Vísir - 27.05.1975, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Þriðjudagur 27. mai 1975
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Þeir stela jafnvel húsinu
| Mt! — íslenzkt óreglu-
OTQH QT lllQllíll og óreiðufólk er heimsplóga
Að vera týndur I frumskógi steinsteypunnar i Afriku, Astraliu,
Ameriku eða annars staðar, peningalaus og allsiaus vegna ófor-
sjálni eða með sektartilfinningu gagnvart samborgurum sinum, er
ömurlegt hlutskipti. Þetta vesæla fólk gerir islenzku iandnemunum
lifið stundum leitt, er það kássast inn á þá I neyð sinni. Myndin er af
miðhluta Jóhannesarborgar.
timsm:
Býstu við að samningar
náist fyrir 11. júni?
Hlöðver Jónsson, sjómaður: Nei,
ég er mjög svartsýnn á það. Ég
held að þeim takist ábyggilega
ekki að semja.
Halldór Valdimarsson, sjómaður.
Nei, ég reikna með að það verði
verkfall. Þeim tekst örugglega
ekki að semja. Það hefur bara
sýnt sig áður, það hefur aldrei
viljað semjast fyrir tiltekinn
tima. Þetta eru lika svo háar
kröfur.
Unnar Jónsson, stýrimaður. Nei,
ég held þeim takist örugglega
ekki að semja.
Friðrik Sigurðsson, jarðýtustjóri.
Ja, ég veit ekki. Maður verður að
vona það. Ég veit ekki hvernig
fer, ef það verður stofnað til verk-
falls. Ætl.i þjóðarbiiiö fari ekki
yfir um við þaö.
Richard Pálsson, skrifstofumað-
ur. Við skulum vona að verka-
lýðsfélögunum takist að semja.
Kristinn Bergsson, aðalbókari.
Viö verðum að vona þaö bezta, og
vona aö þeim takist að semja.
Viggó Oddsson skrifar
frá Jóhannesarborg:
„Heimskt er heimalið barn”,
segir máltækið. Það þótti
löngum mikill frami á Is-
landi að vera „sigldur”, þegar
Kaupmannahöfn var eins konar
miðpunktur heimsins i augum
tslendinga. Við ferðumst mikið
til útlanda i margvislegum til-
gangi, til menntunar eða full-
komnunar i einni atvinnugrein
eða annarri, til innkaupa, og
hreinlega til að sjá heiminn,
stundum með þvi að vinna sig
áfram i kringum hnöttinn eða
ákveðnu landi. Allt er þetta lofs-
vert og uppbyggilegt, ef forsjá
og ábyrgðartilfinning eru með i
ferðinni. Aðrir fiytjast Ur landi
vegna óánægju með stjórnar-
kerfið, skattaofsóknir, verð-
bólgu og endalausar gengisfell-
ingar. Þetta eru nokkur dæmi
um útþrá tslendinga.
í kastljósi
Vegna þess hve tslendingar
eru sjaldséðir viða um heim,
eru það oft mikil tiðindi i landi,
borg eða vinnustað, ef íslend-
ingur hefur þar lengri eða
skemmri viðdvöl. Margir
landar vorir eru sómafólk,hæfi-
lega reglusamt og góður vinnu-
kraftur og sér og sinum til
sóma. Ég man, að pabbi sagði
eitt sinn við mig, að það væri
nóg af meðalmönnum i heimin-
um, þvi væri það mikilsvert að
reyna að skara framúr með
eilitið meiri fyrirhöfn en aðrir,
þessu fólki stendur heimurinn
opinn. Um merkan mann i
stjórnmálum var sagt: „Hann
var því vanur, að allra augu
stæðu á sér og hagaði sér eftir
þvi”. Allra augu standa á þess-
um fágætu Islendingum, sem
um heiminn pjakka, en margir
eru ekki eins vandir að virðingu
sinni og þessi stjórnmálamaður.
