Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1928, Blaðsíða 6

150
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Atlantshafsflugið. Myml þossi liefir verið send „þráðlaust" yfir
Atlantshaf. Er lum af Pitzmauriee major (í miðju) og kanadiska
fhi"manninum Schiller (til vinstri), sem kom flugmönnunum til hjálp-
ai á Greenlv Island. — Fitzmauriee flaug með honum þaðán til
Murrayflóa í Quebecfylki til þess afi útvega varahluti og ýmislegt
lleira, svo hœgt væri að gera við ,,Bremen“, flugvjel þeirra fjelaga,
sem laskaðist, er þeir settust á tjörnina á Greenly Tsland.
V í n a ð i 1 ð i ð j!hanna3Æl
því ekki eftir henni fyr en við
heyrðum í henni. — í kaf! Þegar
við vorum komnir á 14 metra dýpi
fengtim við fyrstu kveðjuua frá
fíugvjelinni — sprengju! Þær
kamu 4 í röð, en gerðu okkur
ekki mein. Allnærgöngular þóttu
þær þó og ekki skemtilegt að eiga
þeunan vágest yfir höfði sjer. —
fvítti sumum þetta jafnvel verri
stuml, heldur en þá er við fórum
í gegnuin Njörvasund.
Næstn inorgun vorum við lcomn-
ir að Cattaro-flóa. Drógum við þá
upp fána og skntum merkjaskeyt-
um. Komu þá þrír austurríkskir
tundurspillar til að vísa okleur leið
í gegnum tundurduflasvæðið þar
framundan. Fögnuðu skipverjar
okkur með þreföldu húrrahrópi og
vifi svöruðum á likan hátt. Vorum
við heldur en ekki kátir að vera
komnir í vinahóp cg fá að vera
í landi um jólin, því að nú var
aðfangadagur jóla. Fylgdum við
nú bátnmim inn á fjörðinn. Er
þar dásamlega fagurt. FiTst fór-
ujn við fram hjá Castelnovo. Er
]>að djómandi snotur og einkenni-
|eg borg, bygð í lijiillum utah í
fjallshlíð. Þá koma þorpin Zelen-
iea, Kombor, Inovic og inni í
fjarðarbotni er Oattaro og gnæfir
þnf hið fagra og fræga fjall Lov-
een við loft, þar sem Svartfelling-
ai höfðu hið nafntogaða vígi sitt.
Er framúrskarandi fagurt þar inni
i firðinum og líkist hann mest hin-
um fegurstu fjörðum Noregs. Okk-
ur var t-ekið ]>arna með kostum
og kynjum og dvöldum við þar í
góðum fagnaði um nóttina og
fram yfir jólin. — Hinn 28. des-
rniber hjeldum við svö áfram
til Pola og þa'r var kafháturinn
tekinn í skipasmíðastöð til við-
gerðar.
Læknir: Hve oft fáið þjer þessa
verki?
Sjúklingur; Fimtu hverja mín-
útú.
'Læknir: Og hve lengi eru þeir
I senn?
Sjúklingur: Fimtán mínútur að
minsta kosti.
k
— Nei, leæri herra; vinir eru
ekki til. Það eru til menn, sem
]>urfn á hjálp okkar áð hakla, sem
hafa á okkur matarást eða girnast
e.’ginkonur okkar, eða eru eins og
jeg, gestir, sem koma og fara og
vilja ekkert eiga undir öðrum. Að
eins örfáir menn, sárafáir menn
oru eins og þjer, að þeir láta flá
sig kvika heldur en að geta ekki
rjett náunganum lijálparhönd;
og þar sem ]>eir eru einsdæmi
af miljón, er ekki líklegt að ]>eir
finnist innan iim allan hinn mikla
sæg sjerfræðin ga n na.
-— Jog vérð þó að segja, svaraði
hinn góðlyndi öldungur Monsieur
de Chaumoix; — honum fanst orð-
ið „einsdæmi“ verða nokkurskonar
hæðnisglósa til sín. Jeg verð þó
að segja, að mjer hefir reynst ann-
að einmitt þá er jeg hefi þurft á
sönnum vinum að halda.
-r— Hvepær syo sem? spurði böl-
sýnismaðurinn og bljes út úr sjer
1 ön gnm rey kj a rstrók.
— - Þegar dauðinn barði að dyr-
urn hjá mjer, ansaði fjelagi hans
og setti upp hátíðasvip.
— Pfuh! Pfuh! púaði hinn van-
t.rúarlega um leið og hann skók
öskuna af hinum digra bavana-
vindli, sem hann var að reykja.
Pfuh!
En Chaumoix var nú með allan
hugann við hið eina mikla sorg-
aratvik, sem honum hafði mætt á
lífsleifiinni, og mælti: — Daginn,
seni faðir minn sálugi var jarðað-
Ur, sá jeg eins greinlega og jeg
sje yður nú, að tárin strevmdu
niður vanga frú Y ...hr. 7i ....
og-------
Tóm „útvortis“ viðkvæmni (eins
og Poul Bourget mundi kalla það!)
Hinir svokölluðu vinir í raunum
éru ekki meira virði en þeir, sem
eru það í meðlætinu.