Lesbók Morgunblaðsins - 18.03.1934, Síða 6

H
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
(Hjer skal því skotið inn í, að
höf. fer ekki rjett með, að hann
hafi talað á latínu við bankastjóra
Landsbankans meðan á borð-
haldinu stóð. Það var Jón Þor-
láksson borgarstjóri er sat við
hlið hans, og ávarpaði Balbo eins
og hann segir frá, en síðan tók-
ust með þeim viðræður á latneskri
tungu).
Síðan skýrir höf. í fáum orðum
frá nokkrum atriðum úr sögu
þjóðarinnar. Þar minnist hann
m. a. á fund Vínlands, en kemst
að orði á þá leið, að ..munnmæli
hermi“ að víkingar hafi fundið
/merfku nokkrum öldum á undan
Columbusi. Fellur Balbo sýnilega
ekki vel sii tilhugsun.
Þá skýrir Balbo frá ferð þeirra
flugmanna til Þingvalla, en þang-
að bauð landsstjórnin þeim, sem
knnnugt er. Eigi er höf. fjölorður
um það feiðalag og dáðist hann
þó mjög að náttúrufegurð stað-
arins, þá stund sem hann dvaldi
þar. Ennfremur segir hann frá
bílferð þeirri er hann fór með
tveim flugfjelögum sínum og
nokkrum fleiri austur að Grýtu.
og loks segir hann frá laxveið-
unum í Elliðaánum, þar sem eng-
inn laxinn beit á hjá honum, en
lax einn, er ætlaði að stökkva upp
flúð, misstökk sig og fell á þurt
land rjett fyrir fætur Balbo.
Segir hann svo frá, að þessa til-
viljun eða einkennilegu veiði-
heppni hafi hann talið sem for-
boða um ferðagæfu sína.
Mikillar kvenhylli nutu þeir
flugmenn hjer í Reykjavík. Mun
því mörgum forvitni að heyra
hvað Balbo segir um reykvíska
kvenfólkið.
Honum farast. m. a, orð á
þessa leið:
Strax fyrsta dagínn verðum við
þess varir, hvað kvenfólkið í borg-
inni, jafnvel kornungar stúlkur.
taka mikinn þátt í atvinnulífinu,
fiskvinnunni. Stúlkur, sem við
höfum sjeð á hverju kvöldi inni
í veitingasölum gistihússins
klæddar svo smekklega að vakið
gæti öfund sjálfra tískudrósanna
í París, þær sjáum við morgunin
eftir í vinnufötum, síðum stökk-
um, g'ráum eða hvítum, í gróf-
gerðum sokkum, með trjeskó á
fótum, önnum kafnar við að salta
fiskinn eða pakka hann. Aðrar
stunda afgreiðslu- eða skrifstofu-
störf, en hversdagslega eru þær
ekki mjög frábrugðnar í klæða-
burði hinum, sem vinna meiri
erfiðisvinnu. Við vinnuna hafa
allar stúlkur lianska á liöndum.
Höndin er óbrigðult merki um
þrifnað og snyrtimensku þeirra.
Og þegar þær koma á kvöldin inn
í veitingahúsið í hinum mjög
smekklegu og flegnu tískukjólum
sinum og fá sjer snúning með pilt-
unum mínum, þá er ómögulegt að
segja, að þessar hvítu, næstum
því gagnsæju, fínu og vel hirtu
Frásögn
Narfa Jóhannessonar.
Mig langar til að ieiðrjetta
dálítinn misskilning eða villu hjá
Guðjóni Einarssyni. Mun hún
stafa af því, að Guðjón var ung-
lingur þegar sagan gerðist, sjó-
veikur mjög og lítt á þiljum Uppi.
Vona jeg að hann firtist ekki út
af leiðrjettingu minni.
Vindstaðan, sem liann telur
norðvestan, var austanrok með
byl. Var fyrst lagt til drifs í sól-
arhring, en síðan slagað upp und-
ir land og sáum við Eldey í
suðri um kvöldið. Þá var slagað
til norðurs og fækkað seglum, því
að sama veðrið helst, rok og
bylur. Var þá ekki lagt til en
„halað“ með fokkuhorni eða þrí-
rifaðri fokku og siglt norður
hendur þessara yngismeyja sjeu
þær sömu, sem allan daginn eru á
kafi í slori og saltfiski. En svo
er það samt. Og enginn furðar
sig á því.
Það er ekki óvanalegt, síst á
hátíðisdögum, að menn sjái hópa
af sveitakonum í hinum sjerkenni-
legu íslensku þjóðbúningUm, og
því verður ekki neitað, að í
slíkum búningi virðast þær enn
þ fallegri.
(Höf. hefir sýnilega álitið allar
peysufataklæddar konur vera úr
sveit).
Þá kemur nákvæm og skil-
merkileg lýsing á íslenska skaut-
búningnum. Frh.
þangað til kl. um 4 um nóttina.
Næsta landsýn var Snæfellsjökull
og vorum við þá 4 mílur inn af
Lóndröngum. Var veður þá farið
að hægja og því fjölgað seglum
og siglt inn í Faxaflóa. En kl. 10
sama dag hvesti svo mikið af
norðaustri, að ekki varð við neitt
ráðið. Öll segl rifnuðu í tætlur
nema stórseglið eitt. Var þá snú-
ið við og látið reka vestur, með
þrírifuðu stórsegli, í sex sólar-
hringa samfleytt. Vorum við þá
komnir mjög nærri Grænlandi, en
engan ís sáum við, enda kófbylur.
Eftir þetta tók veður að lægja.
Var þá byrjað að laga til sig'l-
ingar og næsta sólarhring sigld-
um við með öllum seglum í norð-
austanvindi, og mun rjett að svo
hafi gengið í 5 solarhringa. Þegar
---—■—
Sjóhrakningar
fyrir 40 árum.
#
Hinn 18, febrúar birlist i Lesbókinní frásögn meó
þessari fyrirsögn. Var hún eftir Guöjón bónda Ein-
arsson á Stœrrabœ i Grlmsnesí, og var þar sagt
frá sjóhrakningum, sem hann lenti i á œskualdri
á skútunni ’<Ellen<i frá Hafnarfirói. Nú hafa Lesbók
borist leiðrjettingar og viOaukar viö þá frásögn frá
tveimur mönnum, Hannesi Jónssyni hafnsögumanni
l Vestmannaeyjum og Narfa Jóhannessyni i Hafn-
arfirði, sem var háseti á skútunni i þessari eftir-
minnilegu hrakningaför.