Vísir - 20.06.1975, Blaðsíða 3

Vísir.Föstudagur 20.júni 1975.
3
„Ofsa gaman
að sigla"
— krakkar á siglinganámskeiði
Krakkarnir eru þarna á hálfs-
mánaðarnámsskeiBi, þar sem
þeir læra meira að segja að
hnýta ekta skátahnúta. Þá er og
reynt að kenna þeim hagnýta
„siglingafræði”. Tuttugu og sex
krakkar voru á þessu náms-
skeiði, þar af aðeins ein stelpa.
Þeir fá að sigla frá 1-4 á daginn.
Krakkarnir máttu ekkert
vera að þvi að tala við Visis-
menn á þurru landi, svo að þeir
brugðu sér með Guðjóni á
mótorbát út á vikina. Við dróg-
um fljótt siglingakappana uppi.
Freyr, Orri og Július
voru reiðubúnir að fórna
nokkrum minútum. Þeir
voru hinir hressustu og
sögbu, að fyrir utan það hvað
væri gaman að sigla, þá kynnt-
ust þeir þarna mörgum krökk-
um. „Maður þekkir enga nema
heimsótt
„Krakkarnir eru mjög áhuga-
samir og eru tregir að fara
heim” sagði Guðjón Bjarnason
hjá siglingaklúbbnum i Naut-
hólsvik. Þar fer nú fram náms-
skeið á vegum æskulýðsráðs.
Höfuðpaurinn Guðjón fylgist
vandlega með þvi, að kappið
steypi krökkunum ekki i voða.
Hér eru hetjurnar komnar: Frá vinstri Freyr, Orriog Július
þá, sem eru með manni I skól-
anum”, sagði Freyr, sem er 10
ára nemandi I Melaskóla og þar
er Július lika. Orri er tveimur
árum eldri og ber höfuð og herð-
ar yfir þá, hvað þekkingu á
skútum viðvíkur. Hann er nefni-
lega einn af aðalmönnunum I
Siglunesi, klúbbnum, sem hefur
aðsetur þarna I Nauthólsvík.
Hann sagðist hafa smiðað bát
eins og þeir væru á núna, I vet-
ur. En siglingamenn eiga við
mikinn vanda að glima á vet-
urna og þá halda þeir uppi
móralnum með þvi að dútla við
bátana.
—BA
Ekki mikið
atvinnu-
leysi
Atvinnuhorfur eru nú ekki eins
slæmar og þær voru fyrir mánuði
siðan. Ótti manna við verkfall
gerði það að verkum, að litlu var
bætt við af fóiki. Togararnir hafa
enn ekki farið frá landi, þannig að
stærstur hluti atvinnuleysingja
eru þeir, sem höfðu áður atvinnu
sina af togurunum. Þá gerði
verkfallið i Sementsverksmiðj-
unni það að verkum, að menn i
by ggingariðnaði voru orðnir
mjög tregir að bæta við sig.
Er haft var samband við þá
aðila i borginni, sem annast
skráningu, kom I ljós, að innan
við 1000 af borgarbúum eru at-
vinnulausir.
Hjá atvinnumiðlun stúdenta
létu alls skrá sig 167 og tæpur
helmingur hefur enn ekki fengið
vinnu eða alls 83. Stúlkur eru þar
heldur fleiri.
Til Ráðningarstofu landbúnað-
arins leita aðallega foreldrar,
sem vilja koma börnum sinum i
sveit. Hátt á sjötta hundrað börn
ogunglingar voru boðnir fram, en
pláss voru fyrir aðeins 100. 1 ár er
greinilega meiri ásókn 16—20 ára
ungmenna til vinnumennsku á
bóndabæjum en oft áður.
Hjá Ráðningarskrifstofu
Reykjavíkurborgar eru 205
karlar og 340 konur á skrá. Af
konunum munu um 140 vera
verkakonur i frystihúsum. Þessar
tölur eru mjög svipaðar þeim,
sem voru i maí.
—BÁ
Einn elzti
íslendingur-
inn látinn
Inga Jóhannesdóttir, sem
orðið hefði hundrað og eins árs
i dag, er látin. Hún andaðist á
sjúkrahúsinu á Akureyri i
fyrrakvöld. Inga hélt allgóðri
heilsu allt þar til I sumar, en
var blind siðustu árin.
