Lesbók Morgunblaðsins - 24.10.1926, Page 4
4
LESBÓK MOBGUNBLAÐSINS
24. okt. ’26
Ósbergs-skiplð norska.
Emn kinn merkilegasti gripur, sem fundist liefir frá víkinga*
öldinni, er Ósbergs'skipið norska. Fanst það 19Ö4( i haug einum á
Vesturfold í Noregi- Var það grafið upp, og náðist merkilega keilt,
en liefir nú verið bætt og lagfært, svo ætla má, að það líti nú úr.
nokkurn veginn eins og þegar það risti hö^in skarað sk.jöldum á vík-
ingatímunum.
Alt fram á síðasta ár stóð skipið í blikkskúr einnm nálægt há-
skólanum í Ósló. En Norðmenn undu ekki þeim samastað fj'rir svo
merkilegan grip, vildu fá veglegra hús, svo sem skiljanlegt er. Og
nú fyrir stuttu var það flutt í ný.ja safnið á Bvgðey.
Myndin hjer að ofan sýnir flutninginn. Ilófst hann með því, að
iotgönguliðið norska dró skijtið burt úr skúrnum niðuj- að höfninni.
Segja norsku blöðin, að það hafi verið mikilfengleg sjón, og þús-
undir manna hafi þyrpst að til þess að sjá h’ið merkilega skip.
og nú buslnm við og veltum okk-
ur í himinbláu, mátulega heitu
vatni og erum eins og nýfæddir
efth- þriggja daga inoldarkofa'
vist. ísland •— þú kynlegasta laud
á 'hnettinum! Milli ísgljáandi jökla
böðum við okkur í heitu, himiir
tseru vatni! ísland — ]>ú ferða'
maiinaland! Allir þinir hraus!.i
synir og dætur hljóta að elsks
þig og liljóta að leita fjalla þinna,
hvenær sem þeim gefst tækifævi
til!
Eftir hádegi gengum við upp
á Dúfnfell til þess að geta sieð
yfir allan Kjöl. Lengst í suðri
Ityllir undir Heklu. Bláfjall rís
eins og voldugt vígi í jökls-
mynninu. Kerlingarfjöllin bera af
iiðrum fjöllum eins og Alpafjail-
garður með bröttum tindum. v
Kjölnum skiffast á grænir vellir.
liraun og dauðir sandar. I norðri
stendur Mælifell eins og háreist
varða, sem vísar vegfaranda leið.
Allir langferðamenn bera mjög
hlýjan liug til slíkra varða, hvovt
sem þær eru gerðar af mannahönd'
um eða náttúrunui. Þegar sól'n
sest um kvöldið vefur hún blá'
rauðri blæju um alla eyðimörkina*
Hún slær roða á jöklana og reyk.j-
arstrókar úr hverunum eru dreyr-
rauðir aý röðulbjarma. Dásamlegt
er þetta sumarkvöld á Hveravöll-
um. I'að er kóróna Kjalferðar"
inuar.
• Niðurl.
SKRÍTLUR.
•>
Á VEITINGASTAÐ.
__. Gesturinn: — Koma lijer
aldrei neinir. sem kvarta yf’ir
matnum ?
Þjónninn: — Jú, fvrir kemur
það! En liitt er þó miklu tíðara,
að menn kvarta yfir reikningnum.
ÁRÍÐAXDT.
— Hvaða dæmalaus asi er á
þjer, maður!
— Já, jeg verð að fiýta rnjer
á vmnustaðinn, því það hefir
komið til tals að gerá verkfal!.
I
SKRÍTINN FT’GL.
Húsmóðirin (við unga stúlku,
sem í fvrsfa siuji ep komin í
sveitina): — Heyrið þjer, að
gaukurinn er að gala?
Stúlkan (hlnstandi): — Nei, en
hvað það er skrítinu fugl! Hver
á liann?
MATREIÐSLAN.
Tveir gestir sitja við saina borð
á veitingastað. Þá segir annar-
— Jeg borða hjerna, af því að
jeg á konu, sem getur vel búið
til mat, en nennir þ\ú ekki-
— Og jeg borða hjerna. af því
konan mín kann ekki að búa til
mat, eu vill endilega gera það.
TIL GAMANS.
Húsbóndinn: — En ef drengur*
iun nú vaknar meðan þú ert út:
að skemta pjer?
Frúin: — Þá skaltu bara taka
hann upp og syngja dálítið fyriv
hann. Þið verðið líka að hafa
eitfhvað vkkuf til gamans.