Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1935, Blaðsíða 6
214
LESBÓK MORGUNPLAf'SINS
Ascot-veðreiðarnar.
A heiðinni hjá Ascot, 9 km. frá Windsor og: 5 km. frá London,
eru árlega haldnar stórfenglegar kappreiðar. Þessar invndir voru
teknar þegar veðreiðarnar byrjuðu í sumar. Eru hefðarkonur vanar
að koma skrautklæddar, og má sjá eina þeirra hjer.
ára. Eldur og vindur hafa ásótt
hana og eytt. Umrót siðskiftanna
og ísing „rationalismans“ hafa
kramið hana og kælt. En samt
stendur hún þarna í sinni tildurs-
lausu tign, með sínum gotnesku
töfrum. Fingraför kynslóðanna
dyljast í línum hennar og bog-
um. Hún sameinar á undursam-
legan hátt hið himinskæra og
hljómsterka Te Deum laudamus
og hið djúpa og bjargfasta Credo,
jeg trúi. Hvorttveggja, löfgjörðin
og trúarvissan, hefir , þrátt fyrir
alt, haldist- og farið vaxandi í
svip þessarar byggingar í 500 ár
fyrir átök kynslóðanna, sem játað
hafa og prísað hinn eina, sanna
Guð. | |
Fyrir tæpum 700 árum var
grunnurinn lagður að þessari
kirkju og stærð hennar ákveðin.
Þá vár Svíþjóð fátækt land að
fje og mönnum og þurfti mikla
trú og bjartsýni til þess að hefja
slíkt verk á þessum stað í þá daga.
Það var trú og bjartsýni hinnar
ungu, sigursælu kirkju, sem trúði
á sjálfa sig og framtíðina. —
Þetta varð stærsta Guðshús á
Norðurlöndum og er svo enn í
dag. Hun er 118,7 in. á lengd og
hinir gotnesku turnar hennar
jafnmargir metrar á hæð. Þess
má geta til samanburðar að tum-
ar Dómkirkjunnar í Köln, eru
156 m. á hæð og hæstu kirkjuturn
ar í Evrópu á Múnsterkirkjunni
í Ulm, 161 m.
Aður en kirkja var reisf á
þessum stað hafði dómkirkja stiftis
ins staðið á tveim stöðum öðrum.
Fyrst var bikupsstóllinn séttur í
Sigtúnum, þtla bænum við Lög-
inn, en þar var blómlegur kaup-
staður til forna, þar sem kristnin
festi rætur fyr en annarsstaðar.
Þar eru nú rústir einar eftir af
liinni fornu, rómversku grásteins-
kirkju, sem helguð var heilögum
Pjetri postula. —
.. A síðustu árum hefir hinn forni
staður orðið miðstöð kristilegs lifs
á ný fyrir hina merkilegu starf-
semi dr. Manfred Björkquists
]>ar. —
En þegar kristnin loks sigraðist
á hinu sterkasta og fornhelgasta
vígi heiðninnar á Norðurlöndum,
blótunum frægu í Uppsölum, þar
sem dýrkaðir höfðu verið Óðinn
og aðrir Æsir um langan aldur
af mikilli trú og staðfestu, þá var
þangað fluttur biskupsstóllinn og
reist dómkirkja á rústum hofsins.
Það var hin endanlega staðfesting
á sigri kristinnar í þessu landi.
En þá var þessi staður kominn
úr þjóðbraut og orðinn þýðingar-
lítill. Blóthelgin og erfðavenjur
hins forna siðar höfðu verið hans
eina gildi. En samtímis var kaup-
staðurinn Eystri-Árósar við þá-
verandi mynni Fýrisár, skamt fyr-
ir sunnan Uppsali, allmjög tekinn
að eflast. Farið var fram á að
flytja stólinn þangað og gaf páf-
inn, Alexander IV., leyfi sitt til
þess. Árið 1273 var svo loks helg-
ur dómur heilags Eiríks verndar-
dýrlings Dómkirkjunnar —
upptekinn og borinn í skrúðgöngu
með yfirsöng til Eystri-Árósa og
settur í kór hinnar nýju kirkju,
sem þá var að einhverjum litlum
hluta komin undir þak, á svo-
nefndu Drottins-fjalli, þar í bæn-
um, vestan Fýrisár. Síðan var far-
ið að kalla Eystri-Árósa Uppsali
og hefir staðurinn heitið svo síðan.