Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1929, Qupperneq 2

Lesbók morgunblaðsiNs
322
Norðurhlið náttúrugripasafnsins, eins og það er nú.
nokkuð mörgum inn, eins og jeg
hefi fáeinum sinnum gert, þá er
alt í veðí, því að þá er húsfyllir
óg troðnjngur innan um glös og
glerskápa.“ Var safnið síðan flutt
í Glasgow og komið þar fyrir í all-
stórum sal, en þaðan flutt sem
betur fór áður eti Qlasgow brann,
yfir í Doktorshús og þar var það
geymt þar til 1903, er það var
flutt á Vesturgötu 10, í hús, er
Geir Zoega kaupntaður hafði lát-
ið byggja; þar er nú Verslunar-
skólinn. Þar fekk safnið svo gott.
húsrúin að svo mátti hkft.a að
það nyti sín fullkomlega eins og
það var þá; hafði fjelagið safnað
á undanförnum árum dálitlum sjóð
er níi var notaður til þess, að
kaupa skápa og svningaráhöld. En
við það að safnið fekk þann útbún-
að að það gat notið sín og al-
menningur gat kynst því be'tur en
áður, óx safnið hraðar enn fyr og
tala gefenda fjölgaði að miklum
mun.
Um haustið 1908 var safnið
flutt á þann stað, sem það mi er
í hús Landsbókasafnsins. Þá fyrst
fekk náttúrufræðisfjelagið leigu-
laust húsnæði fyrir safn sitt. —
Húsrúmið sem þar fekkst mun
hafa verið nokkurn veginn hæfi-
legt.fyrir safnið, eins og það var,
- rt* ^að ,v$r þangað flutt.
Eins og venja er til í fjelagsskap
se'm starfar að almenningsheill
eru það tiltölulega fáir menn, sem
með áliuga sínum og elju Iralda lífi
í fjelagsskapnum. Pyrstu 11 árin
eftir að fjelagið var stofnað, var
Benedikt Grondal formaður. —
Hann liafði á hendi varðveislu
s'dfnsins á meðan það var á sem
mestum hrakningi. A þessum árum
var deyfðin yfir fjelagsskapnum
sýo mikil, að hvað e'ftir annað
tókst ekki að halda lögmætan að-
■alfund. Aðalforgöngumaður fje-
lagsstofnnuarinnar, Steffin Stef-
ánsson, átti heima norður í landi
og gat því eigi, þó að hann hefði
viljað, unnið í þágu fjelagsskap-
arins að öðru leyti en því, 'að örfa
menn til að gefa safnirtu muni og
hvetja reykvíkska fjelagsmenn til
starfa. En þó að fjelagsskapurinn
væri með afbrigðum daufur,
reyndist, safnið fje'laginu það fjör-
egg, að það kulnaði e'kki út.
Benedikt Gröndal ljet af stjórn-
arstÖrfum 20. júní 1904; tók dr.
Helgi Pjeturss þá við formensk-
unni og hafði hana á hendi um
5 ár. Þá tók Bjarni Sæmundsson
v.ið formensku fjelagsins og um-
sjón safnsins.Þótt safnið hefði not-
io styrks og aðhlynningar margra
áhugamanna, ,’mun það eigi ofmælt
að safnið eigi engum eins mikið
að þakka eins og Bjarna Sæmunds-
syni. Nálega um aldarfjórðung
hefir safnið ve'rið í varðveislu
hans. Fyrir framúrskarandi um-
hyggjusemi og kostgæfni hans,
hefir það svo að segja margfald-
ast í hönduin hans. Muu það löng-
um talin hreinasta ráðgáta, hve'rn-
ig hann hafi getað gert sufnið
þannig úr garði, eins og það nú
er, með svo iitlu fje, sem fjelagið
hefir haft yfir að ráða. Margir
hefðu í hans sp'orum eigi getað
hiaft, mikinn tíina aflÖgu í þágu
safnsins, ineðan kelisla var aðal-
starf lians, en hann hafði jafn-
framt á hendi erfiðar og Umfangs-
miklar vísindarannsóknir.
Eftir að Helgi heitinn Jónsson
grasafræðingnr, flutti hingað heim
til Reykjavíkur, nokkru eftir ulda-
mótin, hafði hann á hendi umsjón
með grasafræðisdeild náttúru-
gripasafnsins. Hann vann m. a.
■að því, að koma öllum algengum
íslenskum plöntum í sýningar-
skápa, svo að almenningur, seta
á safnið kemur, geti glöggvað sig
á útliti þeirra og liaft þær til leið-
beiningar við nafngrein^ng og
gróðurathuganir.
•leg átti fyrir nokkru tal við
Bjarna Sæmundsson um safnið, og
fórust honum utn það orð á þessa
leið: