Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1931, Blaðsíða 7

TTasau.
LÉSBÓK MORQtJNBLAfiSÖÍS
W
flu^kohan' Maryse Bastil heims-
metið — .38 klst.
;1 Frakklandi, Englahdi og
Bandaríkjum liafa konur nú stofn-
að með sjer flugfjelög, og margar
konur eru orðnar frægar fyrir flug
sín, svo sem Amy Johnson, sem
fiaug ein síns liðs frá Englandi til
Astralíu, og er nú á leið frá Eng-
landi til Peking í Kína, og þýska
fftlgkonan Elli Beinhorn, sem
flfiug frá Býskalandi til Afríku-
}
Tömnynd Chaplins.
Þegar hann gleypti flautuna.
Nýlega var frumsýning í New
York í fyrstu tónmynd kvik-
myndasnillingsins Chaplin, „City
Lights“ (ljós borgarinnar). Við
það tækifæri var aðsókn svo mikil
að senda varð 100 lögregluþjóna
til kvikmyndahússins, til þess að
halda uppi reglu.
í mynd þessari leggur Chaplin
sem fyr aðaláhersluna á að bregða
ljósi yfir hinar viðkvæmu hliðar
lífsins. llann bjargar t. d. lífi
miljónamærings, sem elskar liann,
þegar hann er fullur, en strax og
runnið er af honum rekur hapn
Chaplin á dyr. Hann verður ást-
fanginn í blindri stúlku, og hún
olskar hann, en strax og hún fær
sjónina, fyrir hans hjálp og til-
stuðlan, getur hún ekki varist að
h'.æja að honum.
Óhamingja lians gerir hann
sniám saman að hreinustu fugla-
hræðu, og á síðustu myndinni
stendur hann einn og yfirgefinn,
buxurnar rifnar, hatturinn rifinn
og sjálfur er hann magnlaus og
uppgefinn.
Auðvitað vantar ekki hláturs-
efnið í mynd þessa, frekar en
aðrar myndir Chaplins. Má t. d.
nefna að einhverju sinni, er hann
að hlusta á hljómleika, og vill
honum þá það óhapp til, að hann
gleypir flautu. í hvert skifti sem
haun dregur andann, heyrist
gjalla í flautUnni. Aheyrendurnir
vérða óþolinmóðir og vei'ður hanu
því að lokum að fara út. Úti
þýrþakt hundar og álle konar
tartaralýður utan um liann vegna
liljóðsins í flautunni.
Myndin hefir hlotið ágæta dóma
í New York, og er liún talin
standa fremst allra mynda
Chaplins.
Oeorg Bretakonungur
beðinn að segja af sjer.
Georg Bretakonungur f('kk ný-
lega brjef, þar sem skorað er á
haun að leggja niður völdin og
hverfa af landi burt.
Brjefið er stýlað til: Hr. George
Frederik Ernst Albert Windsor,
Buekingham Palace, London. Það
er 10 vjelritaðar folioblaðsíður og
ílytur þau hátíðlegu boð að nú-
verandi konungur hafi engan rjett
til að fara með völd. Brjefritar-
inn, sem er 31 árs að aldri, heitir
Anthon Hall; ber hann blákalt
fram, að hann einn sje rjettbor-
inn til ríkis í Englandi, þar sem
hann sje afkomandi gömlu Tu-
dorsættarinnar.
í brjefinu stendur m. a.: „Jeg
skora hjer með í nafni laganna á
lir. Windsor að afsala sjer kon-
ungdómi ásamt öllum þeim rjett-
indum sem honum fylgir, og enn
fremur öllum höllum og jarðeign-
um. þar sem gert var út, um kon-
ungdóm í Englandi með orustu
milli Henriks Tudors og Richards
I ÍI“.
Því næst vitnar llall til kon-
ungserfðalaganna og sannar enn
fremur að hann sje óskilgetinn
sonur af Tudorættinni gömlu. —
„Þar sem Edvard I. átti enga skil-
getna afkomendur, erum við óskil-
getnir synir Tudoranna eðlilegir
foringjar þjóðarinnar“.
„Jeg geri tilkall til konung-
dóras“, heldur hann áfram, en jeg
víl ekki að blóði verði útbelt í
borgarastyrjöld. George Windsor,
yður tengja engin bönd Afið kon-
ungsfjölskylduna. Þjer eruð að-
skotadýr, þjer verðið að fara af
landi burt.
Paradís á jörðu.
í þessu fyrirferðamikla ávarpi,
gerir þetta nýja konungsefni grein
fyrir stjórnaráformum sínum. „A
dogum Tudbránná vis'su menn eigi
hvað tekju- og eignaskattur var,
cnda munu hvorir tveggja verða
feldir úr lögum. Nýrri skipun
verður komið á lögregluliðið, rík-
isskuldirnar afskrifaðar. London
verður stækkuð og færð út svo
að 100 iniljónir íbúa geti búið
í henni.
Skipað'ur verður skeintauaráð-
herra, lokunartími veitingahús-
anna numinn úr gildi, ölið verður
jafnáfengt og fyrir stríð og loks
á að endurbæta dagskrá útvarps-
ins.
Joffre gleymdist-
Joffre marskálkur, sigurvegar-
inn frá Marne, bjó í Louveuennes
skamt frá París. Nágranni hans
einn var Monsieur de Alvear, fyr-
verandi forseti í Argentínu. Var
góður kunningsskapur með gömlu
mönnunum, enda heimsóttu þeir
oft hvor uunan.
Það eru nokkur ár síðan að
hjónin de Alvear buðu einu sinni
Joffre hjónunum til miðdegisverð-
ar næstkomandi sunnudag. Þegar
h'ið á vikuna frjetti forsetinn að
einmitt þenna sunnudag ætti að
minnast Marne orustunnar opin-
berlega með hátíðarhöldum á Sor-
bonneháskólanum. Gekk hann þess
vegna að því sem vísu að mar-
skálkurinn gæti ekki komið til
miðdegisveislunnar, en samt komu
þau á tilsettum tíina.
— Jeg var orðinn hræddur um,
sagði forsetinn, að þið gætum ekkj
komið í dag.
—Hvers vegna voruð þjer það,
spurði gestur hans.
— Vegna hátíðarhaldanna *—
þau hefjast eftir tæpa klukku-
stund á Sorbonne.
— Nú já, svaraði marskálkurinn
og ypti öxlum, það pinasta sem jeg
veit er að það er minningarhátíð,
en það lítur út fyrir, að jeg sje
sá einasti sem ekki hafi tekið þátt
í orustunni við Marne.
Það liafðí blátt áfrain gleymst
að bjóða Joffre, en það hafði eng-
in áhrif á gamla manninn, sem
var hinn kátasti við borðhaldið.
------—-—