Stela, svíkja
ogsvindla
Ég var einn af þeim fyrstu ts-
lendingum, sem settust að i
suðurhluta Afriku, fyrir tæpum
ellefu árum. Siðan hefur mikill
fjöldi tslendinga komið i þennan
heimshluta til lengri eða
skemmri dvalar. Sumir una sér
vel og eiga falleg heimili og hafa
góðar tekjur, sumir eru venju-
legir túristar, sem gaman er að
hitta. En það er alltaf talsvert af
rusli innan um. Einn merkur
maður sagði, að það væri ein-
kennilegt, hve margt óreglu- og
vandræðafólk frá tslandi héldi,
að S. Afrika væri heppilegasti
griöastaðurinn fyrir það”.
Hann hafði lengi tekið vel á móti
aökomufólki frá Fróni, jafnvel
stofnað smásjóð til að hjálpa þvi
til að festa ræturnar. Sjóðurinn
tæmdist fljótt og er enn tómur.
Eftir nokkra dvöl i landinu flaug
ruslið úr landi og skildi eftir sig
Vegna baksiðufréttar i VIsi
þann 21. þ.m. óska Herbert;
Guðmundsson og hljómsveitin
Eik eftir að taka eftirfarandi
fram:
Meðlimum hljómsveitarinnar
Eikar finnst það mjög skiljan-
legt, að þegar Herbert Guö-
mundsson fær tilboð um að ger-
ast söngvari I hljómsveitinni
Pelican þá þiggi hann það. Það
slóð af óborguðum verðmætum
og reikningum, óborgaða verð-
mæta muni á afborgunarskil-
málum, hótelreikninga og aðra
aðstoð. Sjálfur hefi ég skaðazt
um svipaða upphæð eða and-
virði heils, nýs Volkswagens.
Ekki geri ég mér háar vonir um
endurheimt greiðans.
Ætlaði að
stela húsinu
Ein merkilegasta svindl-
arasaga, sem ég hefi heyrt,
skeði i S.Afriku. tslendingur
nokkur fékk hringingu frá hóteli
þar sem ókunnugur maður bað
hann að hitta sig. Þar var kom-
inn landi hans og hafði jafnvel
sama föðurnafn og upphafsstaf
i skirnarnafni. Maðurinn hafði
töskurnar pakkaðar og bað
þann búsetta að hýsa sig i
nokkrar nætur, sem þótti ekki
nema sjálfsagður greiði.
Nokkru siðar var búsetti Islend-
ingurinn heimavið, er siminn
hringdi. Það var bankinn. Hann
var spurður föðurnafns og upp-
heföu flestir — ef ekki allir —
hljóðfæraleikarar gert.
Það kom aldrei til tals á þeim
fimm mánuðum, sem Herbert
starfaði með Eik, að hann yrði
látinn hætta. Þvert á móti voru
allir mjög ánægðir með sam-
starfið, og samkomulagið var
eins og bezt veröur á kosið.
Þess má geta, lesendum til
hafsstafs á skirnarnafni, er það
stemmdi, var sagt, að það væri
sjálfsagt að lána honum 6
milljónir (á núv. gengi). Maður-
inn varð hvumsa og sagðist ekki
þurfa neinar milljónir. Kom i
ljós, að gesturinn hafði veðsett
húsið ofan af gestgjafa sinum,
hinum megin á hncttinum. Ég
held, að þessi „góði gestur” hafi
hypjað sig til sinna föðurtúna,
nema hann sé ennþá að prufa
önnur brögð.
Strönduð i
miðri Afriku
önnur heimsplága eru ungar
islenzkar stúlkur og ungmenni,
sem hafa aurað sér (eða krónað
sér) fyrir farmiða og halda að
þau geti komið fyrirvaralaust I
hvaöa land sem er, gengið I
vinnu með háu kaupi. Reyndin
er oft önnur, einkum núna, þeg-
ar tugmilljónir manna ganga
um atvinnulausar i mörgum
löndum. Þetta flökkufólk kemur
þvi oft peningalítið eða peninga-
laust, án nauðsynlegra skilrikja
og vottorða og leyfa. Það getur
fróðleiks, að Herbert Guð-
mundsson er meðlimum hljóm-
sveitarinnar Pelican ekki alveg
ókunnur, þvi að hann starfaði
með þremur þeirra, Ómari Ósk-
arssyni, Jóni Ólafssyni og Ás-
geiri Óskarssyni, i hljómsveit-
inni Ástarkveðju. Þegar Pelican
var stofnuð, leystist Ástar-
kveðja upp og ómar og Asgeir
gengu til liðs við þá Pétur
tekið upp undir heilt ár að fá
landvistarleyfi i S.Afriku.
