Lesbók Morgunblaðsins - 26.09.1926, Blaðsíða 8

LESBOK MOfiOUNJtíLAÐSINS
26. sept. '26.
rupla í öðrurn löndum, koin hei.u
gerbreyttur. Hann. iiafði mœtt
Hvíta Kristi á leiðinni og sá að
hann var máttug»ri en Þór og
Óðinn. Mætti nafn Jesú, hið
[mikla sigurnafn, sameina í bróð-
urhug Norðmeun og Dani. Guð
gefi að hans nafn og lieilagi kross
megi ætíð lýsa yfir hinum ynd-
islegu dönsku sljettum og hin-
um fögru uorsku f jöllum og djúpu
dölum.“
Svo talaði biskup Gummerus
frá Finnlandi og komst m. a. svo
að orði: „Fyrstu boðberar krist-
indólmsins á Norðurlöndum eru
fyrir löngu dánir, en sjá má upp-
skeruna af þeim frækornum, er
þeir sáðu. Statrfsemi Ansgars í
Svíþjóð var þýðmgarmikil, eiunig
fyrir finsku þjóðina. Þessvegna er
A Ð V Ö R U N
T I L EIGINMANNA.
Það er einhverstaðar sagt, að
ekki þurfi nema líliun neista í
lieitt skap konuunar til ]>css að úr
verði Iwenuandi bál.
Neistinn, sem lijer verður frá
sagt, var mjög lítill. Það var fyr-
irlestur um litasamræmi á heim-
ilunum.
ITnga konan hafði farið, og
hlustað á þetta erindi, og korn.
aftur lielst |il gustmikil. Hún
staðuæmdist. þó um stund á þresk-
ildinum, leit yfír stofuna, skalf
finsku þjóðinni Ijúft að heiðra
minningu hans í dag.Finska þjóð
in má aldrei gleyma að þakka
guði fyrir að hann hefir nýlega
gefið henni hið dýrmætasta af
öllu: tírelsið. En til þess að vjer
glötum ekki frelsinú, verðum vjer
að hlýða boðuim guðs. Þessvegna
á þessi hátíð í dag fyrst og
fremst að vera lofsöngur um hans
heilaga nafn.“
Biskup Östenfeld, frá Kar.p
mannahöfn, hjelt svo aðairæðuna
og hátíðahöldin enduðu með því
að söngflokkurinn söng 3 latn-
eska sálma.
Fóru þessi hátíðahöld afav vel
fram og vo>ru öilum sem við-
staddir voru til mikillar upp-
bvggingar.
frá livirfli til ilja og leggur síð-
an höndurnar fyrir andlitið. og
hrópar:
— Jeg þoli elcki að sjá þetta.
Ekki lengur. Þetta er voðalegt!
— Kemiwðu af spiiitistafundi,
spurði maðurinn með nökkurri
ákefð.
— 8jei*ðu þetta ekki, maðui: ?
Stólarnir eru í öskrandi gulum
lit, borðdúkurinn æpir blóðrauð-
ur, teppið öskrar kolblátt og sjáli-
ur ertu í kaffibrúnum fötum. Ut
uieð það al| sanian! Taugar okk-
ar þola ekki þetta litaósamræmi
— það e»r vísindalega sannáð!
Við verðum sturluð, góði miun,
ef þú flýtir þjer ekki!
— Farðu upp á herborgið þitt
og legðu þig út af.
— Upp í svefnherbergið! Þang-
að upp! Aldrei! Þar sem veggiru*
ir kveina möndlugrænir og tepp’ð
stynur himinblátt!
— En í guðsbænum ! Farðu þá
með næstu lest til baðstaða#rins.
Sofðu, hvíldu þig, hrestu þig. Þú
þarft þess!
- Jeg til báðstaðarins! Hvaö
áttu við, maður! Hvernig lield-
urðit að hvítur vfirlitur minn og
gulbjarta hárið færi við brúnleit-
ar granítklappirnar. Aldrei!
Eiginmaðurinn stendur upp, ig
segir:
— Heyrðu, kona góð! Fa*rðu i
lieit — sjóð........
Hurð er skelt harkalega aftur.
Og heimilinu er fórnað fyrir
listasamræmið.
SKRÍTLUR.
L BARNASKÓLANUM.
Kennarinn í kn'istnifræðistíma:
— Yfirleitt eru kirkjur víðast
livar hjer á landi ljótar og Ije-
legar.
Drengurinn: — Lítur guð ekki
á það inn.ra — en ekki það ytra?
I SKÓLANUM.
Kennarinn: — Ilvers vegni
komst þú ekki í skólann í gær,
Valdimar ?
— Það var aí því, að jcg cign-
aðist lítinn bróður.
— Nú, það verður þá að vera
svo í þetta skifti, en sjáðu pm
að leggja það ekki í vana þinn.
%
IIEIMANMUNDURINN.
Jeg á dóttur, sem er tvi-
tug. llenni gcf jeg 50.000 kr. í
heimanmuud. <)nnur, sem or tutt-
ugii og fimm ára, fier 100,000 kr.,
og sú þriðja — —
Biðillinn (grípur fram í): —-
Þjer munduð ekki eiga neina, sem
er orðin fimtng?
NaföldaTfirtiitsrriiS.ia li f.
Skrúðgangan í Rípum. Fremstir fara biskuparnir. Biskup ís-
lands, dr. Jón Helgason, sjest á niiðri myndinni (x).