Lesbók Morgunblaðsins - 24.10.1926, Qupperneq 3

3
24. okt. ’26. 1 ' V LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
le.vft sjer þá ánœgju, að aln
reiðhest. Nú veit jeg það að fyrir
marga menn er ekki til nein betri
skemtun eu að ríða góðum hesli.
•Tag mun altaf sakna þess, þeg.:r
jeg er kominn burt frá Islandi.
Það er gaman að ferðast ríð-
andi- En við erum göngumenn. Við
höfum reynt j»að margoft að gang
amli maðui’, þó ha'gt fari, er frjáis-
astur, að hann sjer þá mest og
ber mest úr býtum á ferðalögum
sínum. Hann nýtur þá best bteði
erfiðleika og hvíldar. Að njóta
erfiðleika? Það skilja kannske að
eins þeir, sem langar til J>ess iiðru.
hvoru, að reyna sig og krafta
sína; þeir, sem liafa fundið ti!
þeirrar óblönduðu sigurgleði er
grípur mann á háum, drotnandi
fjallatindi. Náttúra, líf, jörð —
jtessi tilvera liutur ekki uinflýja
sig og gabba ftig. Sá, sem er henni
næst, fær líka besí að njóta hins
óþrjótandi auðs.
Nú lokkar óbygðin — liin fyrsra
óbvgðaferð á jiessu ókunnuga
landi. Stúlkurnar þar á efsta bæn-
um líta meðaumkunaraugum á
eftir okkur. Þá daga er við vorum
þar á bænum, hafa þær, eins og
við, barmað sjer út af J)ví, að við
gátum ekki neitt skrafað saman
á íslensku. Nú eru þær hálfhrædd
ar um, að við rannum heldur ekki
geta ráðið við vatnsföll og torfær*
ur, sem verða á vegi okkar. En
við erum fullir af ferðalöngun og
grípum til alþjóðamálsins til þess
að gera okkur skiljanlega. Við
syngjum gamlan fjörugan ferð:r
mannasöng og leggjum af stað.
Bakpokarnir eru þungir af vega
nestinu, og um hádegi hvessir svo
að við eigum bágt með að komast
áfram. En í norðri ljóma jöklar
og draga okkur til sín. Við föruni
upp með Hvítá vestanverðri. Seint
um kvöldið komtun við að ferjtr
staðnum. Þoka la'ðist um Lang*
jökul. Við settum bátinn út, en
við það verðum við að vaða. Jök'
ulvatnið er ískalt og næturkukii
er í lofti. Við róum yfir, en ernm
of þreyttir til þess að bera hinn
bátiun ofan úr brekku. Við frest’
um því til næsta morguns'. Við
krjúpum inn í litla tjaldið og
sofmun, en það líður ekki á löngu
áður en sólin rekur okkur á fæt'
ur aftur. f'ti er dýrlegur morg-
un. Sumarmorgun, sólskinsmorgun
á íslandi! Það er töfrandi yndi!
T.oftið er svo bjart og svo lireint
að öll fjöll í nánd og í lengstu
fjarlægð eru eins skír og þau
væru máluð á gler með fínum,
þunnum litum. Tjoftið er tært eins
og vatnið í Flosagjá og andvariim
hressandi eins og svaladrykkur.
Slíkt lol't þekkjuin við ekki heima
lijá okknr. Snjóhvítar jökulbreið'
ur ljóma í sólinni og tignarleg
fjöll roðna fyrst fyrir upprennandi
sólu og verða svo blikandi grá og
mislit. í fjarska frá vatninu, heyr
ist fuglakbður. Anriars lætur eng-
in Hfandi vera lieyra til sín. O'
bygðin, hin einmanalega, ósnortm
eyðintörk byrjar nýjan dag með
hátíðlegri kyrð og óflekkaðri
fegurð.
