Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1931, Blaðsíða 1

Ófriðcirblikan.
Kafli úr grcin, cftir Davicl Lloyd Qeorgc.
Síðan Versalasarnningurinn var
undirritaður hefir ófriðarhættan
aldrei verið eins mikil og nú. Á
óróa- og sundrungatímunum rjett
eftir ófriðinn var engin hætta á
að ófriður blossaði upp að nýju.
Ófriðareldurinn var útbrunninn.
En nú er hann að blossa upp aftur,
eínkum meðal unga fólksins, sem
ekki lifði ófriðarhörmungarnar. —
Um alt meginland Evrópu er talað
um „næsta stríð“, og menn eru að
gera sjer í hugarlund, hvernig
þjóðirnar þá muni skiftast í
flokka.
Eldri mönnuni getur fundist
þetta fjarstæða ein. En svona er
talað, hvað sem hver segir.
Kunningi minn einn, sem þekkir
marga í ýmsum lÖndum, skrifaði
mjer nýlega á þessa leið:
Um heim allan hefir ríkt myrk-
ur angistar og kvíða, haturs og
örvæntingar árið 1930. Fáir ljós-
blettir hafa sjest í myrkri þessu.
Franskur liðsforingi skrifaði mjet'
nýlega: Jeg er nú á fÖrum til her-
æfinga. Það fer hrollur um mig
er jeg liugsa til þess, að íir æfing-
unum getur þegar minst varir orð-
ið alvara. Því það veit jeg með
vissu, að ítalir, Þjóðverjar ,og
Ttússar búa sig til ófriðar gegn
okkur. Vesalings Frakkland! Vesa
lings bÖrnin mín! Pólverji einn
liefir sagt við mig: Ef það væri á
ípínu valcli þá myndi jég umsvifa-
láuet hengja 30 ruiljónir Þ'jftð-
verja. Hvenær sem er geta her-
sveitir Þjóðverja ráðist á okkur.
Þá verður gert út af við okkur,
ltjer milli Þýskalands og Kúss-
lands. Rússar segja: Við getum
hvert augnablik átt von á árásum.
Auðvaldsríkin búa sig til ófriðar
gegn okkur. — Pólverjar vilja
hremma Ukraine, og bak við þá
standa Frakkar og Englendingar.
Þjóðverji einn liefir sagt mjer, að
hver sannur föðurlandsvinur með-
al landa hans myndi glaður fóma
lífi sínu, ef Þjóðverjar fengju yfir
ráð yfir pólsku landræmunni. Því
Þjóðverjar þyldu eigi til lengdar
að sæta þeirri meðferð sem þeir
sæta nú.
Meginland Evrópu er sein
bræðslupottur, þar sem vantraust-
ið, hatrið og óttinn sýður. Afvopn-
unarfundirnir hafa verið hinn
mesti skrípaleikur. Engin þjóð
hugsar í alvöru um afvopnun. Þeg-
ar fulltrúi Rússa kom fram með
þá tillögu á afvopnunarfundi, að
taka djarflega á málinu og fyrir-
skipa gagngerða afvopnun, var
forseti fundarins svo hlálegur að
kveða þessa tillögu niður. Og hann
bannaðí að ræða Rússans yrði tek-
in í fundargerðina. Hvílíkur skrípa
ieiknr!
Tveir flokkar.
Evrópuþjóðifnar eru að skiftast
í tvo flokka. í öðrum flokknum eru
{i á
e'ru
þeir sem engar breytýigar vilj
friðarsatftnálamim; í hirfCfm
þeir sem breyta vilja sáttmála
þessum.
Þeir sem vilja breytingar eru:
ítalir, Þjóðverjar, Austurríkis-
menn, Ungverjar, Búlgarar.
Þeir sem vilja alt láta sitja við
það saina eru: Frakkar, Belgir,
Pólverjar, Tjekkoslóvakar, .Júgó-
slavar og Rúmenar.
Þegar þar að kemur tel jeg víst
að Rússar verði með þeim sem
vilja breytingar. Bretar og Norð-
urlandaþjóðir standa utan við þá
deilu, og gét.a orðið óhlutdrægir
dómarar. Efast jeg ekki um, að
Bandaríkjamenn gera slíkt hið
sama.
En hægt er að breyta Versala-
samningnum án þess til ófriðar
þurfi að koma. Friðarsáttmálinn
er þannig, að honum má haga eftir
því sem ástæður breytast,
og sýnt verður og sannað að breyt
ingarnar cru nauðsynlegar.
Hjer kemur það til greina, að
Þýskaland er ekki lengur einangr-
að eins og það var fyrst, eftir ó-
friðinn .Bigurvegarasambandið get
ur ekki áhættulaust látið knje
fylgja kviði og kúgað Þjóðverja
eftir vild sinni. Þetta vita sigurveg
a^rnir. Þeir verða að h^fa taum-
haid á he’fnigir'ni s'irmi. EtfgvOý