Þannig getur myndazt neyðar-
ástand hjá þessu bjartsýna
fólki. Það langar til að vera um
stund, en timinn og peningarnir
hverfa i bið eftir vinnuleyfi. Það
eru fljót að tinast út þúsundin,
þegar greiðviknir landnemar
reyna að létta þessum galgop-
um lifið. Ég nefni nú ekki
glæpamennina, sem aldrei
endurgreiða, en svikja velgerð-
armerin sina.
Ung stúlka
Hvað á almennilegt fólk að
gera I útlöndum, þegar Loft-
leiðaumboðið hringir og segir,
að þeir séu i vandræðum með
unga stúlku? Til að forða uppi-
standi er stúlkan athuguð nán-
ar. Þá kemur i ljós, að hún er
peningalaus á miðri leið,
strönduð inni i miðri Afriku eða
Astralfu. Aðstandendur hennar
eru i fýlu á tslandi og senda
henni enga hjálp. Stundum er
einhver harmleikur á bakvið og
reyna verður að koma i veg
fyrir.aðþettavandræðafólk geri
af sér meira tjón og álitshnekki
fyrir Islenzka landnámið.
Hvergi i heiminum eiga óreglu-
og óreiðumenn eins mikilli vel-
gengni að fagna og á tslandi,
skrifaði mér ókunnugur maður.
Þvi legg ég til, að þeir haldi sig
innan landsteina. tslendingar
eiga yfirleitt nóg með sig og
sina, þótt þeir séu erlendis sem
á tslandi. Herskarar af ábyrgð-
arlausum flökkurum og hrein-
um glæpamönnum og svikurum
eru óæskileg landkynning.
Suöur.Afrika og önnur útlönd
eru engin ruslatunna eins og
þeir hafa fengið að finna, sem
hrökklast hafa héðan, þrátt
fyrir fyrirgreiðslu, þjófnaði eða
ónefnd fyrirbrigði.
Undantekningarnar
Það eru ætið undantekningar
frá reglunni eða kannske ber
svo miklu meir á þessu vand-
ræðafólki, að maður tekur ekki
eins eftir þvi fólki, sem er eins
og siðað fólk og kemur sér vel
áfram? Allt það tjón og leiðindi,
sem fylgja i slóð fyrirhyggju-
lausra ungmenna og harðsvir-
aðra uppflosnaðra bófa. Allt
þetta skemmir út frá sér orð-
stir og virðingu fyrir tslandi og
tslendingum I heild. Gestir frá
tslandi reyna að bóka sig inn á
hótel erlendis, þeim er illa tekið
og skipað að borga fyrirfram og
setja tryggingu fyrir stuldi og
skemmdum, þvi „siðasti tslend-
ingur gleymdi að borga”.
Sumum er neitað um afborg-
anir i búðum, þvi tiltekinn ts-
lendingur keypti dýrt útvarps-
tæki og flaug úr landi án þess að
greiða skuldina að fullu. Það
eru þeir tslendingar, sem af
ýmsum ástæðum verða að vera
erlendis um sinn, sem mest líða
fyrir þetta óreiðufólk”.
Kristjánsson, Björgvin Gislason
og Gunnar Hermannsson bassa-
leikara. Nokkru seinna hætti
Gunnar og við tók Jón ólafsson,
og nú er Herbert einnig mættur
til leiks.
Og til enn frekari fróðleiks
skal þess getið, að Gunnar Her-
mannsson hefur verið orðaður
sem bassaleikari I nýrri hljóm-
sveit Péturs Kristjánssonar. —
Já, hann er merkilega þröngur,
þessi poppheimur.
Hann er merkilega þröngur
þessi poppheimur. . .