Óbvgðir Islands bera meiri eyði
merkursvip en * óbygðir í Þýska-
iandi- Víðsýnið og skógleysið hjer
á landi valda því. Og þessi tæv-
leiki loftsins, sem gerir a!la
drætti í landslaginu svo lireiria
og skýra, lætur okkur gleynta
skógum voruni og lundum. Aldrei
lief'i jeg saknað skógarins hjer á
landi, nema ])ar. sem hann á
heima, í skjólgóðum dölum. Aldrei
gæti morgun við Hvítá orðið eins
fagur og þessi er, ef skógarhyldu
hæð og dal og drykki í sig alt
]>að guðdómlega ljós, sem núna
flæðir yfir landið og breiðar jök'
ulbungur.
Við förum niður að ánni til
jiess að flytja bátinn yfir utn. Við
erum aðeins tveir, því þriðji fje*
lagi okkar er að safna spreki til
|iess að hita kókó. Báturinn, se>:i
á lieima jieim megin, sein við er-
um staddir núna, er býsna þung*
ur fyrir tvo og auk þess ligg'ir
hann heldur langt frá bakkanum
uppi í brekku- Hvað á að gera ?
Synda ? En jökulvatnið, setn er
kolmórautt og fl.vtur jaka með
talsverðri straumhörku? En sólin,
sem er svo hlý og kókó, sem er
að bíða eftir okkur! Við förum
nr fötum, og tökrim árarnar. Það
er yndislegt að róa alveg ber og
óhindraður og láta morgunsvala
leika um líkamann. Hinum megnt
setjum við bátinn upp, óskum
hvor öðrum til hamingju og steyp*
nm okkur ofan í Hvítá, Hún er
ískfild og straumhörð og við verð
um að beita öllum kröftum. E i
við ko'mumst yfir um. bTáir og
rauðir af kulda, en sól og glíma
bæta fljótt úr því. Það besta við
þetta þykir okkur sú uppgötvun,
að j>að er yfirleitt hægt að konr
ast á sundi yfir jökulvötn á ís*
landi.
Þegar við búum okkur á stað
eftir hádegi, dregur upp jioku,
jöklarnir hverfa og eftir dálitla
stund fer liann að rigna. Þá verð
ur ekkert úr Kerlingarfjallaferð.
Við treystum ekki almennilega
litla tjaldinu okkar og ætlum að
revna að komast í einum áfanga
til Hveravalla. Þar vissum við aí'
sæluhúsi og af laugum og hver'
uin, sem lilntu að vera einhver
hin mestu jiægindi á ób.vgðarferð.
En sú leið var löng og sú nótt
einhver hin erfiðasta ferðanótt,
sem jeg liefi strítt við. Ekki ljetti
þokunni og hann rigndi í skúr-
um. Við sáum lítið af landslaginu
og bakpokinn seig í- En áhuginn
á að rata eftir korti og áttavita,
og nauðsynin á að komast áfram,
fyllir menn þrjósku, stælir þá og
hressir. Eftir 13 tíma göngu náð'
um við sæluhúsinu á IlveravöU'
um, jijakaðir og hungraðir. Þar
er gott að gista, jiótt liúsið sje
hvorki háreist nje bjart. En rjett
hjá kofanum eru bullandi hverir
og laugar og alstaðar luegt að
sjóða og matreiða. Það þykir okk-
ur gróflega skemtilegt. Hlíkur
eyðistaður finst okkur vera para*
dís ferðalanga, l>ó við fánm ekki
að sinni að s.já landslagið í kring.
Það rignir látlaust í tvo daga og
gerir jafnvel hríð. Til diegrastytt'
ingar er gott að tyggja harðfisk,
leika á guitar og reyna sig við
framburð á íslenskum orðum, l>ó
tungan vefjist um töpn. Aðfara-
nótt þriðja dagsims fer hann að
stytta upp. Morguninn eftir er
ljómandi gott veður. Þá er okkur
aftur fulllaunuð fyrir alla erfið-
leika og rigningardaga. Xú glitra
jöklar á báðar hliðai . \ ið tiirum
að rannsaka Hveravelli. \ atnið í
hverunum er himinblatt og tævt
eins og gler. Alstaðar eru óvan-r
lega fallegar myndanir uf hvera'
hrúðri. Við finnum holu'meðheitu
vatni í, sem er mynduð eins og
stórt baðker. Baða ! I r fötum! —