Vísir - 16.04.1975, Síða 7

Nýr sýningarstaður
hefur nú verið opnaður
að Skólavörðustig 4 og
nefnist ,,Loftið”. Eig-
andi þess er Helgi
Einarsson sem rekur
verslun með listmuni á
neðri hæðinni. Húsið
sjálft er gamalt og
byggt á svipuðum tima
og Alþingishúsið, en
Helgi hefur kappkostað
að reyna að halda hinni
upphaflegu herbergja-
skipan á efri hæðinni.
Lágt er til lofts þvi súð-
irnar taka eðlilega upp
mikið pláss og myndir
verður að hengja lágt,
allt niður við gólf. En
góðum ljósum hefur
verið komið fyrir, mál-
að hefur verið i dökk-
um (e.t.v. of dökkum)
þægilegum litum,
þannig að notalegt er
að skreppa upp á
„Loftið” i heimsókn.
Aöstæöur bjóða að sjálfsögðu
ekki upp á aðstöðu til sýninga á
stórum oliumálverkum, sem ég
held að sé nokkur kostur, þvi þá
munu málarar e.t.v. freistast til
að sýna teikningar sinar og
pastelmyndir oftar en þeir hafa
gert hingað til. Það virðist vera
árátta hérlendis að sýna helst
ekkert fyrr en listamaðurinn er
búinn að hamast við að mála
oliuverk i lengri tima. Skissur
þeirra, blýantsteikningar, krit-
armyndir eða pastelmyndir fá-
um við nær aldrei að sjá, — og
jafnvel ekki fyrr en listamaður-
inn er látinn. En skissur sýna i
mörgum tilfellum hvernig púls
listamanns slær, og það lif sem i
skissum er er oft horfið þegar
búið er að vinna úr hugmynd-
inni á striga. í málverki sjáum
við listamann láta i ljós opinber-
lega hugmyndir sinar, i skissum
skyggnumst við yfir öxl lista-
mannsins og sjáum hann að
verki.
Það er þvi gaman að skoða
sýningu Jóhannesar Jóhannes
sonar sem vigir „Loftið” með 28
vatnslitamyndum. Allar eru
þessar litlu myndir hans
úthugsaðar „komposisjónir”
engu siöur en málverk Jó-
hannesar, en það er i þeim
frjálsræði og ófeimin litagleði
sem listamaðurinn temprar i
málverkum sinum. Form hans
eru svipuð þeim sem Jóhannes
hefur unnið með lengi, hring-
form og oddform sem ofin eru
saman með smekk hins þaul-
reynda málara. Ýmsir málarar
hérlendis hafa staðnað i þessum
formum og endurtaka sig i
sifellu, en Jóhannes nær ávallt
að koma fram með nýja
Belgi á Mokka
Belgiumaðurinn
Wouter van der Halle
sýnir um þessar mund-
ir 11 oliumyndir og
nokkur grafikverk á
Mokka. Van der Halle
vinnur með heita, oft
sæta liti og lífræn,
klettalaga form sem
hann svo raðar saman
eins og vörðum og eru
þá völur hans misstór-
ar og umfangsmiklar,
— eða litlar.
Ekki bera myndir hans vott
um regluleg myndræn átök, þótt
einstaka oliumynd orki nokkuð
þægilega á afslappaðan áhorf
anda yfir kaffibolla. En maður
uppbyggingu, nýjan hrynjanda
eða liti, og það eru litasamsetn-
ingar Jóhannesar i þessum
verkum sem koma einna mest á
óvart. Hann gengur hér oft hinn
þrönga veg milli skreytilita og
frumlita og i langflestum tilfell-
um kemst hann óskaðaður á
leiðarenda.
Það er vonandi að „Loftið”
muni halda áfram að sýna eins
myndarlega eins og byrjað hef-
ur verið.
MYNDUST
eftir Aðalstein
Ingólfsson
fer fram á meira en þægileg
augnabliksáhrif i myndum.
Grafik van der Halle er nokkuð
misjöfn, óhlutbundin er hún ein-
föld, allt að þvi einfeldningsleg,
enhlutbundnari teikningar hans
eru liprar og sýna góðan vilja.
Umsjón:
Edda
Andrésdóttir
Nú eru dúkkur ekki
lengur eingöngu leik-
fang sem ætlað er
stúlkum. Fram-
leiðendur byrjuðu
meira að segja fyrir
nokkrum árum að
framleiða ,,dúkku-
stráka”, og var þá
kannski kominn timi
til.
Dúkkur eru alltaf vinsælar
meðal barna, og þá ekki sizt
tuskudúkkurnar svokölluðu,
sem þola næstum hvað sem er.
Þannig þurfa dúkkurnar lika
helzt að vera. Börnin taka
mestu ástfóstri við slikar.
En hvað á að athuga þegar
dúkka er keypt? Er alveg sama
HVAÐ ÞARF AÐ HAFA í HUGA
ÞEGAR DÚKKA ER KEYPT?
hvemig hún er, hvernig hárið er
og þar fram eftir götunum?
Langt frá þvi.
Það verður að athuga hvort
bursta má hárið og greiða.
Athuga verður festingar þær
sem halda höndum og fótum, Er
hægt að hreyfa hendur og fætur
svo vel sé?
Ef baða má dúkkuna þarf ein-
hvers staðar að vera á henni
gat, þar sem vatnið getur runnið
út. Ef brúðulikaminn er úr taui,
er tauið þá sterkt og endingar-
gott? Er óhætt að toga svolitið
duglega i hendur eða fætur án
þess að tauið rifni?
Þetta og fleira má athuga.
öllum börnum fellur ekki sama
dúkkan jafnvel, og dúkkurnar
eru notaðar á ólikan hátt i leikj-
um.
Það virðist ekki skipta sér-
lega miklu máli hjá börnum
hvort dúkkan getur „pissað”
eða ekki. Það virðist smáatriði
sem hefur minna að segja en
margt annað.
Þær dúkkur sem geta „talað”
hafa meira að segja stundum
þau áhrif á börnin, að þau næst-
um veigra sér við að leika sér að
þeim á venjulegan hátt.