber að þakka, sem vel er
gert, og svo er um ýmsa þætti
eða erindi og klassiska tónlist og
ljóð, sem flutt eru i útvarpið og
sem telja má til menningar-
auka. Ég vil sérstaklega þakka
erindi kennarans frá Ólafsvik,
um daginn og veginn sem hann
flutti s.l. mánudag. Annars er
kannski ekki þakklætisvert, að
þjóðskólinn okkar, Rikisútvarp-
iö, hafi nokkuð gott fram að
bera úr góðum sjóði, enda ber
þvi skylda til að kenna
nemendum sinum, þjóðinni,
einungis það, sem er mannbæt-
andi og þroskandi fyrir alla þá
sem á hlusta. En hér hafa miklir
misbrestir á orðið.
Ýmsir þeir, sem hafa viljað
láta „ljós sitt skina” i útvarpinu
hafa flutt bæði erindi og ljóð
sem vægast sagt hafa verið
hneykslanleg og mannspillandi.
jafnvel börn og unglingar hafa
meðtekið þetta andlega fóður
„siöabótamannanna”. Margt af
sliku tagi mætti hér nefna, en þó
skal aðeins fátt fram talið,
aðeins fá dæmi: fyrir nokkru
var lesin i útvarpið framhalds-
saga, er mig minnir að héti þvi
sniðuga nafni: „Blandað i
svartan dauðann.” öll var þessi
saga hin fáránlegasta og ein-
stakur óþverri, ef svo má segja,
frá upphafi til enda. Þetta var
okkar andlega fóður þau kvöld-
in. Þá má nefna, að i einum
þætti, sem tileinkaður er
unglingum var svo hryllilega
ljót saga lesin i útvarpið að
öllum hlaut að blöskra. Skal
sagan ekki sögð hér, aðeins
minnt á að hún fjallaði um fjór-
ar manneskjur i loftbelg, tvo
karlmenn og tvær konur.
Loftbelgurinn bilaði yfir fljóti I
Afrlku á mannætuslóðum.
Fleira skal ekki nefnt úr
sögunni, þvi það er langt frá að
vera prenthæft. A sllku og
þviliku, er ungdómur vor . al-
inn.
Þó sumir telji ævintýrið
hennar Svövu Jakobsdóttur er
var flutt tvisvar i útvarpið nú
nýverið I þeim flokki út-
varpsþátta, sem ekki eigi þar
heima, þá gætti þar mikils mis-
skilnings, þvi sagan var vel
meint og átti að sýna fórn
mæðranna og vanþakklæti
bamanna. En vegna þess að
búningur sögunnar var ljótur og
jafnvel hryllilegur, mun hún
hafa vakið andúð og misst
marks.Munum: „Að móðurást-
in býr á bjargi og breytir aldrei
sér..” Eða er hún kannski að
breyta sér og ást barnanna til
. foreldranna einnig?
Þá voru fyrir skömmu flutt
tvö óhugnanleg erindi i útvarpið
eftir tvo greinda og gegna
bændur: Skúla Guðjónsson og
bóndann á Miðnesi I Reykhóla-
sveit. Gremjulegt var að hlusta
á þessi erindi. Þau báru þess
vott, að þessir annars ágætu
menn væru gengnir á mála hjá
kommúnistum, eða jafnvel
dýrkendum Stalins, er mestur
var mannaslátrari, eftir daga
Nerós hins róverska. Vonandi
eru fáir menn I bændastétt
sama sinnis. Frá árdögum Is-
lands byggðar hefur Islenzka
bændastéttin verið vel menntuð
og er enn, þó ekki hafi hún notið
langskólanáms, og vonandi
verður svo enn lengi. Bænda-
stéttin heldur menningunni hátt
á lofti og jafnvel hærra en flest-
ar aðrar greinar þjóðfélagsins.
M.a. harma ég þessar fyrr-
nefndu hjáróma raddir.
Útvarpið á ekki að vera vett-
vangur fyrir pólitfska of-
stopamenn, eins og það hefur
þvi miður of mikið verið um
nokkurt skeið. Það á að vera
góður þjóðskóli eins og fyrr
segir. Vitanlega mega fara þar
fram þjóðmálaumræður á jafn-
réttisgrundvelli allra flokka, en
einstakir trúboðar þjóðhættu-
legra stefnumála eiga að vera
utan dyra þjóðskólans. út-
varpsstjórinn okkar, greindur
og góður maður, hefur of litil
völd I þessari nefndu stofnun
svo alls konar óheillamenn vaða
þar uppi. Þessu þarf að breyta
og auka svo vald útvarpsstjóra,
að hann geti valið og hafnað þ.e.
útilokað óhægt efni að hans
mati, en valið það bezta. Dag-
skrárstjóri útvarpsins skal þá i
einu og öllu hlýða boðum og
bönnum útvarpsstjóra.
Vonandi er þess skammt að
biöa, að útvarpsráð verði
endurskipað, og þá takist betur
til en slðast varð.”
HRINGID I
síma86611
KL13-15