Lesbók Morgunblaðsins - 24.11.1935, Síða 5

Lesbók Morgunblaðsins - 24.11.1935, Síða 5
LESBÓK MORGUNBLABSINS 373 „Bukarest er eina borgin þar sem menn hlæja enn af öllu lijarta“, segir Poul Morand. Hann hefir rjett að mæla. Bukarest er fremst, skrautleg- ust og þar er fjörugast líf í öll- um höfuðborgum Balkanríkjanna, enda þótt hún sje austust. Belgrad kappkostar að verða evropeisk stórborg, Sofia hefir ekki gert neina tilraun til þess — Bukar- est er orðin það fyrir löngu. Er Bukarest þá gömul og fögur borg? Hún hefir eyðilagst í jarð- skjálftum, eldi og af ránum, svo að það er ekki mikið eftir af því gamla. Carol I. af Hohenzollern hefir sett sinn svip á borgina. Nú er alt bygt í funkisstíl, eins og í öllum nýtísku borgum. Og mikið er bygt. Alla þá peúinga, Isem Rúmenar geta ekki flutt úr landi nota þeir til þess að byggja fyrir. Og nóg er landrýmið. Borgin er að flatarmáli jafnstór París. Þar eru 700.000 íbúar, og þeim fjölgar stöðugt. En Búkarest er líka höfuðborg Stór-Rúmeníu, þar sem nú eru 20 miljónir íbxia. Hjá Athenée' Palaee getur að líta svip borgarinnar, alveg eins og hjá Palace í Madrid. Stjórn- málamenn stinga saman nefjum, blaðamenn 'sitja um menn til þess að ná tali af þeim, þar eru haldn- ar ráðstefnur og ste'fnumót, þar fær maður besta viðkynningu af þessari þjóð, sem bæði er bjart- sýn og svartsýn, eú aldrei smá- smugleg. Þar finnur maður, að maður er í latnesku ríki. Og svo held jeg út í Calea Victoriei, í brennandi sólskini, sem blindar mig nærri því eins og alt litaskrautið, sem geisl- arnir falla á. f þessari þröngu götu, sem nær frá konungshöllinni til þjóðleik- hússins, iðar ótölulegur manngrúi fram og aftur. Og hvar sjest annað eins litasafn? Fólkstraumurinn fer ekki að Konungshöllin í Bukarest. eins eftir gangstjettunum, heldur einnig eftir götunni sjálfri. Það er rjett sVo að bílarnir komast áfram, og láta þeir þó til sín heyra. Það eru „lúxusbílar", Hispano Suisa og Rolls Royce, dýr ustu bílar í Evrópu, en á milli þeirra koma hestvagnar, sem minna á, að þrátt fyrir alt e'r maður á Balkan, og ekki langt frá Rússlandi. Hestamir eru með rauða slaufu í enninu, til verndar gegn „illum augum“. Á ökusætun- um sitja „ökuþórarnir" í drag- síðum flauelskápum og með breitt belti um sig miðja. Þetta eru hinir nafnkendu „museals“. Þeir era allir úr einkennile'gu trúarfjelagi og geldingar, sam- kvæmt lögum þess fjelags. En þeir eru þó heimilisfeður og eru ekki geltir fyr en þeir hafa átt eitt bam. Bukare'st er nafntoguð fyrir það hvar þar sje fagrar konur. Þær, sem maður mætir á Calea Victoriei, eru af öllum sauðahúsum, og margar af þeim eru því of mikið málaðar, en flestar eru með svört augu, svart hár, fallegt hörund, fallega fætur og bera sig eins og drotningar. Hattar þeirra svara vel til hinna óteljandi ein- kennisbúninga, sem sjá má í göt- unni. Daglegir einkennisbúningar rúmenskra liðsforingja eru mjög skrautlegir, þó tekur yfir þegar þeir fara í sparibúningana — eins og á afmæli konungsins um daginn. Og þeir kunna að bera einkenningsbúninga, ekki síður en hinir ítölsku frændur þeirra! Yfirleitt má sjá mynd auðlegð- ar og óhófs í Calea Victoriei, þegar mest er þar um fólkið, en þó skýtur þar víða í tvö horn: Þar eru berfættir blaðasalar í ógurlegum görmum og með háar skinnhúfur á höfði. óþriflegar Sigaunakonur með sígarettu upp í sjer ög blóm í höndum. Búkarest er, miklu fremur en Búdapest, borg Sigaunanna. Þang að komu þeir á 13. öld, hamingj- an má vita hvaðan, ef til vill frá Egyptalandi, frá Ural, eða frá Indlandi. Lengi voru þeir þrælar, en fyrir hundrað árum var þeim. veitt frelsi að nafninu. Enn eru þeir þó hin fyrirlitna mannfjelags stjett, ekki vegna þess að þeir klæðast í litsterka larfa eða í pokadruslur, ekki vegna þess að þeir voru út af fyrir sig og unnu þau verk, sem engir aðrir vildu líta við, heldur vegna þess að þeir voru af öðrum kynþætti. Sigaunar skiftast í ýmsar stjettir: hljóðfæraleikendur eða „lautari" (menn, setn syngja heillásöngva, eins og hinir suð- frönsku troubadorar), „oursaris" eða bjamatemjarar, og „lingur- ari“ eða málmsmiðir, sem gera við potta og pönnur og smíða pjáturmuni. Yfir Sigaunum er konungur, Mikael II., sem kosinn var fyrir tveimur árum á ráðstefnu skamt frá Varsjá. Þar greiddu fulltrú- arnir atkvæði með fingraförum. Konungurinn er á sífeldum flæk- ingi, en he'fir fulltrúa í hverju landi. Hann hefir nú í huga að safna öllum Sigaunum saman og fá leyfi Breta til þess að þeir megi stofna sitt eigið ríki á bökk- um Ganges í Indlandi.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.