Lesbók Morgunblaðsins - 01.02.1931, Blaðsíða 6

30
ÍíÉSBÓK MORQUNBLAÐSfNS
ýmislega skreyttir og ýmsar áletr-
anir á þeim. Oftast eru þær blátt
áfram t. d.: „Sonur okkar fiski-
maðurinn“, „bróðir okkar prest-
urinn“, „gamli faðir okkar“.
Stundum eru þó nöfn þeirra í
kistlunum sem jarðaðir voru í
þeim t. d.: „Jóhanna“, „Elísabet“,
,.Matthias“. Eru nöfn þessi rituð
með grískum eða arameiskum bók-
stöfum. Stöku menn sem grafnir
eru í kistlum þessum eru kunnir
Úr sögum, en annars er lítið á
nöfnum þessum að græða.
Eitt nafn hefir þó vakið mikla
athygli. A einum kistlinum stend-
ur með skýru letri „Jeschua bar
Jehosoph“ eða „Jesús Jósefsson“.
Hvað á svo að segja um þetta?
Kistillinn er áreiðanlega frá dög-
um Jesús. Nafnið Jesús var þá að
vísu ekki fátítt en algengt var
]>að þó ekki. Þá bætist það við
að Jóseph er föðurnafnið. Að vísu
var Jrað algengt nafn á ]>eim dög-
um en eigi að síður er það undar-
leg tilviljun að bæði nöfnin skuli
koma heim og saman við nafn
Jesú Krists. Að sjálfsögðu getur
])að vel verið að hjer sjeu fundin
bein Jesú Krists, en hinsvegar
er tæpast unt að færa fullar sann-
anir fyrir því nema einhver nýr
og óvæntur fundur leiði þær í
ljós. —
Þetta skiftir minstu að áliti
próf. Sukenik. Tilgangur forn-
menjarannsóknanna er aðeins sá
að fá sem fylsta þekkingu um
þessa liðnu tíma og að hve miklu
leyti frásögn biblíunnar sje sönn.
Fornmenjarannsóknirnar hafa oft-
ast komið mjög vel heim við bibl-
íuna, svo alt bendir til þess að
flestar frásagnir hennar sjeu á
góðum grundvelli bygðar og
fjarri því að vera skáldskapur
einn og þjóðsögur.
Þannig fórust próf. Sukenik
orð. —
Frá landamærum Rússlands.
Svo segir „Daily Mail“, að um
jólaleytið hafi heilir herskarar af
rússnesku bændafólki komið að
landamærum Rússlands og Pól-
lands, og staðið þar tímunum
saman til þess að hlusta á klukkna
hljóminn frá pólsku kirkjunum.
þiuu megin við landamærin,
Undrabörn -- ofvitclr.
Allir kannast við börnin, sem
foreldrarnir verða í vandræðum
með, vegna þess að þau eru ofvit-
ar. að kallað er. Oft hefir það
komið fyrir hjer á landi, að for-
eldrar hafa gert sjer meiri rellu
út af slíkum börnum, en ástæða
hefir verið til. Því þó börnin
pýndu einhverja alveg óvenjulega
hæfileika á unga aldri, — og þá e.
t. v. jafnframt að þau væru illa af
Guði gerð á annan hátt — þá hef-
ir þetta jafnast með aldrinum, og
þau orðið eins og fólk er flest.
En við og við kemur það fyrir,
að börn sýna óvenjulegan bráð-
þroska á einhverjum sviðum, hæfi-
leika, sem setja þau jafnfætis
frægustu fullþroska mönnum.
Þessi undrabörn eru því oft, eins
og hinir svonefndu ofvitar, að
þau sýna vanþroska og veiklun á
öðrum sviðum. Vegna þessa ósam-
ræmis í þroska þeirra, verða þau
oft vanheil og deyja á unga aldri
— ,ellegar þá að hin óvenjulega
gáfa ])eirra hverfur alt í einu og
þau verða er fram í sækir eins og
fólk er flest.
Venjulegast er það á sviði hljóm
listar eða stærðfræði, að undra-
börnin sýna bráðþroska sinn.
sjaldnar á sviði vísinda eða mynd-
listar.
Franski drengurinn Philipp
Baratie var undantekning. Hann
var sjerlegur málagarpur. Hann
var prestssonur. Tveggja ára gam-
all heimtaði hann að fá að lesa.
Faðir hans liafði gaman af því að
segja þessum námfúsa syni sínum
til. Þriggja ára gat hann lesið og
skrifað frönsku, og hafði fengið
góða undirstöðu í latínu.
Þá byrjaði nám hans fyrir al-
vöru. Fimm ára talaði hann og
ritaði þýsku, ensku og latínu.
Níu ára gamall tók hann að
nema grísku og hebresku, og 13
ára samdi hann fyrstu vísinda-
ritgerð sína, er liann hlaut dokt-
orsnafnbót fyrir.
En 16 ára gamall dó hann úr
ensku sýkinni. Vísindamenn kom-
ust að raun um að málakunnátta
hans bygðist eingöngu á alveg
óvcnjulegu stálminni. — Hann
mundi alt sem fyrir augu hans
bar og eyru.
1 ° J ■ - ■- • v;:.)
Samskonar stálminni.hafði Mar-
ía Taueh. Hún lifði í byrjun 18,,
aldar og var læknisdóttir. Faðir
hennar kendi henni fyrst tungu-
mál, latínu og grísku. Þegar hún
var 9 ára skrifaði hún og talaði.
bæði málin reiprennandi.
En 11 ára byrjaði hún að læra
,,anatomi“. Lærðir menn dáðust
hrátt að kunnáttu hennar. Og,
]>egar hún var 17 ára Kjelt hún
vísindalega fyrirlestra um þung
og torskilin efni. En hún dó úr
tæringu 18 ára að aldri.
Gauss varð nafntogaður fyrir
stærðfræðihæfileika sína. Sex ára
reiknaði hann dæmi á 5 mímitum,
sein átti að taka hann klukku-
stund. Kennari hans hjelt a'ð
hann væri að gera að gamni sínu,
og gaf honum áminningu. En
brátt komst hann að raun um, að
drengurinn var afburða reikn-
ingsgáfu gæddur.
Þrettán ára leysti liann vanda-
samt reikningsdæmi, sem æfðir o^
lærðir stærðfræðingar áttu fult
í fangi með. Gauss dó ungur.
En stærðfræðingurinn Frank
varð aldraður maður. Var svo
bráð]iroska, að hann var ráðinn
í fjölleikahús 6 ára gamall, til þess
að reikna þar í allra áheyrn dæmi
er fyrir hann voru lögð. Allir undr
uðust gáfur hans. En svo veikt-
ist hann og var lengi þungt h'ald-
inn. Þá misti hann gáfu sína, og
varð síðan ekki meiri reiknings-
maður en það, að hann með naum-
indum gat verið bókhaldari.
— Pabbi gefur mjer æfinlega
bók í afmælisgjöf.
— Þjer hljótið þá að hafa eign-
ast ágætt bókasafn,