Halldórs Bjarnadóttir er
elzti núlifandi Islendingur.
Hún verður hundrað og
tveggja ára á þessu ári.
—BA
Láta handaleysið ekkert á sig fá:
r
ÞEIR MALA MEÐ MUNNINUM
- OG SUMIR MEÐ TÁNUM!
Maður situr fyrir framan
trönur og er að ljúka við að
teikna mynd af listamanninum
Baltasar. Hvað er merkilegt við
það? Maðurinn gerir þetta með
munninum. Þetta erDr.Arnulf
Stegmann forseti samtaka, sem
nefnast Fót- og munnmálarar.
Þau eru kölluð þetta, þar sem
inntökuskilyrði er, að listamað-
urinn skapi verk sin án þess að
nota hendurnar. Ekki eru það
allir, sem mála, og hér áöur fyrr
fékkst Dr. Arnulf mikið-við tré-
skurð, en nú leyfa tennur hans
það ekki lengur.
A blaðamannafundi i gær var
sýnd kvikmynd um lif félaga I
þessum listamannasamtökum.
Margir þeirra hafa náð þvllikri
leikni með fótunum, að undrun
sætir. Einn sýndi t.d., hvernig
hann kveikir sér I slgarettu meö
tánum.
Dr. Arnulf stofnaði þessi sam-
tök 1956 ásamt nokkrum öðrum
listamönnum, sem ekki gátu
notað hendur slnar af einhverj-
um ástæðum við listsköpunina.
Sjálfur lamaðist Dr. Arnulf
þriggja ára gamall og endur-
heimti aldrei máttinn i hend-
urnar.
Hann nam við listaakademlur
staðráðinn i að vinna við hugð-
arefni sitt þrátt fyrir bæklunina,
En hann lét sér ekki nægja að
skapa sjálfum sér frægð sem'
listamaður á heimsmælikvarða.
Dr. Stegmann vildi finna þá
menn, sem hefðu hæfileika til að
bera, en væru svo andlega og
llkamlega á sig komnir, að þeir
legðu ekki út á listabrautina.
Nú hafa samtökin listamenn
Hér situr Islenzkur starfsbróðir fyrir hjá Stegmann, þaö er
Baltasar.
Dr. Stegmann beinir penslinum að papplrnum af miklu öryggi. Það
er ekki að sjá, að handaleysið hafi mikil áhrif á getu hans sem
málara. (Ljósmynd VIsis JIM).
innan sinna vébanda 129 löndum
og veita árlega mörgum efni-
legum listamönnum styrki til að
fullnema sig.
Félagarnir hittastallir á 3 ára
fresti, en hver og einn verður að
senda skýrslu um starf sitt á
tveggja mánaða fresti. Mark-
mið samtakanna er að tryggja
það, að félagar geti lifað af list
sinni og að skapa tiltrú á lifið
hjá þeim fjölda manna, sem býr
við bæklun.
Þegar listamaðurinn hefur
fullgert verk sitt heldur hann
frummyndinni, en samtökin
hafa rétt til að gera eftirprent-
anir i eins stóru upplagi og
markaður er fyrir. Það eru
aðallega kort og almanök, sem
seld eru.
Þá gangast samtökin fyrir
sýningum um allan heim og er
það 7 manna ráö, sem hefur allt
ákvörðunarvald um slik atriði.
Ef samtökunum berast fregn-
ir af efnilegu fólki, fer þriggja
manna dómnefnd (kunnir lista-
menn, sem ekki eru sjálfir fatl-
aðir) og metur, hvort veita beri
viðkomandi aðstoð. Sama á sér
stað, þegar listamaður óskar
eftir inngöngu i samtökin.
Þegar verk þeirra eru metin, er
engin linka sýnd vegna þess, að
viðkomandi sé fatlaöur.
Dr. Stegmann sagðist vera
kominn hingað til Islands til að
finna hér efni. Þannig að þeir,
sem þekkja til fatlaðs fólks, sem
fæst við listsköpun, ættu að hafa
samband við hann.
—BA