Lesbók Morgunblaðsins - 11.10.1925, Blaðsíða 8
3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11. október 1925.
B.rg innanríkisráðherra las hina
l.onunglegu tilskipun, og lýsti því,
að hjer eftir væri Svalbarði norskt
land. tííðan var
Ríkisfáni Norðmanna
dreginn. við hun.
--<■; -------
SkríiEur.
Aðvönm.
Kona ein á Fjóni slnnfaði ný-
lega danska dómsmálaráðherran-
um Steineke brjef, og skýrði hon-
um frá því, að ef hann hækkaði
hundaskattinn þar í sveit frá því
sem hann væri nú, þá myndi
hvorki hún nje mrður hennar
fylgja jafnaðarmönnum að mál-
um framvegis.
Hjá lækninum.
— Yið læknarnir eigum marga
óvini í þessum heimi.
— Jeg hjelt að þið ættuð þá
þó fleiri í öðrum heimi.
Bestu bætumar.
— Þetta er nú í annað skiftið,
sem hundurinn yðar heiir bitið
hana tengd;;móður rnína.
— Mjer þykir það ákaflega
leitt. Viljið þjer að jeg selji hann?
— Já, hvað mikið á jeg að
borga fvrir hann?
Vottfaat.
— Hvers vegna æpti hún svo
FRÁ MÓRA.
í „Hamburger Fremdenblatt”,
myndaútgáfunni er vinur vor dr.
Adrian Mohr að opna ,Maul‘ sinn
og fræða landa sína um fiskverk-
un í Noregi, en þar virðist hann
dvelja sem stendur. Hann gerir
mun á ,,klipfisk“ (saltfiski) og
„stokfisk“ (harðfiski), en segir þó
að munurinn liggi aðallega í
stærðinni. ,,Klipfisk“ eigi ekkert
skilt við nafnorðið kippe (klett-
ur) heldur sagnorðið klippe (að
klippa). Klipfisk er því sama sem
kliptur fiskur!
Til herslu er tekinn alskonar
smáfiskur, og þó sjerstaklega síld.
Aðferðin er sú, að skorin er rauf
í sporðinn á einni síldinni, þá er
önnur tekin og sporðinum á henni
stungið inn um raufina á þeirri
fyrri og þær svo hengdar upp á
rá. „Komi maður á rjettum tíma
í harðfiskpláss getur maður geng-
ið þar undir hangandi síldarbúk-
um eins og undir pálmaviðarkrón-
um í heitu löndunum“, segir Móri
ákaft, þegar hann kysti hana. Var
hún að kalla á hjálp ?
— 0, sussu nei. Hún vildi að
eiiis hafa það vottfast.
Nokkru ólokið.
■— Er maðurinn þinn ekki orð-
inn frískur eftir veikindin?
— Jú, það er hann nú reyndar.
En hann á þó nokkuð eftir af
meðulunum ennþá, svo hann get-
ur ekki farið í vinnu aftur, fyr
en hann er búinn að Ijúka við
þau.
Rjetta nafnið.
— Hafið þjer, herra læknir,
sjeð, að hann Gísli er orðinn pró-
fessor?
— Jú, það er fullkomið hneyksli.
— En þjer verðið þó að minsta
kosti neyddur til að kalla hann
prófessor.
— Nei, skrattinn fjarri mjer!
Við þess konar aulabárð segi 'jeg
bara: kæri kollega (starfsbróðir).
í kjötbúðinni.
— Mikil skelfingar undur eru
það, hvað hjer úir og grúit af
flugum.
— Já, frú mín góð; mjer er
ómögulegt að verjast þeim. Það
hiýtur að vera náttúruhvötin sem
í blaðinu er jafnframt mynd af
uppspirtum fiski, er helst virðist
vera langa!
Á.
„Sildin” hans dr. Mohr.
Á þennan hátt fer síldarverkun
fram í Noregi, að því e* dr. Adrian
Mohr segir löndum sínum. Myndin
er tckin úr umræddri grein liaus.
segir þeim, að þetta sje besta
kjötbúðin í bænum.
Vert að sjá á mynd.
Biðillinn: Er þetta yðar síð-
asta orð? Sje svo, þá fer jeg og
drekki mjer.
Hún: Bíðið þjer ögn við, að
.reinsta kosti þangað til jeg er
búin að láta filmplötu í mynda-
vjelina mína.
Hún borgaði.
— Þú varst úti með fröken
Ásu í gærkvöldi. Það hefir víst
kostað eitthvað ?
— 2 kr. 50 au.!
— Ekki meira.
— Nei, hún hafði ekki meira
á sjer.
Ekki girnileg.
— Þjer eigið að gifta mig á
laugardaginn kemur, sjera pórir.
Jeg er svo rugluð, að jeg hvorki
sje eða heyri.
— Jeg get getið mjer nærri,
að líkt muni vera ástatt fyrir
mannsefninu yðar.
tsafoldarprentsmiBja Ji.f.